Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006

βουρ για τα Πομακοχώρια!!!



Καθώς πλησιάζουν οι γιορτές και ο καταναλωτισμός, η κατάθλιψη και η μανία των πελατών να προλάβουν όσα δεν έγιναν όλο το χρόνο αυξάνει, σκέπτομαι τα Πομακοχώρια.
Καλοκαίρι κατάφερα να διασχίσω τη Θράκη όπως χρόνια ονειρευόμουν.
Η Θράκη ήθελε καιρό. 10-15 μέρες. Που διακοπές τόσες μέρες για την αφεντιά μου. Ως ΕΚΑΒ περνούσα τη ζωή μου περιμένοντας το μοιραίο για να σπεύσω. Έσπευδα αλλά συνήθως ήταν η γκρίνια κάποιου κακοπαντρεμένου επιχειρηματία που ξεκαλοκαίριαζε στην Αθήνα προσποιούμενος ότι πλουτίζει.

Έτσι σιγά σιγά το αποφάσισα να πάω στη Θράκη.
Στη Θράκη δεν πάει κανείς γιατί διαφημίζεται από οδηγούς και σπόνσορες(αν και πολλά έχουν αλλάξει πιά και στο επίπεδο αυτό).
Πρέπει να έχει λόγους. Και τέτοιοι υπάρχουν πολλοί. Φύση, ιστορία, καλοί άνθρωποι, καλό φαγητό, εκτός τουριστικού συρμού….
Το καλοκαίρι λοιπόν έκανα φίλο ένα γάιδαρο και ένα μωρό χελωνάκι στα Πομακοχώρια, χάρηκα τα ποτάμια, κολύμπησα στη ρηχή θρακική θάλασσα και χάζεψα τα ωραιότερα ψιλόλιγνα ξανθά κορίτσια.
Έφαγα υπέροχο φαγητό, άναψε το αυτοκίνητο πάνω κάτω τα χιλιόμετρα σε μεγάλους φιλικούς δρόμους, βουνά, θάλασσες, σύνορα, περάσματα, ηλιοτρόπια, έκανα ένα σωρό φίλους κάθε λογής, θρησκεύματος και προέλευσης.

Θυμάμαι όμως τρυφερότερα τα Πομακοχώρια. Πίσω σε μια άλλη εποχή με τα τζαμάκια τους (σεμνά σεμνά), τα γεφύρια στο ποτάμι, τους ξενητεμένους τους με τις μερσεντές το καλοκαίρι στην πλατεία, τη γλώσσα τους που την κρατούν ζωντανή με σεβασμό, την απλότητα και την έξοχη μαγειρική τους.
Όταν ρωτάς κατά που πέφτει η ραχούλα ανεβαίνει ο παππούς στο τζιπ να σε πάει μέχρι εκεί και κοτσονάτος να γυρίσει με τα πόδια… Όταν φθάνεις στο τελευταίο χωριό παιδιά παίζουν ελεύθερα στους δρόμους και κρεμάνε κουρελάκια στα δένδρα.

Οι γλώσσες που χάνονται ήταν πάντα ένα θέμα που με συνάρπαζε. Οι τόποι που ζουν και υπάρχουν χωρίς να νοιάζονται για το τρεντ κύμα της Μυκόνου, ήταν για μένα προσκύνημα.

Α και να σημειώσω για τους ζωόφιλους: Παντού ο σκύλος ήταν ευπρόσδεκτος. Στην Τουρκία, στη Βουλγαρία, στη Θράκη, στα Πομακοχώρια, στην Ξάνθη, στη ρηχή θάλασσσα όπου το να τον βλέπεις να χοροπηδά ήταν η εικόνα της ευτυχίας. Τα ξενοδοχεία ανοιχτά, στα εστιατόρια του έδειναν μεζέ. Τα αδέσποτα δεν του επιτέθηκαν ποτέ (τα διωγμένα αδέσποτα είναι πιο επιθετικά) και όλοι μα όλοι του χρωστούσαν ένα χάδι.

Ευτυχώς δηλαδή γιατί αυτός έχει την βαθύτατη πεποίθηση ότι η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε για να τον χαϊδεύει.

Δεν θα μακρηγορήσω γιατί όλοι έχουμε δουλειές. Ο Δεκέμβρης είναι ο μήνας που όλα πρέπει να γίνουν. Βλέπω τις εφημερίδες της Κυριακής και με πιάνει δέος με τα ένθετα. Εγώ θα βάλω αυτά τα βρακιά? Εγώ θα φάω στα εστιατόρια αυτά? Εγώ θα μαγειρέψω αυτές τις κάπως συνταγές? Εγώ θα αγοράσω όλα αυτά τα τζομπαίρια? Εγώ θα ταξιδέψω στο Μαλιμπού?

