Παρασκευή, Δεκεμβρίου 01, 2006

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου



Οι πόλεις είναι ολοστόλιστες και γιορτινές. Ο Δεκέμβρης ξεκινά με ελπίδα και κέφι για γλέντι, γιορτές και προσδοκίες για το νέο χρόνο. Ξέρω ότι τα μελομακάρονα θα τα αγοράσετε και μαζί τους και τους κουραμπιέδες. Ότι το σπίτι δεν θα μοσχομυρίσει. Ξέρω ότι το «οικογενειακό» τραπέζι δεν θα είναι όπως στο σινεμά ή την παιδική ηλικία κάποιων, ξέρω ότι παρά τις εντυπώσεις των πολιτικών μας πολλοί δεν θα μπορέσουν να αγοράσουν δώρα στα παιδιά τους. Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα είναι μόνοι και μελαγχολικοί.
Δείτε τα περιοδικά με ωροσκόπια: πόσες σκόρπιες προσδοκίες, πόσα όνειρα για το νέο χρόνο…

Μια νέα ζωή, και ποιος δεν θα την ήθελε. Καλός φίλος που χωρίζει είπε στα παιδιά του ότι έτσι ελπίζει να αποκτήσει μια άλλη ζωή. Και ποιος δεν θάθελε μια άλλη ζωή για το 2007!

Ο ΓΑΠ θέλει και αυτός μια άλλη ζωή. Πάει η Μαριλίζα του!
Η Σεγκολέν ξεκινά. Ο ΟΛΠ διαμαρτύρεται.
Ο Πάπας Βενέδικτος θέλει και αυτός τη δική του άλλη ζωή.

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου όμως είναι αυτή η ζωή. Πριν την αλλαγή τη μεγάλη. Η πραγματικότητα που ναι, τελειώνει, αλλά υπάρχει ακόμη.
Η ζωή που ζούμε, η δική μας ζωή είναι ακόμη εδώ.

Αυτός λοιπόν ο τελευταίος μήνας ενσαρκώνει το ζευγάρι αυτής και της άλλης ζωής, της πράξης και του ονείρου.
Προσωπικά δεν πιστεύω σε «άλλες ζωές» ούτε σε ωροσκόπια.
Ελπίζω όμως ολόψυχα ο τελευταίος μήνας του 2006 που ξεκινά σήμερα να μην είναι μόνον καταναλωτικός, γκρινιάρης, καταθλιπτικός και ονειροπόλος. Να μην έχει μάταιους απολογισμούς και άπειρα σχέδια. Να μην είναι μήνας δίαιτας ενόψει της κραιπάλης που φθάνει.

Εύχομαι να είναι ένας μήνας σαν όλους τους άλλους, ένας μήνας της πραγματικής ζωής. Εύχομαι επίσης και οι άλλοι μήνες του χρόνου να επιτρέπουν τα όνειρα και τα σχέδια.

Ο τελευταίος μήνας του χρόνου είναι πολύ ζόρικος για όλους. Όταν περπατώ με το σκύλο στο δρόμο ανταλλάσσω καλημέρες με την νέα τάξη των ζωόφιλων που αποτελεί πλέον σθεναρή κοινωνική ομάδα. Ξέρετε τι μου λένε όλοι χαϊδεύοντας το μουσούδι του σκύλου μου? Ότι ζηλεύουν το σκοτωμένο κυνηγό που τον έκλαψε το σκυλί του! Ότι μόνο τα σκυλιά πλέον αγαπούν… Τόσες γιαγιάδες της γειτονιάς την ίδια κουβέντα. Τόσοι νεαροί την ίδια κουβέντα.
Όλοι ονειρεύονται αφοσίωση και συναίσθημα! Το βλέπω τόσες φορές τη μέρα.
Αυτοί είμαστε εμείς. Αυτή είναι η πραγματική ζωή.

Καλό μήνα να έχουμε!

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Εύχομαι να είναι ένας μήνας σαν όλους τους άλλους, ένας μήνας της πραγματικής ζωής. Εύχομαι επίσης και οι άλλοι μήνες του χρόνου να επιτρέπουν τα όνειρα και τα σχέδια"

η πιο ωραια ευχη που εχω ακουσει!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό είναι το πιο τρομακτικό κείμενο από όλα όσα έχεις γράψει:

"Ξέρετε τι μου λένε όλοι χαϊδεύοντας το μουσούδι του σκύλου μου? Ότι ζηλεύουν το σκοτωμένο κυνηγό που τον έκλαψε το σκυλί του! Ότι μόνο τα σκυλιά πλέον αγαπούν…"

Ανώνυμος είπε...

