Συνεχίζοντας τον διάλογο που ξεκινήσαμε προχωρώ με τη συνδρομή της τέχνης, στο ζήτημα της γλωσσικής επικοινωνίας που τόσο περίτεχνα αναδεικνύεται στο μπλογκινγκ.
Η γλωσσική επικοινωνία εδώ καθίσταται ουσιωδέστερη και από την ταυτότητα. Αλήθεια Ανώνυμε σε προσέγγισε ο κ. Μητσοτάκης? Χάντρα φοράς?
Λίγα χρόνια πίσω διάσημοι ομιλητές με το "λαό" και τη ντόπια διανόηση, όπως ο πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης (σας θυμίζει κάτι το όνομά του?) θεωρούσαν ότι με την επώνυμη ταυτότητά τους, ο λόγος τους (ιδίως ο πολιτικός) δημιουργεί ιστορία, εκτός φυσικά από χρήμα. Καθώς οι γλύπτες σπανίζουν όπως και οι μνήμες, φοβάμαι ότι ούτε ανδριάνδας δεν θα μείνει στο Πεδίον του Άρεως από αυτόν. Ηδη έχει την τύχη του ότε βυθισθέντος Χρηματιστηρίου. Αμφίβολο αν θα μείνει και λόγος (ιστορικός ή άλλος).
Ο λόγος όμως υπάρχει και ο διάλογος συνεχίζεται. ΕΥΤΥΧΩΣ!
Χωρίς ταυτότητα, ανώνυμα?
Η μήπως οι επώνυμοι (σύμφωνα με το σκοπό που κατασκευάζονται) πλέον έχουν άλλες εργασίες και σκοπούς οπότε μένει για τους ανώνυμους η επικοιωνία, ο λόγος, ο διάλογος και η ιστορία?
Καλό σαββατοκύριακο σε όλους!
Θα διαβάσω εφημερίδες (παλιές συνήθειες) ηλεκτρονικούς φίλους (νέες αγάπες), το νέο βιβλίο του Σουρούνη, θα δω φίλους σε σενάριο ρετρό (στο Δάκη που έμαθα ότι ζει και τραγουδά!), θα βολτάρω και με το σκύλο ... Στο σινεμά τα είδα σχεδόν όλα.
Χρόνια πολλά στις Κατερίνες και τους Στέλιους. Τους επώνυμους με τα μικρά τους ονόματα.
2 σχόλια:
eleni63 said...
Η μήπως οι επώνυμοι (σύμφωνα με το σκοπό που κατασκευάζονται) πλέον έχουν άλλες εργασίες και σκοπούς οπότε μένει για τους ανώνυμους η επικοιωνία, ο λόγος, ο διάλογος και η ιστορία?
Μπα δεν το πιστεύω αυτό. Θα έλεγα ότι οι επώνυμοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη έκφρασης (αν και δεν ανήκω σε αυτούς). Ο λόγος; Αυτολογοκρίνονται συχνά...
Eleni63, ήταν συγκινητική η προσπάθειά σου να αποδώσεις καλιτεχνικά το χαοτικό αυτό σύστημα, αλλά έχω την εντύπωση πως η κλασσική ζωγραφική δεν έχει τα μέσα για να το καταφέρει.
Ένας πιο σύγχρονος τρόπος, ίσως ένα ολόγραμμα, θα μπορούσε να προσεγγίσει. Όπου εσωτερικά θα έδινε την εντύπωση του πύργου της Βαβέλ και εξωτερικά ενός στιβαρού και με αδρές γραμμές απεικονισμένου μεσαιωνικού πύργου.
Διότι με ποιόν άλλον τρόπο θα μπορούσε να απεικονιστεί ο Παγκόσμιος Ιστός - δεν ξέρω γιατί, αλλά πάντοτε η λέξη "ιστός" ανέδυε συνειρμικά στο μυαλό μου την λέξη "αράχνη" - όταν αυτοί που βρίσκονται εντός είναι αυτοπροσδιοριζόμενοι και ανώνυμοι ενώ όταν το σύστημα επιθυμεί να τους αναγνωρίσει τους αναγνωρίζει ως ετεροπροσδιοριζόμενους και επώνυμους!
Για παράδειγμα πως καταφέρνει η αυτοπροσδιοριζόμενη "Μηλιά" που εκδηλώνει τάσεις αυτοκτονίας να μετασχηματίζεται στον ετεροπροσδιοριζόμενο Αγησίλαο Καραχατζηπαπαπαναγιωτοπουλοχαραλαμπίδη? (Τα ονόματα είναι φανταστικά και οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική). Για να σωθεί εννοείται γίνεται. Η κοινωνία.
Μια καλή και προφητική απεικόνηση με την μορφή άσματος έχει γίνει στο άλμπουμ των King Grimson και στα τραγούδια "21st century schizoid man" και "Epitaph"
Δημοσίευση σχολίου