Σειρά έχει το 16.
Μεγάλο το έργο της Επιτροπής Βερέμη, της σημερινής ανακοίνωσης της Ακαδημίας Αθηνών ( Kαθημερινή σήμερα) συμπάντων των συνταγματολόγων (δείτε και τον έντονο διάλογο Αλιβιζάτου – Βενιζέλου), σημαντικής μερίδας του Τύπου (δείτε τα καθημερινά δημοσιεύματα αφιερώματα κοκ), σημαντικός ο διάλογος και στα blogs ,κλείσαν τόσες φορές και οι δρόμοι, χάθηκαν εξεταστικές, οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται.
Γιατί?
Διότι ομόφωνα, αν και με αποχρώσεις, τα δύο κόμματα εισηγούνται την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος. ώστε να επιτραπεί η ίδρυση ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων.
Η αναθεώρηση είναι κάτι που απασχολεί τη χώρα κάθε τόσο περισσότερο από την ανεργία ή την ακρίβεια. Περισσότερο από την πολιτική αποτυχία των κομμάτων ή την χωρίς όνειρα και προοπτικές ζωή των πολιτών της. Η αναθεώρηση χρόνια τώρα είναι μια κάποια λύση για να περνά ο καιρός, να προκηρύσσονται εκλογές χωρίς άλλη δικαιολογία. Και όλοι τσιμπάμε. Πριν λίγα χρόνια η αναθεώρηση στόχευσε στη διαπλοκή. Τώρα στοχεύει στο 16.
Θα ήθελα λοιπόν και εγώ η χαζή ξανθειά όπως με βλέπετε στη φωτογραφία, να θέσω έναν αυθόρμητο προβληματισμό προς τους αναθεωρούντες και αναθεωρητές πάσης φύσεως.
Η τύχη των προηγούμενων αναθεωρήσεων δεν μας προβληματίζει διόλου? Η αποτυχία της υπόθεσης των ασυμβιβάστων δεν μας δίδαξε τίποτε? Είτε πρόκεται για το Λυκουρέζο είτε για το Μπόμπολα και τα λοιπά «διαπλεκόμενα» κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να προβεί σε αυτοκριτική που τόσα χρόνια εκθέτει τον τόπο με την αγραμματοσύνη του? Όσοι υπεραμύνονται τώρα του άλλου αριθμού του 14.9 ή κλαίνε για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και τον δυστυχή Λυκουρέζο που έχασε τη θέση του στη Βουλή γιατί δεν μίλησαν τότε, λίγα μόλις χρόνια πίσω?
Τους θυμάμαι στα συνέδρια. Ήταν όλοι τους εκεί.
Τους διάβαζα και στις εφημερίδες. Ήταν όλοι τους εκεί.
Διάβαζα και τα βιβλία τους. Για την ταμπακέρα κουβέντα. Γκρίνιαζαν μόνο για το περιβάλλον (άλλος αριθμός και αυτός: το 24 !)
Διάβασα μετά και τις γνωμοδοτήσεις τους. Το παπί όλοι.
Θυμάμαι μόνο το ζήλο τους να εμπλακούν ως δικηγόροι στις υποθέσεις που άνοιξαν όταν το πράγμα ζόρισε. Τότε το Σύνταγμα (και την κατάντια του) δεν το πόνεσε κανένας. Ούτε έκλαψε στο ενδεχόμενο να καμφθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το δικό μας μικρό και τιμημένο Συνταγματάκι. Λίγο γκρίνιαζε το Συμβούλιο Επικρατείας και να! Το αναθεωρούμε και αυτό να μάθει να προσέχει.
Αφού λοιπόν γεμίσαμε το Σύνταγμα «Ανεξάρτητες Αρχές» και «Διαπλοκή» τώρα του προσθέτουμε και άρθρο 16. Που είχε βέβαια μπόλικο.
Διότι τόσα χρόνια κανείς μα κανείς δεν γκρίνιαζε για ένα κείμενο ποτάμι που έλεγε τόσα και τόσα άκομψα (πλην της απαγόρευσης για τα ιδιωτικά ΑΕΙ).
