Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006

Θεέ μου! Γιατρέ μου!

Κάποτε οι κοινωνίες ήξεραν τα βασικά που τις αφορούσαν. Πώς γεννιέσαι, πώς πεθαίνεις, πώς ενηλικιώνεσαι, πώς πολεμάς, πώς παντρεύεσαι, αν το χειμώνα κάνει κρύο και το καλοκαίρι ζέστη, αν η άνοιξη έχει λουλούδια και το φθινόπωρο πέφτουν τα φύλλα. Ήξεραν πότε έχει σκοτάδι και πότε φως. Ηξεραν κατ’επέκταση το σωστό και το λάθος και με αρκετή ευκολία ανέθεταν σε κάποιον που ήξερα καλύτερα, γέροντα, παπά, μουφτή, αρχηγό φυλής την επίλυση των πλέον δύσκολων ζητημάτων.
Υστερα άρχισε η κυκλοφορία των ιδεών και των απόψεων, των ανθρώπων και των εθίμων και παράλληλα οι απορίες για τις διαφορές.
Υστερα ο ηλεκτρισμός έκανε τη νύχτα μέρα, τα αεροπλάνα εκμηδένισαν τις αποστάσεις και οι πόλεμοι ανέτρεψαν τους ρόλους των φύλων. Ο κλιματισμός κατήργησε τη ζέστη και το καλοριφέρ το κρύο. Μέσα σε έναν αιώνα τίποτε δεν ήταν πλέον ίδιο. Η ζωή διαρκούσε περισσότερο, οι πόλεμοι άλλαξαν και ήταν όλα μα όλα διαφορετικά.

Παράλληλα οι θεοί άλλαξαν πρόσωπο και ρόλους. Συνέχισαν να στηρίζουν τις ανθρώπινες επιλογές. Αλλά τι να σου κάνει ο θεός αν γερνάς και πρέπει να μοιάζεις νέος. Τι να σου κάνει ο θεός που ο κλιματισμός σου πονάει το κεφάλι και τα κόκαλα. Τι να σου κάνει ο θεός που η αστάθεια σε τρελαίνει και η κατάθλιψη σε σκοτώνει.
Καλέσαμε το βοηθό του θεού, το γιατρό. Ανέλαβε ο γιατρός να διορθώσει τις ατέλειες του πολιτισμού και … του έργου του θεού.
Πανίσχυρος και έντονα άνεργος λόγω της προσφοράς πολλών πτυχιούχων έκανε τσιμπούσι.
Και νόσησαν οι πάντες.
Από μωρά οι άνθρωποι νοσηλεύονται θέλοντας και μη:
Εξωσωματική να το συλλάβουμε (σιγά μην γίνεται κανονικά!)
Προγεννητικός έλεγχος για να είναι καλά το μελλοντικό παιδί (εισαγωγή στο παιχνίδι των πιθανοτήτων) πολλά έμβρυα καταργούνται για να πετύχουμε το τέλειο και σίγουρο, ένα θα τόχουμε! Δε σηκώνει λάθη.
Ισιώνουν δόντια (μετά αναλαμβάνουν οι πλαστικοί), ασχολούνται με άσθμα (το παιδικό της ρύπανσης), κάνουν λογοθεραπεία (διότι ποιο παιδί μιλάει από μόνο τους σήμερα?), πάνε ψυχίατρο (γιατί ποιο παιδί έχει μαμά μπαμπά στις μέρες μας?)
Αυτά ως οι πλέον συνήθεις εκδοχές.
Η κυριαρχία των γιατρών (και των σφαλμάτων τους) ξεκινά πριν γεννηθεί κανείς πλέον.
Όταν πλησιάζει το τέλος ο άνθρωπος έχει πλέον αλωθεί πλήρως ενόψει του να στηρίζει την παράταση για όσο καιρό παραπάνω γίνεται.
Ποιος είναι όμως αυτός ο σύγχρονος θεός που μας δημιουργεί τα έμβρυα, μας προτείνει να πώς να τα διαλέγουμε, να ισιώνουμε τα δόντια και μας εθίζει στη θεωρία των πιθανοτήτων τόσο νωρίς ώστε να είμαστε εκ του ασφαλούς?
Αξιώθηκε να αντιληφθεί τι ρόλο του επιφύλασσε ο αιώνας?
Πρόλαβε μέσα στην ανεργία του να διαφοροποιήσει τον εαυτό του από αστρολόγο?
Αντιλήφθηκε ότι και οι θεοί όφειλαν να έχουν αρετές? Ότι δεν ήταν μόνον στέρηση (νηστεία- δίαιτα, τρομοκρατία), (επιδημίες- φόβος αγελάδας, κότας, gay, πειθαρχία (χάπια, δίαιτα, χοληστερίνη, ζάχαρο), φόβος θανάτου (κόλαση- εντατική…).
Πάντα χρειάζεται κάποιος να σου λέει το σωστό. Να στηρίζεις τη σωτηρία σου επάνω του. Να σου δίνει τις συνταγές της αντοχής.

