Πέμπτη, Ιανουαρίου 11, 2007

Απολογισμός του πρώτου χρόνου



  • . Η γνώση για το μέσο προήλθε από μια τηλεοπτική παρουσίαση του Νίκου Δήμου. Ο ενθουσιασμός του με συνάρπασε. Αρχικά να δω τι σκαρώνει. Μετά να ερευνήσω το μέσον. Δεν έγινα οπαδός του. Είναι η φύση μου να αντιστέκομαι στην ένταξη. Θαυμάζω όμως αυτό που κάνει. Θαυμάζω ιδίως το ότι αλλάζει και μεταμορφώνεται. Άνοιξε και έκλεισε μπλογκ. Άλλαξε ύφος και θεματολογία. Άνοιξε την ψυχή του, μάλωσε με κάποιους τα βρήκε. Χάιδεψε και μάλωσε. Και συνεχίζει να αλλάζει. Η στάση του ενέχει την αναζήτηση υπαρξιακής δικαίωσης. Φυσικά δεν θα την βρει από τους μπλογκερς αλλά προσπαθεί. Εν τέλει για μένα σημασία έχει ότι καθημερινά εκπέμπει ποιοτικό λόγο. Και ας διαφωνείς μαζί του. Ξέρει την τέχνη από τη διαφήμιση, έχει παιδεία. Κάτι σκαρώνει. Σα στάση ζωής με γοητεύει. Ελπίζω, αν φθάσω τα χρόνια του να συνεχίζω να σκαρώνω πράγματα. Ελπίζω όμως να μην χρειάζομαι οπαδούς και επιβεβαίωση. Να μην μετρώ πόσοι με διαβάζουν ή με χαιρετούν. Να μου αρκεί και ένας ή κανένας. Αποτελεί πάντως (και) προσωπική μου πεποίθηση ότι είναι το καλύτερο μπλόγκ που υπάρχει στη χώρα με την επιφύλαξη των όσων δεν έχω ακόμα δει.

    · Η δημιουργία του μπλόγκ μου οφείλεται στην ανάγκη να σχολιασθεί κάποιο κείμενο στο μπλόγκ του Νίκου Δήμου (και όχι του γάτου Δον! Όποιος ξέρει έστω και λίγα από γάτους καλά γνωρίζει ότι απαξιώνουν αυτές τις συμπεριφορές. Τους αρκεί να λιάζονται στον ήλιο). Το πρώτο σχόλιο αποτέλεσε το πρώτο μου βήμα. Που δεν ήταν διόλου λίγο. Για καιρό μετά έβλεπα τα αντίστοιχα πρώτα βήματα κάποιων με συγκίνηση. Μετά, για λόγους διερευνητικούς ανέβηκε μια φωτογραφία για να δω πώς γίνεται. Μετά και ένα κείμενο. Το όνομα και το avatar εντελώς τυχαία. Το όνομα είναι το δικό μου στο οποίο προστέθηκε αριθμός για να το πάρει το σύστημα αφού προϋπήρχε. Η φωτογραφία γιατί ήταν το μόνο πρόσωπο που είχα στο αρχείο μου και είκαζα ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα στην εικόνα πια. Ναι, έπρεπε να είναι πρόσωπο. Υστέρα μπήκα στο χορό. Δεν ξέρω πώς και αν θα συνεχίσω.

    · Στη διάρκεια του πρώτου χρόνου έλαβα ένα και μόνον καθυβριστικό σχόλιο με αφορμή ένα ποστ για το τζαμί της Αθήνας. Πολύ βρισίδι. Όμως μόνον ένα. Συμπέρανα ότι η moderation δεν με αφορά. Τα μπλογκ είναι άσκηση στην ελευθερία και στην ελευθερία του λόγου. Έτσι άρχισα να συμπαθώ το μέσον ιδιαίτερα. Φθηνό, άμεσο και ελεύθερο. Σχετικό με το λόγο και με εργαλείο τη γλώσσα τη μουσική και την εικόνα. Ενδιαφέρον! Εφήμερο και παροδικό. Αυτό είναι λιγάκι σπαραχτικό. Όμως αληθινό.

    · Στη διάρκεια του χρόνου μελέτησα κάποιες κατηγορίες μπλόγκ. Ιδίως τα πολιτικά, τα δημοσιογραφικά και τα νομικά. Εγινα καθημερινή παραλήπτης μαιλ της κυρίας Ρουαγιάλ η οποία έχει ένα ολοζώντανο και αισθητικά άρτιο μπλογκ. Νομίζω ότι εκεί γίνεται πολύ σημαντική εργασία. Δεν θα έλεγα το ίδιο για τους Έλληνες πολιτικούς. Είδα τις ηλεκτρονικές εφημερίδες. Νομίζω ότι η κατάσταση που διαμορφώνεται είναι σημαντική. Ίσως όχι όσο λένε κάποιοι, αλλά προς το παρόν σημαντική. Και αρκετά οικολογική. Λιγότερο χαρτί. Λιγότερο ταχυδρομείο. Πάντως όχι πολύ ειλικρινής. Ο εικαζόμενος διάλογος δεν υπάρχει παρά σπάνια. Περισσότερο ενδιαφέρον έχουν ξενόγλωσσα μπλογκ, ή πολύγλωσσα. Διάβασα ημερολόγια και προσωπικές εξομολογήσεις. Είδα μπλογκ στρατευμένα. Όχι, δεν νομίζω να επαληθεύεται η κατηγοριοποίηση ότι οι μπλογκερς είναι χωρισμένες, γκει, αριστεροί και μισόζουρλοι. Είναι κάθε καρυδιάς καρύδι. Ίσως με έφεση στην καθιστική ζωή.