Τώρα φυσικά και ορθά θέτει τα θέματα ο κ. Αλιβιζάτος. Και ποιος να διαφωνήσει τάχα μαζί του? Προφανώς και είναι κραυγαλέοι οι αναχρονισμοί του άρθρου 16. Προφανώς και μετά την απόφαση Valentina Neri του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν είναι δυνατό να μην αναγνωρίζονται τα πτυχία. Προφανώς και η ελληνοχριστιανική παιδεία είναι κατάλοιπο της Χούντας. Προσωπικά με βρίσκει σύμφωνη.
Έχω όμως βρε καλέ μου κύριε Καθηγητά μια απορία.
Τόσα χρόνια δεν τόβλεπες? Όταν μιλούσες για τον αρχοντοχωριατισμό της προηγούμενης αναθεώρησης φωνούλα δεν είχες να πεις και για τούτο το ρημάδι? Την οδηγία που ερμήνευσε το ΔΕΚ στην Valentina Neri δεν την είχαμε και τότε ολόιδια?
Και εσύ Ευάγγελε που περί πολλά τηρβάζεις και μπλογκάρεις ενεργά γιατί τέκνον δεν σκέπτεσαι τα έργα σου την προηγούμενη φορά που ήσουν αρχι - αναθεωρητής? Γιατί μαλώνεις με το Νικολάκη τώρα που τον φώναξε ο αρχηγός για να γνωμοδοτήσει?
Και τόσα χρόνια που διδάσκεται παιδιά δεν σκεφθήκατε ότι αυτό το πανεπιστήμιο που υπηρετείτε τα σακατεύει? Τόσα χρόνια που ανήκετε στο μαγαζί αυτό δεν ξέρατε αυτά που δηλώσατε με την Επιτροπή Βερέμη? Αλλά και οι Ακαδημαϊκοί μας από ποιο Πανεπιστήμιο προέρχονται? Αν θυμάμαι καλά εκείνο τον αμερικάνο τον έδιωξαν. Το ελληνικό πανεπιστήμιο τους άνδρωσε και τους προήγαγε στην ακαδημία. Εκεί που ήταν τότε λοιπόν άλλο 16 τους καθοδηγούσε?
Καλά εμείς οι απέξω να λέμε. Αλλά εσείς πώς άντεξατε?
Μετά το νόμο πλαίσιο του Πασοκ «τω καιρώ εκείνο» και την αποχουντοποίηση «τω καιρώ εκείνω» τα πανεπιστήμια της χώρας γέμισαν βοηθούς και καθηγητές πάσης φύσεως που με τα χρόνια έγιναν κατεστημένο. Φυσικά τα χρόνια αυτά έγιναν και Πασοκ και λειτούργησαν ως ΠΑΣΟΚΟΙ ή συνεργάτες τους. Μετά που έγινε η Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση και ήθελε και αυτοί τις elites της (καθότι ο κ. Βαρβιτσιώτης δεν αρκεί για αναθεωρητής… προδήλως ενώ ο κ. Παυλόπουλος καταδικάσθηκε σε αναθεωρητική σιγή μετά το φιάσκο του άλλου μαγικού αριθμού του 14.9) έπρεπε να βρούμε φωνές να μας στηρίζουν. Κάτι βέβαια γίνεται και με τους υπάρχοντες. Αλλά …λίγα πράγματα.
Έτσι αφού γέμισε η χώρα διάφορα τοπικά πανεπιστήμια (κάθε πόλη και στάδιο κάθε χωριό και γυμναστήριο) και δεν έχει φοιτητές να βάλει μέσα ούτε πτυχία να τους δώσει σοβαρά προχωρεί στα περαιτέρω. Μαγικός αριθμός αυτή τη φορά το άρθρο 16.
Η Ελλάδα δεν είχε ποτέ της δομημένη αστική τάξη ούτε κατάφερε να τη δημιουργήσει μέχρι τώρα. Κινείται εκδικητικά κάθε κύμα συμπολιτών που αποκτά χρήμα κατσαπλιάδικο και θρασύ. Να φάει τους άλλους. Κάτω η σημαία του Αλβανού. 40% οι συγγενείς στην Ιατρικοί, σίγουρες καριέρες οι βοηθοί... Σπουδάζει για να μπορεί να βρίζει έγκυρα. Όχι για να σκέπτεται. Διδάσκει για να κονομάει. Ή να περνά στην πολιτική. Και να αναπαράγεται με γαλήνη.
