Τετάρτη, Νοεμβρίου 22, 2006

Η ηλεκτρονική δημοκρατία της ανωνυμίας



Συνεχίζει τη συζήτηση για τα blogs σήμερα η Καθημερινή (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_9_21/11/2006_1) με ειδικότερο θέμα τα blogs με ονοματεπώνυμο.

Αφορμή φυσικά η ενεργός ανάμειξη επωνύμων στο συγκεκριμένο άθλημα γεγονός το οποίο μοιάζει να δημιουργεί κάτι το διαφορετικό και το νέο ή νεωτερικό στην καθημερινότητα των αναγνωστών.

Θα ήταν πραγματικά σημαντικό αν η υποφαινόμενη στην εικόνα κυρία, που όπως ξέρουμε στην πραγματικότητα δεν πέθανε ποτέ, διατηρούσε δικό της blog και μπορούσε ο καθείς να της απευθύνει τα σχόλιά του:

· Σήμερα Mέριλιν δεν μου άρεσε το κόκκινο φουστάνι σου
· Χθες Μέριλιν φάνηκε η λευκή σου κιλότα στην τηλεόραση
· Ερωτεύσου με θεά…
· Τραγούδα στα γενέθλιά μου
· Καλύτερος ήταν ο Αρθουρ από μένα ?
· Είσαι η ωραιότερη γυναίκα στον κόσμο..
Όμως όχι. Η υποφαινόμενη στην εικόνα δεν συγγράφει. Η eleni63 δοκιμάζει τις δυνάμεις της παίζοντας με τη δύναμη του μέσου και της ανωνυμίας. Αρνείται να δώσει και το όνομα του γάτου της στον πολύ πολύ αγαπητό της Δοδούλη, αρνείται να αποκαλυφθεί καθώς επέλεξε την διαδρομή της ανωνυμίας. Το ζήτημα το αναλύει στο μπλογκ του ο Ανώνυμος. Ας τον ρωτήσουμε να μας εξηγήσει το νόημα της ανωνυμίας και δη της συνειδητής. Ευχαρίστως να έχει ένα ποστ εδώ αλλά τονίζω ότι τα λέει αρκούντος και στο blog του (http://anonymos-anonymos.blogspot.com/) .

Ερχόμαστε τώρα στο επώνυμο blog.

«Blogs με όνομα και επώνυμο
Μουδιασμένοι παρακολουθούν οι «παραδοσιακοί» Έλληνες μπλόγκερς την επέλαση στα δικά τους «λημέρια» επώνυμων προσώπων από το χώρο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας και των γραμμάτων

αναφέρει ο δημοσιογράφος Κώστας Ονισένκο. Και μας λέει τα καλά νέα.
Θα διαφωνούσα μαζί του μόνο για το μούδιασμα. Μάλλον διασκεδάζουμε πολύ.
Εκλογές έρχονται άλλωστε. Ένας ακόμη τρόπος επικοινωνίας. Μετά την προεκλογική συγκέντρωση, μετά τη χαρτούρα και η ηλεκτρονική προσέγγιση. Καιρό λαμβάνουμε newsletters από τον κ. Βαρβιτσιώτη υιό και άλλους πολιτικούς. Η διαφορά είναι μόνον στη δυνατότητα σχολιασμού. Μόνον αυτή. Εάν φυσικά κανείς τα διαβάζει τα σχόλια. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται κοινότητες. Και δεν χρειάζεται η σύναξη στα σπίτια με κεφτέδες προεκλογικά. Άλλωστε διαφορετικό είναι και το target group. Ετσι τους λένε οι διαφημιστές. Οι πολιτικοί διαφημιστές.

Αλλά αυτά είναι φαινόμενα blogs μόνον. Όπως ειδική κατηγορία είναι τα blogs επαγγελματικών που προβάλλουν την επαγγελματική τους ταυτότητα. Είναι γνωστός ο blogger δικηγόρος που δεν σηκώνει και από χιούμορ κυκλοφορώντας με την εικόνα του.

Στο σημείο αυτό οφείλουμε ένα εύσημο στον Νίκο Δήμου ο οποίος κατανοώντας ως καλός διαφημιστής τον προβληματισμό πρόσφερε στο γάτο του Don την κυριότητα του ιστοχώρου. Επώνυμα σχολιάζει αλλά το blog είναι του Don. Φυσικά ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι ο Don παρά ο από αιώνες γατόφιλος και καλός συγγραφέας Νίκος Δήμου? Παίζει με τους κανόνες του παιχνιδιού και η ανωνυμία προσπερνιέται.
Το ίδιο συνέβη με την Παράγραφο. Νομίζω πιά όλοι την ξέρουμε. Και την κορούλα της και την οικογένεια αυτοπροσώπως τους αγαπάμε σαν συγγενείς. Αλλά η Παράγραφος αγαπήθηκε ανώνυμα. Και με κάποιο τρόπο γι’αυτό μπήκε στην καρδιά μας. Έστω και αν κατορθώσει να πετύχει την εκστρατεία που έχει ξεκινήσει για την εκπαίδευση και την απελευθέρωση των απολύτως υγιών ανθρώπων (και όχι των επιληπτικών)!

Έτσι, με την ανωνυμία. αποφεύγει μάλιστα κανείς τον κίνδυνο σύγχυσης όπως την έπαθε είτε πραγματικά είτε κατά συνειρμό ο καλός δημοσιογράφος της Καθημερινής που μας είπε: Όσον αφορά τα πολιτικά ημερολόγια, τα σκήπτρα κρατάει το ΠΑΣΟΚ με τρεις επώνυμους bloggers στο ενεργητικό του. Αντίθετα με τον Γιώργο Παπανδρέου που δεν βρίσκει χρόνο να μπλογκάρει τα τελευταία δύο χρόνια, οι κύριοι Μίμης Ανδρουλάκης και Ελευθέριος Βενιζέλος διατηρούν μια τακτική επαφή με τα ηλεκτρονικά ημερολόγιά τους.