Ε λοιπόν όχι. Εγώ, θα κάνω του κεφαλιού μου. Θα πηγαίνω όπου θέλω και με τραβάει η ψυχή μου. Θα αποχωρίζομαι το ξενοδοχείο Ελενα της Ξάνθης με δάκρυα στα μάτια και θα θυμάμαι το Edirne όπου έκανα τόσους φίλους μέσα στο δρόμο, μόνο και μόνο γιατί έψαχνα στραγάλια για τη μάνα μου. Θα φοράω ότι μου καπνίσει νάναι και βολικό και θα περιδιαβαίνω στα Πομακοχώρια όπου τα παιδάκια αναρωτιούνται αν ο σκύλος είναι λύκος, αρκούδα ή αρνί… να τους επιβεβαιώνω ότι είναι κατσικόσκυλο…. Θα τρώω σουτζούκια και θα κάνω φίλη μια Πομάκα χελωνίτσα μισή χούφτα που την άφησα εκεί για νάχω ένα λόγο να ξαναπάω.

Αρκεί να υπάρχουν οι μέρες οι καλές. Οι μπόλικες. 10-15 μέρες ελευθερίας… κάθε τόσο.

Και γιατί όχι όλη μας η ζωή?

25 σχόλια:

gb είπε...

Τι σε τράβηξε στα πομακοχώρια;
μήπως τα λόγια σου;
"Περαστική και χωρίς χωριό το Πάσχα, θα διεκδικώ την ανεκτικότητα και την επιείκεια. Θα πεθάνω με τούρκικο επώνυμο και αρχαιοελληνικό όνομα. Όπως τόσοι και τόσοι μικρασιάτες."
όπως και ο γράφων που επί μακρόν έχει αισθανθεί ομοίως;

anonymos είπε...

Eleni63, όλη μας η ζωή θα είναι όμορφη αν ψάξουμε να βρούμε στον τόπο μας αυτό που αναζητούμε στις διακοπές μας.

Αυτό εννοείς?
Αυτό πιστεύω.

Ανώνυμος είπε...

Από τη Θράκη ειναι η μαμά μου, αλλά δεν έχω πάει ποτέ στα Πομακοχώρια. Με παρακινείς να το κάνω. Ευχαριστώ.

Eleni63 είπε...

Καλή μου Advocatus Diaboli έχω μια φίλη που είναι και αυτής η μαμά από τη Θράκη. Το καλοκαίρι ήταν στην Κέρκυρα και βλαστήμησε με την ψυχή της. Δεν πήγε ποτέ μέχρι σήμερα. Ισως είναι η μοίρα της "καταγωγής" να την αρνιόμαστε μαζύ με ότι άλλο μας έχει πονέσει. Εγώ πάλι τις πίττες της γιαγιάς της φίλης μου δεν τις ξέχασα ποτέ και ας έχει φύγει για χρόνια. Ούτε την ιδιαίτερη αστική οθωμανική συμπεριφορά της. Ούτε τα ιδιαίτερα ελληνικά της. Η Θράκη είναι ανακάλυψη έστω και αν θα χρειαστεί να περάσεις σύνορα. Μόνο τη ράτσα τους να δεις την ψιλή, κοκκινομάλα ή ξανθιά γεροθεμένη θα καταλάβεις. Ελπίζω τα γονίδια να σε κάνανε θρακιώτισα και στην όψη. Γιατί η ψυχή καλά κρατεί ούτως ή άλλως...

Eleni63 είπε...

Ανώνυμε, δεν έχω αντίρρηση να εννοώ και αυτό. Απλά τώρα που πλησιάζει το εορταστικό μένος σκέφθηκα το καλοκαιράκι το πρώτο που έκανα του κεφαλιού μου μετά τόσα χρόνια.

Eleni63 είπε...

Γεωργία μου ευχαρίστως. Ελπίζω και εγώ να ξαναβρεθώ εκεί. Να πάμε παρέα τι καλύτερο! Αλλά υπάρχουν φυσικά και άλλοι προορισμοί για όσους δεν καίγονται να είναι παρόντες στο Γκστααντ!

Eleni63 είπε...