Μέχρις ότου όμως οι γιατροί να γίνουν θεοί, ας περιορισθούν σε υπουργικούς και δημαρχιακούς ρόλους που βλάπτουν λιγότερο. Ας ασχοληθούν με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα φακελάκια της ανεργίας τους. Ας μπορέσουν επιτέλους να θεραπεύσουν το συνάχι!
Οι γιατροί είναι πολύ σημαντική υπόθεση, για να είναι ένα επάγγελμα που εκτονώνει την ψύχωση του κάθε γονιού να κάνει γιατρό το παιδί του γιατρό (πάση θυσία. Είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να αγοράζεται τόσο φθηνά, δηλαδή μόνον με χρήμα.

Το να γίνεις θεός θέλει δουλειά πολλή!
Ρωτήστε τους θεούς των τελευταίων 20 αιώνων να σας πουν.
Και όσοι γιατροί έχετε λίγο καημό να δείτε πώς κατέληξαν αυτοί οι θεοί, πάτε με τους Γιατρούς του Κόσμου, ή τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα ή άλλους ανάλογους, στο στη Σερβία, το Αφγανιστάν, το Λίβανο, και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου οι θεοί τα έκαναν θάλασσα.
Να βοηθήσετε τα θύματά τους μήπως και μάθετε πώς να μην είστε τόσο μα τόσο αλαζόνες.

19 σχόλια:

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

Πολύ καλό. Μόνο που πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται χειρότερο και όχι καλύτερο. Θα "νοσούμε" όλο και περισσότερο. Για τρείς λόγους:

α) Υπάρχουν οι τεχνικές δυνατότητες. Και κάθε μέρα η έρευνα ανακαλύπτει νέες μεθόδους για να παρέμβει και να τροποποιήσει τις λειτουργίες του σώματος. Εδώ ο όρος "τροποποίηση" ταυτίζεται με τον όρο "βελτίωση". Ο δυτικός πολιτισμός, όσο και να μην το αντιλαμβάνεται, είναι εσχατολογικός. Τουλάχιστον στον βαθμό που επιμένει να ταυτίζει αναγκαστικά την έννοια της κάθε "αλλαγής" του με την έννοια της "προόδου".

β) Η σχέση του "αρρώστου" με τον γιατρό - σωτήρα είναι απόλυτα προσωπική και ιδιοτελής. Και δεδομένου ότι το αίτημα του πρώτου προς τον δεύτερο δεν είναι παράνομο δεν μπορεί να σταθμισθεί με βάση κάποιον γενικό κανόνα. Ετσι κρίνεται μόνο με βάση αδιαπραγμάτευτους προσωπικούς ηθικούς κανόνες που είναι τόσοι όσοι και οι άνθρωποι. Στο κάτω κάτω πρόκειται για την ζωή του καθενός και την επιθυμία του να την βελτιώσει χωρίς να παραβιάζει τα δικαιώματα τρίτων (τουλάχιστον άμεσα – ή ορατά). Είναι προφανές ότι το ζήτημα είναι οριακό και υπό τις συνθήκες αυτές δεν υπάρχει χώρος για την ανάπτυξη ενός πράγματος που να λέγεται, και να είναι πραγματικά, "ιατρική ηθική" με καθολική αποδοχή και εφαρμογή. Τα περί αναζήτησης δεοντολογίας κ.λ.π. είναι μπούρδες για ιατρο-εμπορο-φιλόσοφους που έχουν σκοπό να φρενάρουν την ανάπτυξη πραγματικού προβληματισμού.

γ) Υπάρχει πολύ, πάρα πολύ, υπερβολικά πολύ χρήμα σε αυτήν την ιστορία. Ήδη σύμφωνα με έρευνες διεθνών οργανισμών το μέγεθος των δαπανών για την "υγεία" απειλεί πλεόν σοβαρά την δημοσιονομική ισορροπία των χωρών της δύσης.

Το βασικό είναι το γ΄. Χωρίς αυτό δεν θα υπήρχε η συζήτηση. Ακόμη και αν υπήρχε μόνο του το α΄ κανείς δεν θα έκανε τον κόπο να ασχοληθεί με κάτι που δεν αφήνει χρήματα. Το β΄ είναι για να γίνεται κουβέντα.


Υστ.1 - Πολύ ωραίο το σχόλιο σου για τον ΝΔ στον BigFatOpinion. Πρόκειται πραγματικά για φαινόμενο ταύτισης. Το παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον 3 μήνες τώρα.

Υστ.2 - Συγγνώμη για την φλυαρία αλλά είναι οι ώρες τέτοιες

Eleni63 είπε...

καλώς ήρθες Ερμιππε. Καλοκαιριάτικο και η παρέμβασή σου είναι πολύ ουσιώδης.
Γράψε όσο θέλεις. Διαβάζω όσο μπορώ.

Χρήστος Φασούλας είπε...

Πέρασα να πω απλώς ένα γεια! :)
Δυστυχώς (όπως εξηγώ και στο μπλογκ μου) το αυτοαποκαλούμενο λάπτοπ μου βρίσκεται σε γερή κόντρα με το ονλάιν ίντερνετ και υπερθερμαίνεται σε βαθμό κακουργήματος -για να το πρω στη γλώσσα σου. Κιέτσι μπαίνω μόνο για ελάχιστα λεπτά καθημερινά.
Από Σεπτέμβρη τα λέμε αναλυτικότερα. Να περνάς καλά! :))

αθεόφοβος είπε...

Μα άμα οι καλοί πάνε στο Αφγανιστάν, στο Λιβανο και στη Ζιμπαμπουε εδώ θα μας μείνει η σαβούρα!
Πάντως διάβασε ένα σχετικό πόστ που έχω γράψει στις 22-5-06

Eleni63 είπε...