Μην το αναζητήσετε όμως πιά. Εχει διορθωθεί. Ο «Ελευθέριος» εκτός από κέρινο ομοίωμα έγινε αυθημερόν Ευάγγελος.
Ας σημειωθεί ότι και η κ. Σεγκολέν μπλογάρει ανωνύμως ως http://www.desirsdavenir.org/ επιθυμίες του μέλλοντος.

Λοιπόν να μην τα πολυλογώ. Ο λόγος στους Ανωνύμους και τα κέφια τους. Η ελευθερία και η ανωνυμία έχουν το λόγο.

Μακάρι να είχαμε τις σκέψεις του Ανώνυμου για το θέμα σε μαιλ! Ώστε να τις αναρτήσω πάραυτα! Ή φυσικά όποιου άλλου προαιρείται! Ζήνων, Antvol, Αθεόφοβε, Συνήγορε του Διαβόλου? Θα ιντριγκάρω κανέναν σας? Ποιος ξέρει τάχα ποιος να κρύβεται πίσω από τα παράξενα ονόματά σας και τα εικονίδια που ενίοτε τα συνοδεύουν?

30 σχόλια:

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...

Καλησπέρα Ελένη γενναιόδωρη!

Το λινκ, που έχεις στο ποστ, καταλήγει σε κενό παράθυρο.

Αγαπητοί φίλοι, αν θέλετε να δείτε την εν λόγω παραπομπή, πατήστε ΕΔΩ

Με αγάπη

Παράγραφος

ΥΓ. Για να δούμε, θα βγει;

Ανώνυμος είπε...

eleni63 said: ... Antvol ... Θα ιντριγκάρω κανέναν σας? Ποιος ξέρει τάχα ποιος να κρύβεται πίσω από τα παράξενα ονόματά σας και τα εικονίδια που ενίοτε τα συνοδεύουν?
-------

Eleni63,

1. Πιστεύεις, αλήθεια, πως κι εγώ ξέρω απολύτως ποιος κρύβεται πίσω απ' το "παράξενο" όνομά μου; Σε βεβαιώνω πως όχι, κάθε μέρα πασχίζω να με ανακαλύψω (μια χαρά το βρίσκω, πάντως, παρμένο από τη μεγάλη λογοτεχνία που τόσο αγαπώ).

2. Όσο για το εικονίδιο, το έχω ξαναπεί,λατρεύω τον πίνακα αυτό και, όταν τον διάλεξα, η "κραυγή" είχε κλαπεί και δεν είχε βρεθεί. Το έκανα λοιπόν και ως έκκληση στους κλέφτες (οι οποίοι προφανώς θα με διάβαζαν), μπας και συγκινηθούν και τον επιστρέψουν, όχι γιατί είμαι αναγκαίως εναντίον της κλοπής, όσο γιατί πιστεύω πως τα μεγάλα έργα τέχνης ανήκουν σ' όλους μας κι όχι σε κάναν πάμπλουτο ρώσο ή γιαπωνέζο ή δεν ξέρω ποιον, που τα κλειδώνει σε κάποια θυρίδα και δεν τα βλέπει ούτε ο ίδιος (τελικά εισακούστηκα κι ο πίνακας βρέθηκε, δεν διεκδίκησα πάντως εύρετρα).

3. Επίτρεψέ μου να είμαι εξαιρετικά δύσπιστος στα δήθεν blogs των επώνυμων πολιτικών. Γιατί, κατά την άποψή μου, δεν είναι ειλικρινή, αλλ' εντάσσονται στο διαφημιστικό τους οικοσύστημα. Και, μακάρι να διαψευσθώ, τίποτε το πραγματικά φρέσκο δεν πρόκειται να γραφεί εκεί. Όσο για το ότι οι ίδιοι παρακολουθούν τα σχόλια κι έχουν ειλικρινή και άμεσο διάλογο με τους αναγνώστες τους, ε, ναι, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

4. Αντίθετα, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα επώνυμα blogs δημοσιογράφων, συγγραφέων κλπ. Διαβάζω, πχ, με μεγάλο ενδιαφέρον, το blog του Μιχάλη Μητσού, για τον οποίο και μόνο, νομίζω, αξίζει κανείς ν' αγοράζει τα ΝΕΑ, κι ας μη διαβάζει τίποτε άλλο (όχι, δεν είμαι ο Μητσός, αλήθεια λέω).

5. Είναι τα ανώνυμα όμως blogs που με γοητεύουν. Ιδίως όταν ψυχανεμίζομαι ότι, εκείνος που τα γράφει δεν είναι τυχαίος. Κι ότι έχει διαλέξει την ανωνυμία ακριβώς για να μπορέσει να εκφραστεί κινούμενος σ' έναν άλλο, πρωτόγνωρο μέχρι σήμερα, κόσμο, στον οποίο τα στοιχεία της ταυτότητας παραμερίζουν για ν' αναβλύσουν, απόλυτα αδέσμευτοι, οι χίλιοι εαυτοί του.

