Nυχτερινές διαφάνειες

H αναζήτηση του νοήματος της διαφάνειας απαιτεί μια μακριά διαδρομή στη σύγχρονη ιστορία και μια σταδιακή απελευθέρωση από προκαταλήψεις για αυτούς που την επικαλούνται με ιδιαίτερη συχνότητα: Πολιτικούς, δημοσιογράφους, νομικούς, αρχιτέκτονες, πολιτικούς αναλυτές. Η αναζήτηση αυτή είναι μια περιπέτεια μέσα στον κόσμο των λέξεων και της χρήσης τους ικανή να συναρπάσει το Wittgenstein και να δικαιώσει τον Austin. Διότι σου επιτρέπει να κάνεις πράγματα με λέξεις.

Ξαφνικά η "διαφάνεια" η χωρίς σαφές νόημα λέξη καθίσταται η σημαντικότερη αρετή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας!

Επιθυμία της εξουσίας πάσης φύσεως ήταν να μην είναι προσβάσιμη. Οχι πιά. Τουλάχιστον στη θεωρία. Η εξουσία πλέον διακηρύσσει την προσβασιμότητα στη δράση της, στις διαδικασίες που ακολουθεί, στα έγγραφα. Η ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι γεμάτη πηγές και αναφορές στην προσβασιμότητα, την ανοικτότητα και άλλες τέτοιες έννοιες που συχνά στον εθνικό διάλογο είναι χωρίς κανένα απολύτως νόημα. Ετσι και η openness, έτσι και η lisibilite, έτσι και άλλες τόσες δάνειες λέξεις που αποτελούν το σύγχρονο "καλό".

Η αποιεροποίηση των κωδίκων συνιστά έναν επίκαιρο σοσιαλισμό στις λέξεις. Η σύγχρονη Ευρώπη φιλοδοξεί να μην είναι η Ευρώπη των ραβίνων και των μυστικών νομοθετών που συνομιλούν λατινικά ή άλλες ακατάληπτες γλώσσες. Χρησιμοποιεί λέξεις γνωστές. Αυτές τις λέξεις που δημιουργούν τη μοίρα των λαών, το ιστορικό τους πεπρωμένο. Και μεταφράζεται σε όλες τις επίσημες γλώσσες. Ετσι θα πρέπει σταδιακά να συμβεί με τη διαφάνεια και τα ποικίλα νοήματά της. Θα πρέπει να πάψει να είναι ένα μυστικό νόημα. Θα πρέπει να αποκτήσει και περιεχόμενο.

Η διαφάνεια είναι ένα γλωσσικό κατασκεύασμα της Ευρώπης που συνθέτει σκανδικαβικές μνήμες, καλβινιστικές αξίες, ποίηση και καλλιτεχνία, το αόρατο καλό, το φως και την θραύση των καλουπιών του λόγου και του νοήματος. Η διαφάνεια είναι ένα νόημα χωρίς σχήμα που αγωνίζεται να βρει θέση σε ένα θεσμικό κατασκεύασμα που διακατέχεται από το τυχαίο και το αβέβαιο.

H διαδρομή μέσα από τους κανόνες των τελευταίων ετών οι οποίοι δημιουργήθηκαν παράλληλα με τη διαμόρφωση της σύγχρονης Ευρώπης αποκαλύπτει σταδιακά και στην εξέλιξή της τη διαφάνεια όπως τη συνθέτει η παρούσα Ιστορία.

Σε ένα πολιτειακό κατασκεύασμα με παραδοσιακή μυστικότητα στους θεσμούς, το νέο ευρωπαϊκό δημιούργημα δανείζεται από τις παραδόσεις κάποιων μελών του την βούληση αποκάλυψης των δομών και των κινήτρων της εξουσίας.

Η διαδικασία αυτή βρίσκει σοβαρές αντιστάσεις είναι όμως αναγκαία στο μέτρο που τα κράτη μέλη αυξάνονται και η κοινοτική εξουσία και οι κανόνες της καταλαμβάνουν σταδιακά όλο και μεγαλύτερη έκταση.

