Παρασκευή, Ιουλίου 14, 2006

Τι έκανε ο Βολτέρος την 11η Σεπτέμβρη?



Τελετή γνωστή… μαθητές της τελευταίας τάξης καίνε τα σχολικά βιβλία. Με μίσος τα πετάνε στη φωτιά. Χαμένοι ή κερδισμένοι των εξεταστικών συστημάτων εκδικούνται τη νεότητα που πέρασαν καθισμένοι στην καρέκλα. Ακίνητοι.

Ο Βολτέρος είπε κάποτε τη γνωστή φράση από τα σχολικά μας χρόνια: "Διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα έδινα και την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για να συνεχίσεις ελεύθερα να λες όσα πιστεύεις".

Μετά την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για κάθε μαθητή ο Διαφωτισμός είναι κεφάλαιο βιβλίου πληκτικού και ανούσιου, που το πέρασε εξετάσεις και ξεμπέρδεψε και ο Βολτέρος όνομα που πρέπει να αποστηθίσει.
Μετά την δευτεροβάθμια εκπαίδευση αρχίζει η υποχρεωτική συμφωνία.
Η γνώμη είναι πράγμα επικίνδυνο και αναποτελεσματικό.
..............

Ο όχλος και η συμφωνία με την εξουσία είναι αποτελεσματικότερη.
Στο ντύσιμο, η μόδα μας βοήθησε. Καμιά διαφωνία.
Στο φαγητό, πάντα υπάρχει κάποια ενιαία γραμμή. Θρησκεύεις? Η νηστεία θα σου προσφέρει τον Παράδεισο. Σπουδάζεις? Ίσως είναι καλύτερα να είσαι χορτοφάγος
Στις απόψεις? Την πολιτική? Την εργασία? Τους θεούς? Και αν μ’αγαπάς γιατί διαφωνούμε για το χρώμα του καναπέ μωρό μου?
Μέχρι την 11η Σεπτέμβρη.
Την τραγική εκείνη ημέρα για τον κόσμο έγινε κάτι μεγαλοφυές και συμβολικά σπουδαίο. Με τη χρήση του μέσου άρσης της διαφωνίας, της τηλεόρασης δηλώθηκε (έστω και αν ίσως ήτανε μαϊμού) δημόσια και φανερά διαφωνία.
Με το ίδιο το μέσον της απόλυτης συμφωνίας: την τηλεόραση.
Με τρόπο προφανή αναμφισβήτητο και με πλήρη ανάληψη συνεπειών. Νομίζω ότι τα αεροπλάνα τα χάζευε γελώντας ο Βολτέρος εκμεταλλευόμενος την «ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ» για να μας νουθετήσει που τον κάψαμε μαζί με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Καβάλησε τις φλόγες και ξεκίνησε τη βόλτα του.
Μετά ήρθε το διαδίκτυο. Μια ξέφρενη ελευθερία άρχισε να ανθίζει. Στα μπλογκ έγινε η επανάσταση. Φυσικά εφευρέθηκε η moderation.
Υπάρχουμε και μονολογούμε καθείς στη θεσούλα του με τη βοήθεια ενός πληκτρολογίου.
Είναι ασφαλές. Ακόμη και αν κάποιος σε βρίσει δύσκολα θα σε χαστουκίσει. Είναι και ανώνυμο αν θέλουμε. Οπότε και άλλη περισσότερη ελευθερία. Μόνο συνδετικό στοιχείο η γλώσσα και ο χρόνος.
Και ο Βολτέρος βολτάρει στον πλανήτη. Ξαναγύρισε.
και η παρέα του μπλογκινγκ αν το σκεφθείτε είναι δεν είναι 16- 17 χρονώ..
Παρά τα καμένα μας βιβλία, παρά την πλήξη μας, παρά την ανυπόληπτη ιδεολογία μας, από τις φωτιές των πύργων ξεπήδησε η ανάγκη για διαφωνία εναργής. Σαν εικόνα. Αυτή η εικόνα δεν ήταν (ως φαίνεται) τηλεοπτικά προσχεδιασμένη. Δεν έπεσαν διαφημίσεις με το κοίταγμά της.
Ο Βολτέρος ξαναγύρισε και επιτρέπει τη διαφωνία.
Στατικά προς το παρόν.
Ηλεκτρονικά.
Αλλά επιτρέπεται.
Βολτάρει ο Βολτέρος και μας παρακινεί για μια βόλτα και διάλογο.
Έτσι προστατευμένοι που καθόμαστε στην οθόνη μας άλλωστε δεν έχουμε και πολλά να φοβηθούμε.
Ούτε την τρελή την αγελάδα, ούτε τη γριπιασμένη την κότα, ούτε τα ανεξέλεγκτα πέη που στάζουν εητζ.
Με ασφάλεια και περίσκεψη … ας διαφωνήσουμε. Ας διαλεχθούμε.
Μετά την ακινησία μια βόλτα με το Βολτέρο.
Πεθαμένος από χρόνια δεν μπορεί να μας κολλήσει ούτε συναχάκι.

Βρε λες να φανεί και ο Σωκράτης από καμιά γωνιά σιγά σιγά…

Στο Ηλιόδενδρο με την θερμή παράκληση ανεμπόδιστα να διαφωνεί όσο αντέχει.

33 σχόλια:

Ρωξάνη είπε...

Σε ευχαριστώ. Είμαι όμως ψιλοχάλια
και δεν μπορώ να σχολιάσω ακόμη.
Θα ξαναπεράσω.

Νά 'σαι καλά Eleni63..

paragrafos είπε...

Αυτή είναι, όπως λέγαμε παλιότερα, αγαπημένη Ελένη, η "αποφθεγματική διατύπωση της πνευματικής ανεκτικότητας:

"Διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα έδινα και την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για να συνεχίσεις ελεύθερα να λες όσα πιστεύεις".

Αυτόν τον πανέμορφο ύμνο της ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗς ΑΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, τον θυμάμαι σε άλλη μετάφραση η οποία παλιά κυκλοφορούσε πολύ:

"Δεν συμφωνώ ούτε με μια λέξη απ΄όσα λες, όμως θα υπερασπίζομαι ακόμα και με τίμημα τη ζωή μου, το δικαίωμά σου να λές ελεύθερα όσα πρεσβεύεις".

Μου θύμισες αγαπημένη Ελένη ότι η ανεκτικότητα είναι οδύνη όπως και η γνώση: θέλει πολύ κουράγιο για να χαιρόμαστε με το δικαίωμα τού άλλου να εκφράζεται, ειδικά όταν διαφωνούμε μαζί του.

Είναι χρόνια τώρα που "γυμνάζομαι" σε αυτό το άθλημα, που προσπαθώ την "άλλη" γνώμη να τη σέβομαι, όσο γίνεται. Δύσκολο άθλημα, πολύ δύσκολο. Τις πιο πολλές πονάω όταν βλέπω την "άλλη" άποψη, όμως μαζεύω μέσα μου πολύ Βολταίρο και νικάω την μισαλλοδοξία μου.

Εκεί δε που γίνεται ακόμα δυσκολότερο να νικήσει κανείς τη μισαλλοδοξία του είναι στα πολιτικά ζητήματα.

Σ΄ ευχαριστώ που μου τα θύμισες - ειδικά στις μέρες μας και ειδικότερα εδώ στην κύπρο όπου ακομα δεν έχουμε μάθει να ανεχόμαστε την άλλη άποψη, ειδικά σε μας εδώ η υπενθύμισή σου είναι απελπιστικά χρήσιμη.

Ειλικρινά σ΄ ευχαριστώ

Με αγάπη

Α.

zinon είπε...

Ακόμα και σήμερα που έχουμε κατακτήσει το δικαίωμα να εκφράζουμε ελεύθερα τη γνώμη μας, αποζητούμε, όπως πολύ σωστά μας λέει η Ελένη 63, την ανωνυμία γνωρίζοντας ότι από την οθόνη και το πληκτρολόγιο του υπολογιστή μας, δε θα φάμε ούτε φάσκελο ούτε σφαλιάρα.

Μήπως τελικά δεν έχουμε κατακτήσει τίποτα;

Μήπως ο Βολτέρος παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε, τόσους αιώνες μετά;

apousia είπε...

Να πω καλησπέρα και να απολογηθώ για την ενόχληση.

Δεν υπάρχουν λόγια για το post,αυτά που υπάρχουν είναι λίγα,κι αν όχι λίγα, σίγουρα κατώτερα των περιστάσεων και των παραμέτρων που το γέννησαν.

Να καταθέσω μόνο-να ξέρετε πως δεν είναι εν αιθρία-την αγάπη μου για αυτή τη μικρή του Νότου Πολιτεία!
Να πω μόνο πως για πολλούς Ελλαδίτες,σε πείσμα των καιρών,η Κύπρος είναι το σπαρτάρισμα της ψυχής τους.
Να καταθέσω τη θλίψη μου,που διαχρονικά επιβεβαιώνεται ο Ποιητής,κι έρχονται ''ντυμένοι φίλοι,αμέτρητες φορές οι εχθροί μας..''
Να καταθέσω την πίκρα μου,που ενίοτε ο ανθελληνισμός και η εμπάθεια,βαφτίζονται ορθολογισμός και ευαισθησία..

Εν αφάτω πληγή!

Ευχαριστώ για το χώρο!

paragrafos είπε...

@ apousia

"(...)Να καταθέσω την πίκρα μου,που ενίοτε ο ανθελληνισμός και η εμπάθεια,βαφτίζονται ορθολογισμός και ευαισθησία(...)"
--------------------------

Αγαπημένη απουσία, ξέρω τι πόνο και τι αγάπη έχεις για την Κύπρο.

Ξέρω επίσης ότι είσαι άνθρωπος με καλη καρδιά και καλή πίστη.

Ίσως όμως μερικά πράγματα που έγιναν στην Κύπρο να σου διαφεύγουν και να προτιμας να βλέπεις την Κύπρο μας μέσα από τη γλύκα των ματιών σου και την τρυφερότητα της καρδιας σου.

Ξέρω επίσης ότι είσαι πατριώτισσα χωρίς φόβο και παθος και έχεις καταδικάσει τα εγκληματα των πραξικοπηματιών και των "ελληναράδων". Τα παρακάτω λοιπόν δεν είναι για σένα. Αλλά απο μενα που "δεν ξεχνω" προς το κοινό της φίλης μας Ελένης.