6. Θα συνιστούσα λοιπόν στους πολυπράγμονες πολιτικούς μας, κι ειδικά σ' εκείνους που πασχίζουν να μας πείσουν για το "προοδευτικό" τους προφίλ, αντί ν' ανοίγουν επώνυμα blogs, στα οποία να επαναλαμβάνουν τις πολιτικές τους θέσεις (με τις οποίες μας έχουν πρήξει), ν' ανοίξουν κανένα ανώνυμο. Γιατί εκεί, ίσως, κι αν είναι τυχεροί, μπορέσουν, κάποτε, να κάνουν κάτι εντελώς νέο κι ανήκουστο γι αυτούς: Να εκφραστούν, επιτέλους, ελεύθερα κι ειλικρινά. Κι αυτό θα 'ναι για το καλό όλων μας.

ΥΓ Διάβασα για το γατούλη σου, έχεις όλη μου τη συμπάθεια. Το Σάββατο θ' αγοράσω προμήθειες και θα κεράσω, εκ μέρους του, τα πρώτα αδέσποτα που θα βρω. Στο υπόσχομαι.

Walter είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Walter είπε...

Πώς άλλαξαν τα πράγματα... πώς άλλαξαν τα ήθη... Όταν μια εφημερίδα δημοσιεύει ανώνυμα άρθρα συνήθως κατακρίνεται. Το αντίθετο συμβαίνει με τα μπλογκς: η ανωνυμία θεωρείται σχεδόν αυτονόητη ενώ η επωνυμία εγείρει καχυποψία.

Το ελεγχόμενο/πληρωμένο μέσο "τύπος" τερατώνεται με την αφάνεια των λειτουργών του και το ανεξέλεγκτο/ανέξοδο μέσο "μπλογκ" χάνει την αξιοπιστία του με τη σφραγίδα του επωνύμου. Τι παράδοξο και αυτό... αλλά και ίσως ένδειξη ότι όλοι είμαστε φερόμενα των μέσων και όχι φορείς τους.

Ανώνυμος είπε...

άλλο επωνυμία κι άλλο παρρησία, έτσι; Αλλωστε πιστεύω πως είτε με λένε Κρότ, είτε Μαρία, είτε Ξανθίππη (τι αλλάζει άλλωστε;), όσο δε με έχεις δει από κοντά, δεν με έχεις ακούσει στο τηλέφωνο ή δεν έχουμε πιει καφέ μαζί, το ίδιο ανώνυμη παραμένω. Αν επιλέξεις να με γνωρίσεις, τότε παύω να είμαι ανώνυμη και μόνο τότε.

Πιστεύω πως είναι θέμα προσωπικής επιλογής. Για να πω την αλήθεια, στην αρχή φοβόμουν να φανούν κάποια προσωπικά μου στοιχεία, αλλά δεν έπραξα βα΄σει σχεδίου. όταν είδα πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλω να γνωρίσω, γιατί με άγγιξαν τα γραφτά τους, δεν φοβήθηκα, το έκανα, ξέροντας πως πάει η περίοδος της ανωνυμίας.

Κι είσαι από κείνους που θα ήθελα πολύ να γνωρίσω.

anonymos είπε...

Με είχες ρωτήσει, Eleni63, σε μια συζήτηση που δεν τέλειωσε: Τι είναι όνομα?
Σήμερα πάλι διάβασα ένα πολύ όμορφο κείμενο δημοσιευμένο στο blog της Candyblue που κατέληγε στο ότι η μεγαλύτερη επιθυμία που μπορεί να έχει κάποιο πρόσωπο είναι να γνωρίζουν παντού το όνομά του.

Όνομα είναι ένας ετεροπροσδιορισμός που χρησιμεύει στην αναγνώριση. Οι ανώνυμοι "επώνυμοι" του διαδικτύου χρησιμοποιούν ψευδώνυμα. Ε και? Τι έγινε? Λίγοι είναι αυτοί που έμειναν στην ιστορία με τα ψευδώνυμά τους, τα παρατσούκλια τους? Πόσοι είναι αυτοί που γνωρίζουν το πραγματικό όνομα του Πλάτωνα, το όνομα του πατέρα του και της γενιάς του?
Από την άλλη πόσοι δεν γνωρίζουν το όνομα και την ιστορία του Εφιάλτη? Ένα πραγματικό και διάσημο όνομα που από εκεί και πέρα κανείς δεν ήθελε να φέρει.

Η λεπτή διαφορά είναι ότι τα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούμε στο διαδίκτυο είναι αυτοοριζόμενα. Αν αυτό είναι καλό ή κακό δεν το γνωρίζω, είναι όμως κάτι εντελώς καινούριο και ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζουμε.

Έχω να αναφέρω μια διαπίστωση από την πολύ μικρή εμπειρία μου σε χώρους συζητήσεων που χρησιμοποιούνται ψευδώνυμα. Τα πρόσωπα που φέρουν ψευδώνυμα είναι πολύ περισσότερο εγωπαθή από τα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος σε συζητήσεις όπου είναι απαραίτητη η χρήση του καθημερινού, ετεροπροσδοριζόμενου, δημόσιου ονόματος.

Walter είπε...

anonymos said...
Τα πρόσωπα που φέρουν ψευδώνυμα είναι πολύ περισσότερο εγωπαθή από τα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος σε συζητήσεις όπου είναι απαραίτητη η χρήση του καθημερινού, ετεροπροσδοριζόμενου, δημόσιου ονόματος.

Ανώνυμε όταν φερόμαστε από ένα τόσο ελεύθερο μέσο όπως το Ίντερνετ και είμαστε ανώνυμοι οφείλουμε να είμαστε εγωπαθείς. Για το λόγο ότι δεν πουλάμε το όνομά μας αλλά τη σκέψη μας, την εντελώς δική μας σκέψη. Όλα αυτά βέβαια με προϋπόθεση τον σεβασμό μας στον συζητητή. Σε περίπτωση που οι συζητητές δεν μας κάνουν, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να αλλάξουμε το μαγαζί, δηλ. να στέλνουμε σχόλια σε άλλο μπλογκ. Στο Ίντερνετ κανείς δεν είσαι δέσμιος κανενός!

anonymos είπε...

