Δευτέρα, Φεβρουαρίου 05, 2007

Α.Σ.Ε.Π.


Τους είδα που έβγαιναν από τις εξετάσεις. Φορτωμένοι παράξενους όγκους. Ρώτησα και μου είπαν ότι είναι μουσικά όργανα.
Δεν ήξερα τότε ότι το ΑΣΕΠ εξετάζει και μουσικούς. Ήμουν καινούργιο μέλος της επιτροπής. Περήφανος που διορίστηκα εκεί να διασφαλίσω τη διαφάνεια. Και ένα επιμίσθιο για τις τέμπερες.
Ήταν πολλά τα νέα παιδιά. Κάποια είχαν ταλέντο. Δεν ήξερα γιατί ήθελαν να γίνουν καθηγητές στα σχολεία. Κάποιοι μου εξήγησαν ότι τα ωδεία δίνουν ψίχουλα. Ένας μάλιστα που τα είχε τσούξει είπε ότι έχει και οικογένεια. Το τόλμησε και ας μην είχε δουλειά. Μου εξήγησε ότι πολλοί πλέον οι Βαλκάνιοι και Ρώσοι μουσικοί. Ποιος θέλει ένα έλληνα τσελίστα? Άσε πια το κορνέτο…Οι ορχήστρες πληρώνουν σπάνια. Πρέπει να έχεις ζήσει λένε στην Αλβανία για να αντέξεις την πείνα.
Μια κοπέλα είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο. Σπούδασε χρόνια στην Κέρκυρα μου είπε. Λάτρευε τη μουσική. Είχε ξανθά μαλλιά και ήθελα να την καλέσω για ποτό. Όμως δύο δημόσιοι υπάλληλοι πήγαινε πολύ για καλλιτέχνες. Την είχαμε βλέπεις επιλέξει. Θα έβλεπε το όνομά της στη λίστα την επαύριο.
Σιγά σιγά συνήθισα να τους αναγνωρίζω πλέον
Είναι οι πιο απελπισμένοι. Στα μάτια τους υπάρχει η αίσθηση της τελευταίας ελπίδας για επιβίωση και της μεγαλύτερης ματαίωσης συνάμα.
Ταλέντα χαμένα.
Κάθε φορά που ανακοινώνεται η λίστα λυπάμαι αυτούς που διορίζονται. Σκέπτομαι τα χαμένα ταλέντα.
Ελπίζω στα κρυφά ότι αυτοί που δεν διορίσθηκαν κάπου θα ξενιτευτούν κάπου θα χωθούν θα συνεχίσουν να ελπίζουν στην τέχνη τους.
Όμως μετά θυμάμαι τη δασκάλα της ωδικής και μούρχεται απελπισία.
Τι ήθελα και διορίσθηκα και εγώ στο ΑΣΕΠ?
Εγώ δηλαδή τι σπούδασα… ζωγράφος άνθρωπος. Αλλά έγινα και εγώ καθηγητής στην Καλών Τεχνών και τώρα διορίζω στο ΑΣΕΠ.
Τι να σας πω, γκαλερί δεν με θέλει. Πουλάω όλο και λιγότερο.
Και εκείνοι και εγώ ματαιωμένοι.
Όμως να σας λέω μια δυό λέξεις απόψε εδώ που δεν μας βλέπει και δεν μας ακούει κανείς. Μιλάω στο ταλέντο σας. Και αναρωτιέμαι:

Εσείς το ξέρατε ότι από το ΑΣΕΠ διορίζονται μουσικοί ?

15 σχόλια:

philos είπε...

Να που σου κάνω και εγώ σεφτέ μια φορά. Και μάλιστα έχοντας να ανοιξω blog για μέρες τώρα λόγω ποικίλων επαγγελματικων και οικογενειακών υποχρεώσεων.
Ενδιαφέρουσα μαρτυρία. Την διάβασες ή στην εκμυστηρευτήκε κάποιος?
Ότι και να είναι πάντως ... επιτυγχάνει μία πολύ καλή ανάλυση μιας κλασσικής πτυχής της ελληνικής κοινωνίας που σε όλα της τα επίπεδα παραμένει προσανατολισμένη στον Δημόσιο τομέα.
Μιας κοινωνίας που πνίγει το όνειρο και το όραμα. Την δημιουργία και το ταλέντο για την σιγουριά ενός μισθού...
Ταπεινού αλλά σταθερού.

Eleni63 είπε...