-------------------------

Αγαπητή Ελένη, με αφορμή τη σημερινή επέτειο θα ήθελα να μου επιτρέψεις μια παρέκβαση:

Η Κύπρος δεν κινδύνεψε ποτέ από τους "ανθέλληνες". Απεναντίας κινδύνεψε από τους φανατικούς υπερ-έλληνες.

Σαν σήμερα πριν τριάντα δύο χρονια, οι πραξικοπηματίες είχαν ξεχυθεί στους δρόμους με χατζάρια και πριόνια κρατώντας στα χέρια λίστες "ανθελλήνων": "ανθέλληνας αυτός", πάρ΄τον κατω, "ανθέλληνας κι εκείνος", παρ΄τον κι αυτον κάτω... (Και για να κάνω λίγο χιούμορ: δυστυχώς τη γλίτωσε ο... πατέρας μου.) Και στους "ανθέλληνες" αυτούς είχαν συμπεριληφθεί και μετριοπαθείς δεξιοι και εδεκίτες και αριστεροί και ανένταχτοι. (Αρκετοί από τους αγνουμένους είναι θυματα των πραξικοπηματιών)

Μήπως και οι δολοφόνοι του Δωρου, δεν είπαν "ένας ανθέλληνας λιγότερο";

Αλλά και στην Ελλάδα, απ΄ό,τι διαβάζω, επί δεκαετίες οι "ανθέλληνες" (συνοδοιπόροι) βρίσκονταν υπό διωγμό: ποιός έφτιαξε τα ξερονήσια και για ποιους;

- Ο ελληναράδες για τους "ανθέλληνες"

Ποιος εκτέλεσε τους Μπελογιάννη και Πλουμπίδη;

- Οι ελληναράδες γιατί τους βρήκαν... "ανθέλληνες" κατά το στρατιωτικό δικαστήριο

Ποιοι δολοφόνησαν τον Λαμπράκη;

- το κράτος των ελληναράδων, επειδη τον θεωρούσε "ανθελληνα"

Ποιοι βασάνιζαν και ποιους στην ΕΑΤ-ΕΣΑ;

- οι ελληναράδες του Ιωαννίδη τους "ανθέλληνες" αντιστασιακούς (ο Μουστακλης βγήκε από εκεί σε κακή κατάσταση και δεν συνήλθε ποτε...)

Ποιοι έκαναν το πραξικόπημα στην Κύπρο και γιατί;

- οι ελληναράδες για να διώξουν τον "ανθέλληνα" Μακάριο.

Ως εκ τούτου, καλύτερα να είχα δίπλα μου ένα εκατομμύριο "ανθέλληνες" σαν το Νίκο Δήμο και την παρέα του (που δεν θα τολμούσαν να αγγίξουν άνθρωπο) παρά το κορδόνι από την μποτα του ελληναρά Ιωαννίδη και των άλλων που εγκληματησαν σε βάρος της Ελλαδας (χουντα) και της Κύπρου (πραξικόπημα).

Αυτά τα ξέρει η Απουσία, και είμαι βέβαιη ότι συμμερίζεται τη γνωμη μου, είδικά τέτοιες μέρες.



Με αγάπη

Παράγραφος

Ρωξάνη είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ρωξάνη είπε...

Παράγραφος δεν έκλεισα σε κανέναν την πόρτα, παρά μονάχα μέσα σε άφατη πίκρα, είπα πως δεν θέλω να διαστρεβλώνει κανένας τα λόγια μου ή να τα προσπερνά και να μου κάνει κύρηγμα περί αγάπης.

zinon είπε...

Η κουβέντα εδώ είναι πιο ωραία. Διάλογος με ποιότητα και χωρίς ανθρώπους που αγωνιούν για το μέγεθος του … IQ τους!!!

Η Ελένη 63 αν μη τι άλλο μας δείχνει κάθε μέρα με τα post της τι σημαίνει ανοχή…

Αλλά και τι σημαίνει σκέφτομαι και … γράφω!!!

Καλά κάνει η παράγραφος και μιλά για ουδέτερο έδαφος λοιπόν. Όσο για τα ηνωμένα έθνη καλύτερα να τα ξεχάσουμε, όπως έχουν και αυτά ξεχάσει τον πραγματικό τους ρόλο.

Μερικοί από εσάς το νιώσατε στο πετσί σας άλλωστε!!!

Ecumene είπε...

"Τι έκανε ο Βολτέρος την 11η Σεπτέμβρη?"...................

Διακοπές!!..σιγα μην ασχολιόταν
αυτός ο Γ@λλος με τους Αμερικ@νους..
και τους @ραβες.....................

ΣΚΕΤΗ ΣΝΟΜΠΑΡΙΑ Ο ΤΥΠΟΣ!!!....

Eleni63 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Eleni63 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...

Hliodendron said...
“Παράγραφος δεν έκλεισα σε κανέναν την πόρτα, παρά μονάχα μέσα σε άφατη πίκρα, είπα πως δεν θέλω να διαστρεβλώνει κανένας τα λόγια μου ή να τα προσπερνά και να μου κάνει κήρυγμα περί αγάπης.”
-------------------------

Αγαπητό ηλιόδεντρο, έχεις την πίκρα σου.

Εγώ λες αυτές τις μέρες, να μη έχω πίκρα; (Σήμερα έχουμε το τρισάγιο του αδελφού μου –πέρασε κι όλας ένας χρόνος).

Αγαπητό ηλιόδεντρο, άλλο διαστρεβλώνω κι άλλο παρερμηνεύω. Δεν σε ήξερα καν. Μόνο δυο σχόλιά σου είχα διαβάσει. Καμία άλλη επικοινωνία δεν είχαμε, ούτε ανοιχτούς λογαριασμούς, ούτε να χωρίσουμε κάτι. Τι συμφέρον λοιπόν θα είχα να διαστρεβλώσω τα λόγια σου και να μου πεις "δεν έχουμε τίποτε άλλο να πούμε" στην απόκρισή σου; Δεν κλείνουμε έτσι την πόρτα στον άλλον.

Χαίρομαι όμως που ανοίξαμε τώρα την πόρτα την επικοινωνίας.

Ενδεχομένως να παρερμήνευσα τα λόγια σου. Άνθρωποι είμαστε και όταν βλέπουμε πως ο άλλος είναι καλοπροαίρετος τον βοηθάμε να καταλάβει τι εννοούμε και τι νιώθουμε, και ξαναλέω, χαίρομαι που κάναμε την αρχή.

ΣΤο άλλο ζήτημα: "μου κάνει κήρυγμα αγάπης"

Αν σου έκανα κήρυγμα αγάπης, σου ζητώ συγγνώμη. Πάντως σου παραχωρώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ το δικαίωμα να μου κάνεις όσα κηρύγματα αγάπης θέλεις. Τα χρειάζομαι. Μακάρι να τα άκουγα κάθε μέρα. Εξ ιδίων κρίνοντας τα αλλότρια, έκανα λάθος και πάλι συγγνώμη για το κήρυγμα.

Αν όμως εσύ, αγαπητό ηλιόδεντρο ενοχλήθηκες με ένα κήρυγμα αγάπης, τι θα είχες νιώσει άραγε αν ερχόμουνα και σου έλεγα "γιατί ασχολείσαι με την Κύπρο" ή "γιατί δημοσιεύεις αυτό εδώ κι όχι στο μπλοκ σου" επειδή αυτό ακριβώς έκανες με μένα. Αν όμως σε παρερμήνευσα, βοήθησέ με να καταλάβω. Λες σε άλλο σχόλιό σου: "Γιατί εκεί κι όχι στο δικο της» μπλογκ είπες.

Αφού μιλάμε ανοιχτά και έχουμε καλή διάθεση να λύσουμε την παρεξήγηση, συνεχίζω και λέω ότι αυτή σου την παρέμβαση την εξέλαβα ως λογοκρισία. Δεν σε ήξερα καθόλου, δεν έχουμε ανταλλάξει ποτέ επιστολές όπως έχουμε κάνεις επανειλημμενα με τη Μαρίνα, ή με την Ελένη, δεν είχες λοιπόν το δικαίωμα κατά τη γνώμη μου να μου υποδείξεις που να δημοσιεύσω και τι. Αυτό το εξέλαβα (ειπαμε, μιλάμε ανοιχτά) ως επιθετικότητα, εχθρότητα και πράξη αντικανονική και προσβλητική για ένα συγγραφέα που μοιάζει να εξωκατευθύνεται.

Όλα αυτά τα είπα στο μπλογκ σου και τα ξαναλέω πάλι εδώ, όχι για να νιώσεις άσχημα ή ότι σε πυροβολώ. Τα λέω ανοιχτά, ίσια, καθαρά, παστρικά και με καλή καρδιά (και αναμένω και από σένα να μου πεις ελεύθερα ό,τι νιώθεις) για να λυθεί η παρεξήγηση, για να μου εξηγήσεις, να σου εξηγήσω και να βγάλουμε από μέσα μας τα ζιζάνια της κακής πίστης.

Κι επειδή είμαι άνθρωπος και ίσως να μην κατάλαβα καλά τις προθέσεις σου, ίσως να παρερμήνευσα τις ενέργειές σου, ίσως να έκανα το σφάλμα της παρανάγνωσης, γι΄αυτό σου μιλάω εγκάρδια, χωρίς όμως και να μασάω τα λόγια μου, προκείμενου να μείνει χώρος ελεύθερος στη σκέψη και την καρδιά μας για συμφιλίωση.