Walter, κανείς δεν είναι δέσμιος κανενός οπουδήποτε, όχι μόνο στο διαδίκτυο.

Εντούτοις, χαίρομαι που συμφωνείς με την διαπίστωσή μου!

anonymos είπε...

Παρατηρώ επίσης κάτι ακόμα:
Στην περίπτωση μιας οποιαδήποτε διαφωνίας με τον συνομιλητή μου ή ακόμα και στην περίπτωση συμφωνίας αλλά με χρήση ύφους που ο συνομιλητής κρίνει ότι είναι εριστικό, όπως στην περίπτωση του Walter, η πρώτη θέση που ακούω είναι: "μην με διαβάζεις, μην συνομιλείς μαζί μου, άλλαξε κανάλι κλπ".

Χωρίς να θέλω να υπεισέλθω λεπτομερώς στον παραλογισμό μιας τέτοιας πρότασης (αν συμφωνούμε σ' όλες μας τις θέσεις ποιός ο λόγος να κάνουμε συζήτηση?), αναφέρω ότι αν κάποιος δεν θέλει να λαμβάνει σχολιασμό μπορεί κάλιστα να μην δέχεται σχόλια.

Η λογική της αλλαγής καναλιών που επικρατεί σχεδόν καθολικά στους μπλογκαρισμένους συνομιλητές, κατά την γνώμη μου μπορεί να οφείλεται: α) στο ότι είναι επηρρεασμένοι μέχρι αλλοτριώσεως από τα ΜΜΕ και από την λογική τους, β) στο ότι αυτοί που την πρεσβεύουν είναι ήδη "φερόμενοι" των ΜΜΕ και δη, δημοσιογράφοι.
Επαναλαμβάνω, από την στιγμή που οι θέσεις μας δημοσιοποιούνται πρέπει όχι μόνο να δέχονται, αλλά και να αντέχουν στην, και να επιζητούν την, δημόσια κριτική.

Όπως, φαντάζομαι, έχετε καταλάβει, είμαι ένας απλός ανώνυμος άνθρωπος ο οποίος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει "πουλάω την σκέψη μου". Διότι μπορεί να πουλάει την εργασία του για να επιβιώσει, όπως κάνουν όλοι οι ανώνυμοι άνθρωποι, αλλά την σκέψη του την προσφέρει δωρεάν και δεν την πουλάει και κυρίως δεν την ξεπουλάει.

Βέβαια μπορεί να ορίζουμε διαφορετικά την λέξη "σκέψη"...

dodo είπε...

Γιατί αμφιβάλλω ότι οι πολιτικοί όντως διαβάζουν οι ίδιοι τυχόν σχόλια στα ιστολόγιά τους;
Η καχυποψία μου θα φταίει...

(Το όνομα τού γατούλη σου ας μείνει μυστικό, μάς εμπιστεύτηκες άλλωστε αρκετά, όταν μοιράστηκες μαζί μας το σημαντικότερο- την απώλειά του...)

Walter είπε...

anonymos said...
Παρατηρώ επίσης κάτι ακόμα:
Στην περίπτωση μιας οποιαδήποτε διαφωνίας με τον συνομιλητή μου ή ακόμα και στην περίπτωση συμφωνίας αλλά με χρήση ύφους που ο συνομιλητής κρίνει ότι είναι εριστικό, όπως στην περίπτωση του Walter, η πρώτη θέση που ακούω είναι: "μην με διαβάζεις, μην συνομιλείς μαζί μου, άλλαξε κανάλι κλπ".

Ήμουν Ανώνυμε πολύ προσεκτικός στη διατύπωσή μου. Δεν ήμουν εριστικός απέναντί σου. Ξαναδιάβασε αυτά που έγραψα. Τη στιγμή που απουσιάζουν οι σχέσεις εξουσίας από την ανώνυμη διαδυκτιακή συζήτηση δεν μπορεί κανείς να πείσει με το ζόρι κανένα. Αν ενσταλάζουμε συναίσθημα σε όλο αυτό το αλισφερίσι είναι λάθος μας.

anonymos είπε...

Έχεις δίκιο.
Με έπεισες.

Ανώνυμος είπε...

Εχω επιλέξει επίτηδες την ανωνυμία. Για να μην ξέρουν ούτε οι κολλητοί μου ότι διαβάζουν εμένα (εκτός από δύο εξαιρέσεις) και να μη μου λένε καλά λόγια από υποχρέωση για τα γραφτά μου(τα κακά, τα λένε έτσι κι αλλιώς). Εχω μια αίσθηση ελευθερίας μέσα μου μ' αυτό τον τρόπο. Θέλετε ψευδαίσθηση; Εστω! Μου αρκεί, όμως. Μου αρκεί, επίσης, ότι βρίσκω ανθρώπους με τους οποίους αυθόρμητα συμφωνώ, (ή διαφωνώ και κάνω έναν ωραίο διάλογο) χωρίς να βάζει κανείς νερό στο κρασί του επειδή γνωρίζει τον άλλον. Η ανωνυμία για μένα είναι ένας ωραίος παράδεισος, και λέω να την κρατήσω.
οσο για το εικονίδιό μου, είναι Δαβίδ του Μικελάντζελο. Οταν το άγαλμα συντηρούνταν. Και την αγαπώ πολύ αυτή την παράδοξη φωτογραφία.