Καλώς το φίλο μου το Φίλο. Το παρατήρησα ότι υπήρξε μια σχετική απραξία και ανησύχησα λίγο γιατί έχω συνηθήσει πιά στα ωραία σου και τα περιμένω.!

dodo είπε...

Πικρία...

giant13 είπε...

Πάντως και απ αυτούς που μένουν έξω από το δημόσιο, πολλοί λίγοι θα διαβούν την ατραπό που οδηγεί στην επιτυχία. Πιστεύω πως εκτός του ταλέντου χρειάζεται μεγάλη τύχη
Βασική προυπόθεση φυσικά και τα κατάλληλα κονέ.
Πραγματικά πρώτη φορά ακούω διορισμό μουσικών μεσω ΑΣΕΠ.

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Tο δημόσιο καταπνίγει κάθε όρεξη, όνειρο, φαντασία για βελτίωση. Όσο πιο πολύ δουλεύεις τόσο περισσότερο σε χλευάζουν. "Χαλνάς την πιάτσα". Πολύ γνωστά όλα αυτά, χρειάζονται όμως υπενθύμιση. Έχετε δει γυναίκα δημόσιο υπάλληλο που να μην έχει επαπειλούμενη κύηση μία μέρα μόλις μετά τη σύλληψη; Και όμως, οι πάντες αναζητούν μια θεσούλα στο έρμο το Δημόσιο. Εξασφάλιση. Λίγα και καλά και σίγουρα. Πως θα πάει όμως μπροστά ο τόπος; Και πότε το Δημόσιο επιβράβευσε αυτόν που προσέφερε κάτι παραπάνω από τις υποχρεώσεις του; ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

proinos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
proinos είπε...

Να διατυπώσω μια απορία:

Δηλαδή στα σχολεία δεν διδάσκεται (ή δεν πρέπει να διδάσκεται) ως μάθημα η μουσική?
Και τι είναι καλύτερο: να τη διαδάσκει ένας ανέπαφος με το θέμα δάσκαλος στην πρωτοβάθμια ή να είναι η "ωρα του παιδιού" στη δευτεροβάθμια?
Και μια λοιπόν που μάλλον πρέπει να υπάρχει ειδικός δάσκαλος μουσικής, έχουμε κάποια άλλη διαδικασία να προτείνουμε εκτός ΑΣΕΠ?
Ασφαλώς και γίνονται (εδώ και χρόνια και πολλάκις) ειδικές εξετάσεις για μουσικούς εκπαιδευτικούς απο το ΑΣΕΠ από έναρξης λειτουργίας του.
Μάλιστα έχει αρκετά χρόνια τώρα να γίνει (ούτε στον τελευταίο διαγωνισμό ζήτησαν μουσικούς).

Οπως οι απόφοιτοι του Μαθηματικού σε ποσοστό 97,3% (πάντα μου αρέσει η ακρίβεια) δεν ακολουθούν ακριβώς τα χνάρια του Αινστάιν ή έστω του Πέρελμαν και δίνουν στο ΑΣΕΠ για να διδάξουν, έτσι και ένας μουσικός μπορεί και θέλει να διδάξει, χωρίς αυτό να θεωρείται υποτιμητική δραστηριότητα. Ειδικά αυτοί που τελειώνουν τα Τμήματα Μουσικών Σπουδών στα Πανεπιστήμια (που έχουν κυρίως θεωρητική κατεύθυνση), σε ποσοστό 96,1% ακολουθούν το δρόμο του ΑΣΕΠ.
Ο πολιτισμός στην Ελλάδα πάσχει απο την έλλειψη παιδείας. Μακάρι να στελεχωθούν τα σχολεία από ορεξάτους νέους ανθρώπους που θα κάνουν τους μαθητές φίλους του ωραίου.

Πολύ θα με ενδιέφερε η πηγή του post...

Eleni63 είπε...

Δόδο, τι πικρία... εσύ ζωγραφίζεις και μας φτειάχνεις το κέφι από όλα τα δεινά...

Γίγαντα είναι αλήθεια για τους μουσικούς. Τώρα το τι είναι επιτυχία στη ζωή ... είναι μεγάλη συζήτηση.

Eleni63 είπε...