Συνοψίζω:

χωρίς να σε ξέρω, μπαίνεις με ημιάγριες διαθέσεις (έτσι φάνηκε) στο μπλογκ όπου φιλοξενείται η "Αννίτσα" και λες τα παρακάτω:


--------------------

Κύριε Δήμου,
από προχτές που έμαθα πως θα ανεβάζατε (ξανά) ένα τέτοιο θέμα,
με έζωσαν τα φίδια.. Είδα -χωρίς να είμαι μέντιουμ- γνωστά πρόσωπα να λένε τα ίδια και τα ίδια, να θίγουν κακόβουλα και να εισπράττουν ελαφρά χτυπηματάκια στον ώμο, κάτι σαν μάλωμα κάτι σαν επιδοκιμασία κρυφή..
Είδα ακόμα κι ας μην είμαι μέντιουμ.. αναμενόμενα σχόλια σαν αυτό της drakuna και άλλων.. Είχα ορκίσει τον εαυτό μου να μην μιλήσω. Να πνίξω την οργή, τη λύπη μου, να κλείσω τα μάτια, όχι γιατί φοβάμαι τον αντίλογο, μα γιατί γνωρίζω καλά πως δεν έχει κανένα νόημα να μιλάς κάπου, όπου όλα είναι προαποφασισμένα. Τι είναι πρέπον, τι δεν είναι. Τι ταιριάζει τι όχι. (Έτσι που ενδόμυχα εύχομαι να μην δημοσιεύσετε τούτο το σχόλιό μου.)
Έγινα ..επίορκη. Ίσως να φταίει γι αυτό (και) κάποιος φίλος.

Γιατί επιστρέφετε κάθε τόσο στο θέμα της Κύπρου κ. Δήμου;

Σημ. Δεν αναφέρομαι στο κείμενο της Παραγράφου αν και σίγουρα θα ευχόμουν ένα διαφορετικό θέμα.


Πεμ Ιουλ 13, 06:43:49 μμ


Hliodendron said...
Κύριε Δήμου,
το γνώριζα γιατί αναφέρθηκε σε κάποιο μπλοκ.

Αυτό που δεν γνώριζα είναι πως ήταν δική της η απόφαση για το θέμα.

Γίνομαι αφορμή λοιπόν να βγάλετε το moderation; Λυπάμαι. Να όμως που όχι μόνο εμένα δεν με προστάτευσε αλλά ο ίδιος με προσβάλατε (πολύ, αλλά σας συγχωρώ αλήθεια κι ας μην το έχετε ανάγκη από μένα) λέγοντάς μου, "ντροπή!" Ευτυχώς δηλ. που έχει μόνο ένα θαυμαστικό..

Να που με είπανε και μένα αχάριστη μια φορά..ε σαν γυναίκα κι εγώ..

Πάντως, μέχρι σήμερα δεν έτυχε να μου απευθύνουν τέτοια λέξη.

Λυπάμαι ακόμα γιατί δεν καταλαβαίνετε πως δεν γενικεύω αλλά πως μιλώ για συγκεκριμένα σχόλια.

------------------------------------------


Σε αυτά τα δυο σχόλια, τα οποία είναι μάλλον με ύφος επιθετικό γραμμένα, αναφέρεσαι και σε μένα:

- "Δεν αναφέρομαι στο κείμενο της Παραγράφου αν και σίγουρα θα ευχόμουν ένα διαφορετικό θέμα.»


- "το γνώριζα γιατί αναφέρθηκε σε κάποιο μπλοκ.

- Αυτό που δεν γνώριζα είναι πως ήταν δική της η απόφαση για το θέμα. "

Και οι δυο προσωπικές αναφορές είναι κάπως άκομψες και δίνουν την εντύπωση ότι βρισκόμαστε στα μαχαίρια όπως κι ότι εγώ παίρνω εντολές από το Δήμου για το τι θα γράψω και το τι όχι.

Τώρα, αγαπητό ηλιοδενρδο, σύγκρινε τα δυο κηρύγματα: το δικό σου και το δικό μου περί αγάπης και πες εσύ ποια μειώνουν τον άλλον περισσότερο.

Αυτός είναι και ο λόγος που ήλθα στο μπλγογκ σου. Δεν ήλθα να σε προκαλέσω αλλά για να κουβεντιάσουμε σαν άνθρωποι, να εξηγήσει ο ενας στον αλλον τι εννοούμε, να πούμε οτι δεν έχουμε μεσα μας έχθρα και φθόνο και εν πάση περιπτώσει να αποφύγουμε το "χαλασμένο τηλέφωνο": ειπες, σου είπα, εννοούσα, εννούσες.

Εδώ, στο φως, μπορούμε να τα βρούμε.

Είπα τα δικά μου και οσα ανέφερα παραπάνω δεν τα θεωρώ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, ουτε τα λέω για να σε θίξω. Είναι παράπονα αγάπης και ζητάω όχι εξηγήσεις με την κακή έννοια, αλλά διευκρινίσεις που θα βοηθήσουν να φύγει από πάνω μας η ομιχλη.

Αυτή είναι η αλήθεια μου και σου τη φανερώνω όχι να γιατί θέλω να την υποστηρίξω αλλά επειδή επιθυμώ μαζί σου να την καταρρίψω και να γίνουμε φίλες.

Με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Αγαπημένη μου Απουσία,

η Ελένη63 θυμίζει "πράσινη γραμμή" κι ετσι όπως εξελίσσεται η κατάσταση με τα σχόλιά μας, σε λίγο θα μεταβληθεί σε... νεκρή ζώνη. Ας ελπίζουμε ότι τα... ηνωμένα έθνη, δηλαδή η Ελενη, θα διατηρήσουν τον έλεγχο και δεν θα επιτρέψουν την επέκταση των ... εχθροπραξιών... και τη μετατροπη του εδώ ποστ σε Λιβανο.

Αγαπημένη μου Απουσια, σε θεωρώ ακόμα αγαπημένη και αξιαγάπητη και γι΄αυτό το λεω και τι ξαναλέω.

Καλη μου Απουσια, οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρυβομαστε πίσω από λέξεις και αόριστες κουβέντες όπως κανουμε τώρα. Μπρορούμε να παρουμε τα πράγματα με τη σειρά. ΝΑ δούμε τι έφταιξε και να το διορθώσουμε. ΈΤσι κάνουν οι άνθρωποι. Μιλούν ευθέως, ενώ εμείς τώρα παιζουμε κρυφτούλι...

Θέτω λοιπόν το ερώτημα: θέλετε να τα μιλησουμε; Να έλθει και το ηλιόδεντρο. ΝΑ μαζέψει η κάθε μια ο,τι την ενόχλησε, να τα πει εδώ δημοσίως, να έχουμε διάλογο και αντίλογο φυσικά. Καλοπροαίερετο όμως και με στόχο να δώσει ή μία στην άλλη να καταλάβει. Δεν έχουμε να φοβηθούμε κανέναν! Ειμαι βέβαιη ότι θα τα βρούμε, φτάνει να θέλουμε. Εγώ θέλωωωωωω!

Αν ήξερα ότι για τη δήμοσίευση της "Αννίτσας" θα έπρεπε να καταβάλω ένα τόσο φριχτό αντίτιμο, θα προτιμούσα να την είχα κάνει κομμάτια και να τη δώσω στο σκύλο να τη φαεί για πρωίνο. Πόσο μάλλον να τη δημοσιεύσω...

Ειλικρινά, δεν ήξερα ότι αυτό το αφήγημα/βίωμα θα προκαλούσε τόση ένταση και τόσες παρεξηγησεις και κυρίως Απουσία μου, μεταξύ εσού και εμένα!!!

Απουσιά μου, γλυκιά, είμαι εδώ. Περιμένω. Σ΄αγαπώ. Είμαι καλόπιστη και αποφασισμένη να ζητήσω συγγνώμη αν δω ότι σε εβλαψα! Δεν μπορώ να καταλάβω πού σε εβλαψα και σε τι! Τι σου έκανα!!!

Παρακαλώ επίσης και το ηλιόδεντρο να πάρει μέρος στην κουβέντα, ανοιχτά, φιλικά κι όχι να μου κλείσει την πόρτα κατάμουτρα όπως έκανε στο μπλογκ της.

Να έλθεις, ηλιόδεντρο, εδώ, να δουμε τι κακό είναι αυτό που σου έκανα τη στιγμή που δεν ξέρω καν, που μόλις πριν μια βδομάδα είδα ένα δυο σχόλιά σου! Τι είχα να κερδίσω με το να σε ενοχλήσω;

Θα κανω μάλιστα πρώτη εγώ την αρχή: θα μιλήσω τώρα για αυτά που με στεναχώρησαν:

με στεναχώρησε η επι προσωπικού αιχμή του ηλιόδεντρου που υπαινίχτηκε πως γράφω κατά παραγγελιαν.

Με σένα Απουσία μου, δεν βρίσκω να έχω ενοχληθεί από κάτι συγκεκριμένο παρεκτός οτι δείχνεις πως μου γύρισες την πλάτη, αφου καταντήσαμε να αφήνουμε εδώ αλληθωρα σχόλια...

Κορίτσια, θέλω ειρήνη.

Ηλιόδεντρο, δεν σε ήξερα, δεν έχω τίποτε εναντίον σου από παλιά, μονο ενόχληση προσωπική για την οποία ζητάω μια διευκρίνιση καθώς υπάρχει περίπτωση να παρερμηνευσα τα λόγια σου.

Απουσία μου, σε ξέρω μήνες και με ξέρεις. Γνωριστήκαμε κάτω από αντίξοες συνθήκες... Αξίζουμε τέτοιο τέλος;

Με ειλικρίνεια, καλή πίστη και αγάπη

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Eleni63 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Eleni63 είπε...

Ηλιόδενδρο, από την ώρα που διάβασα σήμαρα το δικό σου ποίημα αγάλλομαι. Διαβάστε το όλοι. Η σύγκρουση έφερε δημιουργία.
Παράγραφε νομίζω ένα σπονδυλωτό έργο γεννιέται. Εχουμε τρία κεφάλαια. Τη Γιαννούλα, την Αννίτσα, την Ελευθερία...
Είμαι πραγματικά ευτυχής και σας ευχαριστώ. Η μνήμη γίνεται λόγος και ο λόγος σας είναι σπουδαίος.

Ανυπομονώ ο "Ζιντάν" να ρίξει ακόμη κανένα χεσιματάκι σε κάποιον διότι κυοφορείται μέγα γεγονός.
Γράψε βρε Απουσία μου και εσύ κάτι, αντε Νυκτιπόλε πες το λογάκι σου ... Ν'ανάψει μια φωτιά δημιουργίας...

Ρωξάνη είπε...

Παράγραφος,

ξεκινώντας πρέπει να πω ότι το να γίνουμε φίλες το αποκλείει η ίδια η εξέλιξη των πραγμάτων.