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι τόσο περίπλοκα τα πράγματα. Το αν αποκαλύπτει κάποιος την πραγματική του ταυτότητα ή όχι είναι απλά θέμα γούστου. Η δυνατότητα κάποιου celebrity να bloggarei είναι επίσης θέμα γούστου, όποιος θέλει τον διαβάζει όποιος θέλει τον αγνοεί. Τα blog οφείλουν να είναι ορθάνοιχτα σε κάθε τάση.

anonymos είπε...

Η οποιαδήποτε αναφορά επωνυμίας στα blog είναι γελοία, εφόσον δεν υπάρχει θεσμοθετημένη αρχή η οποία να πιστοποιεί την ταυτότητα του κατόχου.

Πριν με περιλούσετε με γιαούρτι αφήστε με να σας το αναλύσω.

Η ανάγνωση ενός blog που φέρει το όνομα του κ.Ε.Βενιζέλου (αν ήμουν ο αρχισυντάκτης της Καθημερινής θα κρατούσα το "Ελευθέριος". Δείχνει αν μη τι άλλο αυξημένη αίσθηση χιούμορ) δεν πιστοποιεί ότι ο κάτοχός του είναι ο κ.Ευάγγελος Βενιζέλος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός με κανέναν τρόπο παρά μόνο με το ότι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν το διέψευσε δημοσίως.
Από την άλλη πλευρά - για να κριτικάρω και τον Antvol - κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι ο ίδιος βουλευτής δεν κατείχε ήδη ένα προσωπικό "ανώνυμο" blog με τα ψευδώνυμα "πράσιν' άλογα" ή "μηλιά" ή "μυγδαλιά" (τυχαία φανταστική αναφορά), με σκοπό να αφουγκραστεί τον παλμό των ψηφοφόρων του ή να εκφράσει κάποιον από τους χίλιους εαυτούς του.

Επίσης - αυτή η θέση είναι συνεπής με την υψηλή μου καχυποψία - κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι τα διάφορα ψευδώνυμά που στηρίζουν το "επώνυμο" blog δεν ανήκουν σ' αυτούς ακριβώς που το γράφουν.
Αυτό βέβαια ισχύει για κάθε "επώνυμο" ή "ανώνυμο" blog. Η αναφορά στον κ. Ε. Βενιζέλο ήταν καθαρά τυχαία.

Για να αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα: είχα την τιμή να σχολιάσει το blog μου, ο κ.Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Κατά πόσον ο κ. Μητσοτάκης είχε σχέση με τον επίτιμο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας ή με οποιονδήποτε άλλον κ.Μητσοτάκη που ζει σ' αυτήν την χώρα, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Αν ο κ.Ε.Βενιζέλος κατέχει πραγματικά ένα blog όχι μόνο δεν θα με ξενίσει αλλά πραγματικά απαιτώ να χρησιμοποιεί γραμματείς για να απαντούν στα διάφορα σχόλια. Για δύο λόγους: 1} Για να φάει ψωμί κανένα παιδάκι 2) Διότι προτιμώ να ασχοληθεί με κάτι πιο ουσιαστικό. Όπως εξωτερική πολιτική ή προβλήματα στην διάρθρωση των συνταγματικών δικαστηρίων. Όπως θα προτιμούσα και τα μέλη της Κυβέρνησής της χώρας μου να μην εκθέτουν τον εαυτό τους σε τηλεοπτικά παράθυρα σε περιόδους Εθνικών κρίσεων αλλά να στρώνονται στην δουλειά για να καταστρώσουν μια σοβαρή εξωτερική πολιτική.
Στο κάτω κάτω της γραφής δεν νομίζω να έχει κανείς την απατηλή εντύπωση ότι στα γράμματα του συμβατικού ταχυδρομίου που στέλνουμε σε συγγραφείς, πολιτικούς, εκδότες κλπ, απαντούν οι ίδιοι!

Το διαδίκτυο είναι ένα μέσο που βοηθάει στην ελεύθερη διάδοση ιδεών. Αντίθετα από τις μέχρι σήμερα γνωστές μορφές έκφρασης λόγου, ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να ασκήσει απευθείας κριτική.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η κριτική είναι άνευ αξίας εφόσον είναι ανώνυμη και εφόσον δεν είναι δυνατόν να γίνει επώνυμη.

anonymos είπε...

Η οποιαδήποτε αναφορά επωνυμίας στα blog είναι γελοία, εφόσον δεν υπάρχει θεσμοθετημένη αρχή η οποία να πιστοποιεί την ταυτότητα του κατόχου.

Πριν με περιλούσετε με γιαούρτι αφήστε με να σας το αναλύσω.

Η ανάγνωση ενός blog που φέρει το όνομα του κ.Ε.Βενιζέλου (αν ήμουν ο αρχισυντάκτης της Καθημερινής θα κρατούσα το "Ελευθέριος". Δείχνει αν μη τι άλλο αυξημένη αίσθηση χιούμορ) δεν πιστοποιεί ότι ο κάτοχός του είναι ο κ.Ευάγγελος Βενιζέλος, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός με κανέναν τρόπο παρά μόνο με το ότι ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν το διέψευσε δημοσίως.
Από την άλλη πλευρά - για να κριτικάρω και τον Antvol - κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι ο ίδιος βουλευτής δεν κατείχε ήδη ένα προσωπικό "ανώνυμο" blog με τα ψευδώνυμα "πράσιν' άλογα" ή "μηλιά" ή "μυγδαλιά" (τυχαία φανταστική αναφορά), με σκοπό να αφουγκραστεί τον παλμό των ψηφοφόρων του ή να εκφράσει κάποιον από τους χίλιους εαυτούς του.