    · Στη διάρκεια του πρώτου χρόνου εκτίμησα πολύ τη γραφή πολλών άγνωστων ανθρώπων και θεώρησα ότι είχα μια πνευματική επικοινωνία. Έμαθα πληροφορίες, πλησίασα ψυχές. Θαύμασα κάποια ταλέντα. Όχι όπως με τα βιβλία. Ομολογώ ότι τα προτιμώ. Είναι μάλλον η συνήθεια. Είναι μάλλον η παιδεία του βιβλίου. Ίσως να είμαι τελικώς παιδί του Γουτεμβέργιου. Το μέσον έχει ενδιαφέρον για άλλο τρόπο επικοινωνίας νομίζω. Δεν θεωρώ ότι είμαι η πλέον κατάλληλη να τον εξερευνήσω αλλά χρειάζεται πολύς πειραματισμός. Κάποιοι τον προωθούν επιτυχώς. Διαπίστωσα ότι υπάρχουν μερικά ξεχωριστά ταλέντα που εκφράζονται μέσα από το ίδιο μέσο, με φωτογραφίες, εικόνες, video, τραγούδια και κείμενα. Η με σύνθεση όλων. Προσέγγισα το μέσον. Ανεπιτυχώς πάντως καθώς παρά τα φροντιστήρια σε διάφορα μπλογκ που δίδουν πληροφορίες παρέμεινα κουμπούρα. Δεν μπόρεσα να κάνω ούτε λίστα λινκ. Και δυσκολεύομαι να ανεβάσω φωτογραφία. Πότε πότε γίνεται. Όχι όμως πάντα. Παραμένω καθηλωμένη στο παρελθόν τελικά. Γιατί σε τι άλλο να οφείλεται η άρνηση?

    · Στη διάρκεια του χρόνου αυτού είδα και άφθονους σχετικά άσημους δημιουργούς κατά τη γνώμη μου, να πιστεύουν υπέρμετρα στο εγώ τους, βοηθούμενοι από επαινετικά σχόλια, ή από τη λαχτάρα μιας ανταπόδοσης. Αυτό όμως συμβαίνει ούτως ή άλλως. Καλύτερα πάντως από την εκτύπωση κακής ποίησης. Ποιο οικολογικό. Και πού ξέρεις. Κάποια μέρα μπορεί να σκάσει το ταλέντο….

    · Στη διάρκεια του χρόνου αυτού θεώρησα κάποιους άγνωστους ανθρώπους σα φίλους. Ειδικού τύπου φίλους, αλλά οικείους. Με καθημερινή σχεδόν αλληλεγγύη. Κάποιες φορές με συγκίνηση. Για κάποιους γιόρτασα και ευχήθηκα. Για κάποιους νοιάζομαι. Γνωρίζω τα παιδιά τους. Είδα συγκρούσεις και καβγάδες. Οι άνθρωποι είναι πάντα άνθρωποι. Είναι φυσικό. Είδα σχέσεις υποταγής και ομαδούλες. Παρέες πάσης φύσεως. Κάποιους, ομολογώ, τους βαρέθηκα να τους διαβάζω. Έψαξα αλλού. Κάθε μέρα ξεφυτρώνει και ένας. Και διαπίστωσα ότι οι παλιοί είναι αλλιώς αλλά οι νέοι είναι πιο αγνοί. Και ας είναι η διαφορά μόνο λίγων μηνών. Υπάρχει ήδη εθνικό διαδικτυακό κατεστημένο. Υπερήφανο για τα λάθη του. Με άποψη ότι η δόξα του μεγάλη. Με λίστες αναγνωσιμότητας που τους δικαιώνουν (ποιος τις στήνει? Με τι κριτήρια?). Με όλες τις αρετές και τα ελαττώματα του κατεστημένου. Υπάρχουν όμως και οι νεότεροι. Όλο και καλύτερα. Διαπίστωσα ότι η Κύπρος έχει πολύ ενδιαφέροντα λόγο και μας ενώνει η γλώσσα πιο πολύ από ότι θεωρούσα. Η Αθήνα και οι άλλες πόλεις πιο κοντά. Οι ελληνόφωνοι όλης της γης πιο κοντά.

    · Στη διάρκεια του χρόνου αυτού δοκίμασα τις δυνάμεις μου με διάφορους τρόπους. Εκτέθηκα σε ένα μέσο που επιτρέπει άμεση επικοινωνία και απάντηση. Σε άμεσο χρόνο. Δοκίμασα άλλο τρόπο έκφρασης. Το ύφος, η σκέψη, η φαντασία, οι στόχοι, οι αντοχές, στα λάθη. Δεν πίστεψα τα κολακευτικά σχόλια, γιατί τα είδα παντού. Δεν μέτρησα σχόλια ως νομιμοποιητικά της ύπαρξής μου. Δεν κατάφερα να κατανοήσω ακόμη το σκοπό του μπλογκ που έχω. Ούτε το σκοπό των άλλων. Είναι λίγο ανάμεικτα. Έχω διαβάσει πάμπολλα μπλόγκ τα οποία δεν σχολίασα. Διαπίστωσα πάντως ότι κάποιοι, λίγοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις σκέψεις μου και τις προωθούν με το δικό τους τρόπο. Ένας δυό άνθρωποι μου δήλωσαν ότι έκαναν μπλογκ με αφορμή το δικό μου, γιατί είχαν κάτι να πουν. Αυτό ειδικά το θεωρώ τη μεγαλύτερη χαρά. Η επικοινωνία είναι ένας στόχος. Δεν αρκεί όμως νομίζω. Η επικοινωνία εκπληρώνεται καλύτερα με άμεση επαφή. Το μέσον απαιτεί ψάξιμο και στοχοθεσία. Θα συνεχίσω να προσπαθώ.