Οι «άλλοι» είναι αλλού σε χώρες άλλες. Τόσα παιδιά που αξίζουν έφυγαν και ευτυχώς γι’αυτά. Και αν έχετε παιδιά και σεις εκεί να τα στείλετε.
Ελπίζω το άρθρο 16 να αναθεωρηθεί. Κακό δεν θα είναι. Δεν σας κρύβω όμως ότι θα επιθυμούσα να αφαιρεθούν κάποια πτυχία για όσους ασελγούν στο Σύνταγμα χρόνια τώρα και δεν ντρέπονται να επανέρχονται με δικαιολογίες άσχετες. Τόσες αποτυχίες δεν δίδαξαν τίποτε? Κανείς δεν ντρέπεται ποτέ?
Αν λοιπόν γίνει κάποτε ένα πάρτυ για τους πονεμένους αριθμούς αυτού του τόπου, για τη μαγεία τους που ξεγυμνώνει, θάθελα όλοι οι κουμπούρες που δυστυχώς μα με ρουσφέτι μα με αντιγραφή πέρασαν και πήραν πτυχίο να είναι εκεί. Να μετρηθούν τα λάθη που μας κόστησαν τόσα χρόνια. Και να λάβουν τον «έπαινό» τους αντί να εκλέγονται βουλευτές και να γίνονται Υπουργοί.
Στο πάρτυ αυτό θα τραγουδώ Happy birthday sweet sixteen αλλά δεν θα είναι για το άρθρο 16.
Θα είναι για όλα τα δεκαεξάρια αυτού του τόπου που αριστεύουν και με κάποιο απόλυτο μαγικό αριθμό (19.7... 19,4...) περνούν στα Ιδρύματα (που διόλου δεν μας νοιάζει αν είναι ιδιωτικά ή δημόσια) για να μαδήσουν από ελπίδες και φαντασία. Για να ισοπεδωθούν και να υμνήσουν την αγραμματοσύνη. Για τα επιτυχημένα «δεκαεξάρια» αυτά που έκαναν περήφανους τους γονείς και πήραν δώρο αυτοκίνητο.
Θα είναι, ακόμη πιο πολύ, για τα άλλα δεκαεξάρια που δεν πήραν τους μαγικούς βαθμούς και έμειναν απέξω. Που έτρεξαν στα Κολλέγια, στην Αγγλία και τη Ρουμανία που έγιναν άνεργοι και μόνοι συμπολίτες σε απόγνωση. Τα λυπημένα δεκαεξάρια της «αποτυχίας». Αυτά με τις θυμωμένες μαμάδες και την ήττα στην όψη.
Θα τους τραγουδήσω και θα χορέψω την εφηβεία τους που πέρασε και πάει. Και: Ας αχίσουν οι χοροί...
Θα είναι, ακόμη πιο πολύ, για τα άλλα δεκαεξάρια που δεν πήραν τους μαγικούς βαθμούς και έμειναν απέξω. Που έτρεξαν στα Κολλέγια, στην Αγγλία και τη Ρουμανία που έγιναν άνεργοι και μόνοι συμπολίτες σε απόγνωση. Τα λυπημένα δεκαεξάρια της «αποτυχίας». Αυτά με τις θυμωμένες μαμάδες και την ήττα στην όψη.
Θα τους τραγουδήσω και θα χορέψω την εφηβεία τους που πέρασε και πάει. Και: Ας αχίσουν οι χοροί...
Όσο για το άρθρο 16, κανείς δεν δικαιούται δια να ομιλεί γι’αυτό, και ιδίως οι νυν πανεπιστημιακοί και ακαδημαϊκοί. Χρόνια τώρα επιτέλεσε το σκοπό του: τους έδωσε άφθονη δημοσιουπαλληλική εργασία και παράλληλες ενασχολήσεις, τους έδωσε ψευδαίσθηση μεγαλείου, τους έστειλε σε αξιώματα, τους έδωσε μαχαίρι και πεπόνι.