Επίσης - αυτή η θέση είναι συνεπής με την υψηλή μου καχυποψία - κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι τα διάφορα ψευδώνυμά που στηρίζουν το "επώνυμο" blog δεν ανήκουν σ' αυτούς ακριβώς που το γράφουν.
Αυτό βέβαια ισχύει για κάθε "επώνυμο" ή "ανώνυμο" blog. Η αναφορά στον κ. Ε. Βενιζέλο ήταν καθαρά τυχαία.

Για να αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα: είχα την τιμή να σχολιάσει το blog μου, ο κ.Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Κατά πόσον ο κ. Μητσοτάκης είχε σχέση με τον επίτιμο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας ή με οποιονδήποτε άλλον κ.Μητσοτάκη που ζει σ' αυτήν την χώρα, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Αν ο κ.Ε.Βενιζέλος κατέχει πραγματικά ένα blog όχι μόνο δεν θα με ξενίσει αλλά πραγματικά απαιτώ να χρησιμοποιεί γραμματείς για να απαντούν στα διάφορα σχόλια. Για δύο λόγους: 1} Για να φάει ψωμί κανένα παιδάκι 2) Διότι προτιμώ να ασχοληθεί με κάτι πιο ουσιαστικό. Όπως εξωτερική πολιτική ή προβλήματα στην διάρθρωση των συνταγματικών δικαστηρίων. Όπως θα προτιμούσα και τα μέλη της Κυβέρνησής της χώρας μου να μην εκθέτουν τον εαυτό τους σε τηλεοπτικά παράθυρα σε περιόδους Εθνικών κρίσεων αλλά να στρώνονται στην δουλειά για να καταστρώσουν μια σοβαρή εξωτερική πολιτική.
Στο κάτω κάτω της γραφής δεν νομίζω να έχει κανείς την απατηλή εντύπωση ότι στα γράμματα του συμβατικού ταχυδρομίου που στέλνουμε σε συγγραφείς, πολιτικούς, εκδότες κλπ, απαντούν οι ίδιοι!

Το διαδίκτυο είναι ένα μέσο που βοηθάει στην ελεύθερη διάδοση ιδεών. Αντίθετα από τις μέχρι σήμερα γνωστές μορφές έκφρασης λόγου, ο αναγνώστης έχει την δυνατότητα να ασκήσει απευθείας κριτική.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η κριτική είναι άνευ αξίας εφόσον είναι ανώνυμη και εφόσον δεν είναι δυνατόν να γίνει επώνυμη.

trol είπε...

"Η προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτή η κριτική είναι άνευ αξίας εφόσον είναι ανώνυμη και εφόσον δεν είναι δυνατόν να γίνει επώνυμη."

:) και μια χαρα είναι κι έτσι, αν ήξερα ποιοι είστε μπορεί και να μην σχολίαζα, να σκεφτόμουν περισσότερο πριν γράψω κάτι, κτλ κτλ

Walter είπε...

anonymos πραγματικά μεγάλο το θέμα της επικύρωσης ταυτότητας στο Ίντερνετ. Ενώ στα emails έχει επινοηθεί η ηλεκτρονική υπογραφή, δεν υπάρχει τίποτα ανάλογο για τα μπλογκς. Ακόμη βέβαια και η ηλεκτρονική υπογραφή δε λέει τίποτε... Θα μπορούσε το σχόλιο να το γράψει και το σκυλάκι σου...

Γενικά υποστηρίζεις και εσύ ότι είμαστε φερόμενοι των μέσων...

Μιλάς όμως και για κάτι πολύ πιο σοβαρό: ότι δεν μπορεί κανείς να συμμετέχει ουσιαστικά σε μία συζήτηση όταν δεν είναι φανερά και άμεσα ενταγμένος σε μια προσωπική/κοινωνική ιστορία, σε μια ιδεολογία, και δεν έχει συνδεθεί με συγκεκριμένα ΕΡΓΑ.

Ναι, το μπλογκ χάνει έτσι τη δύναμή του. Αλλά όχι εντελώς. Υπάρχει πάντα η χαρά της αναζήτησης, η πνευματική εγρήγορση. Αυτό είναι μεγάλο κέρδος.

anonymos είπε...

walter, είναι υπέροχο να έχει κανείς απέναντί του ένα συνομιλητή του δικού σου επιπέδου ώστε να μπορεί να διδαχθεί από αυτόν.

Αρκεί η προσωπική ιστορία, η ύπαρξη.
Τα blog δεν έχουν παρά την δύναμη του "μέσου". Και η δύναμη των μέσων ελέγχεται μόνο με την γνώση των κανόνων.

trol, η γνώμη η δική μου, η δική σου καθώς και του οποιουδήποτε ανθρώπου έχει ακριβώς την ίδια αξία. Αρκεί ο καθένας μας να γνωρίζει τα όριά του.

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...

Η ανωνυμία, αρχικά, ήταν για μένα άμυνα και δίκτυ ασφαλείας: με βοήθησε να εκφραστώ ελεύθερα, να μιλήσω για κείνα που με βασανιζαν χρόνια...

Πάντως και μετά που η Ελένη έμαθε τα στοιχεία μου (εδώ και λίγους μήνες) κι εγώ τα δικά της, δεν νομίζω ότι άλλαξε τίποτε μεταξύ μας.

Και πριν, που ήταν απλώς η Ελένη63, χωρίς λοιπά στοιχεία, μου ήταν ιδιαιτέρως αγαπητή, και τώρα που έχουμε συστηθεί, παραμένει το ίδιο εκλεκτή στα μάτια τής ψυχής μου. Δεν την λένε eleni63 αλλά Ελένη κατι. Ομως ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τα ονόματα είναι το ίδιο (για μένα) γλυκύτατος.