Η αρετή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας δεν είναι η αντιπροσωπευτικότητα. Τούτο πιά είναι γνωστό. Και συζητείται ευρύτατα.

Είναι όμως η διαφάνεια που εγγυάται τον έλεγχο της εξουσίας μέσα από τη συμμετοχή.

Συμμετοχή?

Διαφάνεια. Η νέα αρετή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας

Η «διαφάνεια» είναι μία λέξη χωρίς κανένα σαφές πολιτικό νόημα. Αποτελεί όμως αδιαμφισβήτητα την νέα αρετή της ευρωπαϊκής δημοκρατίας.

Είναι εύλογο συνεπώς να την αναζητήσουμε

Αρετή των υλικών η οποία επιτρέπει να βλέπει κανείς το εσωτερικό, στην πολιτική ζωή υιοθετείται τα τελευταία χρόνια με αρχική αφορμή την glasnost. Σημαντικοί θεωρητικοί καταγγέλλουν το συνομωτικό χαρακτήρα της γλώσσας καταγγέλλουν. Για το σκοπό αυτό επικαλούνται τη διαφάνεια. Τη διαφάνεια, την οποία όμως ο κάποιος συγγραφέας αναφέρει ότι αντιπαθεί καθώς δεν εκτιμά, όπως αναφέρει, τις ασαφείς λέξεις. Η διαφάνεια για τον συγγραφέα αυτό είναι πολύ σκοτεινή και μυστικιστική.

Η διαφάνεια στερούμενη σαφούς και καθαρού εννοιολογικού περιεχομένου εμφανίζεται πριν απ’ όλα ως ένας μύθος, του οποίου η εκφραστική δύναμη υπερβαίνει τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις και ανάγεται στο επίπεδο του συμβολισμού. Το αντιμετωπίσαμε και στη χώρα μας με τις αποχρώσεις που έλαβε ως "διαπλοκή".

Η διαφάνεια διαδόθηκε ως όρος στις εθνικές νομοθεσίες των χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του κοινοτικού δικαίου, το οποίο πάντως θεωρείται από πολλούς αρκούντως δυσανάγνωστο και σκοτεινό το ίδιο. Πριν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ η αδιαφάνεια θεωρείτο μάλιστα ο κανόνας στη δράση των κοινοτικών οργάνων παρά την αμφισβήτηση που άσκησε στον κανόνα αυτόν το ΔΕΚ. Κοινοτικής καταγωγής και η ίδια, σκανδιναβικής ειδικότερα, απέκτησε μέσα στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα που διαμορφώνεται ένα νέο νόημα και επαναπροσδιορίζεται μέσα από τη διαλεκτική σχέση της αναγκαιότητας και των θεσμικών ισορροπιών.

Ένας όρος με ασαφές νόημα πάντως είναι δυνατό να οδηγήσει σε περιπέτειες ιδίως αν συνδέεται με την συνταγματική διάσταση της Ένωσης. Για το λόγο αυτό καλείται η «διαφάνεια» να προσδιορίσει τη διαφάνεια. Μέσω του ίδιου όρου, απαντάται η στάση εκείνη που αξιώνει το κοινοτικό δίκαιο για τη νοηματοδότηση των κανόνων του με τρόπο σαφή και κατανοητό.

Η διαδρομή στο Βερολίνο αναδεικνύει το νόημά της στα σύγχρονα κτίρια ή στις επεμβάσεις που έγιναν σε ήδη υφιστάμενα. Ακούγοντας τους παλμούς της πόλης αυτής η διαφάνεια αρχίζει να αποκτά νόημα και ουσία.

Γλύκες!

ελειπα λίγες μέρες και σκέφθηκα επιστρέφοντας να σας φέρω το κατιτις μου από την βόλτα μου στον κόσμο.

Γλύκες λοιπόν ...............