GD δεν έχεις άδικο... Πάντως τα Πομακοχώρια δεν θα μπορούσαν να είναι το χωριό μου, ούτε θα αναζητούσα εκεί τις ρίζες μου. Η διαδρομές στη Θράκη, τα χιλιόμετρα στο κοντέρ και τα συνοριακά περάσματα ναι, θα μπορούσε να είναι το χωριό μου. Ο δρόμος. Με συγκινεί πάντως που με καταλαβαίνεις ιδίαίτερα.

gb είπε...

ΔΡΟΜΟΣ ...
Mήπως ο τόπος όλων μας
ανήκει στην ουτοπία;
σε μένα αρέσουν οι νομάδες,
σημασία έχουν οι άνθρωποι τριγύρω,
το αυτοκίνητο με τις εικόνες που τρέχουν και κάνουν τη ματιά σπιρτόζα, οι σκηνές πολυτελείας al arabia, κ.ο.κ.

Κατά βάθος οι φυλές της γής
είναι δυό,
αυτοί που διώχνονται,
οι σημαντικοί
και αυτοί που βαλτώνουν

anonymos είπε...

gb, το ταξίδι, η ενεργητική μετοίκηση είναι αυτή που μετράει. Αλλά δεν ξέρω... Καμμιά φορά φαντάζει σαν κατάρα.

Eleni63, εννοείς τι εννοώ. Αυτό που εννοείς με ενδιαφέρει κι όχι αυτό που εννοώ πως εννοείς. Σ' ευχαριστώ πάντως που έκανες τον κόπο να εννοήσεις τα λόγια μου.

Ανώνυμος είπε...

Καλοκαιρινή περιγραφή μέσα στο καταχείμωνο!
Όμορφες αναμνήσεις και πολλή ωραία περιγραφή!

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Η Θράκη είναι το ωραιότερο μέρος της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Τα πομακοχώρια το ωραιότερο μέρος της Θράκης (και να φανταστεί κανείς πως μέχρι το 1995 υπήρχε η περίφημη μπάρα, λες κι ήταν άλλο κράτος).

Η Αδριανούπολη μια πόλη που όλοι πρέπει να επισκεφτούμε, μόνο και μόνο για να δούμε το υπέροχο τζαμί.

Υπέροχες διαδρομές, πανέμορφη φύση, ωραίοι άνθρωποι, χιλιάδες χρόνια ιστορίας, ανάμεικτοι λαοί, κι όλ' αυτά λίγες ώρες με το αυτοκίνητο από την τερατούπολη.

Κι αφήστε τους άλλους να συνωστίζονται στην Αράχωβα και στα χιονοδρομικά.

Ανώνυμος είπε...

"Βλέπω τις εφημερίδες της Κυριακής και με πιάνει δέος με τα ένθετα. Εγώ θα βάλω αυτά τα βρακιά? Εγώ θα φάω στα εστιατόρια αυτά? Εγώ θα μαγειρέψω αυτές τις κάπως συνταγές? Εγώ θα αγοράσω όλα αυτά τα τζομπαίρια? Εγώ θα ταξιδέψω στο Μαλιμπού?"

Η πιό κεφάτη αποκήρυξη της αθλιότητας του life style που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Απεταξάμην. Νάσαι καλά Ελένη.

Ανώνυμος είπε...

"Βλέπω τις εφημερίδες της Κυριακής και με πιάνει δέος με τα ένθετα. Εγώ θα βάλω αυτά τα βρακιά? Εγώ θα φάω στα εστιατόρια αυτά? Εγώ θα μαγειρέψω αυτές τις κάπως συνταγές? Εγώ θα αγοράσω όλα αυτά τα τζομπαίρια? Εγώ θα ταξιδέψω στο Μαλιμπού?"

Η πιό κεφάτη αποκήρυξη της αθλιότητας του life style που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Απεταξάμην. Νάσαι καλά Ελένη.

Ανώνυμος είπε...

"Βλέπω τις εφημερίδες της Κυριακής και με πιάνει δέος με τα ένθετα. Εγώ θα βάλω αυτά τα βρακιά? Εγώ θα φάω στα εστιατόρια αυτά? Εγώ θα μαγειρέψω αυτές τις κάπως συνταγές? Εγώ θα αγοράσω όλα αυτά τα τζομπαίρια? Εγώ θα ταξιδέψω στο Μαλιμπού?"

Η πιό κεφάτη αποκήρυξη της αθλιότητας του life style που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Απεταξάμην. Νάσαι καλά Ελένη.

Ανώνυμος είπε...