    · Στη διάρκεια του χρόνου αποφάσισα τρεις φορές να τα παρατήσω. Την πρώτη όταν βρήκα ένα επιθετικό και υβριστικό σχόλιο του Νίκου Δήμου σε μπλογκ τρίτου για μένα. Βίωσα για γνωστή απογοήτευση όταν ο συγγραφέας διαψεύδει το κείμενο. Η κίνηση αυτή πυροδότησε το κέφι να συνεχίσω μόνη μου, κάτι που μέχρι τότε ήταν αβέβαιο. Την δεύτερη όταν έλαβα ένα επιθετικό και αρκετά προσβλητικό mail από έναν μπλογκερ. Έχει αρρώστια το μέσον. Τότε σκέφθηκα να τα παρατήσω από φόβο. Το μέσον βοηθά όμως. Είναι μακριά από μας. Ασφαλές όπως πολλά στην εποχή μας. Ούτε αφροδίσια, ούτε ψυχικοί εμετοί απάνω μας. Μόνο στην οθόνη. Το ψευδώνυμο είναι μια βοήθεια. Όμως δεν μου αρέσει αυτό σα στυλ. Την τρίτη όταν γνώρισα από κοντά κάποιους μπλόγκερ. Όχι γιατί ήταν κακοί ή φοβιστικοί. Αλλά γιατί ήταν φανατικοί. Μετρούσαν χτυπήματα, λογάριαζαν σειρά σε ειδικές λίστες, είχαν κατασκόπους και ήξεραν ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει στο μπλόγκ τους. Ήταν ολιμερής πάνω σε μία οθόνη. Άλλες δραστηριότητες? Εργασία? Καμιά βόλτα βρε παιδιά? Αυτό δεν το ήξερα. Τα τερτίπια της τεχνολογίας ήταν κάτι που δεν αναζήτησα. Όπως μου είπε ένας παρευρισκόμενος στη σύναξη άλλο το βιβλίο άλλο το μπλογκ. Δίκαιο είχε βέβαια αλλά δεν θα μπορούσε το μπλογκ να αποτελέσει τη διευκόλυνση της βλακείας και του φανατισμού. Όχι δεν θέλω να είναι όπως εκείνοι.

    Θα περπατώ στην πόλη και τη φύση και θα γυμνάζομαι στο ωραίο μου γυμναστήριο. Θα πηγαίνω βόλτες και με το σκύλο (να γιατί ίσως η τόση γατοφιλία?)
    Θα μιλάω και θα συζητάω με κανονικούς ανθρώπους. Θα αγγίζω πραγματικά σώματα. Θα τηλεφωνώ σε φίλους από άλλους κόσμους όπως έκανα. Θα βλέπω φίλες για καφέ και θα πηγαίνω σε σπίτια. Θα έχω σχέσεις εκτός οθόνης.
    Θα διαβάζω. Απαιτεί χρόνο πολύ. Θα γράφω σε χαρτί. Όχι μόνον στο τζάμι.
    Θα εργάζομαι. Όσο και να είναι φτηνό το σπορ αγαπώ και άλλα ακριβά. Στη ζωή μου το χρήμα είναι ελευθερία και καλή ζωή. Όλη μέρα στο γυαλί φοβάμαι πως για όποιον δεν είναι συνταξιούχος είναι κάπως πρόβλημα.
    Δεν θα μετρώ τίποτε και δεν θα μάθω τεχνολογικά κόλπα με κοριούς και κατασκόπους. Πιστεύω στην ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μου και μόνον. Οι άλλοι δεν είναι στόχος. Δεν με νομιμοποιούν. Υπάρχω ούτως ή άλλως.
    Δεν θα ενταχθώ σε παραιίτσες, σέχτες, δεν θα μιλώ με κώδικα και δεν θα γράφω με μυστικά λεξίδια. Θα υποστηρίζω την αυτονομία και την ελευθερία. Με κάθε τίμημα.
Και μάλλον θα συνεχίσω την αναζήτηση.

Οφείλει κανείς να παραδεχθεί πάντως ότι ο πλέον αναγνώσιμος μπλογκερ Νίκος Δήμου, εξωθεί δια του παραδείγματος και σε άλλες ασχολείες. Σε ανθρώπινες σχέσεις. Σε βόλτες και ενδιαφέροντα. Δεν μοιάζει να κάνει χρήση κοριών. Μια φορά αν δεν κάνω λάθος τρίτος του ανέφερε τα περί σειράς κατάταξης.... Αν και συνταξιούχος δεν συμπεριφέρεται ως τέτοιος. Αλλάζει και σκέπτεται. Με ενθαρρύνει αυτό πολύ.





27 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΚΑλημέρα Ελένη. Αυτό το ποστ μου άρεσε πολύ και μου θύμισε ξανά τι βρήκα τότε σε σένα και ξαναγύρισα και περνώ έκτοτε διαρκώς να δω τι έχεις να πεις. Διαφωνούμε σε πολλά πράγματα εμείς οι δυο, αλλά συμφωνούμε απόλυτα στον τρόπο που χρησιμοποιούμε αυτό το μέσον. Και μου αρέσει που έχουμε κοινές δραστηριότητες και αγαπάμε τις βόλτες με τους σκύλους μας, τις ώρες με τους φίλους μας, τα βιβλία μας τα θέατρα και τις συναυλίες μας. Τελικά για κάποιο λόγο επικοινωνούν τόσο διαφορετικοί άνθρωποι... Εγώ δεν θα κάνω απολογισμό γιατί θέλω να σκέφτομαι πάντα πως άρχισα χθες και πως αύριο μπορεί να μην συνεχίσω.

Eleni63 είπε...

Καλημέρα Νυκτιπόλε. Για κάποιο λόγο δεν έχω πρόσβαση στο μπλογκ σου όπως νομίζω και κανείς άλλος. Χαίρομαι να σε βλέπω και να σε διαβάζω. Τον απολογισμό (όπως καταλαβαίνεις) τον έκανα κυρίως για μένα. Τα χρειάστηκα λίγο με τα μετρήματα και τους κοριούς. Σε καταλαβαίνω.

Eleni63 είπε...

Kαι ω της έκπληξης ξαναάνοιξε!!
Ωραία. Να γιατί χρειάζονται τα σχόλια πότε πότε.

zinon είπε...

Δε συμφωνώ με τους απολογισμούς, ειδικά σε αυτά τα πράγματα. Νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με το άθλημα αυτό το κάνουν γιατί έχουν μέσα του κάτι που τους τρώει και θέλουν να το μοιραστούν με τους υπόλοιπους. Και φυσικά έχουν και την ανάγκη να επικοινωνούν.

Και ο Δήμου άλλωστε που είναι πολύ σοφότερος από εμάς και ένας άνθρωπος που σίγουρα σκέφτεται διαφορετικά από το μέσο όρο αυτό έχει ανάγκη να κάνει και για αυτό βγήκε μια μέρα και μίλησε για τα blogs. Αν αυτή ήταν η αφορμή να σε γνωρίσουμε εγώ του είμαι για έναν ακόμα λόγο ευγνώμων.