όσες αντέχετε

και χωρίς πολλές παρενέργειες...

γλυκαθείτε...

λοιπόν

4-5 πράγματα που ξέρω γι’αυτήν

Μετά από την πρόκληση του φίλου μου του Philos ενέδωσα στο παιχνίδι των 5 θέσεων της πυραμίδας.

Ο κανόνας του παιχνιδιού είναι ότι θα πρέπει να πω 5 πράγματα για μένα και στο τέλος να προτείνω 5 μπλόγκερς οι οποίοι να συνεχίσουν το παιχνίδι.

Αρχίζω λοιπόν:

1. Γεννήθηκα την ίδια μέρα με το Βούδα (όπως με πληροφόρησε η ηλεκτρονική βάση http://www.kakophone.com/kakorama/EN/ , πολλές εκατονταετίες μετά. Δεν έχω εισέλθει πάντως προς το παρόν στη Νιρβάνα και το μόνο που μας χαρακτηρίζει και τους δυό είναι ότι τάχουμε τα κιλάκια μας και είμαστε καλοί και γελαστοί.
2. Σε αντίθεση με τον συνεορτάζοντα τα γενέθλια είμαι γυναίκα και μάλιστα μαριόλα και τσαχπίνα. Μια γυναίκα με γεμάτη και περιπετειώδη ζωή που συνεχίζει ακάθεκτη παρότι εδώ κοντά όπου κατοικοεδρεύω η Στέλλα έφαγε τη μαχαιριά. Ελπίζω ο βίος μου να προχωρήσει μέχρι να περαιωθεί οπότε η συνέχεια δεν θα με αφορά περαιτέρω.

3. Ονομάζομαι Ελένη, όπως αντιλαμβάνεστε και θα ήθελα έτσι να με αποκαλούν όλοι. Τρυφερές προσφωνήσεις Ελενίτσα κλπ δεκτές. Προσφωνήσεις του τύπου θεά, ντίβα, κα Υπουργέ, τρισμέγιστη, αγία, σπουδαία, μεγάλη κοκ απαράδεκτες ακόμη και σε ενδεχόμενο επικήδειο.
4. Eπαγγέλλομαι: πωλήτρια λέξεων. H αγάπη τα γράμματα και τη μελέτη μου επέτρεψε να ζήσω με ανεξαρτησία. Ήταν η μόνη τέχνη που έμαθα καλά όπως κάθε προσφυγόπουλο που μαθαίνει να μην θεωρεί πλούτο μοναδικό τίποτε άλλο πλην αυτού που φέρει στο κεφάλι του.
5. Ζω καλά με τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν καθώς και με τα λοιπά πλάσματα με τα οποία συνδέομαι, όπως γάτους και σκύλους.. Δεν απολαμβάνω οπαδούς και σχέσεις εξάρτησης, ούτε λατρείας. Καλύτερα κανένα παγωτό. Ενας φίλος μου μου ζωγράφισε ένα σκύλο με φτερά. Με το αρνί του μικρού πρίγκηπα είναι το ωραιότερο ζωγραφιστό δώρο στην ιστορία των διηγήσεων.