"Βλέπω τις εφημερίδες της Κυριακής και με πιάνει δέος με τα ένθετα. Εγώ θα βάλω αυτά τα βρακιά? Εγώ θα φάω στα εστιατόρια αυτά? Εγώ θα μαγειρέψω αυτές τις κάπως συνταγές? Εγώ θα αγοράσω όλα αυτά τα τζομπαίρια? Εγώ θα ταξιδέψω στο Μαλιμπού?"

Η πιό κεφάτη αποκήρυξη της αθλιότητας του life style που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Απεταξάμην. Νάσαι καλά Ελένη.

Ανώνυμος είπε...

"Βλέπω τις εφημερίδες της Κυριακής και με πιάνει δέος με τα ένθετα. Εγώ θα βάλω αυτά τα βρακιά? Εγώ θα φάω στα εστιατόρια αυτά? Εγώ θα μαγειρέψω αυτές τις κάπως συνταγές? Εγώ θα αγοράσω όλα αυτά τα τζομπαίρια? Εγώ θα ταξιδέψω στο Μαλιμπού?"

Η πιό κεφάτη αποκήρυξη της αθλιότητας του life style που άκουσα τα τελευταία χρόνια. Απεταξάμην. Νάσαι καλά Ελένη.

Eleni63 είπε...

αΑντβολ αφού είναι έτσι και εσύ ξέρεις πολλά όπως φαίνεται θα γράψω ΄κι άλλα γι αυτά τα μέρη.Εσύ?

Eleni63 είπε...

Kαλησπέρα Σταύρο. Τι θα γίνει θα σκαρφιστείς τίποτα καινούργιο? σού βαλα και ένα λουλούδι θρακιώτικο να βλέπεις...

Eleni63 είπε...

Ερμιππε, θα επανέλθω με τέτοια. Τάχω πάρει λίγο στο κρανίο καθώς δεν υπάρχουν πλουμίδια για μένα. Ζηλεύω γιατί δεν εφευρέθηκαν ακόμη!

Ανώνυμος είπε...

Eleni63 said...
αΑντβολ αφού είναι έτσι και εσύ ξέρεις πολλά όπως φαίνεται θα γράψω ΄κι άλλα γι αυτά τα μέρη.Εσύ?

-----------

Μα, Eleni63, αφού ξέρεις ότι τα ταξιδιωτικά κείμενα δεν είναι το φόρτε μου ...

Έσύ, αντίθετα, γράφεις πολύ όμορφα, να συνεχίσεις.

ΥΓ Ελπίζω να έφτασες μέχρι το χωριό Τσάι Μαχαλά, τι όνομα κι αυτό, μόνο του αξίζει όλα τα λεφτά ...

dodo είπε...

Να κάνεις όσο πιό συχνά μπορείς "του κεφαλιού σου".
Και να μακρυγορείς, βεβαίως- και ας έχουμε δουλιές.
Ώστε να περνούμε από εδώ και να μάς ταξιδεύεις...

Ανώνυμος είπε...

Πήγατε μέχρι τα εγκαταλειμμένα τώρα πιά Λουτρά? Σας φιλέψανε στα σπίτια? Είδατε την αγριάδα του βουνίσιου τοπίου προς τη μεριά της Βουλγαρίας? Νοιώσατε την απορία γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι στερήθηκαν τόσα χρόνια τα στοιχειώδη (η μπάρα που ανέφερε ο antvol και όλα τα παρεπόμενά της) και βέβαια τώρα πια και εμείς αυτούς...?

anonymos είπε...

Την απορία την είχαμε όταν συνέβαινε proine. Κι όχι μόνο νιώθαμε αλλά συγκρουστήκαμε με πολλούς "εθνοσωτήρες" γι' αυτόν τον λόγο.
Η απομάκρυνση ήταν προβλεπόμενη και απόλυτα φυσιολογική.

Πάντως υπάρχει ακόμα ευκαιρία να σηκώσουμε έστω και αθέατες μπάρες. Σαν αυτές που μας χωρίζουν με τους Γύφτους πχ.

gb είπε...

Ελένη σε ευχαριστώ για την επίσκεψη
δεν είναι φανερό απο την ιστοσελίδα, ότι κατά βάθος
είμαι λάτρης του νομαδισμού
μ' αρέσει να επισκέπτομαι ...

Eleni63 είπε...

gd ευχαριστείς για την επίσκεψη? μακάρι να είχα χρόνο να επισκέπτομαι συχνότερα νέους φίλους.

Κρίμα βρε Γιωργία που η γιαγιά σου δεν είναι από το Γκστααντ. Θα ήταν η πρώτη γιαγιά bloger με ένα κάποιο lifestyle....

Σας έβαλα και άλλες εικόνες...