Α, ναι, προστέθηκε καί κάτι: εκδήλωσε την επιθυμία της να μας συνδράμει στον αγώνα μας (υπέρ του Συνδέσμου για την Επιληψία), αλλα δεν θα πως περισσότερα, αφού ή ίδια προτιμά τη σιωπή.

Εν ολίγοις, υπάρχει ανωνυμία και ανωνυμία, όπως υπάρχει επωνυμία και επωνυμία. Ηδη κάποιοι ανώνυμοι από τα μπλογκς (έχουν ήδη κοινοποιήσει τα στοιχεία τους σε μας) και έχουν πάρει πρωτοβουλίες υπέρ του Κυπριακού Συνδέσμου, παρά το γεγονός οτι τους πρότεινα να βοηθήσουν την αντίστοιχη Πανελλήνια Ενωση.

Τελικά, ούτε η ανωνυμία ούτε η επωνυμία παίζουν ρόλο. Τον τελικό λόγο τον έχει ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το νικ, όπως και μπροστά από τον επώνυμό του.

Ο ψευτης κι ο κλεφτης, τον πρώτο χρόνο χαίρονται.


Με αγάπη

Παράγραφος

ΥΓ. Θα αποτολμήσω μια "αποκάλυψη": η έκπληξη για μένα δεν ήταν η κακία ελαχίστω ανθρώπων, αλλά η καλοσύνη αρκετών οι οποιοι μέσα στα μπλογκς το παίζουν σκληροί!!! Θέλω να πω, προσωπικά είμαι πολυ επιφυλακτική απέναντι στις δυναμικές παρουσίες με τις "ισχυρές απόψεις"! Διαπίστωσα οτι αρκετά ατομα από αυτά έχουν μέσα τους σπάνιες ευαισθησίες και ανθρωπιά!

Ναι είμαι προκατειλημμένη απέναντι στο συνάνθρωπο: πιστεύω πως, είτε το θέλει είτε όχι, κατά βάθος παραμένει Ανθρωπος.

αθεόφοβος είπε...

Σχετικά με την ανωνυμία έχω γράψει στο πόστ της 17-7 και της 20-11.
Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να γράψω με το ονομά μου.
Ομως προτιμώ να αποκτά ό άλλος μια εικόνα για μένα μόνο από τα γραπτά μου και όχι από τα άλλα στοιχεία της προσωπικότητας μου.

anonymos είπε...

Paragrafe, θέλω να σε ρωτήσω κάτι άσχετο με το θέμα. Αν θέλεις μου απαντάς: Απ' όσα έχω διαβάσει τα λόγια σου δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο παρά την κοινή λογική, πάνω στο θέμα που αναφέρεσαι.
Ήταν πραγματικά τόσο δύσκολο να εκφράσεις αυτές τις απόψεις στον άμεσο κοινωνικό σου περίγυρο?

Καταλαβαίνω πως η χρήση του διαδικτύου προσφέρει μεγαλύτερη εμβέλεια αλλά δεν εξετάζω αυτό το θέμα.
Με ενδιαφέρει πολύ η "ελεύθερη έκφραση" που αναφέρεις.

paragrafos είπε...

anonymos said...
Paragrafe, θέλω να σε ρωτήσω κάτι άσχετο με το θέμα. Αν θέλεις μου απαντάς: Απ' όσα έχω διαβάσει τα λόγια σου δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε άλλο παρά την κοινή λογική, πάνω στο θέμα που αναφέρεσαι.
Ήταν πραγματικά τόσο δύσκολο να εκφράσεις αυτές τις απόψεις στον άμεσο κοινωνικό σου περίγυρο?

Καταλαβαίνω πως η χρήση του διαδικτύου προσφέρει μεγαλύτερη εμβέλεια αλλά δεν εξετάζω αυτό το θέμα.
Με ενδιαφέρει πολύ η "ελεύθερη έκφραση" που αναφέρεις.

12:32 AM
----------------------------

Πρώτα-πρώτα σας ευχαριστώ για την ερώτηση και συγγνώμη που άργησα να απαντήσω - πλησιάζουν εκλογές στον Σύνδεσμό μας και τρέχουμε.

Η μεγάλη μου δυσκολία δεν αφορούσε τόσο τον αγώνα μας ενάντια στο στίγμα. Δύσκολο ήταν να μιλησω για τα βιώματά μου. Πρώτα μίλησα για κείνα κι ύστερα άρχισα να μιλάω για τον κουτό ρόλο που παίζει η εκκλησία στο ζήτημα του στίγματισμού των πασχόντων από επιληψία ατόμων.

Να το πω ευθέως: όταν είδα ότι ο κάσμος με συμπάθησε, άρχισα να βάζω το μαχαίρι στο κόκκαλο. Οπότε ο κόσμος άρχισε να... φεύγει.

Δεν ξέρω αν απάντησα στο ερώτημά σας. Είμαι εδώ όμως για να συνεχίσουμε το διάλογο.

Πάντα στη διάθεσή σας

Με αγάπη

Παράγραφος

anonymos είπε...

Paragrafe, σ' ευχαριστώ που απάντησες στην ερώτησή μου. Αν απευθυνόσουν και στον ενικό θα με υποχρέωνες.

Η αναφορά σου στην επιληψία με την λέξη "στίγμα" με ξενίζει.
Στον δικό μου κοινωνικό περίγυρο δεν αντιμετωπίζονται ως στιγματισμένοι οι επιληπτικοί γιαυτό ίσως δεν μπορώ να σε καταλάβω.