Aθεόφοβε το διάβασα. Δεν διαφωνώ μαζύ σου. Αντίθετα νομίζω ότι το φαινόμενο που με προβληματίζει είναι συνέπεια των όσων αναφέρεις στο άρθρο σου.
Ο προβληματισμός μου δεν αναφέρεται στους κακούς γιατρούς. Αλαζόνες γιατροί μπορεί να είναι και οι καλοί γιατροί. Η αλαζονία συνοδεύει τα επιτεύγματα που ανέφερες. Και οι λοιποί οφείλουμε να σκεπτόμαστε! ή να προσπαθούμε.
Διαβάζω σιγά σιγά με ενδιαφέρον τα προηγούμενα δημοσιεύματά σου. Παίρνει καιρό! Είναι πάντως πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζεις τους γράφοντες. Με ξεκουράζει και με προκαλεί. Μόνο που καμιά φορά μπερδεύομαι πού διάβασα τι.
Τα κουσούρια του καινούργιου στο κουρμπέτι.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

@eleni63

αν δεν βαριέσαι διάβασε και αυτό

zinon είπε...

Ο άνθρωπος χάρη στα επιτεύγματα της τεχνολογίας και της επιστήμης έχει αυξήσει αφενός το χρόνο ζωής του αφετέρου τη δυνατότητα παρέμβασής του σε αυτή. Αυτό όμως δε γίνεται αυτόματα, χρειάζεται διαμεσολαβητή, και αυτός είναι στην προκειμένη περίπτωση ο γιατρός.

Παλιότερα την εξουσία αυτή και την απόλυτη εξάρτηση των υπολοίπων από τα λεγόμενά του τα είχε ο εκπρόσωπος του θεού επί γης, ο ιερέας. Μήπως λοιπόν σήμερα στη θέση του θεού έχουμε βάλει την επιστήμη; Περίεργο πάντως μια και η εξάρτηση από το θείο εμπεριέχει και κάτι το μεταφυσικό, ενώ στην επιστήμη όλα εξηγούνται λογικά, άρα δεν και θέμα θαύματος…

Εγώ νομίζω πάντως ότι η υστερία αυτή εντάσσεται στη μανία του ανθρώπου να ελέγξει τα πάντα και να γίνει (κάτι σαν) θεός.

Eleni63 είπε...

Ερμιππε το διάβασα και σου άφησα ένα σχόλιο. Σε ευχαριστώ πολύ για την υπόδειξη. Σε παρακαλώ να το επαναλαμβάνεις ώστε να προχωρούμε το διάλογο ουσιαστικότερα. Και τη σκέψη μας.
Το αυτό παρακαλώ και τους λοιπούς φίλους. Πολλές φορές ξεφεύγουν κείμενα και είναι κρίμα.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

@Eleni63

Αζημίως για τους μεξικάνους γονείς. Οχι για το σύστημα υγείας που θα μπορούσε με τα ίδια χρήματα να κάνει κάτι πιό ωφέλιμο. Το νοσοκομείο πάντως και οι γιατροί πήραν τα χρήματα τους και μάλλον πολύ λίγο τους νοιάζει από που τα πήραν.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ο χωρισμός των σιαμαίων δεν είναι πειραματική ιατρική. Παριστάνει την τέτοια για να πετυχαίνει τις υπέρογκες χρηματοδοτήσεις της. Εδώ και καιρό είναι ρουτίνα. Απλά κάθε επέμβαση χωρισμού είναι διαφορετική (επειδή δεν υπάρχουν τυπικές περιπτώσεις σιαμαίων - κάθε ζευγάρι είναι ενωμένο σε τυχαία σημεία και μοιράζεται τα όργανα του με τυχαίο τρόπο). Και για του λόγου το αληθές δες το σημερινό δημοσίευμα του βήματος για μία νέα περίπτωση στην Γιούτα εδώ (ΒΗΜΑ 8/8/).

Η φωτογραφία είναι εύγλωττη. Πως να πείς σαυτούς τους γονείς ότι με τα χρήματα που θα στοιχίσει η επέμβαση των παιδιών τους θα μπορούσαν να σωθούν 10.000 άλλα παιδιά. Αυτοί θέλουν τα δικά τους. Για την κοινωνία τα παιδιά των Χεριν είναι στατιστικό μέγεθος. Γιαυτούς είναι το όλον. Τα θέλουν ακόμη και με τον μείζονα βαθμό αναπηρίας που θα έχουν όταν τελειώσει –αν τελειώσει ποτέ- η περιπέτεια τους. Για αυτούς δεν υπάρχουν ηθικά διλήμματα. Η ηθική είναι οι κόρες τους.