Μόνον να το υμνούν μπορούν.
Διότι τους επέτρεψε να υπάρχουν ενώ χρόνια τώρα θα όφειλαν να είχαν αργά αργά και διακριτικά αποσυρθεί,μετά από τόσα σφάλματα και τέτοια κατάντια της παιδείας.
τα φροντηστήρια στου Μίκυ δεν καταφέρνω να μάθω τα links, μπορείτε όμως μόνοι σας να τα καταφέρετε αν πάτε στο coogle)
13 σχόλια:
Δυστυχώς όλοι αυτοι οι "αποτυχημένοι", έχουν το καλό επιχείρημα ότι ο κόσμος τους εκλέγει και κάνουν ή μάλλον διατηρούν τα κατά καιρούς κεκτημένα της κάθε λογής συντεχνίας.
Γιατί οι περισσότεροι από εμάς, ενταγμένοι στην συντεχνία που μας εκφράζει περισσότερο, κατοχυρώνομαστε και αδρανούμε.
Καμιά φορά καταγγέλουμε. Αλλά ευλαβικά κάθε 4 χρόνια τους ψηφίζουμε και τους στηρίζουμε. Γιατί φοβόμαστε μήπως ποτέ σταματήσει αυτή η καλοκουρδιμένη μηχανή, που στηρίζει τα κεκτημένα μας.
Κοιταμε το δικό μας δέντρο και αψηφούμε το δάσος όλων μας.
Δεν με πειράζει που οι Ακαδημαικοί καταγγέλλουν. Και είμαι σίγουρος ότι αυτά τα πιστεύουν χρόνια τώρα. Αλλα τόσα χρόνια μες στα Πανεπιστημιακά ιδρύματα, γιατί δεν καταφέραν να βάλουν ένα φρένο στην όλη κατάσταση της Παιδείας. Γιατί δεν κατάφεραν να περάσουν τις θέσεις τους στα αμφιθέατρα?
Γιατί απλά δεν αγωνίστηκαν ουσιαστικά. Γιατί θέλει πολλά κότσια όντας ελίτ να συγκρουστείς με το κατεστημένο... Και οι Ακαδημαικοί μας αυτοί ποτέ δεν τα είχαν!
Φίλε, ο δικός μας φίλος είναι άσπρος και κάνει τα ίδια τσαλίμια! Καλώς ήρθες! με την ευκαιρία ήθελα να σε ρωτήσω πώς καταφέρνεις τόσα πολλά τεχνικά κόλπα στο blog σου? Υπάρχει κάτι να διαβάσω? εγώ συχνά ούτω φωτογραφία δεν μπορώ να ανεβάσω παρότι ξέρω πώς γίνεται. Με πάει κόντρα το σύστημα...
Κάπου το πάς! που το πάς;
Αφού έκανα πολλές επαναλήψεις ανάγνωσης, νομίζω έχεις εμπεδώσει τη Σωκρατική ειρωνία.
Μηδέ πρό της Σωκρατικής μαιευτικής σου μακάριζε,
ιδού η Ρόδος σου, το επόμενο βήμα.keep walking.
Πραγματικά φίλε phile, απαιτεί κότσια η σύγκρουση με το κατεστημένο και ιδίως όταν αυτό έχει σχεδιάσει προσεκτικά τις κινήσεις του.
Απαιτεί όμως αλλά τόσα κότσια η αυτοσυγκράτηση όταν ακούς να ξεστομίζονται αβάσιμες κατηγόριες.
Ας κάνω μια ιστορική αναδρομή: Το 1983, όποιος εναντιωνόταν με την εφαρμογή του περίφημου "νόμου πλαίσιου" για τα ΑΕΙ, χαρακτηριζόταν αντιδραστικός, αναχρονιστικός, αντιλαϊκός και φερέφωνο του "κατεστημένου", από τις "δημοκρατικές" δυνάμεις εκείνης της εποχής.