Η φιλία είναι δώρο Θεού και θα ήθελα πάρα πολύ να μπορούσα να παραμερίσω αυτά που ένιωσα τις τελευταίες δυο μέρες (και νύχτες), αυτά που σκέφτηκα, που συμπέρανα, να τα ξεπεράσω και να αγκαλιάσω την πρότασή σου με χαρά.

Μην νομίζεις ότι δεν σκέφτηκα τα δικά μου λάθη, πως δεν έκλαψα που εξαιτίας μου στεναχωρέθηκαν άνθρωποι.

Δεν δέχομαι όμως σε καμία περίπτωση τα παραδείγματα που μου δίνεις ως την αιτία των δεινών:
Μιλάς για προσωπική αιχμή εναντίον σου, μου προσάπτεις πράγματα που για μια ακόμα φορά διακρίνω έντονη την παρερμηνεία ώστε διερωτώμαι αν έχει νόημα να συνεχίσω.

Αισθάνομαι τόσο εξαντλημένη αλλά θα προσπαθήσω για το χατήρι αυτών που είχα αισθανθεί για σένα και την οικογένειά σου.

Πώς να ευδοκιμήσει μια σχέση Παράγραφος, όταν ο ένας εκ των δύο γελοιοποιείται (ή έστω γίνεται φιλότιμη προσπάθεια πάνω σε αυτό) και ο άλλος αντί να πάρει θέση ...κάνει αστειάκια. Θυμήσου το φιλμάκι της εργοτελίνας και το σχόλιό σου.

Πώς Παράγραφος, όταν εγώ, γνωρίζοντας την ανωτερότητά σου απέναντι σε τύπους Σ..και Η..,
ανέμενα τουλάχιστον μια πιο κατανοητική στάση., έστω ευγενική.
κι αντ' αυτού, από το πρώτο σου κιόλας σχόλιο αλλά κι από αυτά που ακολούθησαν -εξαιρούνται δύο-, στου Νίκου Δήμου, στο δικό σου μπλοκ, κι αλλού, εισέπραξα μια κατά μέτωπον επίθεση, χωρίς προηγουμένως να μου ζητηθεί να εξηγήσω τον εαυτό μου.

Δεν ένιωσα ότι προσβάλλω κανέναν παρά ίσως τον Χάρρυ και την drakuna.
Για σένα είπα: "Δεν αναφέρομαι στο κείμενο της Παράγραφος"! Δηλ. το κείμενο ως κείμενο το είχα βρει συγκινητικό και όμορφο. Πού το κακό, δεν κατάλαβα.

Ναι ήμουν της γνώμης πως δεν έπρεπε να ανεβεί σε ένα μπλοκ που είχαν ανέβει κι άλλες φορές παρόμοια θέματα και στο τέλος βρίζανε την Κύπρο..
Και δυστυχώς την είπα την γνώμη μου..
Επίσης πίστεψα -λάθος μου- πως ακολουθούσες παράκληση του Ν. Δήμου.
Γι αυτό απευθύνθηκα και στον ίδιο.
Τόσο προσβλητικό ήτανε που το σκέφτηκα; Εδώ τόσοι ποιητές και συγγραφείς γράφουνε κατά παραγγελίαν.. Πάντως δεν εννοούσα παρά πως ακολούθησες μια άποψη του Δήμου να μιλήσεις για την επέτειο.

Και ναι προαποφασισμένα (εννοώντας αναμενόμενα)!: Του Χάρρυ τα σχόλια τι είναι, του querrero και άλλων.
Αφού υπάρχει moderation. Από μόνο του μιλάει το πράγμα.

Θα μπορούσα να πω πολλά. Πίστεψέ με είμαι πολύ κουρασμένη.
Κι εσύ πιστεύω το ίδιο. Αναμένω όμως να διαβάσεις το σχόλιό μου με προσοχή έστω κι αν είναι ελλειπές.

Εύχομαι ό,τι καλό σε σένα και στην οικογένειά σου.

Υ.Γ. Ακόμα μια φορά λέω πως δεν είχα κλείσει την πόρτα μου. Απλά είπα πως αν είναι να με παρεξηγείς (άλλη λέξη μπορει να είπα δεν θυμάμαι) καλύτερα να μην το συνεχίσουμε.

apousia είπε...

Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω και προτιμώ να σιωπήσω.
Μα επειδή η σιωπή είναι κάποτε συνενοχή,θα αφήσω λίγες γραμμές,ίσως και χωρίς ειρμό,ζητώ την κατανόησή σας.

Αγαπημένη paragrafos!

Από εμάς εξαρτάται και σε εμάς εναπόκειται το εάν οι λέξεις θα χάσουν τη σημασία τους.
Θα απεκδυθούν τη ζεστασιά τους και ντυθούν τους τύπους μιας ευγένειας.
Για την ώρα σε μένα αυτό δεν έγινε.

Αγαπημένη paragrafos λοιπόν!

Λόγια ανάκατα αφήνω, που τα γεννά μια γκάμα συναισθημάτων που δεν είναι και ο σοφότερος οδηγός για να οδηγήσει τη σκέψη..
Δεν πειράζει.

Η σειρά είναι τυχαία,ξεκινώ από το

''Αν ήξερα ότι για τη δήμοσίευση της "Αννίτσας" θα έπρεπε να καταβάλω ένα τόσο φριχτό αντίτιμο, θα προτιμούσα να την είχα κάνει κομμάτια και να τη δώσω στο σκύλο να τη φαεί για πρωίνο. Πόσο μάλλον να τη δημοσιεύσω''

Καταθέσεις και βιώματα ψυχής,καλύτερα από μένα γνωρίζεις,πως δεν δίνονται αντίδωρο στα σκυλιά..

Γνώμη μου-ταπεινή-πως το έξοχο αυτό κείμενο,έπρεπε να δημοσιευτεί στο προσωπικό σου ιστολόγιο.
Εκεί που δημοσιεύτηκε,ήταν ηλίου φαεινότερο -έχουμε πικρή πείρα τρεις φορές στο παρελθόν-πως θα δινόταν βορά σε πένες ''εκσυγχρονιστικές'' που τις κρατούν άνθρωποι που τελούν εν υστερία,ακούγοντας και διαβάζοντας κάθε τι σχετιζόμενο με Ελλάδα με Κυπριακό ελληνισμό,και Κύπρο εν συνόλω.
Δεν αναφέρομαι σε αυτό το σημείο στον κύριο Νίκο Δήμου.
Aναφέρομαι σε σχολιαστές του,ανθρώπους που -πάντα κατά τη γνώμη μου,την οποία δικαιούμαι να φέρω-είναι ο ορισμός της δυσανεξίας στην αντίθετη άποψη,ο ορισμός του ρατσισμού,ο ορισμός του έρποντος και γι'αυτό πολύ επικίνδυνου φασισμού,ο ορισμός της απαξίωσης κάθε διάφορης φωνής.
Σχολιαστές που -φευ-αυτοαποκαλούνται υπέρμαχοι της πολυπολιτισμικότητας καιτων ανθρώπινων αξιών..
(Μα αυτό είναι αδιάφορο πια σε μένα,προ δύο σχεδόν ολόκληρων μηνών,είχα τη δεύτερη και οριστική αποχώρησή μου από το ιστολόγιο του κυρίου Νίκου Δήμου,μετά από αδιάλειπτη καθημερινή παρουσία σχεδόν εκατό ημερών.)


Είναι σε αυτούς που δόθηκε η Αννίτσα,αγαπημένη φίλη...

Για να την κατασπαράξουν και να σπιλώσουν ό,τι ιερότερο κουβαλούσε πάνω της και μέσα της:τις μνήμες της και τις πληγές της...
Βεβαίως,έγραψες αλλού,πως είναι αναφαίρετο δικαίωμά σου να επιλέγεις εσύ πού θα γράφεις τι.
Σαφώς και αναντίρρητα.
Γι'αυτό ίσως και δεν θα έπρεπε να μπούμε τώρα σε παράθεση απόψεων,-δεν αφήνομαι να γράψω τη λέξη αντιπαράθεση-προσωπικά δεν θα το έκανα.
Τυχαία πέρασα,και είδα και την πρόσκληση της οικοδέσποινας.

Δεν είναι η πρώτη φορά αγαπημένη paragrafos,που,με περισσή ευγένεια,είναι αλήθεια,μου επισημαίνεις πως γνωρίζεις την αφετηρία της αγάπης για την Κύπρο.
Αγάπη την οποία δεν αμφισβήτησες και ευχαριστώ από καρδιάς.
Σαν αφετηρία ορίζεις τον Μάρκο της ζωής μου και τις εικόνες,μυρωδιές,ήχους και χρώματα που μάζεψαν τα μάτια και η ψυχή μου,στα αναρίθμητα ταξίδια μου στο νησί.(Τα υπολογίζω πρόχειρα σε 130-140)

Με διακριτικότητα και ήθος αφήνεις να εννοηθεί,πως γνωρίζω την Κύπρο,αγνοώ την ιστορία της,ή τουλάχιστον την ιστορία και τη διαδρομή και του προβλήματός της.
Σεβαστό ΚΑΙ αυτό.
Δεν ισχύει όμως.
Οχτώ χρόνια σχεδόν των σπουδών μου και επτά στον εργασιακό μου χώρο,είναι ας πούμε ''κοντά'' στο τμήμα Διεθνών Σχέσεων με μια ειδίκευση στις Μεσανατολικές Σπουδές.
(Το πλήρες ονοματεπώνυμό μου και το τμήμα της σχολής στην οποία εργάζομαι είναι στην άμεση πρόσβασή σου όποτε και αν το θελήσεις)
Μα πιο πολύ από αγάπη άδολη,σαν αυτή που περιγράφεις,μετά τη γνωριμία,τη σχέση και το γάμο μου,με τον Μάρκο,η ζωή μου''βούλιαξε'' σε απέραντες βιβλογραφίες,μελέτες και ιστορικές έρευνες,πάνω στο Κυπριακό Πρόβλημα,τουλάχιστον από την ίδρυση της Δημοκρατίας και μετά..