Για τους απέξω όμως (που θα πληρώσουν και τον λογαριασμό) υπάρχουν . Και μπορούν και να αντιστραφούν. Με ποιο δικαίωμα, ας πούμε, οι γονείς αυτοί αποφασίζουν να δημιουργήσουν δύο παιδιά με ισόβια σωματική παραμόρφωση; Υπάρχει η αναγκαία συναίνεση; Ποιος θα απαντήσει στα ερωτήματα των παιδιών αυτών μετά από χρόνια όταν θα πηγαινοέρχονται σαν ζόμπι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο χωρίς δικαίωμα φυσιολογικής ζωής. Με ποιο δικαίωμα αποφασίζουν ποιο από τα δύο παιδιά θα πάρει το μοναδικό νεφρό; Με ποιο δικαίωμα αποφασίζουν ότι το άλλο θα ζήσει με τα μαρτύριο της αιμοκάθαρσης και μετά (πιθανόν) με μία αβέβαιη μεταμόσχευση, με ότι αυτό συνεπάγεται; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις της φυσιολογικής ζωής; Πως ορίζεται η ίδια η ζωή; Είμαστε άλλο, διαφορετικό πράγμα, από το σώμα μας; Μπορεί η αξία της ζωής να κριθεί με βάση μια ποιοτική στάθμιση και εάν ναι ποιο είναι το σημείο που το ένα κριτήριο υποχωρεί έναντι του άλλου;

Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία απάντηση. Και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Τα ασφαλιστικά συστήματα όμως δεν μπορούν πλέον να συνεχίσουν να λειτουργούν με ιδεολογήματα που εξυπηρετούν προσωπικές συναισθηματικές ανάγκες ούτε με προτάγματα προσωπικών ηθικών. Οι προτεραιότητες του συνόλου δεν ταυτίζονται (δυστυχώς) με τις προτεραιότητες του κάθε ξεχωριστού μέλους του.

Υστ. Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι επεμβάσεις διαχωρισμού σιαμαίων δεν προσφέρουν το παραμικρό στην εξέλιξη της ιατρικής εν γένει. Και αυτό διότι τα περιστατικά αυτά είναι ούτως ή άλλώς αστρονομικά σπάνια και κάθε ένα διαφορετικό από τα άλλα. Κανένα δεν αποτελεί τυπική περίπτωση.

αθεόφοβος είπε...

Σχετικά με όσα γράφει ο ermippos εδώ και στο ποστ που παραπέμπει θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:
Γράφει για την δωρεάν εγχείρηση των σιαμαίων στις ΗΠΑ.
Ηταν δωρεάν γιατί θέλαν να κάνουν αυτή την εγχείρηση λόγω της ιδιομορφίας της.
Αλλιώς οι ΗΠΑ έχουν το χειρότερο σύστημα υγείας από τις προηγμένες χώρες και πάνω από 40 εκατομ. Αμερικανοί είναι ανασφάλιστοι.
Αλλά και όσοι είναι ασφαλισμένοι έχουν την ανάλογη με τα ασφάλιστρα που πληρώνουν περίθαλψη.
Βέβαια οι έχοντες έχουν μία από τις καλύτερες περιθάλψεις στο κόσμο.
Σχετικά τώρα με την εγχείρηση μπορεί ο διαχωρισμός των Σιαμαίων να είναι σπάνιος αλλά η εμπειρία που αποκτάται με αυτές τις επεμβάσεις είναι τεράστια.
Τώρα σχετικά με το κόστος της εγχείρησης αν θα είχαν σωθεί με αυτά τα λεφτά 10000 παιδιά μου θυμίζει την ανάλογη επιχειρηματολογία ότι με τα έξοδα μιας παγκόσμιας διοργάνωσης πχ μπάσκετ θα μπορούσαμε να κτίσουμε 15 Νοσοκομεία κτλ
Ευτυχώς η δυστυχώς η πρόοδος μόνον έτσι συντελείται και ας μην ξεχνάμε την έντονη κρητική που είχε υποστεί ο Μπαρναρντ με την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς.
Οσο για την ακρίβεια των φαρμάκων δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι οι εταιρείες που τα παράγουν έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στην έρευνα μέχρι να τα φτιάξουν και βέβαια όχι για την ψυχή της μάνας τους.
Δυστυχώς κανείς δεν έχει προτείνει η διαθέσει κεφάλαια για κάποιον άλλο αποτελεσματικώτερο τρόπο για την ανακάλυψη νέων και φτηνών φαρμάκων.

Eleni63 είπε...

H συζήτηση γίνεται πολύ ενδιαφέρουσα! Νομίζω ότι και ο Ερμιππος και ο Αθεόφοβος εκφράζουν μερικά από τα σημαντικότερα προβλήματα της σύγχρονης επιστήμης.
Ενόψει του επιπέδου αυτού του διαλόγου και με την υποψία ότι κάποιος εκ των δύο είναι ίσως περισσότερο ειδικός από εμέ θα ήθελα να ρωτήσω τις απόψεις σας για το ζήτημα του ποιός κατά τη γνώμη τους έχει την ευθύνη (αν υποτεθεί ότι κάτι τέτοιο υφίσταται) για τις εκάστοτες αποφάσεις περί του πρακτέου. Οι γονείς για τα δίδυμα? Η μάνα για το με στατιστικές πιθανότητες προβληματικό έμβρυο? Οι φαρμοακοβιομηχανίες για την πολιτική τους? τα κράτη για τα συστήματα υγείας τους?
Η κατάσταση είναι αυτή που προσεγγίζουμε σήμερα πρωτόγνωρη και η ευθύνη συνήθως κατανέμεται (όχι μόνον νομικά αλλά και ηθικά και κοινωνικά) εκ των υστέρων.
Το θέμα δηλαδή για μένα επικεντρώνεται στο τι απομένει από την ελευθερία της βουλήσεως στο πεδίο αυτό.