Όσο για τους… συναθλητές μας μη μασάς… Και προπαντός μην ξεχνάς ότι όλοι οι άνθρωποι (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) είναι και λίγο ψώνια. Και υπάρχει σίγουρα ένα έντομο που τσιμπάει πολύ άσχημα όταν μιλάμε για τη (συγ)γραφή. Τώρα που βρέθηκε και φθηνός και άμεσος τρόπος να το κάνει κανείς μας πήρε ο διάολος. Γίναμε όλοι Ντοστογιέφσκι και Θερβάντες.

Άσε που το μέτρημα είναι και αυτό στη φύση του ανθρώπου. Κάτι πρέπει πάντα να μετράει, για να έχει μέτρο σύγκρισης. Πάντως το μέτρημα των εισόδων σε ένα blog αναμφισβήτητα μου θυμίζει τα μηχανάκια της AGB. Για τα οποία όλοι οι εμπλεκόμενοι λένε πως είναι πλασματική η εικόνα που δίνουν, αλλά όλοι τα ψάχνουν σαν τρελοί.

Και κάτι τελευταίο: Βλέπεις ότι με αφορμή αυτά που λες οι φίλοι σου έρχονται και τα συζητάτε. Δε χρειάζεσαι κανένα μετρητή λοιπόν. Κυρίως όμως δεν πρέπει ούτε για αστείο να ξανασκεφτείς να τα παρατήσεις!!!

Salve

Ανώνυμος είπε...

Απολογισμός που αποπνέει ισορροπία και νηφαλιότητα.
Μ' αρέσει αυτό...

Ανώνυμος είπε...

Είναι προσόν, όσο μπορείς και καταγράφεις απλά και με ειλικρίνεια τις σκέψεις σου για ένα μέσο, που μπορεί εύκολα να επιβληθεί στη ζωή σου και να σου αλλάξει συνήθειες.
Συνέχισε έτσι και θα έχεις πολλές ακόμη συναρπαστικές χρονιές και πολλούς φίλους ακόμη να κάνεις!

Кроткая είπε...

Θέλω να συμφωνήσω με την Ζήνωνα καταρχάς, στο μεγαλύτερο μέρος του σχολίου του.

Επίσης, θέλω να συμφωνήσω με την φράση που αναφέρεις "άλλο το βιβλίο άλλο το μπλογκ". Φυσικά και είναι εντελώς διαφορετικά, άλλες ανάγκες εξυπηρετεί το καθένα, για άλλους λόγους δημιουργούνται και αλλιώς εξελίσσονται. Η ύπαρξη του ενός δεν αποκλείει την ύπαρξη του άλλου, ούτε το ένα σαμποτάρει το άλλο. Δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Επειδή δε, υποψιάζομαι αμυδρά τι υπαινίσσεσαι με την τελευταία παράγραφο του κειμενου σου (εκείνη που τελειώνει πριν από τα μικρά italics), θα ήθελα να σημειώσω δυο/τρια πραγματάκια (με πάσα επιφύλαξη βέβαια, διότι ίσως να μην κατάλαβα καλά και να μην μαντεύω σωστά).

Οι μετρητές, όπως και τα ίδια τα μπλογκς, όπως και οι λίστες είναι μέσα και όχι στόχοι. Το πώς χρησιμοποίουνται δεν βαρύνει τα ίδια, αλλά τους χρήστες. Αν για παράδειγμα, κάποιος αρχίσει να σε απειλεί στο μπλογκ σου ή μέσω μέηλ, ενδεχομένως ένας μετρητής να σε βοηθούσε. Για την ιστορία, υπάρχει περίπτωση μπλογκερ που διέσυρε με πολύ άσχημο τρόπο, άλλο μπλόγκερ μέσω δικτύου και οι τεχνικές γνώσεις και οι μετρητές αποδείχτηκαν πολύ χρήσιμοι.

Το ίντερνετ είναι μια άλλη όψη της αληθινής ζωής, όπως εκεί, έτσι και εδώ, βρίσκεις ανθρώπους ενδιαφέροντες, αδιαφορους, νορμάλ, τρελούς, ψυχοπαθείς, ιδιοφυείς, επικίνδυνους κλπ. Όπως εκεί, έτσι και εδώ, η καλή ή κακή χρήση του κάθε μέσου και τεχνικού επιτεύγματος επαφίεται στον πατριωτισμό του χρήστη. Καλό είναι να φυλάμε τα νώτα μας, γενικά.

Όσο για τους ανθρώπους στους οποίους δεν θα ήθελες να μοιάσεις (δικαίωμα του καθενός να θέλει να μοιάσει ή να μη μοιάσει σε οποιονδήποτε βεβαίως, νομιμότατο δικαίωμα!), αν αντιλαμβάνομαι καλά αυτό που διαφαίνεται να υπαινίσσεσαι (επαναλαμβάνω πως διατηρω την επιφύλαξη να σφάλλω), είμαι σε θέση να γνωρίζω πως και ζωή έχουν, και βόλτες κάνουν, και βιβλία διαβάζουν, και μουσική ακούνε και δουλειες έχουν και δεν είναι καθόλου καλωδιωμένοι και εξαρτημενοι, ούτε είναι το μπλογκιγκ αυτοσκοπός τους, ούτε είναι φανατικοί. Έχουν ενδεχομένως μια ιδιότυπη αίσθηση του χιούμορ, πάντως κάνουν πλάκα με όλο αυτό -προσωπικά το βρίσκω υγιέστατο.

Από την άλλη, αν βγεις με τους συμμαθητές από το Γυμνάσιο, οι αναμνήσεις από εκεί θα μονοπωλήσουν την συζήτησή σας, λογικά, διότι αυτός είναι ο συνεκτικός σας κρίκος. Αν μη τι άλλο στην πρώτη σας συνάντηση. Αν ακολουθήσει και δεύτερη, ενδεχομένως να επεκταθείτε και σε άλλα θέματα.
Με τον ίδιο τρόπο, αν βγεις με μπλογκερς, το μπλογκιγκ θα μονοπωλήσει την συζήτηση, για τους ίδιους λόγους. Αν ακολουθήσει και δεύτερη, ενδεχομένως να επεκταθείτε και σε άλλα θέματα.