Παρακαλώ θερμά,μην μου αποδίδεις άγνοια.Ασκούμαι στην Ταπείνωση,και δεν θα με ενοχλούσε διόλου,μα σήμερα είναι όλα αλλιώς..
Συμμετέχοντας στο blog εκείνο,ήταν σαφέστατη και συνειδητή επιλογή μου,να απέχω από κάθε συζήτηση που αφορούσε στην Κύπρο,γιατί πονούσα πολύ,αυτό είναι το ένα.
Το δεύτερο πως,ό,τι πιο πολύ αηδίασα εκεί-και σ'ένα mail το κατέθεσα με αγάπη στον κύριο Νίκο Δήμου-ήταν η παράθεση αποσπασμάτων από τα βιβλία του,και η όποια αντιγραφή ή παράθεση τσιτάτων,σε έναν ιδιότυπο και ακαλαίσθητο διαγωνισμό πένας,με έπαθλο την εύνοια του αρχηγού.
Κάτι που πρωτίστως δεν τιμά τον ίδιο,όμως το δέχεται,κι αυτό είναι άδικο,γιατί πολλά μπορεί να του προσάπτουν,ανασφαλής δεν φαίνεται..

Αγαπημένη φίλη!
Θα θυμάσαι φρονώ,τις αντιδράσεις που είχε ξεσηκώσει ένα σχόλιό μου στο blog σου,περί συλλογικής ενοχής των Ελλήνων,στην τραγωδία της Κύπρου.Είχα γράψει-με αφορμή τον Ιωαννίδη,τον Γρίβα και τη συμμετοχή και ενθάρρυνση εοκαβίτικων στοιχείων από Ελλαδίτες αξιωματικούς-πως αυτή τη συλλογική ενοχή πρέπει εδώ στην Ελλάδα,να την κουβαλούν ΚΑΙ οι αγέννητοι.
Αναγκάστηκα και έβαλα post,για να επιχειρηματολογήσω και να αμυνθώ..

Λοιπόν,με όλη την εκτίμηση,ας μην μιλάμε για την μπότα του Ιωαννίδη και για τους Ελληναράδες.
Παραβιάζουμε ανοιχτές θύρες...
Δεν μπαίνει συζήτηση για το ποιος έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να κάνει χρήση του δικαιώματος που της έδιναν οι συμφωνίες Ζυρίχης και να επέμβει για να ''προστατεύσει'' την Τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Επειδή γυρίζω πίσω αποσπασματικά-ζήτησα την κατανόησή σας από την αρχή-τώρα είδα τη λέξη ''κρυφτούλι''.
Λυπάμαι paragrafos.Βαθύτατα.
Είπα δυο πράγματα σε mail και σιώπησα.Δεν είχα συμμετοχή πουθενά,πλην του σχολίου που άφησα εδώ και ένα ευχαριστώ στον x-watcher.
Γιατί κρυφτούλι?Από πού?

Ο κύριος Νίκος Δήμου-γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο ανάμεσά μας-μπορεί να μην αγγίξει ποτέ άνθρωπο,και δεν θα αγγίξει.Κανένας δεν κινδυνεύει από αυτόν,μακριά του η κτηνωδία και η βαρβαρότητα των βασανιστών του Σπύρου Μουστακλή.
Έχει όμως την απολυτότητα της αυθεντίας,ό,τι πιο μικρό για έναν άνθρωπο διαμετρήματος,κι αυτή η απολυτότητα,τον κάνει εξόχως μανιχαϊστή,υπάρχουν οι δικοί του και οι απέναντι-ω,ναι,ναι-τον κάνει να γδέρνει ψυχές,με λόγια γυαλί,να προσβάλλει βάναυσα,αυτός,ένας γεννημένος αστός,να χλευάζει και να απαξιώνει όποιον δεν είναι φορέας της απόλυτης αλήθειας όπως ο ίδιος.

Μια ωραία Ελληνίδα της Κύπρου,μια μεστή σκέψη,μια ευγενής ψυχή,έγινε αίφνης,ο άνθρωπος που του εκστομίζουμε ''Ντροπή'',επειδή τόλμησε να πει την άποψή της.Τη δική της άποψη.
Έγινε βέβαια και ο άνθρωπος που μας έδωσε τη χρυσή ευκαιρία να πετάξουμε την ανεπιθύμητη moderation.
Ε,δεν πειράζει αν τραβάμε και μια λάθος γραμμή σε λάθος ψυχή.
Όλα ένα παιχνίδι είναι,έγραψε κάποιος.
''Λερώσαμε'' έναν ωραίο άνθρωπο,τον Γάλλο Ζιντάν,μόνο και μόνο,γιατί το απεχθές ηλιόδεντρον,δεν είχε τελευτήσει,ζούσε ακόμα,κι έπρεπε να πάρει με post παρακαλώ,τη χαρακτηριστική ''κουτουλιά''.
Και φυσικά να βοηθούν και οι πολέμιοι του ρατσισμού και του μισανθρωπισμού-τους οποίους αγαπημένη φίλη,δίνεις την προσφώνηση ''εκλεκτέ'' και πιστεύω πως οι τύποι κάπου σταματούν,τους υπερβαίνει η ουσία-να βοηθούν αυτοί,να δώσουν ένα ρεσιτάλ του κώδικα αξιών τους,γράφοντας,ο Αλγερινός,το φράγκικο τάδε,η βρωμόφατσα...
Μακριά από εμάς ο ρατσισμός,9 μαύρους στους 11 είχε η Φραγκιά...

Γιατί καλή μου,ποτέ ο κύριος Νίκος Δήμου,δεν μάλωσε αυτούς τους σχολιαστές?
Ποιος δεν κουράστηκε πια από φράσεις όπως ''η Κυπριακή λέρα'',χαρακτηρισμός του ηλιόδεντρου?

Αλλιώς με την πτωχή-το αποδέχομαι- λογική μου,έχω ερμηνεύσει τον ορθολογισμό...
Τώρα το ανθέλληνας είναι τίτλος τιμής για κείνον,άσε που σήμερα είναι μόδα,''παίζει'' πολύ..

Τον ανέφερες κι εσύ,μα ούτως ή άλλως θα έκανα εκτενή αναφορά στον κύριο Νίκο Δήμου,γιατί ήταν η αιτία,να γλείφουν κάποιες όμορφες ψυχές τις πληγές τους.
Η αγάπη σου,η όποια βαθύτατη υποχρέωση σε κείνον,είναι απολύτως σεβαστά,ουδείς δικαιούται να τα κρίνει,μα γνώμη μου,θα έπρεπε να εγκαταβιώνουν στο αυστηρά ιδιωτικό πεδίο.
Αγάπα τον φίλη μου,αγάπα όμως κι εμάς που δεν τον αγαπούμε πια..
Αυτό είναι υπέρβαση,αυτό είναι μεγαλείο ψυχής,κι έχεις δείξει πως το έχεις..

Ελένη.
Απέραντες απολογίες για την άκρατη κατάχρηση του χώρου.
Ευχαριστώ θερμά.
Είμαι κι εγώ η Μαρίνα,και ευχαριστώ προκαταβολικά για τις ευχές,αφού απευθύνονται και σε μένα..

paragrafos είπε...

@ Hliodendron

Ο ήλιος και το φως είναι δώρο θεού. Στις ανθρώπινες σχέσεις ήλιος και φως είναι η ευθύτητα, η υπομονή, η καλή πίστη και η εξήγηση.

Διπιστώνω με μεγάλη μου χαρά ότι είσαι άνθρωπος καλοπροαίρετος οπότε δεν βλέπω να έχω από σένα καμιά άλλη "απαίτηση". Αυτή η αρετή είναι εγγύηση καλής επικοινωνίας.

Τέλος, προσωπικά συζητάω με όλον τον κοσμο ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης και απόχρωσης, φτάνει να σέβεται εμένα, τον εαυτό του και τη συζήτησή μας.

Εφόσον συμβαίνει αυτό (και με τον κο Χάρρυ συμβαίνει συνέχεια) η αντιγνωμία του άλλου είναι το τελευταίο πράγμα που με ενοχλεί, αφού μπορώ με την ησυχία μου και απερίσπαστη να εκφέρω ανεμπόδιαστα τα επιχειρήματα μου, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι, τις προσωπικές αιχμές, τις προσωπικές αναφορές, την δίκη των προθέσεων.

Όσο για την Κύπρο μας, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν την έβρισε απολύτως κανείς! Εκτος εάν με επιχειρήματα και τεκμήρια αποδειχθεί το αντίθετο.

Ευχαριστώ για την ανταπόκριση

Πάντα στη διαθεσή σου

Παράγραφος

apousia είπε...

ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ


Αγαπημένη φίλη,θα ήθελα την άποψή σου επί άρθρου-άποψης του κυρίου Νίκου Δήμου,που παραθέτει ο εκλεκτός kyriaz,στο blog του ηλιόδεντρου.
Σε εκφράζει?Ζούσαν το '63 οι Τουρκοκύπριοι όπως ''οι Εβραίοι επί Χίτλερ''?
ΈΝΑ σημείο..

Δυστυχώς,δεν μπόρεσα να βάλω link,συγγνώμη.

paragrafos είπε...

@ apousia

Αγαπημέμη Απουσία,

δεν σκεφτηκα ούτε μια στιγμή να υποβαθμίσω τις σπουδές σου. Απεναντίας σε θεωρώ άτομο με σπάνια κατάρτιση και παιδεία. Άλλο ήθελα να πω σε κείνο το αλληθωρο και ατυχές σχόλιό μου. Εξηγώ:

Απουσία μου μίλησες για "ανθέλληνες". Αυτην την μομφή την είχε απευθύνει κάποτε και ο Γιανναράς στον Κύρκο και έγινε χαμός, ο Γιανναράς ο άκαπνος (αξιόλογος κατά τα άλλα στοχαστής) είπε τον Κύρκο ανθέλληνα, τον Κύρκο που δεν άφησε τόπο εξορίας και φυλακή που να μη γνωρίσει για χάρη της δημοκρατίας...

Θύμισα λοιπόν το φριχτό "ιστορικό" αυτής της λέξης, (τις κατά καιρούς συνδηλωσεις της), το οποίο (δεν ξέρω αν το έχεις ζήσει στην Κύπρο) εδώ, μέχρι χτες ακόμα, οι μισοί θεωρούσαμε τους άλλους μισούς προδότες και πραξικοπηματίες και οι άλλοι μισοι κατηγορούσαμε τους αντιφρονούντες ως ανθέλληνες.