Να τώρα και οι προτεινόμενοι πέντε

Dodos
Antvol
Giant13
Isidoros
Και
Zinon

Εκλογές και εκλογικό σώμα

Θα γίνουν λέει εκλογές. Όλοι το λένε και όλα το φανερώνουν. Ούτως ή άλλως θα ήταν θέμα χρόνου.
Κανονικά θα ήταν μεγάλη γιορτή. Γιορτή της δημοκρατίας για την οποία μάθαμε ότι είναι το καλύτερο πολίτευμα. Για την οποία τόσοι και τόσοι αγωνίσθηκαν.
Όλοι θα ήθελαν να δηλώσουν την πολιτική τους βούληση. Να συμμετέχουν στα κοινά. Να εκφρασθούν.
Και όσοι δεν θα το μπορούσαν θα πάλευαν για να το επιτύχουν. Γυναίκες άλλοτε, οι ξένοι, οι νέοι. Πόσα δεν έγιναν για την ψήφο στα 18?
Αλλά όχι.
Θα γίνουν εκλογές και χλευάζουμε. Ενδιαφέρονται μόνον οι υποψήφιοι. Ενδιαφέρονται και όσοι αντλούν άμεσα ή έμμεσα συμφέροντα. Ναι κάποιοι ενδιαφέρονται πολύ. Αλλά όχι για τους λόγους που ενδιαφέρουν το εκλογικό σώμα.
Το εκλογικό σώμα που πονάει.
Είναι ένα κατάκοπο σώμα.
Ένα σώμα που βαριέται και είναι θυμωμένο. Τι θυμωμένο. Οργισμένο.
Που βλέπει τα βιβλία που εκδίδονται (ενόψει εκλογών φυσικά) και απαξιώνει το βιβλίο. Που απαξιώνει όλη την πραγματικότητα που τα βιβλία αυτά διηγούνται. Μετρήστε τα παρακαλώ.
Που ακούει τα όνειρα που πωλούνται αθρόα (ενόψει εκλογών φυσικά) και θέτει ωτοασπίδες. Οπως και για τα κάθε είδους συνθήματα.
Ένα σώμα που θέλει να κοιμηθεί. Να αποκοιμηθεί να γιάνει.
Ένα σώμα που θέλει να μιλήσει, να φωνάξει, να ουρλιάξει, αλλά ξέρει ότι δεν το ακούει κανένας.
Ένα σώμα που δεν ξέρει πού αρχίζει πού τελειώνει και πού πάει.
Ένα σώμα που δεν γιορτάζει καθόλου.
Το εκλογικό σώμα είναι ένα καταπονημένο σώμα που κανείς δεν λέει να αφήσει ήσυχο.
Που βιάζεται ασύστολα και αδιάκοπα. Ομαδικά και με διάφορα χυδαία μέσα.
Που το κολακεύουν και το περιφρονούν. Ενα σώμα που μετράει αλλά μόνον για να νομιμοποιεί.
Που ετοιμάζονται να το μελετήσουν ως φαινόμενο στα μπλογκ και τα καταμετρούν για να πιέσουν το εκλογικό σώμα.

Ας πάμε λοιπόν για μπάνιο. Αν οι εκλογές πέσουν καλοκαίρι, όπως ακούγεται. Αν όχι ας γίνουμε χειμερινοί κολυμβητές.
Τουλάχιστον να γυμνάσουμε το εκλογικό σώμα. Να μην αργοπεθαίνει αγύμναστο και μπουχτισμένο στην κολακεία. Ας το ρίξουμε στο κρύο νερό.

Η βοή της αποχής συγκλονίζει τον κόσμο. Μια τραγική βοή γιατί απαξιώνει πρωτίστως το ίδιο το πολίτευμα αυτό για το οποίο τόοοοσο αίμα.
Ας σκεφθούμε λοιπόν το νόημα αυτής της αποχής. Ας σκεφθούμε λύσεις για να ακουσθεί η φωνή της. Ας αφουγκρασθούμε τις φωνές που δεν συνιστούν εκλογικό σώμα (και …. είναι πολλές).
Ας αναρωτηθούμε για το πολίτευμα και τα θέλω μας.
Διότι για τους πολιτικούς νομίζω… που αναμένουν την ψήφο μας δεν έχουμε και τίποτε σημαντικό να πούμε.
Η κάνω λάθος?

H καλύτερη μέρα στο bloging

Χθες βράδυ έζησα την καλύτερη εμπειρία στο bloging μέχρι σήμερα.

Ελαβα ένα δώρο. Ολοι καταλαβαίνετε τίνος έργο είναι φυσικά.

Κάποιου που βλέπει τις προσπάθειές μου να εικονογραφήσω το παραμύθι στο White Woolfy and friends και χαμογελάει

Κάποιου που θεωρεί ότι υπάρχει κάποιος λόγος να ρίχνει μια ματιά στο παραμύθι μου.