Δεν είμαι ο συνήγορος κανενός, απλώς καταθέτω την γνώμη μου, με νηφαλιότητα και χωρίς έπαρση (ελπίζω).

Επίσης, μου αρέσει όπως είμαι και, προσωπικά, δεν θέλω να μοιάσω σε κανένα (μόνο να αδυνατίσω λίγο θέλω). :)

Συγγνώμη για το τεραστιαίων διαστάσεων σχόλιο!

Walter είπε...

Eleni63 said...
"Δεν θα ενταχθώ σε παραιίτσες, σέχτες, δεν θα μιλώ με κώδικα και δεν θα γράφω με μυστικά λεξίδια. Θα υποστηρίζω την αυτονομία και την ελευθερία. Με κάθε τίμημα."

Ναι χρειαζόμαστε τέτοιες διακηρύξεις για να ξέρουμε πού βαδίζουμε. Είναι μια ιδιάζουσα πραγματικότητα το αίσθημα της "παρέας" ή των "παρεών" στο ίντερνετ με τη μορφή της επίσκεψης σε μπλογκ. Για να τη βγάλουμε καθαρή πρέπει να αναμετρώμαστε συνεχώς με αυτήν την πραγματικότητα. Συγχαρητήρια για το κείμενο.

Eleni63 είπε...

Ζήνων τι θα γίνει με εσένα. Θα γράψεις τίποτε??? Οσο για όσα μου λες τα καταλαβαίνω. Και με τους φίλους μου προχωρώ. Αλλά να. Φοβάμαι το μετρητίρι. Φοβάμαι αυτή την αντίληψη σε ένα τόσο φιλελεύθερο μέσο.

Ευχαριστώ Φίλε. Θα ήθελα όμως να μου λύσεις κάποιες τεχνικές απορίες. Η μήπως τελικά δεν αξίζει και να συνεχίσω στην άγνοια?

Κροτ. καλώς επέστρεψες. Σε καταλαβαίνω. Αλλά θεωρώ πόρωση το να μην αντιλαμβάνεσαι τη διαφορά ανάμεσα στο παιχνίδι και την αληθινή ζωή. Και στο σχολείο ο σπασίκλας που μυξόκλαιγε για το 19.9 του ελληνικού σχολείου απωθητικός ήταν. Ας ήταν άριστος. Οσο για το αδυνάτισμα θα όφειλε να γίνει κίνημα στο χώρο. Πολύ καθισιό αδερφούλα μου.

Walter το εννοώ. Από μωρό άντεχα να μην με παίζουν κάποια παιδάκια. Και να μην με θέλουν κάποιοι γκόμενοι. Μπορούσα να διαβάσω ένα βιβλίο. Μ'αυτά και εκείνα κατάφερα μερικές αληθινές σχέσεις.

Walter είπε...

Ελένη θα ήθελα να σου πω ότι δεν παίρνω θέση με αυτά που έγραψα σε καμία διαμάχη είτε δικιά σου είτε κάποιου άλλου. Βρήκα το κείμενό σου μια πολύ καλή βοήθεια για μένα προσωπικά.

gb είπε...

Aυτό δεν είναι απολογισμός.
Αυτό είναι ένα πετυχημένο
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΟΚΙΜΙΟ
Ανοιξες σχολή. (συμπατριώτισα).
Ο walter εντωπίζει σωστά.

Кроткая είπε...

Ελένη, αναμφίβολα, ο σπασίκλας ήταν αντιπαθητικός.

Επειδή όμως έχω υπάρξει μαθήτρια του 19, που δεν αντιμετώπιζε όμως το σχολείο ανταγωνιστικά, σαν μέσο προβολής, οφείλω να ομολογήσω ότι όταν έπαιρνα 20άρια χαιρόμουν, κι όταν έπαιρνα 9άρια λυπόμουν.

Επίσης, όταν παίζω τρίβιαλ με τους φίλους μου, γελάμε, παίζουμε για πλάκα, αλλά αν κερδίσω, χαίρομαι κιόλας -αν πάλι χάσω, ε, δεν θα τα βάψω και μαύρα!

Και το παιχνίδι εμπεριέχει τη νίκη, σωστά; Δε λέω πως είναι αυτοσκοπός, αλλά δεν θα στεναχωρηθούμε κιόλας όταν κερδίσουμε σε ένα παιχνίδι!

Υποθέτω πως οι άνθρωποι που δημοσιοποιούν τα γραπτά τους, ακόμα και αν δεν το ομολογούν, τους αρέσει όταν αυτά αρέσουν. Αν δεν τους ένοιαζε αυτό, θα τα έγραφαν σε ένα χαρτάκι και θα τα κλείδωναν στο συρτάρι τους -ή θα τα πληκτρολογούσαν στο word και θα τα αποθήκευαν σε ένα φάκελο στο My documents, και δεν θα τα έδειχναν σε κανένα, πολλώ δε μάλλον σε αγνώστους.

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Άπαξ και δημοσιεύουμε αυτό που κάνουμε, όταν κάποιος μας πει πως ειναι όμορφο, αυτό μας χαροποιεί σωστά? Αν κάποιος σου πει πως αυτά που γράφεις είναι χάλια και δνε αξίζουν μία, ε, δεν νομίζω πως θα χαρείς! Δεν λέω πως ο στόχος είναι να αρέσουμε, αλλά εφόσον αρέσουμε, γιατί να μη χαρούμε; Κια γιατί είναι ντροπή να δείξουμε πως χαιρόμαστε?

Άμα φτιάξω μουσακά (λέμε τώρα! που αποκλείεται!) και μου πετύχει, ε, μια περηφάνεια θα τη νιώσω, το ομολογώ, κι ας χαρακτηριστώ ματαιόδοξη.
Αν γράψω κάτι που κάποιοι άλλοι άνθρωποι, τους οποίους ενδεχομένως δεν γνωρίζω, βρουν όμορφο, είναι σίγουρο πως αυτό θα με κάνει χαρούμενη.