Παρόλα αυτά πολλοί Πανεπιστημιακοί, οι οποίοι ήθελαν βέβαια να γλιτώσουν από την παντοκρατορία της "έδρας" αλλά προέβλεπαν ότι αυτός ο νόμος θα δημιουργούσε το σημερινό μπάχαλο, εναντιώθηκαν. Και βέβαια έλαβαν το χαρακτηρισμό που τους άξιζε από την "διανόηση", η οποία μόλις είχε αρχίσει να διαστρεβλώνει τις έννοιες των λέξεων με μεγάλη ευκολία και χωρίς ντροπή.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά και αναφέρονται στο κείμενο της Elenis63.
Η απάντηση στην ερώτησή σου "Γιατί δεν κατάφεραν να περάσουν τις θέσεις τους στα αμφιθέτρα?" είναι πολύ απλή: Διότι το κοινό των αμφιθεάτρων προερχόταν κατά 80% από φοιτητές ξένων Πανεπιστημίων που είχαν φροντίσει οι υθίνοντες να μεταγραφούν στα Ελληνικά Πανεπιστήμια (μην ξεχνιόμαστε!). Ανθρωποι που εισήλθαν με μόνη αξιολόγηση την ανεπάρκειά τους να ξεπεράσουν ένα αδιαβλητο σύστημα και την οικονομική τους ευμάρεια.
Έχεις την εντύπωση ότι αυτοί οι άνθρωποι ενδιαφέρονταν για το κοινό καλό και για το δίκαιο?
Και δεν είναι οι ίδιοι που στελέχωσαν το κατεστημένο λόγω του ότι είχαν αρκετό χρήμα, γνωριμίες και μεγάλη γλώσσα? Βλέπεις λοιπόν σε ποιούς σχεδίαζαν από την αρχή να στηριζόμαστε? Σε ανίκανους να αντεπεξέλθουν σε μια απλή αξιολόγηση! Πως λοιπόν να επιζητούν συνεχείς αξιολογήσεις? Πως να κάνουν αυτοκριτική?
Πρέπει το θέμα να ξεκαθαρίσει κάποτε. Τα Πανεπιστήμια δεν είναι τόπος επιμόρφωσης. Πρωταρχική μέριμνα των Πανεπιστημιακών είναι η έρευνα και η ανάπτυξη ελεύθερης σκέψης. Για να αναπτύξεις όμως ελεύθερη σκέψη πρέπει ήδη να κατέχεις κριτική σκέψη. Και ο τρόπος ανάπτυξης της δεν διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο αλλά στο Δημοτικό, στην πρώτη βαθμίδα εκπαίδευσης. Το σύστημα της παιδείας νοσεί σε όλα τα επίπεδα.
Πάντως τα Ελληνικά Πανεπιστήμια αντέχουν ακόμα, λόγω του ότι υπάρχουν άτομα που υπερβάλλουν τον εαυτό τους. Διότι υπάρχουν ακόμα άτομα που ενδιαφέρονται για κάτι περισσότερο από το ξερό ατομικό ή συντεχνιακό συμφέρον.
Τώρα, Ελένη, τι να πει κανείς στο θέμα αυτό, χρονιάρες μέρες, θα 'πρεπε να γράφει ώρες, κι ειδικά όσοι ξέρουν λίγο τα πράγματα.
Αρκούμαι να πω πως, σε ό,τι γράφεις, έχεις απόλυτο δίκαιο. Κι άλλο τόσο. Κι αυτό με συντελεστή, βάλε όποιον αριθμό θέλεις.
Η Ελλάδα λοιπόν, είναι η χώρα που, μεταξύ άλλων, παρέχει στους ευτυχείς πολίτες της, αλλά και σ' όσους αλλοδαπούς ευλογηθούν να πατήσουν τα εδάφη της, δύο σπουδαία αγαθά εντελώς δωρεάν: παιδεία και υγεία. Σπουδάστε λοιπόν ελεύθερα, φίλοι. Ό,τι θέλετε, υπέροχοι δάσκαλοι και καθηγητές στη διάθεσή σας, κι όχι μόνο τις εργάσιμες ώρες. Κι αρρωστήστε κι ελεύθερα, εξαιρετικοί γιατροί ανυπομονούν να σας αναλάβουν και να σας κάνουν καλύτερο από πριν.
