Τρίτη, Ιουνίου 05, 2007

Γενικεύσεις

H μεγάλη κινητοποίηση της κοινωνίας των μπλόγκερς για διάφορα ζητήματα κατά καιρούς δίνει έρεισμα για πολλές σκέψεις.
Πόσο αλήθεια ανάγκη υπάρχει για εξεύρεση κοινού πεδίου αλληλεγγύης σήμερα?
Πόσο πολύ πιστεύει κανείς ότι με τον τρόπο αυτό ανήκει σε μία ομάδα και αναζητά κοινά αγαθά?
Πόσο έντονα το μέσον υπηρετεί τις προσδοκίες μας για τη ζωή?
Πόσο έντονη είναι η ανάγκη "αναγνωσιμότητας" των εσωψύχων των ανθρώπων ώστε να κινούνται κατά τον τρόπο αυτό?
αλλά και γιατί τέτοιες γενικεύσεις?
Γιατί άνθρωποι με τόση ποιότητα και αναζητήσεις τείνουν να ονομάζουν "αλμπάνηδες" ομάδες ανθρώπων?
Γιατί με τόση προχειρότητα καθιστούν τη λύπη τους για την απώλεια ενός ανθρώπου κόλαφο κατά ενός ολόκληρου επαγγελματικού κλάδου?
Το κορίτσι πάει. Και όπως κάθε ψυχή που χάνεται τόσο νέα είναι κρίμα και άδικο.
Το ξέρει πρώτα η ίδια. Και θυμώνει.
Το ξέρουμε όλοι. Και προσκηνούμε τα πάθη της.
Αλλά γιατί τέτοιες γενικεύσεις από ανθρώπους που ανοίγουν τις ψυχές τους στην δικτυακή κοινότητα?
Μήπως και αυτό δεν είναι ένας άλλος θάνατος? ενας μικρός αθώος φόνος?
...
όπως το καταλάβατε!
Κάποιο γιατρό, κάποια γιατρίνα θάψαμε με τα χεράκια μας που ίδρωνε να κάνει τη ζωή μας καλύτερη.
Ξέρετε πόσοι παλεύουν με ζήλο και αυτοθυσία για μια επιπλέον ανάσα μας?

11 σχόλια:

philos είπε...

Έβαλες πολλά ερωτηματικά. Αυτά τα ίδια και άλλα τόσα ερωτηματικά έχω βάλει και εγώ στον εαυτό μου τις τελευταίες ημέρες.
Και ας συμμετείχα σε μία τέτοια "γενικευμένη" και "με προχειρότητα" κινητοποίηση.

Και νιώθω όμορφα που συμμετείχα. Γιατί ΚΙΝΗΘΗΚΑΝ κάποια πράγματα. Κάτι ακούστηκε, κάποιοι θορυβήθηκαν λίγο παραπάνω, ίσως κάποιοι γιατροί θαφτήκαν αλλά ίσως και κάποιοι ζωντανοί να καθυστερήσαν το θάψιμό τους!

Ενα σημαντικό στοιχείο αυτής της κινητοποίησης είναι ότι δεν πρόλαβε κάποιος ή κάποιοι να καπελώσουν αυτή την διαδήλωση. Σαν μια διαδήλωση την είδα αυτή την κινητοποίηση ενάντια σε πράγματα που μας πειράζουν όλους.
Ήρεμη, χωρίς να κλείσουμε δρόμους, χωρίς να κάψουμε αυτοκίνητα άσχετων ή σχετικών, προβάλλοντας εκατοντάδες σκέψεις και προβληματισμούς (όχι πάντα προς την ίδια κατεύθυνση όπως αποδεικνύουν και οι δικές σου σκέψεις στο παρόν ποστ).

Και από την άλλη διαπίστωσαμε ότι κάποιοι άνθρωποι είχαν ανάγκη αυτό το ξέσπασμα. Η Αμαλία ήταν η αφορμή. Σε κάθε ιστορικό γεγονός, πίσω από τα αίτια, πάντα υπάρχει και μία αφορμή που κινεί τις εξελίξεις. Και η Αμαλία ήταν η αφορμή. Η αιτία είναι τα προβλήματα στον χώρο της υγείας τα οποία αντιμετωπίζουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας καθημερινά.
Και για τα οποία ευθύνεται και το κράτος και κάποιοι γιατροί και πολύ περισσότερο όλοι μας, με την ανοχή μας!

Καλή σου ημέρα, Ελένη!