Τα μετρητήρια και οι λίστες είναι ένα μέρος του παιχνιδιού αυτού. Δεν κοιμόμαστε και ξυπνάμε με αυτά, αλλά όποτε τα κοιτάξουμε (εγώ δεν το πολυκοιτάω το δικό μου, το ξεχνάω, αλλά μια φορά στις 15 μέρες, που θα ρίξω μια ματιά) αν δω πως ήρθαν και με επισκεύτηκαν πολλοί άνθρωποι, αυτό με ευχαριστεί. Αν πάλι όχι, ε, δεν ασχολούμαι κιόλας.

Ανώνυμος είπε...

Ελένη,

Τι σύμπτωση, κι εγώ από τον Ν.Δ. ξεκίνησα. Και, μετά από αρκετά σχόλια εκεί, άρχισα το δικό μου blog. Έτσι, μια νύχτα που πνιγόμουν.

Και στο πρώτο post σχολίασες εσύ.

Σου εύχομαι καλή συνέχεια. Να 'μαστε όλοι καλά.

ΥΓ1 Ο Ν.Δ. έχει ίσως πολλά ελαττώματα. Αλλά έτσι είναι οι ψηλές κορυφές. Και, στην ηλικία του, συνεχίζει να προσφέρει τόσα, που του αξίζει ο μεγαλύτερος έπαινος.

ΥΓ2 Πώς προφταίνεις τόσα πράγματα, σε θαυμάζω.

Ανώνυμος είπε...

Σαν καλά να τα λές.

Ανώνυμος είπε...

ελένη
δεν ξέρω σε ποιά κατηγορία μπορεί να εντάσεις εμένα. βέβαια μάλλον είμαι απ' τους καινούργιους ελπίζω φίλους. Πολλά απο αυτά που λές αισθάνομαι πως είναι μερικώς σωστά. Προς τι όμως ο απολογισμός; Άκουσα αρκετά συχνά σε πολλά μπλόγκ "γράψε ότι θέλεις, άλλωστε για αυτό είναι τα μπλόγκ". Στην αρχή δεν το καταλάβαινα. Μα όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως ίσως έχουν περισσότερο δίκιο απ' όσο θα μπορούσα να φανταστώ. Δικός μας χώρος δεν είναι; Εμείς δεν το σχηματοποιήσαμε όπως το έκανε ο καθένας μας; Ο καθένας μας ασχολήθηκε με τα μπλόγκ γιατί προφανώς έψαχνε έναν τρόπο να εκφραστεί και βρήκε αυτόν. Διστακτικά όλοι μας στην αρχή και περισσότερο οπαδικά στην πορεία. Θεωρώ ότι όταν νιώσουμε οτι δεν υπάρχει η ανάγκη που μας οδήγησε εδώ θα τα παρατήσουμε. Πολλές φορές αναρωτιέμαι για πόσο καιρό θα γράφεις George (αν γράφεις); Μια φωνή μου λέει όσο το έχω ανάγκη. Βέβαια δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλους, αλλά όσο περνάει ο καιρός αισθάνομαι κάποιους που συνομιλούμε σχεδόν καθημερινά μέσω σχολίων οτι είναι πλέον φίλοι. Μοιραζόμαστε ψυχή. Υπάρχουν άνθρωποι (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου) που δεν γράφουν απλώς γράμματα συνταιριασμένα αλλά γράφουν με την ψυχή τους. Δίνουν την ψυχή τους, όπως το κάνουμε και στην άλλη την real ζωή μας. Απαρτίζουμε ένα νέο είδος κοινωνικής επαφής. Παράξενο; Παράλογο; Το πέρασμα των χρόνων θα δείξει.
Εδώ σταματώ. Δεν μου αρέσουν τα μακροσκελή κείμενα και τώρα νομίζω το παράκανα.
Δεν κάθομαι επίσης να το "ξεσκαρτάρω", το αφήνω έτσι όπως βγήκε. Σίγουρα επίσης δεν έχω τον όμορφο λόγο που χρησιμοποιείται αρκετοί επώνυμοι. (σε θεωρώ στους επώνυμους). Δεν είμαι συγγραφέας.
Γράφω απλά σκέψεις. Επίσης έχω και κανονική ζωή. Μου αρέσουν και εμένα οι βόλτες και όλα όσα αναφέρεις. Πάντως μου αρέσει να μιλώ και με τα δύο είδη φίλων μου. Και τους real αλλά και αυτούς με σάρκα και οστά.

Ανώνυμος είπε...

Στη ζωή εκτός blogging, μαζεύει κάποιος γύρω του ανθρώπους, με κοινά χαρακτηριστικάμε αυτούς που τον συνοδεύουν στη blogoσφαιρα?
Εχει εκεί ίδιας αντοχής και ανοχής σχέσεις?
Είναι μια άλλη όψη του "αληθινού" κόσμου, ή ένας παράλληλος κόσμος που πιθανόν να μην τέμνεται πουθενά, εκτός άν εσύ αποφασίσεις για κοινό σημείο με τη γνωριμία ενος blogger?

Με τον Νίκο Δήμου για παράδειγμα, που blogαρει επώνυμα, θα είχε κάποιος την ίδια συζήτηση από κοντά και μέσα απο το blog του?
Τι ρόλο παίζει τελικά η φαντασία στις σχέσεις ανάμεσα σε σχολιαστές?
Πόσο μακρυά απο την πραγματικότητα είναι η "εικόνα" ενος blogger στο μυαλό μας, έστω και μετά από καιρό?
Εχει πραγματικά σημασία αυτό?

Δεν μπορώ με σιγουριά να εξηγήσω γιατί τα ρωτάω όλα αυτά...

Εχω σίγουρα κάποιες απορίες σε σχέση με αυτά που αναφέρει το post, αλλά θερμά ευχαριστώ για την ειλικρίνεια, την ανιδιοτέλεια (με την έννοια της έλλειψης υπερμεγέθους εγωισμού και ανάγκης επιβεβαίωσης) και την αίσθηση του μέτρου που εισέπραξα διαβάζοντάς το.

Με έκανε να θέλω να γράψω...

Ανώνυμος είπε...