Κάποιου που δεν περνάει μέρα να μην αναζητήσω λόγω της ευφάνταστης φιλοσοφίας του που συνοψίζει σε μια δυό λέξεις και πάντα μια συναρπαστική ζωγραφιά.

Φυσικά του Dodos.

Eνα μεγάλο πολύ μεγάλο ευχαριστώ

Απολαύστε τον όλοι!!!

Α.Σ.Ε.Π.

Τους είδα που έβγαιναν από τις εξετάσεις. Φορτωμένοι παράξενους όγκους. Ρώτησα και μου είπαν ότι είναι μουσικά όργανα.
Δεν ήξερα τότε ότι το ΑΣΕΠ εξετάζει και μουσικούς. Ήμουν καινούργιο μέλος της επιτροπής. Περήφανος που διορίστηκα εκεί να διασφαλίσω τη διαφάνεια. Και ένα επιμίσθιο για τις τέμπερες.
Ήταν πολλά τα νέα παιδιά. Κάποια είχαν ταλέντο. Δεν ήξερα γιατί ήθελαν να γίνουν καθηγητές στα σχολεία. Κάποιοι μου εξήγησαν ότι τα ωδεία δίνουν ψίχουλα. Ένας μάλιστα που τα είχε τσούξει είπε ότι έχει και οικογένεια. Το τόλμησε και ας μην είχε δουλειά. Μου εξήγησε ότι πολλοί πλέον οι Βαλκάνιοι και Ρώσοι μουσικοί. Ποιος θέλει ένα έλληνα τσελίστα? Άσε πια το κορνέτο…Οι ορχήστρες πληρώνουν σπάνια. Πρέπει να έχεις ζήσει λένε στην Αλβανία για να αντέξεις την πείνα.
Μια κοπέλα είχε τελειώσει το πανεπιστήμιο. Σπούδασε χρόνια στην Κέρκυρα μου είπε. Λάτρευε τη μουσική. Είχε ξανθά μαλλιά και ήθελα να την καλέσω για ποτό. Όμως δύο δημόσιοι υπάλληλοι πήγαινε πολύ για καλλιτέχνες. Την είχαμε βλέπεις επιλέξει. Θα έβλεπε το όνομά της στη λίστα την επαύριο.
Σιγά σιγά συνήθισα να τους αναγνωρίζω πλέον
Είναι οι πιο απελπισμένοι. Στα μάτια τους υπάρχει η αίσθηση της τελευταίας ελπίδας για επιβίωση και της μεγαλύτερης ματαίωσης συνάμα.
Ταλέντα χαμένα.
Κάθε φορά που ανακοινώνεται η λίστα λυπάμαι αυτούς που διορίζονται. Σκέπτομαι τα χαμένα ταλέντα.
Ελπίζω στα κρυφά ότι αυτοί που δεν διορίσθηκαν κάπου θα ξενιτευτούν κάπου θα χωθούν θα συνεχίσουν να ελπίζουν στην τέχνη τους.
Όμως μετά θυμάμαι τη δασκάλα της ωδικής και μούρχεται απελπισία.
Τι ήθελα και διορίσθηκα και εγώ στο ΑΣΕΠ?
Εγώ δηλαδή τι σπούδασα… ζωγράφος άνθρωπος. Αλλά έγινα και εγώ καθηγητής στην Καλών Τεχνών και τώρα διορίζω στο ΑΣΕΠ.
Τι να σας πω, γκαλερί δεν με θέλει. Πουλάω όλο και λιγότερο.
Και εκείνοι και εγώ ματαιωμένοι.
Όμως να σας λέω μια δυό λέξεις απόψε εδώ που δεν μας βλέπει και δεν μας ακούει κανείς. Μιλάω στο ταλέντο σας. Και αναρωτιέμαι:

Εσείς το ξέρατε ότι από το ΑΣΕΠ διορίζονται μουσικοί ?