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

@αθεόφοβε

Διάβασε λίγο πιο προσεκτικά!

Λές:

Γράφει για την δωρεάν εγχείρηση των σιαμαίων στις ΗΠΑ.
Ηταν δωρεάν γιατί θέλαν να κάνουν αυτή την εγχείρηση λόγω της ιδιομορφίας της.


Δεν μιλάω για το τι πληρώσανε οι γονείς αλλά για το τι πήραν οι γιατροί. Γιατί αν δεν παίρνανε δεν θα κάνανε την επέμβαση κι ας παν να κουρεύονται τα σιαμαία.

Αλλιώς οι ΗΠΑ έχουν το χειρότερο σύστημα υγείας από τις προηγμένες χώρες και πάνω από 40 εκατομ. Αμερικανοί είναι ανασφάλιστοι.
Αλλά και όσοι είναι ασφαλισμένοι έχουν την ανάλογη με τα ασφάλιστρα που πληρώνουν περίθαλψη.
Βέβαια οι έχοντες έχουν μία από τις καλύτερες περιθάλψεις στο κόσμο.


Αυτό ακριβώς ισχυρίζομαι και εγώ γράφοντας ότι "η γνώση που σωρεύει και τα προϊόντα που παράγει (η ιατρική επιστήμη, εννοείται) δεν αποτελούν κτήμα και κοινό θησαυρό της ανθρωπότητας. Είναι, αντίθετα, προστατευόμενα αγοραία αγαθά διαθέσιμα μόνον σε όσους γνωρίζουν την ύπαρξη τους και μπορούν, έμμεσα ή άμεσα, να πληρώσουν αδρά για να τα αποκτήσουν". Αυτό ισχύει στην αμερική και αρχίζει πλέον να έρχεται και προς τα μας. Διάβασε το.

Σχετικά τώρα με την εγχείρηση μπορεί ο διαχωρισμός των Σιαμαίων να είναι σπάνιος αλλά η εμπειρία που αποκτάται με αυτές τις επεμβάσεις είναι τεράστια.

Εδώ κάνεις μάλλον λάθος. Πίστεψε με.

Τώρα σχετικά με το κόστος της εγχείρησης αν θα είχαν σωθεί με αυτά τα λεφτά 10000 παιδιά μου θυμίζει την ανάλογη επιχειρηματολογία ότι με τα έξοδα μιας παγκόσμιας διοργάνωσης πχ μπάσκετ θα μπορούσαμε να κτίσουμε 15 Νοσοκομεία κτλ

Ο λόγος είναι περί της ειλικρίνειας του συστήματος όταν αυτό επικαλείται τα φτηνά ιδεολογήματα του. Δεν επιχειρώ τέτοιου είδους συμψηφισμούς και αυτό είναι νομίζω φανερό από το κείμενο.

Ευτυχώς η δυστυχώς η πρόοδος μόνον έτσι συντελείται και ας μην ξεχνάμε την έντονη κρητική που είχε υποστεί ο Μπαρναρντ με την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς.

Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο. Οι καρδιακές παθήσεις είναι από τις πλέον συχνότερες νόσους. Η πρόοδος που συντελέστηκε σε αυτόν τον τομέα έδωσε και δίνει αποτελέσματα σε εκατομμύρια περιπτώσεις κάθε χρόνο. Εδώ επρόκειτο για πραγματική ιατρική και όχι για διαφημιστική εκστρατεία ενός φαύλου συστήματος. Ισως δεν πρόσεξες ότι δεν προσπαθώ να απαξιώσω την ιατρική. Η εμπορευματοποίηση της είναι αυτή που ενοχλεί. Η σχέση γιατρού – ασθενή δεν είναι μια σχέση ισότιμη. Μπροστά στον γιατρό ο άρρωστος στέκεται σαν φοβισμένο ζωάκι έτοιμο να κάνει τα πάντα για να απαλλαγεί από τον εφιάλτη του. Όταν σε αυτήν την σχέση εισχωρήσει ο επαγγελματισμός (εννοώ ο βαρύς επαγγελματισμός, δηλαδή το πολύ χρήμα) ο άρρωστος γίνεται καθαρή πηγή εισοδήματος που πρέπει να νοσήσει περισσότερο. Η Ελένη63 κάτι ξέρει για την κατάχρηση εμπιστοσύνης.
Και για να γυρίσουμε λίγο παραπάνω. Ξέρεις πόσες από τις επεμβάσεις παράκαμψης στεφανιαίων (κοινώς bypass) γίνονται χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος; Τουλάχιστον οι μισές. Δεν το λέω εγώ. Το είπαν σε κοινή συνέντευξη πριν από 3-4 χρόνια δύο από τους διασημότερους γιατρούς του τομές στην χώρα μας. Ο Κρεμαστινός και ο Σπύρου. Ετσι απλά. Βάζουν κάτω και πετσοκόβουν σαραντάχρονους ανθρώπους (οι οποίοι αισθάνονται και ευγνωμοσύνη μετά) μόνο και μόνο για τα 10.000€ της επέμβασης.

Οσο για την ακρίβεια των φαρμάκων δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι οι εταιρείες που τα παράγουν έχουν επενδύσει τεράστια ποσά στην έρευνα μέχρι να τα φτιάξουν και βέβαια όχι για την ψυχή της μάνας τους.