Ωραίος ο απολογισμός Ελένη, κατάθεση ψυχής πιστεύω γιά τα blog.

Eleni63 είπε...

Walter, δεν νομίζω να υπάρχει καμία διαμάχη. Εγώ μια γνώμη λέω.

gb νομίζω υπερβάλεις λίγο. Είναι καλό όμως πότε πότε να ψαχνόμαστε.

Κροτ, με εκπλήσσεις. παρότι συμφωνώ με τις σκέψεις σου, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι έχεις και εσύ τέτοια εργαλεία. Το γεγονός ότι την έξυπνη και αισιόδοξη γραφή σου την διαβάζουν πολλοί το γνωρίζεις από τα σχόλια υποθέτω. Ο μετρητής των "κλικ" διόλου δεν σημαίνει ότι η γραφή σου αρέσει. Μπορεί να δείχνει πλήξη ή περιέργεια ή και απαξία. Συνεπώς το πόρισμα από την καταμέτρηση δεν προσφέρει τίποτε, πιστεύω.Από την άλλη μεριά ένας κοινός θνητός που γράφει το ημερολόγιό του (και δεν είναι ο Μπραντ Πιτ..) τι αναγνωσιμότητα μπορεί δηλαδή να περιμένει.. Το τελευταίο ημερολόγιο που έγινε μπεστ σελλερ ήταν αυτό της Αννα Φρανκ για λόγους ασχέτους με το περιεχόμενο φυσικά και λόγω φρικτού τέλους της γράφουσας... Δεν το εύχομαι σε κανέναν μας. Δικαίωμά σου να μετράς αλλά και δικαίωμά μου να μην επιθυμώ να συμπεριλαμβάνεται η βόλτα μου στο διαδίκτυο στο μηχάνημα που προσφέρει η τεχνολογία. Ιδίως εφόσον, όπως άκουσα διατηρεί και τα στοιχεία του επισκέπτη.
ΕΔΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΣΟ ΑΝΑΠΝΕΩ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ κανενός είδους κοριός... ακόμη και αν είναι να πλαντάξω από ανασφάλεια.

Eleni63 είπε...

Αntvol, με γειά το καινούργιο μπλογκ. Το διαβάζω με ενδιαφέρον. Συμφωνώ με την παρατήρηση, εγώ πρώτη είναι γεμάτη αδυναμίες.
Πού βρίσκω χρόνο... δεν νομίζω ότι κάνω τόσα πολλά. Μάλλον ότι η ζωή φεύγει χωρίς να κάνω όσα θέλω. Πάντως είναι παράξενο, από παιδί πάντα είχα ελεύθερο χρόνο...

Μιχαήλ Αγγελε, παρομοίως.

Γιώργο, θα συμφωνήσω μαζύ σου. Δεν κατάλαβα μόνον τι εννοείς με το "επώνυμοι". Το μόνο που διαφοροποιεί τον Georges από την eleni63 είναι η προσθήκη του αριθμού... Αλλά και το πλήρες όνομά μου να είχα αμφιβάλω εδώ μέσα πόσοι θα με ήξεραν. Υπάρχει ξέρεις ένα ανέκδοτο για τους δικηγόρους. Οταν ακούσεις ότι είναι διάσημοι και γνωστοί συνήθως βρίσκεσαι στην κηδεία τους...

Πρωϊνέ, ΓΡΑΨΕ. Στήσε το Τρίτο σου...

Γίγαντα13, πίστεψέ με με τους κοριούς στεναχωρήθηκα πολύ...

pascal είπε...

- Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας ότι το πόσοι επισκέπτες έχει ο καθένας, δεν δείχνει και το πόσο αξιόλογα είναι αυτά που λέει. Ούτε επίσης ισχύει η ελιτίστικη αηδιούλα που έχω ακούσει άπειρες φορές «εγώ γράφω σοβαρά πράγματα και καθόλου εύπεπτα, γι’ αυτό και δεν με διαβάζουν πολλοί».
- Ο κατάσκοπος που λέτε είναι ένας μετρητής που χρησιμοποιείται από όλα τα sites του internet και από το 99,9% των bloggers. Ναι, ακόμα και από τον Νίκο Δήμου. Ναι, ακόμα κι’ εκείνος έχει αναφερθεί σ’ αυτόν, στο προηγούμενο blog του, βάζοντας μάλιστα και φάτσα- κάρτα φωτογραφία της μπάρας που δείχνει τους αναγνώστες του και λέγοντας ευχαριστώ στο (ομολογουμένως) πολυπληθές κοινό του.
-Με όλο το σεβασμό στην ηλικία σας (φαντάζομαι το 63 υποδηλώνει ημ. Γέννησης), σας λέω ότι πριν κρίνετε ανθρώπους και νοοτροπίες, καλύτερα είναι να πείτε μερικές κουβέντες μαζί τους, να δείτε πώς σκέφτονται, να τους μάθετε. Μέχρι τότε, μπορείτε να κρίνετε μεμονωμένα κείμενα, όχι ανθρώπους, πιστεύω.
- Τα λεγόμενά σας περί δίαιτας και γυμναστικής και δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν κ.λπ, τα αφήνω, προς το παρόν, ασχολίαστα. Αν με τσιγκλίσετε όμως, μπορώ μια χαρά να τα σχολιάσω.
- Ποτέ δεν είναι αργά για ευτυχισμένα παιδικά χρόνια. Ούτε για να ξαναβρείτε το χιούμορ σας, το οποίο, σ’ αυτό τουλάχιστον το post σας, το έχετε χάσει.
- Σας εύχομαι καλή συνέχεια, επ’ ευκαιρία της επετείου σας. Συγχωρέστε μου τον πληθυντικό. Δεν είναι ακριβώς της ευγενείας. Απλά, σε ορισμένους ανθρώπους (και πάλι μιλάω με βάση αυτό το ποστ σας, δεν σας ξέρω περισσότερο) μιλάς ΠΑΝΤΑ στον πληθυντικό. Ο ενικός μου κερδίζεται, ο πληθυντικός μου είναι τσάμπα.

Eleni63 είπε...

