Η «διαφάνεια» είναι μία λέξη χωρίς κανένα σαφές πολιτικό νόημα. Αποτελεί όμως αδιαμφισβήτητα την νέα αρετή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.
Είναι εύλογο συνεπώς να την αναζητήσουμε
Αρετή των υλικών η οποία επιτρέπει να βλέπει κανείς το εσωτερικό, στην πολιτική ζωή υιοθετείται τα τελευταία χρόνια με αρχική αφορμή την glasnost. Σημαντικοί θεωρητικοί καταγγέλλουν το συνομωτικό χαρακτήρα της γλώσσας καταγγέλλουν. Για το σκοπό αυτό επικαλούνται τη διαφάνεια. Τη διαφάνεια, την οποία όμως ο κάποιος συγγραφέας αναφέρει ότι αντιπαθεί καθώς δεν εκτιμά, όπως αναφέρει, τις ασαφείς λέξεις. Η διαφάνεια για τον συγγραφέα αυτό είναι πολύ σκοτεινή και μυστικιστική.
Η διαφάνεια στερούμενη σαφούς και καθαρού εννοιολογικού περιεχομένου εμφανίζεται πριν απ’ όλα ως ένας μύθος, του οποίου η εκφραστική δύναμη υπερβαίνει τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις και ανάγεται στο επίπεδο του συμβολισμού. Το αντιμετωπίσαμε και στη χώρα μας με τις αποχρώσεις που έλαβε ως "διαπλοκή".
Η διαφάνεια διαδόθηκε ως όρος στις εθνικές νομοθεσίες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του κοινοτικού δικαίου, το οποίο πάντως θεωρείται από πολλούς αρκούντως δυσανάγνωστο και σκοτεινό το ίδιο. Πριν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ η αδιαφάνεια θεωρείτο μάλιστα ο κανόνας στη δράση των κοινοτικών οργάνων παρά την αμφισβήτηση που άσκησε στον κανόνα αυτόν το ΔΕΚ. Κοινοτικής καταγωγής και η ίδια, σκανδιναβικής ειδικότερα, απέκτησε μέσα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που διαμορφώνεται ένα νέο νόημα και επαναπροσδιορίζεται μέσα από τη διαλεκτική σχέση της αναγκαιότητας και των θεσμικών ισορροπιών.
Ένας όρος με ασαφές νόημα πάντως είναι δυνατό να οδηγήσει σε περιπέτειες ιδίως αν συνδέεται με την συνταγματική διάσταση της Ένωσης. Για το λόγο αυτό καλείται η «διαφάνεια» να προσδιορίσει τη διαφάνεια. Μέσω του ίδιου όρου, απαντάται η στάση εκείνη που αξιώνει το κοινοτικό δίκαιο για τη νοηματοδότηση των κανόνων του με τρόπο σαφή και κατανοητό.
Η διαδρομή στο Βερολίνο αναδεικνύει το νόημά της στα σύγχρονα κτίρια ή στις επεμβάσεις που έγιναν σε ήδη υφιστάμενα. Ακούγοντας τους παλμούς της πόλης αυτής η διαφάνεια αρχίζει να αποκτά νόημα και ουσία.
16 σχόλια:
Διαφανεια εξωτερικη....γιατι μεσα κρυβονται ολα οσα θα θελαμε να δουμε...
στην αρχιτεκτονική, η διαφάνεια προσεγγίζει στον δημόσιο χώρο όπου όλα θεωρούνται ορατά. Τον δημόσιο χώρο συμπληρώνει ο ιδιωτικός και ο ενδιάμεσος, (ημιυπαίθριος, στοές,σκάλες. κ.ά,).
Εντελώς διαφάνεια σημαίνει εκείνα τα τηλεοπτικά παιχνίδια σε γυάλινα σπίτια ή στην ανελεή κάμερα.
Η διαφθορά ώς κοινωνικά απόβλητη και χρήζουσας πολιτικού-(βιολογικού) καθαρισμού πάντοτε θα βρίσκεται στην αφάνεια και στον χώρο της κουμπαριάς και του δήθεν ερωτισμού.