Εχει τύχει να συναντήσω εξαιρετικούς δημόσιους υπαλλήλους. Με προβληματίζει όμως σοβαρά στο συγκεκριμένο ποστ η εξέλιξη του βίου ανθρώπων με καλιτεχνικό ταλέντο σε δημοσίους υπαλλήλους. Φυσικά ο αντίλογος θα μπορούσε να αναφερθεί στον Καρυωτάκη. Παρότι ο ίδιος δεν ευτύχησε και πολύ. Η στον Αλμαδοβάρ. Που όμως δεν ήταν δημόσιος σκηνοθέτης αλλά η σκηνοθεσία ήταν χόμπυ. Καλώς ορίσατε κ. Καβαλιώτη.

Eleni63 είπε...

Πρωινέ δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζύ σου. Μακάρι τα σχολεία να γέμιζαν τέχνη. Και μακάρι όλα τα παιδιά να μάθαιναν μουσική. Υπάρχει όμως και η άλλη παράμετρος. Αυτή που λέει ότι η συγκεκριμένη επιλογή γίνεται διότι το ταλέντο δεν έχει καμία άλλη διέξοδο. Δηλαδή τα παιδιά θα διδαχθούν από δυστυχείς δασκάλους που κάνουν αυτή τη δουλειά για επιβίωση και μόνον. Και αν για το φιλόλογο είναι μια κάποια λύση για έναν σολίστ το ένστικτό μου μου λέει ότι είναι εξαιρετικά επώδυνο. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ορεξάτοι. Είναι πικραμένοι.
Η πηγή του ποστ είναι σειρά προσωπικών βιωμάτων. Οχι εγώ δεν είμαι μουσικός. Συμβαίνει όμως να έχω φίλους. Και έχω δει ανθρώπους να πηγαίνουν για τις εξετάσεις σχεδόν μεθυσμένοι από απελπισία.

proinos είπε...

Δεχομαι ότι υπάρχει αυτή η παράμετρος του απογοητευμένου σολίστ.
Βέβαια είναι λίγο δύσκολο να δικαιολογήσει κάποιος τον τεράστιο αριθμό των εκατοντάδων "σολίστ" που παράγονται κάθε χρόνο απο τα ωδεία. Προφανώς το ότι πιστεύει κάποιος ότι είναι σολίστ δεν τον κάνει κιόλας. Και η ευθύνη σε αυτό είναι και δική του. Αλλωστε ιδου η Ρόδος κλπ. Στα ωδεία που αναδέρονται στο post δεν είναι διδακτική η δουλειά?
Μην είμαστε λοιπόν τόσο σίγουροι για το αν είναι "υποχώρηση" η διδακτική δουλειά στο σχολείο. Το ότι είναι δουλειά δημοσίου υπαλλήλου δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν είναι δημιουργική, δεν έχει ενδιαφέρον και ενασχόληση με το αντικείμενο του μουσικού απο πολλές πλευρές, εφόσον βέβαια και εκείνος το επιδιώκει.

Tritonas είπε...

Η "ασφάλεια" είναι η σάπια σάρκα που έχουμε φορέσει όλοι μας. Άλλος στη σχέση του, άλλος στο πρόβλημα του κι άλλος στην αποκατάσταση του.
Όσους ξέρω, ακόμη και 24χρονα πιτσιρίκια σαν την αφεντιά μου πρόκειται ή ήδη έχουν περάσει σε τράπεζες, ημι-ΔΕΚΟ και λοιπά ιδρύματα μιζέριας.
Το χειρότερο Ελένη (σ'χώραμε για τον ενικό, ανόητο θάρρος της ηλικίας βλέπεις) δεν είναι τα μάτια που ακτινοβολούν την μέθη της απελπισίας, αλλά η ικανοποίηση που νιώθουν οι περισσότεροι όταν βρουν "καλό" αφεντικό να τους ταΐζει επί μονίμου βάσεως, χωρίς να τον φόβο της εγκατάλειψης.
Δεν λέω κάθε ¨σκυλί" στο δρόμο φοβάται, αλλά τουλάχιστον γαμώτη μου έχει δει και 5 "δρόμους" παραπάνω


-ΟΥΦ! -επιτέλους- Πέρασα
(-ΟΥΦ! -επιτέλους- Ψόφησα...)

carmen είπε...

Ποιος μουσικός μπορεί να δωσει τις εξετασεις εκτος εκείνων που εχουν πτυχιο ΑΕΙ??? αυτοι απο ιδιωτικα ωδεια αναγνωρισμενα απο το κρατος??.... απο ωδεια δημοτικα??? Ευχαριστώ

carmen είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
carmen είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.