Έχω λοιπόν, ως κύπρια, πικράν πείραν από αυτήν τη διχαστική λεξή και αυτήν τη φριχτή πείρα κατέθεσα. Δεν ξέρω η λέξη αυτή τί σημαίνει σήμερα στην Ελλαδα και ποιοι την χρησιμοποιουν και με ποια κριτήρια. (Πάντως, για μένα έλληνας ο Ανθρωπιστής, αλλιώς δεν σξμαίνει τίποτε.)

Κατά τη γνώμη μου, στο μπλογκ του ΝΔ δεν είδα κανέναν να αποκλείεται απο τη συζήτηση για την Κύπρο. Σου θυμίζω ότι προ τριών μηνών έγραφα (επί δυο μέρες) για το κυπριακό και εξήγησα (όπως και προχτες το ανέφερα) γιατί ψηφισα "οχι". Δεν έβρισα κανένα, δεν χρησιμοποιησα προσωπικούς χαρακτηρισμούς, αδιαφόρησα πλήρως και για την κακή πίστη ορισμένων(έπεσαν στην δική τους παγίδα) και με υπομονή απάντησα σε όλους τους αντιρρησίες, τεκμηριωμενα.

Για τον κύριο Χάρρυ: ο κος Χάρρυ προβοκάρει συστηματικά. Χρησιμοποιεί την δική του κοιωνιοβιολογία ή οποία κατά τη ταπεινή μου γνώμη μου έχει αρκετά κενά. Όμως δεν αναφέρεται σε προσωπα κι όποιος ενοχλείται, ας παίξει το ίδιο παιγνίδι: να μιλάει αόριστα και δηκτικά. Στο τελευταίο μου ποστ έχω εκφράσει τις αντιρρήσεις μου στο κύριο Χάρρυ, πάντα όμως με τακτ κι εκείνος το ίδιο.

Με άλλα λόγια, προσωπικά δεν με ενδιαφέρει τι λεει ο ένας και ο άλλος. Δεν είμαι χωροφύλακας. Κι όταν κάποιος διαφωνεί μαζί μου, δεν σκάω. Είναι δικαίωμα του. Αν ομως θέλει κουβέντα, δεν μπλέκω τη λογική με το συναίσθημα: με ψυχραιμία και υπομονή, όσο μπορω΄βέβαια, παρουσιάζω τις απόψεις μου.

Σε μια μόνο περίπτωση (θυμάσαι ποια) επαναστάτησα (και δεν επρόκειτο για μένα)> Εκεί όμως ήταν άλλο ζήτημα. Εκεί δεν είχαμε ιδεολογίες, ούτε απλές διαφωνίες, ούτε ιστορικές εκτιμήσεις, ούτε εννοιολογικές αποσαφηνίσεις, ούτε προσωπικές μομφές, ούτε, ούτε...

Αγαπημένη μου Απουσία,

η Δρακούνα δεν είδα να είπε απολύτως τίποτε διαφορετικό από αυτό που ΕΖΗΣΑ εγω: οι πολιτικοί μας μάς κορόιδευαν και παίζανε παιχνίδι στην πλάτη των συγγενων... Δεν την ξέρω την δρακούνα, δεν έτυχε ποτέ να τη συναντήσω, μάλλον είναι νεοκύπρια. Δικαίωμά της. Όπως δικαίωμα δικό μου είναι να μην συμμερίζομαι τις απόψεις τής δρακούνας και των νεοκυπρίων και φυσικά δεν με ενοχλούν καθόλου τα λεγόμενα τους. Πιστεύω μάλιστα ότι και αυτά τα παιδιά είναι αγνοι ιδεολογοι όπως εμείς.

Οι απόψεις μου είναι καθαρές: όχι στα σχέδια ΑνΑν, δίχως την κατάργηση ή έμμεση ακύρωση του τρίτου άρθρου των συνθηκών εγγυήσεως. Ούτε ένας Τουρκος στρατιώτης στην Κύπρο. Διαφορετικά, η λύση ας περιμένει.

Αυτά τα έχω εκθέσει σε κεινο τον ποστ για το κυπριακό που δυστυχώς το είχα φορτωθεί μόνη μου επί τρεις μέρες συνέχεια. Όμως κανείς δεν με έβρισε. Απεναντίας ο ΝΔ και ο Αντυ, αν και είναι με το πλευρό των νεοκυπρίων, με υπερασπιστηκαν όταν σε κάποια φάση ο νεοκύπριος Κυριάκος έδειξε σημεία "συγκρατημένης καλής πίστης".

Γιατί λοιπον να μη δημοσιεύσω την Αννίτσα στους αντιρρησίες τού ΝΔ; Τόσο μυαρός είναι ο χώρος εκεί; Αν υπήρχε ένας χώρος που έπρεπε να δημοσιευθεί, είναι εκεί! Αύτοί οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι οι Ελληνοκύπριοι όταν θέλουν έχουν ψυχή και μιλάνε με την καρδιά τους κι όταν θέλουν έχουν λογική και μιλάνε με επιχειρήματα.

Μένει κάτι, Απουσία μου, από όλα αυτά. Η ανάγκη να επικοινωνούμε οι δυο μας, ακόμα κι όταν έχουμε τις επιφυλάξεις μας. Είναι κρίμα, ειδικά εμείς οι δυο που τόσα κοινά έχουμε, να παίζουμε κρυφτούλι, δηλαδή (εξηγώ τι εννοώ, γιατί πριν δεν το ξεκαθάρισα) να ερχόμαστε στην Ελένη και γράφουμε σχόλια αλληθωρα αδιαφορώντας η μια για την άλλη. Αυτό εννούσα όταν έλεγα "κρυφτουλι".

Νομίζω, ότι αυτου του είδους οι συζητήσεις μας λείπουν. Δεν λέω, για ονομα του θεού, ότι κατέχω την αλήθεια - υπάρχει άραγε τέτοιο πράγμα; Λέω όμως οτι η αμφίδρομη επικοινωνία είναι χρήσιμη, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν ενστάσεις.

Έπρεπε αφου διαφωνούσες και γνωριζόμαστε τόσους μήνες και ξέρεις ότι σε αγαπώ σαν αδελφή μου, έπρεπε να μου πεις, Αντιγόνη, τό και το. Γιατί δεν το έκανες; Παρά μπήκε στη συζήτηση το ηλιόδεντρο με το οποιο δεν είχα καμιά προγενέστερη επαφη με αποτέλεσμα να αλληλοπαρεξηγηθούμε.

Έπρεπε λοιπόν να συζητήσουμε σα φίλες. Να μου πεις, να σου πω, να μου εξηγήσεις, να σου εξηγήσω.
Νομίζεις θα ήταν τόσο δύσκολο να σου μιλήσω, να εξηγήσω την επιλογής μου αυτή; Αφού καταφέρνω και επικοινωνώ με τόσο "διαφορετικά" άτομα από μένα, γιατί να μην καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε δυο ψυχές που μοιάζουμε τόσο πολύ.

ΜΕ άλλα λόγια, ό,τι θελησεις, απουσία μου, να μου το πεις. Μη διστάσεις. Αν και μετά τη κρίση του παιδιού και τις νέες υποχρεώσεις μου, η εμπλοκή μου στα μπλογκς δεν είναι όπως ήταν, λογω περιορισμένου χρόνου, για σένα όμως αγαπημένη μου Απουσία, έχω άπειρο χρόνο και απέραντη στοργή.

Μη μου θυμώνεις μάτια μου.

Σ΄ αγαπώ

Α.

paragrafos είπε...

apousia said...
ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ


Αγαπημένη φίλη,θα ήθελα την άποψή σου επί άρθρου-άποψης του κυρίου Νίκου Δήμου,που παραθέτει ο εκλεκτός kyriaz,στο blog του ηλιόδεντρου.
Σε εκφράζει?Ζούσαν το '63 οι Τουρκοκύπριοι όπως ''οι Εβραίοι επί Χίτλερ''?
ΈΝΑ σημείο..

Δυστυχώς,δεν μπόρεσα να βάλω link,συγγνώμη.
--------------------------------


Αγαπημένη Απουσία μου,

Όπως εξήγησα, η δική μου "φιλοσοφία" και αντίληψη για τα μπλογκς (και όχι μονο) είναι πολυ διαφορετική. Ποτέ δεν τίθεται θέμα για μένα, το εάν μια θέση με εκφράζει ή όχι. Δεν προσπαθω να εκφραστώ με θέσεις άλλων. Εχω τις δικές μου και μιλώ για αυτές όταν το φέρει η ώρα. Οι θέσεις των άλλων ανήκουν στους άλλους και οι δικές μου σε μένα.

Εννοείται ότι δεν με πληγώνει η "άλλη" γνώμη. Αν ο ΝΔ θέλει να πει τα δικά του, είναι δικαίωμά του. Όπως και κάθε άλλος, φτάνει να μην καταφέρεται προσωπικά εναντίον μου ή εναντίον άλλου.

Αφου όμως μου ζητάς να αναλυσουμε την εν λόγω θέση του ΝΔ, πολύ ευχαρίστως:

Αν φέρουμε στο μυαλό μας την εικόνα που δίνουν οι "πηγές" για τα γκέτο των εβραίων και τις συγκρίνουμε με τους τουρκοκυπριακούς θυλάκους, ασφαλώς θα βρούμε τεράστιες διαφορές, χαώδεις, αγεφύρωτες θα έλεγα. Οι καημένοι εβραίοι, πχ, δεν είχαν πίσω τους μια μεγάλη δύναμη να τους υποστηρίξει. Βρισκονταν στο έλεος του θεου, και τελικά ούτε εκείνος νοιάστηκε γι΄αυτους... καταλήξανε στα κρεματόρια... σαπουνια ή σκελετοί, ακόμα και τα παιδάκια...