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Σωστά τα λες Ελένη (καλώς επέστρεψες). Γιατί όλος αυτός ο ορυμαγδός εναντίον ΟΛΩΝ των γιατρών; Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι υπάρχουν επίορκοι, ασυνείδητοι, εκμεταλευτές. Δεν άκουσα όμως ποτέ για γιατρούς που μοχθούν νυχθημερόν, που δεν χρηματίζονται, που βοηθούν με θυσίες προσωπικές τον συνάνθρωπο τους, που ξενυχτούν και υποφέρουν και οι ίδιοι. Ναι υπάρχουν και τέτοιοι γιατροί, και ας μην γελάσουν μερικοί. Ποιος μίλησε για την πολιτεία που δεν πληρώνει όσες εφημερίες χρειάζονται, που υποχρεώνει λίγους γιατρούς να κάνουν πολλές εφημερίες, που εξαντλούν τον εφημερεύοντα, με όποιες συνέπειες έχει αυτό στον άρρωστο. Ποιος μίλησε για τις ελλείψεις και τις ατέλειες. Ποιος αναγνώρισε ότι πολλοί γιατροί παλεύουν χωρίς δυνατότητες και τεχνικά μέσα, να βάλουν μια διάγνωση.
Όλοι μιλούν γιαυτούς που οδηγούν σε κακή κατάληξη τον άρρωστο. Κανείς όμως δεν μίλησε γιαυτούς που σώζουν τον άρρωστο. Φαίνεται ότι το τελευταίο δεν είναι "πιασάρικο" θέμα για την τηλεόραση.

ξι είπε...

Καλησπέρα Ελένη,
με μια πρώτη ματιά "κρατάω" δύο...
Πρώτα του philos, [...]Η Αμαλία ήταν η αφορμή [...]. Φυσικά και πάντα υπάρχουν καλά κρυμμένες οι αιτίες και κάποτε με μια αφορμή (άχαρη συνήθως πάντα, και καμιά φορά τραγική όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές) αρχίζουν να ξετυλίγονται σαν κουβάρι όλες οι ιστορίες, όλες οι καλά κρυμμένες αιτίες. Κάπως έτσι δεν έγινε και με τα πρόσφατα γεγονότα στον Λούσιο; Αφορμή δεν ήταν οι ψυχές - ζωές τόσων νέων ανθρώπων που χάθηκαν άδικα;;;

Και σε συνέχεια του παραπάνω, "κρατάω" δεύτερο τα λόγια του j.kavaliotis [...]Φαίνεται ότι το τελευταίο δεν είναι "πιασάρικο" θέμα για την τηλεόραση. Και ως προέκταση τούτου, το γεγονός ότι ό,τι "πουλάει" στην τιβι αυτό δυστυχώς παραφουσκώνουμε (για να είμαι ακριβής, παραφουσκώνουν οι δημοσιογράφοι. ή τέλος πάντων, κάποιοι που νομίζουν ότι είναι δημοσιογράφοι).

Ξέρεις κάτι; Προσωπικά, πιστεύω ότι όπως μέχρι τώρα πορευτήκαμε γενικότερα, έτσι θα συνεχίσουμε κιόλας. Όσες κινητοποιήσεις και αν γίνονται, τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν. Μια βάση, ένα έδαφος στο μεγαλύτερό του μέρος σαθρό. Και από πάνω του, στα χτίσματα, να ταλαντεύονται και να αιωρούνται, αυτοί οι λίγοι (οι οποίοι ευτυχώς και φυσικά υπάρχουν) που ποτέ δεν ακούγονται και που ποτέ δεν φαίνονται γιατί απλώς δεν είναι αρκετά "πιασάρικοι"...

Καλό βράδυ,
Ξένια.

giant13 είπε...

Καλή επιστροφή Ελένη.

@ j.kavaliotis said,

..Γιατί όλος αυτός ο ορυμαγδός εναντίον ΟΛΩΝ των γιατρών;
--------------------------------

Γιατρέ μου, πιστεύω πως πρώτα πως ο όρος ορυμαγδός είναι υπερβολικός.