Αντίθετα είναι πολύτιμοι συνεργάτες διότι οι περισσότεροι είναι και εξαιρετικά εφυείς.

Μήπως εννοείς ότι το πρόβλημα με την δυσκολία έκφρασής σου δεν το είχες λόγω των συνανθρώπων σου αλλά λόγω προσωπικής διαφορετικής αντίληψης του γεγονότος?

paragrafos είπε...

anonymos said...
Paragrafe, σ' ευχαριστώ που απάντησες στην ερώτησή μου. Αν απευθυνόσουν και στον ενικό θα με υποχρέωνες.

Η αναφορά σου στην επιληψία με την λέξη "στίγμα" με ξενίζει.
Στον δικό μου κοινωνικό περίγυρο δεν αντιμετωπίζονται ως στιγματισμένοι οι επιληπτικοί γιαυτό ίσως δεν μπορώ να σε καταλάβω.

Αντίθετα είναι πολύτιμοι συνεργάτες διότι οι περισσότεροι είναι και εξαιρετικά εφυείς.

Μήπως εννοείς ότι το πρόβλημα με την δυσκολία έκφρασής σου δεν το είχες λόγω των συνανθρώπων σου αλλά λόγω προσωπικής διαφορετικής αντίληψης του γεγονότος?

1:30 PM
-------------------------

Φίλε Ανώνυμε,

Τον περασμενο Αύγουστο παραβρέθηκα στο πανευρωπαϊκό (και λιγάκι παγκόσμιο) συνέδριο στην Κοπεγχάγη. Εκεί διαπιστώσαμε ότι υπάρχει κοινωνικός αποκλεισμός, ότι το στίγμα, η ρετσινιά σε βάρος των ατόμων με επιληψία καλά κρατεί παντού! Βέβαια η χώρες με παράδοση στην κοινωνία των πολιτών διαθέτουν ισχυρά αντισώματα κι έτσι τα άτομα με επιληψία παίρνουν πρωτοβουλίες που διευκολύνουν τη ζωή τους.

Ειδικότερα, εδώ στην Κύπρο (μικρή κοινωνία) τα άτομα με επιληψία κρύβονται για να μη μαθευτεί το... κουσούρι τους. Ως πρόερδος του Κυπριακού Συνδέσμου και ως ενεργός πολίτης με πολλές πρωτοβουλίες κατά τον τελευταίο καιρό σας διαβεβαιώ ότι όλοι έχουμε παιδιά με επιληψία, περνάμε δύσκολα από πολλές αποψεις, ακόμα κι εμείς που έχουμε μια κάποια οικονομική άνεση. Οι οικογένειες με μικρά εισοδήματα ζουν ένα δράμα. Βλέπω ότι μετέφερα την κουβέντα αλλού...

Επανέρχομαι στο θέμα: πολύ θα θέλαμε όσοι έχουμε παιδιά, συγγένείς και φίλους με επιληψία, να ζούμε στον κοινωνικό σας περίγυρο! Μακάρι κάποτε να σας μοιάσουμε κι εμείς εδώ στην Κύπρο. Τότε θα έχει πετύχει ο αγώνας μας!

Με πολλή αγάπη

Παράγραφος

ΥΓ. Μήπως άλλο είναι το ζήτημα που θέσατε;

anonymos είπε...

Όχι παράγραφε. Με κάλυψες πλήρως.

Μάλλον ζω σ' ένα παράδεισο απ' ότι φαίνεται!

Θα ήθελα να αναφέρεις την επίσημη ηλεκτρονική διεύθυνση του συνδέσμου σας. Θα ήταν πολύ χρήσιμο, πιστεύω, για την ανταλαγή απόψεων και εμπειριών σε τέτοια θέματα.

paragrafos είπε...

anonymos said...
Όχι παράγραφε. Με κάλυψες πλήρως.

Μάλλον ζω σ' ένα παράδεισο απ' ότι φαίνεται!

Θα ήθελα να αναφέρεις την επίσημη ηλεκτρονική διεύθυνση του συνδέσμου σας. Θα ήταν πολύ χρήσιμο, πιστεύω, για την ανταλαγή απόψεων και εμπειριών σε τέτοια θέματα.

12:19 AM
--------------------

Αυτούς προσπαθούμε να κεκολλήσουμε τον Σύνδεσμό μας από την απραξία - έχουμε εκλογές την μεθεπόμενη Τετάρτη. Δυστυχώς, για τη ώρα, το βάρος έχει πέσει στο σύζυγό μου και σε μένα. Νομίζω θα ξέρετε τα παρακάτω ημερολόγιά μας:

ΕΔΩ θα βρείτε ο προσωπικό μου ημερολόγιο

και ΕΔΩ θα βρείτε ένα ημερολογιο περισσότερο ενημερωτικό


Προ ημερών, επιτέλους, έφτιαξε και η "Ελληνική Εθνική Ενωση κατά Της Επιληψίας" και τον δικός της κομβο. Θα τον βρείτε ΕΔΩ

Ελπίζουμως πως σύντομα θα έχουμε κι εμείς, ως Κυπριακός Σύνδεσμος, τον δικό του Κόμβο. Εκεί, ως Κυπριακός Συνδεσμος, θα ζητάμε και οικονομική υποστήριξη, κάτι που δεν δέχτηκα να γίνει μεσω του δικού μας οικογενειακού μπλογκ, για ευνόητους λόγους, παρά την καλοπροαίρετη επιμονή πολλών επωνύμων και με, γνωστών και ανγώστων επισκεπτών μας. Αλλο ο προσωπικός άγωνας κι άλλο ο συλλογικός.



Με εκτίμηση και αγάπη

Παράγραφος