Διάβασε τον τίτλο του άρθρου ξανά. Και μετά διάβασε και την τελευταία παράγραφο. Αυτό ακριβώς λέω. Ότι κανείς δεν κάνει τίποτε για την ψυχή της μάνας του. Γιαυτό και θα ήταν χρήσιμος λίγος κυνισμός. Θα μας έκανε καλύτερους μεταπράτες. Αφού είμαστε που είμαστε.


@Ελένη63

Η συνέχεια αργά το βράδυ

αθεόφοβος είπε...

eleni63-
-Για την απόφαση περί του πρακτέου αποφασίζουν σαφώς οι γονείς και κανείς άλλος.
-Το ίδιο ισχύει και για το προβληματικό έμβρυο. Είναι δικαίωμα της γυναίκας να το κρατήσει εν γνώσει της ότι θα έχει πρόβλημα.
-Οι φαρμακοβιομηχανίες σαφώς και ενδιαφέρονται για τα κέρδη τους. Όμως για να τα αποκτήσουν πρέπει να παράγουν αποτελεσματικά προϊόντα τα οποία να έχει ανάγκη ο κόσμος .Για τον λόγο αυτό διαθέτουν τεράστια ποσά για την έρευνα.
Για να κυκλοφορήσει ένα φάρμακο μπορεί να μελετηθούν και 5000 διαφορετικές ουσίες για την αποτελεσματικότητα τους .
-Για τα συστήματα υγείας 3 είναι κυρίως οι συνιστώσες για την επιτυχία τους.
Η ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, η δυνατότητα πρόσβασης σε αυτές και η κάλυψη όλου του πληθυσμού της χώρας.
Η Ελλάδα παρά τα προβλήματα που υπάρχουν στην αξιολόγηση των συστημάτων υγείας βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση από ότι νομίζει ο περισσότερος κόσμος.
Ermippos
-Προφανώς οι γιατροί πληρώθηκαν από το Νοσοκομείο ,αλλά λόγω του ενδιαφέροντος περιστατικού να είσαι σίγουρος ότι θα την έκαναν και δωρεάν.
-Για την γνώση που αποκτάται και αν αυτή γίνεται κτήμα της ανθρωπότητας δυστυχώς σε όλη την ιστορία της εξέλιξης της ιατρικής η γνώση αυτή από την αρχαιότητα είχε άμεση σχέση με την χρηματική ικανοποίηση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο εμβρυουλκός που απετέλεσε για χρόνια οικογενειακό μυστικό σε εποχές που οι γυναίκες πέθαιναν από δυστοκίες γιατί η καισαρική ήταν τότε ανέφικτη.
Άλλωστε είναι τόσο βαθιά ριζωμένη η αντίληψη ότι έναντι αμοιβής είναι καλύτερη η ιατρική παροχή υπηρεσιών ώστε να έχεις ακούσει το κλασσικό «πήγα και σε πλερωτικό γιατρό!»
-Για την εμπειρία από την εγχείρηση ,σαφώς και είναι μεγάλη ,γιατί για γίνει μία τέτοια εγχείρηση απαιτεί συνεργασία πολλών ειδικοτήτων ,αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων στην εγχείρηση και μετά ,και τον συνδυασμό πολλών εγχειρήσεων διαφορετικής βαρύτητας στο ίδιο χειρουργείο.
-Ο Μπάρναρντ στην εποχή του κατηγορήθηκε από το ιατρικό κατεστημένο ,αλλά και από τον τύπο ως τσαρλατάνος και ότι έκανε μια εγχείρηση που δεν θα είχε αποτέλεσμα ,απλώς για την προβολή του.
-Οσο για τα bypass εσύ πιστεύεις ότι αυτός που θα πάει για αυτή την εγχείρηση δεν έχει πάρει άλλη γνώμη από άλλους 2-3 γιατρούς ;
Άλλωστε αυτός που θα υποβληθεί σε bypass θα έχει κάνει προηγουμένως στεφανιογραφία στην οποία φαίνονται σαφώς τα βουλωμένα αγγεία.
Προφανώς συγχέεις τον θόρυβο που έχει γίνει με τους βηματοδότες στους οποίους μπορεί να γίνεται κατάχρηση.
Τέλος εκείνο το κρητική αντί για κριτική που έγραψα φαίνεται ότι έχω επηρεαστεί από την Κρήτη που βρίσκομαι!

Eleni63 είπε...

Η συζήτηση χρειάζεται τις αναμενόμενες θέσεις του Ερμιππου.
Μου κάνει πραγματικά εντύπωση το πώς εξελίχθηκε ο διάλογος με αφορμή το ποστ μέσα στον αύγουστο.
Νομίζω ότι τόσο ο Αθεόφοβος όσο και ο Ερμιππος ήταν ειδικότεροι από εμένα στο θέμα και είχαν πράγματα να πουν.
Με κάποιο τρόπο θα πρέπει να επαναφέρουμε το ζήτημα οι τρείς σε αυτό ή σε άλλο μπλογκ!

Stavros Katsaris είπε...

Δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις ή την κατάλληλη επιστημονική κατάρτιση για το θέμα που ανοίξατε.
Θα προσπαθήσω με την προσωπική μου άποψη και πιστεύοντας οτι μπορεί και να κάνω λάθος.
Έχω την εντύπωση πως ο γιατρός σε καμμία περίπτωση δεν είναι Θεος.
Το κριτήριο του θα πρέπει όμως να είναι να διορθώσει το πρόβλημα που υπάρχει ή τουλάχιστον να μην το επιβαρύνει.
Έχω ξαναγράψει και στο blog του Δήμου σχετικά με κάποιο πρόβλημα παχυσαρκίας που αντιμετώπισα πριν 1 χρόνο.
Έκανα επέμβαση και τοποθέτησα γαστρικό δακτύλιο και σήμερα είμαι ήδη μειον 45 κιλά.
Όταν έφτασα στο γιατρό δεν υπήρχαν περιθώρια να συζητήσουμε για το πως έφτασα εκεί και τι δεν θα έπρεπε να κάνω.
Ο άνθρωπος έπρεπε να αντιμετωπίσει μια κλασσική περίπτωση νοσογόνου παχυσαρκίας.
Είναι έυκολο για τον οποιοδήποτε να χαρακτηρίσει την καταστάσή μου και το κατανοώ, αλλά από την άλλη πλευρά έπρεπε να αντιμετωπιστεί το συγκεκριμένο πρόβλημα.
Το τελευταίο διάστημα που συζητώ την περιπτωσή μου και οπτικά είμαι πια άλλος άνθρωπος άκουσα διάφορα σχετικά με γιατρούς φαντάσματα που έκαναν την συγκεκριμένη επέμβαση και ασθενείς που πέθαναν.
Που άραγε βρίσκεται η αλήθεια?
1)Στην ικανότητα και τη δύναμη που έχει ένα ιατρικό επιτελείο να αντιμετωπίσει ένα περιστατικό.
2) Στη διαταύρωση της πάθησης και του τρόπου αντιμετώπισης από τον ίδιο τον ασθενή.
Δεν είναι δυνατόν για να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο να κάνεις ολόκληρη έρευνα αγοράς και για ένα πρόβλημα υγείας διαπιστωμένο να το αφήσεις έτσι επιπόλαια.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία!

ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΕΡΜΙΠΠΟΣ είπε...

@Eleni63

α) Ποιος έχει ποια ευθύνη; Και για ποιο πράγμα; Εξαρτάται από το πλαίσιο κανόνων μέσα από το οποίο θα γίνει η στάθμιση των ενεργειών (της μάνας, των γονέων, της εταιρείας κ.ο.κ.). Ανευ πλαισίου κανόνων δεν είναι δυνατόν να αποδοθεί στις πράξεις ούτε θετικός ούτε αρνητικός ποσοδείκτης. Κοντολογίς άνευ κανόνων δεν υφίσταται ευθύνη.

Nullum crimen, nulla poena sine praevia lege poenali

έλεγαν ορθότατα οι Λατίνοι.

Στην παρούσα συζήτηση δεν ορίσθηκε κανένα αυστηρό πλαίσιο. Απλά εκτέθηκαν χαλαρά κάποιοι ηθικολογικοί ψευδοπροβληματισμοί. Αν πάμε παρακάτω θα μπλέξουμε σε ανούσιους (και ίσως αστείους – πιθανόν να μας κοιτάει και κόσμος) παράλληλους μονολόγους.

β) Αν υπάρχει ελεύθερη βούληση; Αυτές είναι χειμωνιάτικες κουβέντες. Να σου πω όμως πρόχειρα πως το αντιλαμβάνομαι εγώ (εγώ, να εξηγούμεθα).

Εάν δώσεις στην ελεύθερη βούληση τον κατάλληλο ορισμό μπορείς να ισχυριστείς ότι κάθε ξεχωριστός νευρώνας διαθέτει κάτι τέτοιο. Τότε όμως αυτό που διαθέτει μία ομάδα νευρώνων σε κάθε δεδομένη στιγμή είναι «ισορροπία» βουλήσεων. Δύο ομάδες νευρώνων διαθέτουν ακόμη πιο περίπλοκη ισορροπία κ.ο.κ. Κάποια στιγμή από πολλές ομάδες νευρώνων που συμβιώνουν ισορροπώντας προκύπτει ένα παράξενο πράγμα που λέγεται ενιαίος αντιληπτικός μηχανισμός και δεν είναι άλλο από τον εικονικό χωρισμό του όλου σε δύο αυτοτελή μέρη. Αυτού που αντιλαμβάνεται, του υποκειμένου, και αυτού που γίνεται αντιληπτό, του κόσμου. Μετά από λίγο έρχεται η μεγάλη συμφορά. Από τα πολλά καθρεφτίσματά του στον κόσμο το υποκείμενο αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι με το καθρέπτισμα καταργείται ο χωρισμός και ανασυντίθεται το όλον. Αλλά πως μπορείς να δεις το όλον από μέσα; Πρέπει οπωσδήποτε να βγεις έξω. Τότε όμως αυτό που βλέπεις δεν μπορεί να είναι το όλον αφού εξ ορισμού δεν περιλαμβάνει το μέρος που έχει δραπετεύσει.. Το φοβερό μπέρδεμα ξεδιαλύνεται μόνον με την παραδοχή ότι υπάρχει ένα ανεξάρτητο σύμπαν, το εγώ. Ενα σύμπαν αυτοτελές και αδιάσπαστο που περιέχει μόνο τον εαυτό του και δεν διαταράσσεται από καμία εσωτερική αντίφαση. Δεν διαθέτει δηλαδή αντίρροπες δυνάμεις που να απαιτούν την επίτευξη ισορροπιών. Ένα τέτοιο σύμπαν είναι εξ ορισμού ένα σύμπαν ελεύθερης βούλησης. Αλλά μπορεί το εγώ να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και τον κόσμο χωρίς να βγαίνει έξω από αυτούς. Όχι. Αρα αυτό που αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του δευτέρου σύμπαντος δεν μπορεί παρά να είναι ένα άλλο τρίτο σύμπαν με παρόμοιες ιδιότητες. Από εδώ και πέρα ο συλλογισμός γίνεται κυκλικός και αναπαράγεται επ΄ άπειρον. Αρα έχουμε κάνει κάποιο λάθος από την αρχή. Αρα η συνείδηση του εγώ ως ανεξάρτητης οντότητας που συνορεύει με τον κόσμο είναι οικτρά ψευδαίσθηση. Το εγώ είναι μέρος ενός αχανούς όλου. Το εγώ μπορεί να δει αυτό το όλον τόσο όσο μπορεί η μαϊμού να δει τον κώλο της. Συμπέρασμα: δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση. Μόνο αποφάσεις (;;;) που λαμβάνονται αναγκαστικά προς την κατεύθυνση επίτευξης ισορροπιών.