μη με ταράζετε στην ηλικία μου και πάθω τίποτε... με το ζόρι με κρατάνε με χάπια.Τώρα που έμαθα ότι έχουν όλοι κατάσκοπο φοβάμαι δεν θα ξαναπατήσω πλήκτρο. Φαντάζεστε ο μετρητής να καταμετρά παντού την παρουσία της Βάβως???
Καλώς ήρθατε στο Blog και σας βεβαιώνω ότι εδώ δεν θα σας μετρήσει κανείς.Μετράει η τεχνική περισσότερο...
Και σημειώνω ότι στον τύπο που με έβρισε χυδαία με αφορμή το τζαμί σχολίασα ότι μπορεί ελεύθερα να συνεχίσει. Με χαρά μου να ενημερωθώ περαιτέρω για την εξέλιξη που γνωρίζετε.
Στο μεταξύ να θυμάστε ότι δεν κρίνω όσους ακολουθούν αυτή την πρακτική. Δικαίωμά τους. Διαβάστε προσεκτικά: απλώς τους φοβάμαι. Και δεν θέλω να είμαι έτσι. Δικαίωμά μου νομίζω, γριά γυναίκα.

zinon είπε...

Εμένα πάντως Ελένη παρότι είσαι γριά γυναίκα όπως εσύ το λες ο ενικός μου είναι και τσάμπα και ειλικρινής…

Από την άλλη και μένα με τρομοκρατεί η ιδέα ότι με παρακολουθούν όταν παίζω στο Internet. Θα σου πει ο άλλος τι σε νοιάζει άμα δεν κάνεις ή δε βλέπεις κάτι κακό…

Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Και οι κάμερες στο δρόμο είναι κάτι εξαιρετικά κακό και αυτό δε θεραπεύεται από το ότι δεν κάνεις απαραίτητα κάτι παράνομο, οπότε δε σε πειράζει και να σε καταγράψουν…

Πέραν αυτού και επειδή στο Internet μπορεί να σερφάρεις και από βαρεμάρα ή περιέργεια δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να εδραιώνεις την πεποίθηση ότι όποιος επισκέπτεσαι είναι και πολύ σπουδαίος. Μπορεί άλλωστε και το κλικ στο ποντίκι κάποιου να είναι ακριβό, όχι μόνο ο ενικός ή ο πληθυντικός.

Τέλος, το ότι κάνει κάτι ο Νίκος Δήμου στο μπλογκ του δεν το νομιμοποιεί κιόλας. Σίγουρα πάντως το συγκεκριμένο είναι σαφές ότι έχει υψηλή επισκεψιμότητα και δε χρειάζονται μετρητές για αυτό.

Εμπρός λοιπόν στο δρόμο που χάραξε η AGB!!!

George είπε...

eleni63
Η έννοια του επώνυμου ίσως να μην έχει καλύψει το νόημα που ήθελα να δώσω. Άλλωστε επώνυμοι είμαστε όλοι. Πολλές επιθέσεις βλέπω οτι δέχεσαι και δεν το καταλαβαίνω.
Την θεωρώ άδικη. Βέβαια ο κατάσκοπος να ξέρεις ποτέ δεν μπορεί με ακρίβεια πόσοι μπήκαν ούτε το ποιοί. Είναι πιστεύω λίγο άχρηστοι. Προσωπικά πολλές φορές έχω βρεί πόστ στο δικό μου και ο κατάσκοπος μάλλον την είχε κόψει στον ύπνο. Δεν έδειξε τίποτα.
Προσωπικά έχω αλλά περισσότερο για να γνωρίζω κάποιους που έμπαιναν και ήθελα να εντοπίσω ποιοί είναι.
Μην ακούς τίποτα λοιπόν συνέχισε ακάθεκτη να τα "χώνεις" και μην σε νοιάζει τίποτα.

Nikos Dimou είπε...

Tώρα πληροφορήθηκα για το ποστ αυτό.

Θέλω να δηλώσω ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ έκανα σχόλιο για την eleni63 σε οποιοδήποτε blog.

Πόσο μάλλον που δεν συνηθίζω να γράφω σε άλλα blog (εδώ δεν προφταίνω το δικό μου) ούτε βέβαια να κάνω υβριστικά σχόλια.

Πρόκειται προφανώς για περίπτωση πλαστοπροσωπείας...

Eleni63 είπε...

Ζήνων επίκαιρα το λες για τις κάμερες. Με αφορμή την ρουκέτα στην Αμ Πρεσβεία λένε θα τις ενεργοποιήσουν όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οπότε τέρμα οι πολλές πολλές βόλτες.... Ιδίως αν ο σκύλος δεν είναι δυσκοίλιος θα είμαστε ύποπτοι καθώς θα γυρίζουμε γύρω από το τετράγωνο...

Eleni63 είπε...

Γιώργο ευχαριστώ...

Eleni63 είπε...

Κύριε Δήμου, τι έκπληξη...
Δεν ξέρω ποιό είναι το μεγαλύτερο ερωτηματικό τώρα...
Που υπάρχουν πλαστοπροσωπείες τέτοιου τύπου? και πώς γίνονται?
που δεν ξέρω αν και αυτή η δήλωση είναι η σωστή αν και θα το ήθελα πολύ?
που τόσο καιρό αναρωτιόμουν γιατί "αυτή η γλώσσα"?
Αποφασίζω ότι να μην φοβάμαι και να μην προβληματίζομαι άδικα. Η ποιότητά σας δεν άλλαξε από ένα πλαστό σχόλιο.
Αλλά δεν έχει νόημα τόσος πόνος για ένα παιχνίδι.
Με τιμάτε με την πρωτοβουλία και ακόμη περισσότερο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον "καλοθελητή" που σας το σφύριξε. Είναι φίλος και δικός σας όπως αποδεικνύει και δικός μου.
Συνεπώς στον ανώνυμο τρίτο ένα μεγάλο ευχαριστώ. Για κάτι τέτοια αξίζει η προσπάθεια.
Παρά ταύτα μια πλαστοπροσωπεία είναι κάτι που προσβάλλει όχι τόσο το φουκαρά που του τα'χώσανε εξαίφνης όσο του προσώπου που φέρεται να δηλώνει βρισιές.