ΈΤσι η φράση αυτή του ΝΔ είναι προφανώς σχήμα λόγου. Με κάποια δόση υπερβολής θελει να δείξει το κακό που συνέβη μετά το 1963 σε βάρος των Τ/Κ. (Ο πεθερός μου (είναι δεξιός) μου τα εχει πει, τα εχει δει. Έφερνε απο πάνω από το Συριανοχωρι Τ/Κ να μαζέψουν τα πορτοκάλι). Αλλά και ο Κληρίδης τα λέει ωραία στην "καταθεσή" του. Παρά ταύτα, η εν λόγω φράση δεν λαμβάνει υπόψη της την ύπαρξη τουρκικού στρατού στους θυλάκους, τον βομβαρδισμό της Τηλλυρίας, τα γεγονότα της Κοφίνου αργότερα, την απόσυρση (από τη Χουντα) της ελλην. μεραρχία που άφησε το νησί ανοχύρωτο και κύρίως δεν αναφέρει τίποτε για τις προσπάθειες που γινόντουσαν εδώ στην Κύπρο λίγο μετά το 1968 (συνομιλίες) που μάλλον θα οδηγούσαν στην αποκλιμάκωση της έντασης. Οι Τ/Κ είχα αρχίσει σιγά-σιγα να αφηφουν τις απαγορεύσεις των σκληροπυρηνικών Τ/Των για εγκλεισμο στους θυλάκους.

Αγαπημένη μου απουσία. Όταν λεει καοιος μια κουβέντα, ακομα και ο αγαπημένος μου ΝΔ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τρέχουμε ξοπίσω της, ή να βγάζουμε επιφωνήματα αποδοκιμασίας ή επιδοκιμασίας ή απόρριψης ή επιφύλαξης ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Δεν μας αναγκάζει κανείς να είμαστε το κοινό μιας παράστασης, οι ακροατές των.. έργων και οι θεατές των... λογων κάποιου, όπως θα έλεγε και ο Θουκ.

Απο την πλευρά μου, έχω, όπως είπα ξανά και ξανά, άλλη στάση ζωής και αντιμετώπισης: ο καθείς μπορεί να λέει ό,τι θελει. Αν όμως διαφωνήσει μαζί μου, ή αν μου απευθύνει το λόγο, μετά χαράς θα προσπαθήσω να τοποθετηθώ, όσο πιο ψύχραιμα και διεξοδικά γίνεται, χωρίς φόβο, χωρίς παθος, χωρίς βιασύνες και φωνες, με τεκμήρια που κανουν μπαμ (και έχουν από καιρό πείσει εμένα) και πείθουν ακόμα και τους πλεον δύσκολους. Και πάντα με ευγένεια, καλή πίστη, υπομονή, υπομονή και υπομονή.

Όλα αυτά τα χαίρομαι, είναι στη φύση μου, το βλέπω σαν διασκέδαση, σαν ευχαριστο παιγνίδι. Μακάρι να μου συνέβαινε συχνά και να είχα την πολυτέλεια του χρονου να αποκρίνομαι σε τέτοιες "προγκλησεις" ιδεολογικές, φιλοσοφικές, πολιτικές, μεθοδολοδικές κά. Αλλά που καιρός με τοσες υποχρεώσεις... στην άλλη ζωή, ίσως...

Εν ολίγοις, Απουσία μου, τη χαίρομαι τη διαφωνία, την προκλητική ερώτηση, νομίζω ότι γεννήθηκα για τέτοια και είναι κρίμα που δεν έχω τις ευκαιρίες να ζω μια τέτοια ζωή, αλλά παραμένω κλεισμένη μέρα-νύχτα στους τέσσερις τοίχους...

Έχω όμως ιερό σκοπο και ζω άλλες συγκινήσεις.



Σ΄ αγαπώ

Παράγραφος

Ρωξάνη είπε...

"Γιατί δεν το έκανες; Παρά μπήκε στη συζήτηση το ηλιόδεντρο με το οποιο δεν είχα καμιά προγενέστερη επαφη με αποτέλεσμα να αλληλοπαρεξηγηθούμε."

..."με αποτέλεσμα να αλληλοπαρεξηγηθούμε." !!!

...Με συγχωρείτε..πάλι θα μπω στη συζήτηση ...

Εγώ δηλ. αγαπητή Παράγραφος υπήρξα η αιτία της παρεξήγησής σου με την Απουσία;!..

Μη μου προσάπτεις και αυτό τώρα
σε παρακαλώ, αρκετά τριβελίζουν στο κεφάλι μου οληώρα..

Ή πάλι λάθος κατάλαβα;..

apousia είπε...

Αγαπημένη paragrafos!

Θα ξεκινήσω από τα επώδυνα.
Προσβλητική θεωρώ την έναρξη του σχολίου σου.
Ουδέποτε μίλησα ή περιέφερα τις όποιες σπουδές μου οπουδήποτε.(Θα ήταν γελοίο,ποιος δεν έχει σπουδάσει από τη γενιά μας?)
Δεν το έκανα ακόμα κι όταν σε θέματα που έμπαιναν στην καρδιά του γνωστικού μου αντικειμένου,έβλεπα απόψεις και σχόλια,που θα έκαναν ακόμα κι έναν που έχει απλά ξεφυλλίσει ένα ''φυλλάδιο'' ιστορίας, θεωρίας και μεθοδολογίας των Διεθνών Σχέσεων,να φρίττει.
Αν το έκανα σήμερα-πρώτη φορά-είναι γιατί δεν ήθελα να είμαι ο άνθρωπος που αγαπά την Κύπρο απλά σαν τόπο,ο άνθρωπος που αγαπά τους κατοίκους της σαν ''ψυχές'',μα ταυτόχρονα αγνοεί την Ιστορία του Νησιού,και τις παραμέτρους και διαδρομές του πολιτικού του προβλήματος.
(Π.χ.αναφορικά στην παραπομπή στο άρθρο που αναδημοσίευσε ο εκλεκτός kyriaz:έχουμε γνώση για αυτά για τα οποία θα πρέπει να ντρεπόμαστε,έχουμε γνώση για τα λάθη του Μακάριου ΠΟΛΥ πριν τα 13 σημεία,μα ξέρουμε,πως ΟΧΙ,ΔΕΝ ζούσαν όπως οι Εβραίοι επί Χίτλερ, οι Τουρκοκύπριοι το'63).

Δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε πίσω για να καταλάβω τι σήμαινε ο ανθέλληνας και ο πατριώτης...
Μόλις πριν δύο χρόνια,τα στρατόπεδα αντιπαρατάχτηκαν ξανά,είδαμε ξανά να παρελαύνουν οι απορριπτικοί-πατριώτες,και οι ενδοτικοί- προδότες.
Γιατί το γράφεις?
Το βάρος που έχει η λέξη ανθέλληνας,το κατανοώ σε κάθε του διάσταση.
Είμαι πολύ μικρή και ''μικρή'' για να την αποδίδω,μα αν το κάνω,δες τη λέξη μέσα στην αυτονομία της, και στην εξατομίκευση αυτού καθ'εαυτού του χαρακτηρισμού.
Γιατί μου αναφέρεις τον Γιανναρά?
(Κατάπτυστος στην περίπτωση του Λεωνίδα Κύρκου,αλλά τυχαία τον επέλεξες?)
Ο Γιανναράς και ο Καρατζαφέρης και ο Παπαθεμελής και ο Άνθιμος και ο Λιακόπουλος μιλούν για ανθέλληνες.
Μιλάει και η ασημαντότητά μου.
Λοιπόν?Ποιες δημοκρατικές δικλείδες ασφαλείας δεν λειτούργησαν και ισοπεδώνονται όλα?
Γιατί δεν κρίνεις -όσο αυστηρά θέλεις και δικαιούσαι-εμένα,και βάζεις εξομειωτικό συμβολικό σχηματισμό?

Υπάρχουν οι Ελληναράδες.
Μου προκαλούν αποστροφή.
Υπάρχουν και οι ανθέλληνες.
Μου προκαλούν αποστροφή.

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω,με το ''αρκεί να είσαι ανθρωπιστής''.

Ο στείρος ηθικίστικος ουμανισμός,όταν είναι γυμνός άλλων συναισθημάτων και ιδεών,το μόνο που κάνει είναι να μας διαφοροποιεί από τον ανάλγητον ''Άλλον''.
Μας αρκεί αυτό?

Ένας -μετριότατος-συγγραφέας,γράφει πως ο άνθρωπος έρχεται στον κόσμο με ρίζες.
Αποκτά όμως-οφείλει ν'αποκτήσει- και φτερά.

Ευλογημένος όποιος έχει ΚΑΙ τα δύο.

Αγαπημένη φίλη!
Αγαπώ ΟΛΟΥΣ τους λαούς της γης!
Υποστηρίζω τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα όπου γης!
Υποστηρίζω το δικαίωμα κάθε λαού για αυτοδιάθεση.
Τρέχω ασμένως σε πορείες,για την καταδίκη της όποιας δικτατορίας στην Λατινική και Κεντρική Αμερική.
Αγαπώ σαφέστατα,τον μέσο Τούρκο πολίτη.
Αγαπώ τρυφερά το σύνοικο στοιχείο στην Κύπρο.

Αγαπώ ΚΑΙ την Ελλάδα!

Eίσαι ιδιαζόντως ευφυής και κατάλαβες τι θέλω να πω.

Το κρυφτό δεν υπήρξε.
Είδα ένα σχόλιο της Ελένης στο ηλιόδεντρο που με κάλυψε,και ήρθα εδώ,πρώτη φορά,να πω τη γνώμη μου.
Δεν αλληθώριζα,είμαι κάθετη....
Δεν ήσουν ο αποδέκτης του σχολίου.
Στο ηλίοδεντρο μίλησα,γιατί έπρεπε να στηλιτεύσω μια ΑΗΘΕΣΤΑΤΗ συμπεριφορά,απέναντι σ'έναν σεμνό και ευαίσθητο άνθρωπο,που εγκλημάτισε,επειδή τόλμησε να εκφέρει γνώμη.
Δεν ήσουν ο αποδέκτης,σου είχα μιλήσει στο mail.


Για τον σχολιαστή τον οποίο φωτογράφισα και τον οποίον ονομάζεις:
Γράφεις μιλώ με τον οποιονδήποτε.
Είσαι έξω από τη λογική των αποκλεισμών και αυτό είναι σπουδαίο.
Λες,δεν μπλέκω τη λογική με το συναίσθημα.
Θα επιμείνω:το ''εκλεκτέ'', απευθυνόμενο σε κάποιον με ανατριχιαστικές απόψεις,σε κάποιον που βρίσκεται στον αντίποδα του ανθρωπισμού-τον οποίον πρεσβεύεις-το ''Με απέραντη εκτίμηση'',αφού δεν υποδηλώνουν συναίσθημα,δεν είναι τύποι ευγενείας που θα έπρεπε να τους έχει, έστω πρόσκαιρα,εκδιώξει η ουσία?