Καλό αυγουστιάτικο φεγγάρι. Πάω για ψάρι.

Eleni63 είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα η περίπτωση του γαστρικού δακτυλίου. Χαίρομαι που είσαι ευχαριστημένος!Νομίζω ότι οι γιατροί με το ζήτημα αυτών των επεμβάσεων κάνουν "χοντρό παιχνίδι". Αλλά δεν έχω προσωπική αντίληψη. Διαβάζοντας είδα τις απαιτήσεις της Mayo Clinic για τις βαριατρικές επεμβάσεις οι οποίες δεν συμπίπτουν με αυτά που λένε οι διαφημιζόμενοι. Καθόλου μάλιστα.

anonymos είπε...

Είπε ο Έρμιπος:
"Δεν μιλάω για το τι πληρώσανε οι γονείς αλλά για το τι πήραν οι γιατροί. Γιατί αν δεν παίρνανε δεν θα κάνανε την επέμβαση κι ας παν να κουρεύονται τα σιαμαία."


Προσπαθώντας να διορθώσω μια λανθασμένη εντύπωση, που προφανώς οφείλεται σε άγνοια, αναφέρω ότι οι ερευνητές, των βιοϊατρικών τουλάχιστον επιστημών, αμοίβονται υποδεκαπλάσια από τους συναδέλφους τους που ασκούν την εφαρμοσμένη, κατα περίπτωση, τεχνική.
Κι έτσι είναι όλοι ευχαριστημένοι, οι ερευνητές δε ακόμη περισσότερο αφού γνωρίζουν ότι σε εποχές ιστορικής ακόμα μνήμης θανάτωναν τους ομοίους τους στην πυρά.

Σχολιασμός στο κεντρικό θέμα της Ελένης63:
Η θεοποίηση των ιατρικών υπηρεσιών είναι παρελκόμενο της θεοποίησης της πληροφόρησης.
Ζούμε σ' έναν κόσμο με καθαρά ιδεαλιστικές κατευθύνσεις, όσον αφορά την επιστημονική κοινότητα, ενώ η ευρεία κοινωνική βάση δεν έχει αφομιώσει καν ακόμα την υλιστική προσέγγισή του.
Ή δυσαρμονία αυτή από την μια πλευρά και η άφθονη ροή των πληροφοριών χωρίς γνωστικό υπόβαθρο από την άλλη, οδηγούν, την κοινωνική βάση, σε αδυναμία προσανατολισμού σε σχέση με τις αξίες και την ηθική.
Βρισκόμαστε δηλ. σ' έναν πνευματικό μεσαίωνα που είναι χειρότερος από όλους διότι η ημιμάθεια έχει παραγκωνίσει την αμάθεια.
Και όπως κάθε μεσαίωνας χρειάζεται τον μάγο του, έτσι και ο δικός μας έχει βρει τον γιατρό.
Το παράδοξο είναι όμως ότι ο γιατρός δεν θεοποιεί τον εαυτό του (όπως φαντάζομε πως θα συνέβαινε με όλους τους κατά καιρούς μάγους). Τον συμπαρασύρει το γενικό κλίμα. Δεν μπορεί να οικοδομήσει σχέση ασθενούς-γιατρού αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, και η εμπιστοσύνη από την μεριά του σύγχρονου ασθενή προϋποθέτει την θεοποίηση. Όχι την προσωπική του αλλά της γνώσης που, από πληροφόρηση, ο ασθενής νομίζει ότι ο γιατρός κατέχει.

Όσοι γιατροί σέβονται τον εαυτό τους, θυμίζουν στους ασθενείς τους τον θεό, ή αναφέρονται σε πιθανότητες, παρόλο που γνωρίζουν ότι η στατιστική δεν έχει καμία υπόσταση στην επώνυμη ξεχωριστή ανθρώπινη πρωσοπικότητα.(Πιθανώς να θέλουν να αποφύγουν και το mal practics, αντικείμενο που εσείς οι του νόμου γνωρίζετε πολύ καλύτερα)

Ο ανώνυμος