Σήμερα, στην ελλάδα η εικόνα μοιάζει με εικόνα όπου δημοσίως κάτω από κελεμπία ουρούν οι κάτοικοι ώς να μη φαίνονται.
Δύο δρόμοι υπάρχουν, ο ένας με λιγότερη η περισότερη βικτωριανή ηθική διαφάνειας και ο άλλος με "βιολογικό" καθαρισμό ή μή.
Ma ki esy Berlin?!!
Ti wraio pou einai, ee?
Kala ta les!
Ακη, καλώς ήρθες. Είδα έχεις ένα πολύ ωραίο και ταξειδιάρικο μπλογκ.
gd winzip με ενδιαφέρει πολύ η διαφάνεια στην αρχιτεκτονική. Καθώς και η σχέση της με τη φιλοσοφία.
Identitycafe ήθελα καιρό να πάω. Είναι πολύ δυνατή εμπειρία.
Ελένη μου, καλώς ήλθες!!!
πολλα-πολλά φιλιά
με αγάπη
Α.
Εξαιρετικός ο συνειρμός διαφάνειας και Βερολίνου.
Μόνο και μόνο το κοινοβούλιο να επισκεφτεί κανείς, και να δει τα ιστορικά ντοκουμέντα για το Γ Ράιχ, καταλαβαίνει πολλά πράγματα για τον λαό αυτό. Και για την μετέπειτα πορεία του, μέσα απ' τα ερείπια.
Εν τω μεταξύ, εδώ, δεν έχουμε ακόμη κατασταλάξει στα αίτια του πελοποννησιακού πολέμου.
Ωραίος παραλληλισμός!
Οι φωτογραφίες, δικές σου;
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες. Αν είναι από το Βερολίνο πρέπει να το επισκεφθώ επειγόντως. Την τελευταία φορά που πήγα το πέτυχα στην ανοικοδόμηση όλων αυτών.
Για τη διαφάνεια σε μετέπειτα σχόλιο.
Έξυπνος ο παραλληλισμός.
Η διαφάνεια στα κτίρια είναι από τα αγαπημένα μου και πολλές φορές είναι πηγή εμπνεύσης για δημιουργίες μου!
Πολύ όμορφο ποστ!
oι φωτογραφίες ναι, είναι δικές μου.
Δοδούλη, δεν ήταν παραλληλισμός. Ηταν μια διαπίστωση που ήδη έλαβε παραδόξως και οσκαρ.Οι ζωές των άλλων.
whyline, καλώς ήρθες. Ναι αξίζει να επισκεφθείς το Βερολίνο, αλλά θέλει στομάχι. Πολλές εικόνες σε βάζουν σε σκέψεις. Δεν είναι για αναψυχή τόσο. Η πόλη είναι γεμάτη μνημεία νεκρών και τάφους. Κάποια στιγμή λες... ας τους αφήσουν στα νεκροταφεία ...
Σταύρο, θα ήθελες να γίνεις λίγο πιό συγκεκριμένος? Ισως με΄ένα ειδικό ποστ?
Tι λες Αntovol τα αίτια του πελοποννησιακού πολέμου... ήταν οι μαγκιές των χαμουτζήδων...
Πραγματικά εξαιρετικός ο παραλληλισμος διαφάνειας στην πολιτική και στην Αρχιτεκτονική. Πολύ όμορφες φωτογραφίες. Νομίζω ότι πρέπει σύντομα να το ξαναεπισκεφτώ το Βερολίνο!
Aφού σας άρεσαν οι φωτογραφίες θα σας βάλω και αλλες στο νέο ποστ.
Μάλλον, η γυάλινη επιφάνεια είναι ανάλογη με την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων και αντιστρόφως ανάλογη με τη πολιτική διαφάνεια. Αυτά εξηγούν την απορία του Σταμάτη Φασουλή, γιατί γυάλινα κτήρια στην Μeσογειακή Αθήνα.
http://ta-nea.dolnet.gr/print.php?e=A&f=18776&m=P20&aa=2
Δημοσίευση σχολίου