Δεύτερο η μαζική αυτή διαμαρτυρία έγινε ΜΟΝΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ.
Ηταν μιά μαζική γραπτή κραυγή εναντίον του συστήματος υγείας του τόπου αυτού και αφορμή στάθηκε το πολύχρονο δράμα της άτυχης αυτής κοπέλας.
Εξ άλλου στο ιστιολόγιό της και η ίδια η Αμαλία, αναφέρει και τους καλούς γιατρούς που αφιέρωσαν σημαντικά μεγάλο μερίδιο απ τον πολύτιμο χρόνο τους, ασχολούμενοι ακόμη και με την γραφειοκρατία γιά να την βοηθήσουν.
Δεν μπόρεσα φυσικά να παρακολουθήσω πολλά ιστιολόγια, αλλά σε αυτά που επισκέφθηκα κανένας δεν κατηγορεί όλους τους γιατρούς, μόνο τους κακούς, άσχετους και αδιάφορους.
Οσοι όμως καταφέρθηκαν έναντίον λοων των γιατρών, είναι απαράδεκτοι και γαιδούρια.
Οπως ανέφερα σε ένα blog μάλιστα στα τέλη Μαίου κάνοντας ένα σχόλιο σχετικά με το θέμα που αναφερόμαστε, ήμουν πολύ τυχερός μέχρι σήμερα που σε διάφορα και ορισμένα σοβαρά πρόβληματα υγείας γονιών, της οικογένειας ή προσωπικά, εκτός μόνο μιας περίπτωσης, γνώρισα μόνο καλούς γιατρούς. Πρώτα ανθρώπους και κατόπιν καλούς επιστήμονες.

Πιστεύω τέλως, όπως λέει και η φίλη Ξένια, τίποτα μάλλον δεν πρόκειται να αλλάξει στην χώρα αυτή.

dodo είπε...

Στην κινητοποίηση ασφαλώς πρωτοστάτησε η συγκίνηση έναντι τής ψυχραιμίας- ίσως όμως γι' αυτό ακριβώς υπήρξε και η συμμετοχή που είδαμε...

spirosvii είπε...

Κύρια Ελένη, νμίζω ότι είστε άδικη. Εκτός κι αν σας αρέσει αυτή η κοινωνία που ζείτε.
Αντίδραση για την αντίδραση μου φαίνεται σαν κάτι φθηνό.
Τα σέβη μου

αθεόφοβος είπε...

Η πιό σοβαρή συζήτηση για την κινητοποίηση έχει γίνει στο μπλογκ του asteroid.
Αξίζει να την διαβάσεις.

anonymos είπε...

Καλώς επανήλθες Ελένη, μου έλειψες!

Ο όρος "κινητοποίηση" είναι αστείος! Το μόνο που κινητοποιήθηκε σ' αυτήν την ενέργεια ήταν τα δάκτυλα. Αλλά αυτά κινητοποιούνται κάθε μέρα, αν δεν κάνω λάθος.

Όμορφο θα ήταν να είχε κινητοποιηθεί και το μυαλό, ώστε να αναζητήσει τα βαθύτερα αίτια της δυσλειτουργίας του συστήματος ίασης (και όχι υγείας, όπως λανθασμένα αναφέρεται). Αλλά τι λέω... Συνέχεια ξεχνώ ότι η εποχή του αιτίου - αποτελέσματος έχει περάσει ανεπιστρεπτεί!

Ο συσχετισμός του καλού ανθρώπου με τον καλό γιατρό, αποδεικνύει εκ νέου την αξία του αρχαίου ρητού: "Επιστήμη χωριζομένη αρετής, μωρία εστί".

Όλη αυτή η "κινητοποίηση" καθώς και τα ανύπαρκτα αποτελέσματά της δείχνουν την πραγματική λειτουργεία των μπλογκ ως κυμματοθραύστη ενέργειας. Με απλά λόγια ένα "ξέσπασμα των βίαιων συναισθημάτων μας" αλλά μέχρι εκεί.

Εν κατακλείδι αναφέρω ότι το διαδύκτιο εν γένει είναι ένα καλό μέσον για ευρεία ανταλαγή απόψεων και για κλείσιμο ραντεβού για κινητοποιήσεις, αλλά όχι για τις ίδιες τις κινητοποιήσεις.

Eleni63 είπε...

Καλοί μου φίλοι, ευχαριστώ για τις σκέψεις σας. Το θέμα απασχόλησε και άλλους. Πήγα και στον αστεροειδή όπως μου συστήσατε. Πράγματι διαφωτιστικός διάλογος.
Χαίρομαι που σας βρίσκω όλους. Πολύ

giant13 είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Να εύχεσαι καλή μου, να μη χρειαστείς την συμβουλή τους για σοβαρά θέματα....γιατί μόνο αυτοί που η ζωή τους έταξε να συρθούν μέχρι τις πόρτες τους ξέρουν.
Για μένα δεν υπάρχουν έντιμοι.
Και όσοι είναι, διστάζουν να υψώσουν το ανάστημά τους, να μιλήσει μέσα τους το φιλότιμο και να ασχοληθούν πραγματικά με τον ασθενή, να τον προσεγγίσουν.
Μεγάλα κυκλώματα....ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ!
Για όσους μίλησε Εκείνη, όπως τα είπε είναι...
Τρελή τη βγάζανε, χωρίς να διαβάσουν ή να ασχοληθούν με το ιστορικό της,
Το καταλαβαίνεις;