Καλό μήνα σ' όλους. Κι από μένα.

ΥΓ Όποιος δεν μπορεί ή δεν θέλει να ΄χει σπίτι δικό του κατοικίδιο, ας ταΐσει κάνα αδέσποτο.

Και, του εγγυώμαι, η ψυχούλα του θα ξαλαφρώσει. Έστω και για λίγο. Αλλ' αυτό είναι ήδη πολύ.

Walter είπε...

Εύστοχη η ιδιαίτερη μνεία του τελευταίου μήνα του χρόνου. Πολύ ωραίο κείμενο! Όλα από τον χρόνο τα χάνουμε και όλα από τον χρόνο τα περιμένουμε...

anonymos είπε...

Μια μέρα περισσότερη από την στιγμή που άρχισα, μια μέρα λιγότερη από την στιγμή που θα φτάσω. Αυτό είναι η σημερινή μέρα και τίποτε άλλο.
Ένα σημείο στην προσδοκόμενη μεταβολή μου και μεταβολή σας.

Αλλά η μεταβολή μου εξαρτάται από την μεταβολή σας, η απόστασή μου από την απόστασή σας. Γιαυτό και προσπαθώ να αγαπώ, για να έλκομαι.

Μπορεί να μην τα καταφέρνω και πολύ καλά, όμως δεν είναι πολύ απλό?

Eleni63 είπε...

ymeli στο εύχομαι και προσωπικά!

VROMIE ΔΥΣΤΥΧΩς είναι απολύτως αληθές! Σήμερα πάλι τα ίδια μούλεγαν άγνωστοι άνθρωποι.
Antvol ορθά ομιλείς.

Walter έτσι όπως όλοι ετοιμάζονται σκέφθηκα το σήμερα.
Τα σεβάσματά μου Anonyme.

Ανώνυμος είπε...

Ενα ωραίο κείμενο σε ένα ενδιαφέρον blog. Ιδιαίτερη μνεία στον τρόπο με τον οποίο κλείνετε κάθε post, με ένα δικό σας ανακεφαλαιωτικό σχόλιο Ελένη...

Καλή συνέχεια

dodo είπε...

"Να μην έχει μάταιους απολογισμούς και άπειρα σχέδια"
Μ' αρέσει πολύ αυτή η ευχή, είναι λυτρωτική...
Ένα τρυφερό χάδι στο αυτί τού σκύλου σου!

Stavros Katsaris είπε...

Καλημέρα!
Το αφιέρωμα στα λουλούδια μόλις τελείωσε!
Ένα μεγάλο μεγάλο ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου!

Ανώνυμος είπε...

Τόσο τρυφερό και τόσο προχωρημένο κείμενο! Καλημέρα

Eleni63 είπε...

Σταύρο το αφιέρωμα για τα λουλούδια είναι μια καταπληκτική ιδέα για την οποία όλοι σε ευχαριστούμε.
σε όσους είδατε τρυφερότητα στα Δεκεμβριανά μου επίσης ευχαριστώ και εκ μέρους του σκύλου.
Νυκτιπόλε μου το τρομακτικό αυτό γεγονός συμβαίνει. και συνεχίζεται. Μετά το πολλαπλό αγροτικό μακελιό και το σκυλί που πενθούσε το σκοτωμένο του αφεντικό το ακούω στο δρόμο καθημερινά.

Πρωινέ καλώς ήλθες.

Кроткая είπε...

αχ, βρε Marilενη, αφού γράφεις τόσο όμορφα, γιατί να γράφεις λυπητερά; Μόνο εγώ είμαι το χαζοχαρούμενο που νιώθει καλά εδώ μέσα; :)

anonymos είπε...

Δεν βρίσκω καθόλου λυπητερά τα κείμενα Krotkaya. Αντίθετα, είναι δηκτικά, ειλικρινή και έχουν μια, δυσεύρετη πια, χιουμοριστική διάθεση.

Για να χαλάσω λίγο την φαντασίωσή σας θα αναφέρω ότι η σχέση ανθρώπου - σκύλου δεν είναι σχέση αγάπης αλλά ερωτική.