Αυτό βέβαια είναι το demo. Γιατί, η μέση ελληνική οικογένεια έχει φτάσει να ξοδεύει για την παιδεία τόσα λεφτά, όσα θα αρκούσαν για να ιδρυθεί σε κάθε γειτονιά ένα σχολείο. Κι άλλα τόσα και περισσότερα στους γιατρούς, αφού η αρρώστια δεν σέβεται κανένα, ούτε καν τους μορφωμένους.
Να αναθεωρηθεί λοιπόν το άρθρο 16. Κι όχι μόνο να αναθεωρηθεί, αλλά να γραφεί και με μεγαλύτερα γράμματα, να χρησιμοποιηθεί διαφορετική γραμματοσειρά και bold γραφή. Καμία αντίρρηση.
Γιατί, ό,τι και να γίνει, ο νεκρός δεν ζωντανεύει. Κι η δημόσια παιδεία, μαζί με τη δημόσιαα υγεία, μας τέλειωσαν. Δεν μας τέλειωσαν όμως οι καθηγητές. Όπως και οι γιατροί ΕΣΥ. Που, σε αντίθεση με τις σχετικές διατάξεις, χαίρουν άκρας υγείας. Όπως κάτι γύπες σε αμερικάνικα γουέστερν. Που κάθονται στα ξερά κλαριά και περιμένουν ήσυχα την ώρα τους, όταν οι καλοί κι οι κακοί λύνουν τις διαφορές τους με τον μόνο τρόπο που αυτοί ξέρουν.
Αυτό που με ξενίζει Eleni63, είναι γενικώς η αναθεώρηση του Συντάγματος. Τόσο άχρηστο είναι ώστε να χρειάζεται συνεχώς αναθεώρηση? Μήπως πρέπει να γίνει και αναθεώρηση του άρθρου 1?
Εξήγησέ το μου, σε παρακαλώ!
παιδιά,
καινούργια ιστορία του Antvol ενόψει. Δεν απαντάω σε κανέναν. Νύχτα είναι γύρισα από το σινεμά αλλά ο φίλος μας μας έχει δώρο φυλαγμένο. Σπεύδω.
Ναι, μόνο που στις 12 η ώρα το μεσημέρι κυκλοφόρησε η β' έκδοση. Τι τα θες, της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελάει.
me olon ton sevasmo se esas tous nomikous, nomizo oti an den ginei anatheorisi sta miala ton elinon, kanena arthro den prokeitai na ftiaksei thn katastash. Isos mia mazikh lovotomh... tha eprepe na arxisei i shzhthsh me to poioi nomoi apo tous yparxodes throudai kai poioi apo tous neous BOROUN na thrhthoun! Meta vlepoume
(syggnomh gia ta greeklish)
Αγαπητή Ελένη, υπάρχουν βιβλία για html, αλλά αν δεν παίξεις μόνη σου δεν κάνεις κάτι.
Ότι απορία έχεις μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου και εγώ θα προσπαθήσω να στην λύσω.
Φίλε anonymos. Πολλές δικαιολογίες. Το αποτέλεσμα μετράει και αυτό κρίνει το σύνολο, γιατί ως μονάδες δεν αμφισβητώ ότι υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίες και πάλι δεν μπόρεσαν να επηρρεάσουν όσο θα έπρεπε το γενικότερο Ακαδημαικό και Πανεπιστημιακό περιβάλλον.