Στο παράπονο που μου εξέφρασες:
Τι από όλα έγραψα εδώ σήμερα ή χτες στο σχόλιο,ΔΕΝ σου είχα γράψει στο mail?
Ένα σημείο,δεν θα βρεις.
Και ξέρεις πως σεβόμενη το μωρό και τις ενασχολήσεις σου,έχω πάψει να σου στέλνω mail.
Κι όμως σου έγραψα αμέσως.Αμέσως.
Σου έγραψα για το post.
Σου έγραψα για τον σχολιαστή,σου έγραψα για τον Κύριο Νίκο Δήμου,Ο,ΤΙ ακριβώς έγραψα κι εδώ,και πιο πικρές λέξεις ακόμα,όπως πως η γνώμη μου γι'αυτόν είναι η χειρίστη,σου έγραψα πως,ΝΑΙ,το post,ζητήθηκε σκόπιμα..
Και βέβαια,τιμώντας και γνωρίζοντας το ήθος σου,σε εξαίρεσα από κάθε συμπαιγνία.

Γιατί με αδικείς,γράφοντας πως δεν σου μίλησα?

Τις απόψεις σου επί του Κυπριακού τις γνωρίζω,έχουμε σχεδόν ταύτιση.

Ναι,μας ένωσαν πολλά,μας ενώνουν ακόμα.
Μας χωρίζει κάτι που φαντάζει αδιανόητο.
Αυτό που έβαλα σαν επίλογο στο προηγούμενο επίσης εκτενέστατο σχόλιό μου:
Ο πληθωρικός κι απέραντος κύριος Νίκος Δήμου,καταλαμβάνει τόσο χώρο στην καρδιά σου,και αρχίζουμε να σου δημιουργούμε ασφυξία,όλοι όσοι διακείμεθα αρνητικά απέναντί του.

Αυτό σου ζήτησα αγαπημένη φίλη!
Να μας χωρέσεις κι εμάς.
Δεν θα το ζητούσα ποτέ από έναν οσφυοκάμπτη,βουτυροσπόνδυλο αυλικό του.
Από ΕΣΕΝΑ όμως,την ΑΦΡΟΔΙΤΗ και δυο άλλους που δεν θα ονομάσω-σαφώς δεν συγκαταλέγω σ'αυτούς τους δύο τον Αndy-ναι,το ζητάμε!

Οι καρδιές έχουν άμετρη χωρητικότητα αγαπημένη,κι ίσως η δικιά σου την πλέον μεγαλύτερη.

Αγάπα μας λοιπόν!
Αγάπα κι εμάς που δεν αγαπάμε εκείνον...

paragrafos είπε...

Hliodendron said...
"Γιατί δεν το έκανες; Παρά μπήκε στη συζήτηση το ηλιόδεντρο με το οποιο δεν είχα καμιά προγενέστερη επαφη με αποτέλεσμα να αλληλοπαρεξηγηθούμε."

..."με αποτέλεσμα να αλληλοπαρεξηγηθούμε." !!!

...Με συγχωρείτε..πάλι θα μπω στη συζήτηση ...

Εγώ δηλ. αγαπητή Παράγραφος υπήρξα η αιτία της παρεξήγησής σου με την Απουσία;!..
------------------------

ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:

Να αλληλοπαρεγηθούμε εμείς οι δυο, ηλιόδεντρό μου, εσύ κι εγώ!

φιλακια

με αγάπη

Παράγραφος

paragrafos είπε...

Απουσία μου, το ιμειλ σου ήταν τόσο ποιητικό που δεν το κατάλαβα, είχε τοσες συγγνώμες και τοσο συναίσθημα που έχασα τον μπουσουλα. Ώρες ώρες είμαι πολυ αφελής! Δε είχα καταλάβει οτι μιλούσες... ααα Τώρα εννοώ!!!

Είδες; Μπλέξιμο;;; πω πω πω ...

Και βέβαια σ΄ αγαπαω, Απουσία μου, πότε σου έδειξα ή έκανα κάτι αλλιώτικο; Σε πικρανα ποτέ; Εκτός από τώρα που μπερδεφτήκαμε καμπόσο;

Τέλος, δεν ήξερα ότι γνωρίζεστε με το ηλιόδεντρο! Δεν ήξερα καν ότι συμφωνούσες μαζί της ή τέλος πάντων είχατε κοινή θέση. Μου ήταν εντελώς άγνωστη και γιαυτό τσαντίστηκα! Την πήρα για βαλτή, για κακοβουλη!

Τώρα αρχίζω και βάζω τα πράγματα σε μια σειρά.

Πάντως, Απουσία μου, στο ιμέιλ δεν καναμε διάλογο. Δεν μου είπες, δεν σου είπα... Κακώς νόμιζεις ότι με ενοχλείς με τα ιμέιλ. Πώς σού πέρασε από το μυαλό κατι τέτοιο!

Χαλασμένο τηλέφωνο.

Από την πλευρά μου η σύνδεση αποκαταστάθηκε.

Απουσία μου, αν δε σ΄ αγαπούσα τόσο πολυ, θα ήμουνα χτες και σήμερα όλη μέρα πάνω στο πισι να αγωνιώ, να σκέφτομαι, να γραφω και κυρίως να σβήνω;

Να μη σου πω και τη γκάφα που έκανα πριν: παρασύρθηκα τόσο πολυ που ξεχαστηκα και έγραφα συνέχεια το ονομά σου κι όχι το νικ σου!!!

Ευτυχώς πρόλαβε και τα έσβησε η Ελένη.

Θα κλείσω με τα λόγια σου κάπως αλλαγμένα

Αγάπα μας λοιπόν!
Αγάπα κι εμάς που αγαπάμε εκείνον...

Σε φιλώ
σ΄ αγαπώ

Παράγραφος


ΥΓ. Όπως και νάχει έπρεπε να μιλησουμε, έπρεπε να κουβεντιασουμε από πριν, θα μου είχες γνωρίσει το ηλιόδεντρο, θα ήξερα περί τίνος πρόκειται, θα σας είχα πει τη θέση μου.

Μαρίνα μου, μη μ΄αφήσει άλλη φορά χωρίς επιμονη ενημέρωση. Τα γράμματά σου είαι χαρά μου να τα διαβάζω. Κάποτε απλώς ρουφάω τα συναισθήματα και... ξεχνάω τι λες... Συχώρα με. Σε φιλώ ξανά.

Aphrodite είπε...

Καλησπέρα κι από μένα!

Συγνώμη Ελένη, δεν είχα πρόθεση να περάσω έτσι, με άδεια χέρια, αλλά ήρθα συστημένη μια που αναφέρθηκε το όνομά μου, αν μου επιτρέπετε να πω μόνον κάτι:

ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΑΠΟΥΣΙΑ ΜΕΣΑ. ΚΑΡΔΙΑ & ΜΥΑΛΟ, ΜΕΣΑ. ΑΠΟ ΤΟ "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ".

Γιατί μου έκανες "κλικ" με τη μία. Ανεξήγητο! Κι όμως... κριαράκι μου!

Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Απλώς άσε με κι έμενα με τη σειρά μου να έχω λίγο χώρο ΚΑΙ για εκείνον. Παίζονται πολλά κι επί μεγάααααλο χρονικό διάστημα. Δε θα μπορούσα να μην αισθάνομαι τόσο δυνατά, αλλά και εννοείται ότι δεν θα μπορούσα σε καμμία περίπτωση να λέω σε όλα ναι. Ούτε κατά διάνοια!.

Να μωρέ... άσε με κι εμένα να έχω τον μικρό αυτό χώρο ταμένο. Για τον οποίον πληρώνω μαζοχιστικά με πολλή φόρτιση, αλλά παίρνω και τόσα που με κράτησαν σε πολύ δύσκολες στιγμές, κι όταν λέω δύσκολες, εσύ ξέρεις. Το αποκούμπι μου απουσία... Σε στιγμές παράκρουσης από πόνο - συγνώμη, δεν θα ήθελα να το αναπτύξω περισσότερο.

Μόνο αυτό σου ζητώ σα χάρη, σα φίλη!

Με πολλή αγάπη,

Αφροδίτη.

Ελένη, σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

apousia είπε...

@paragrafos

Έστειλα mail.
Ας μην καταχραστούμε άλλο τη φιλοξενία.
Πάντως εκείνο το mail ήταν σαφέστατο,τα έλεγε όλα.
Και οι συγγνώμες έλεγαν ''Αντίο Α.''

Τώρα για τα λόγια μου τα αντεστραμένα με τα οποία κλείνεις:

Δυο μήνες ολόκληρους,δεν αγαπώ καθόλου-καθόλου όμως-εκείνον..
Αυτούς τους δύο μήνες,έπαψα να σας αγαπώ?

Στα μη αντεστραμένα λόγια μου,δώσε κι εσυ μέσα σου,τη δική σου απάντηση...

apousia είπε...

@aphrodite

Έστειλα mail.
Eκεί ''αναπτύσσω'' μια απλή,στοιχειωδέστατη θεωρία για ραφάκια.
Κι έτσι έχεις την απάντηση.

Είναι δυνατόν να εξηγείτε γιατί είναι ανάγκη σας να αγαπάτε κάποιον?
Ζητάς να σου αφήσω χώρο?
Είναι δυνατόν?
Ποια είμαι εγώ που θα κάνω''χάρη''?

Αυτός ο ουρανός μας χωράει όλους γλυκιά Αφροδίτη!

Κι εσείς όμως θα επιτρέψετε σε μένα,να επιλέγω ποιους έχω ''εκ δεξιών και ποιους εξ ευωνύμων''.

Ελένη,να ευχαριστήσω κι εγώ θερμά,και .....θα τα λέμε,επί άλλων θεμάτων.

Αυτά είναι σαν τη θάλασσα,δεν εξαντλούνται ποτέ..

paragrafos είπε...

Ελένη μου, σ΄ ευχαριστούμε!

Αφροδίτη μου, είσαι κούκλα!

Ηλιοδεντρο, ειρήνη ημίν!

Απουσία, σε λατρεύω όπως και πριν και για πάντα

Με αγάπη

Α.