Κάνω και γώ σεφτέ στο blog σου ευχόμενος και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σ' ολους τους bloggers. Σε σχέση με το post θα ήθελα και γω να εκφέρω μερικές από τις πολλές απορίες που καιρό τώρα δεν μπορώ να βρώ μιά ικανοποιητική απάντηση: 1).Πώς κάποιος υποψήφιος που έχει 18,788 σπουδάζει π.χ πολιτ. μηχανικός ενώ ο άλλος με 18,787 θεωρείται ανίκανος.2).Πώς κάποιος φέρει μπάτσελορ και μάστερ, ισοτιμάται εδώ (μπορεί να χρειασθεί να δώσει και μερικά μαθήματα, ορθά ίσως μερικές φορές) αλλά το μάστερ δεν του αναγνωρίζεται. Πολλοί από τους μεγαλοκαθηγητάδες εδώ χλευάζουν τα μάστερς, αλλά οι ίδιοι τα παρουσιάζουν με bold όταν αναγράφουν τα προσόντα τους. 3). Πτυχιούχος με "λίαν καλώς" απ το Yale πριν λίγο καιρό κρίθηκε ανεπαρκής γιά ελληνική ισοτιμία και του δόθηκε ο τίτλος "Μηχανικός έργου", γενικός και αόριστος με αποτέλεσμα να μη μπορεί να συμμετάσχει σε κανένα δημόσιο διαγωνισμό γιατί απλούστατα δεν προκηρυσσεται ποτέ διαγωνισμός με ένα τίτλο που δεν υπάρχει;
"...περνούν στα Ιδρύματα (που διόλου δεν μας νοιάζει αν είναι ιδιωτικά ή δημόσια) για να μαδήσουν από ελπίδες και φαντασία. Για να ισοπεδωθούν και να υμνήσουν την αγραμματοσύνη..."
Αυτό ακριβώς είναι το πιό αποκαρδιωτικό- και όχι μόνον ελληνικό, φοβούμαι.
Καιρός να αποφασίσουμε τί αλήθεια θέλουμε από την μαζική εκπαίδευση...
Αγαπητέ giant13 αναφερόμουν στον κανόνα και όχι σε επιμέρους περιπτώσεις.
Άλλωστε όπως πολύ καλά γνωρίζεις η αναγνώριση πτυχίων και άλλων τίτλων αλλοεθνών Πανεπιστημίων εξαρτάται από διακρατικές συμφωνίες.
Στις ΗΠΑ που ανέφερες για παράδειγμα οι Ελληνικοί τίτλοι όχι μόνο δεν αναγνωρίζονται αλλά για να αποκτήσεις πράσινη κάρτα εργασίας πρέπει να ξανασπουδάσεις από την αρχή σε τοπικά Πανεπιστήμια.
Η ερώτηση για ποιόν λόγο γίνεται αυτό εφόσον οι μεταπτυχιακές σπουδές επιτρέπονται σε ξένους φοιτητές, οι οποίοι είναι ισότιμοι με τους Αμερικάνους, και γιατί πολλοί από αυτούς επανδρώνουν τελικά τα Αμερικάνικα Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, έχει την ίδια απάντηση με την ερώτηση που έθεσες.
Δηλ. για τον ίδιο λόγο που ενώ οι Αμερικάνικοι Πανεπιστημιακοί τίτλοι δεν αναγνωρίζονται αυτομάτως, είναι απαραίτητη, σχεδόν, προϋπόθεση για Πανεπιστημιακή καριέρα σε Ελληνικά Πανεπιστήμια.
Επικρατεί η προκατάληψη (τεχνιέντως?): "ότι Δημόσιο κακό, ότι Ιδιωτικό καλό". Υπάρχουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια στην κορφή αλλά είναι πολλά περισσότερα αυτά που βρίσκονται στην βάση (στον πάτο) της ιεράρχησης.
Το αυτό συμβαίνει και με τα ιδιωτικά Νοσοκομεία και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις εν γένει.
Φίλε phile, δεν εξέφρασα καμιά δικαιολογία. Απλώς ανέφερα το ιστορικό της υπόθεσης. Το πως δηλ. κάποια άτομα αντέδρασαν και τον τρόπο που αντιμετωπίστηκαν από τον κοινωνικό ιστό. Διότι φίλε μου δεν είσαι εγκληματίας μόνο αν συμμετέχεις σ' ένα έγκλημα αλλά και όταν το παρακολουθείς να συμβαίνει χωρίς να αντιδράς ή ακόμα χειρότερα αν συντάσεσαι με τους εγκληματίες.
Για την κατάντια της παιδείας δεν ευθύνονται μόνο οι μετέχοντες σ' αυτήν αλλά όλοι. Όλοι που παρακολουθούσαν να συμβαίνει και δεν έκαναν τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου