Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006

Στη Γενιά του Πολυτεχνίου


Σας είδαμε στους δρόμους τότε που ήμασταν μικρά, με δέος και απορία. Κοιτούσαμε τα μακρυμάλλικα αγόρια όταν η μαμά μας τράβαγε να μην κολλάμε το μυτάκι στο τζάμι. Σας είδαμε στην τηλεόραση να πετάτε πέτρες. Μετά είδαμε, στην ασπρόμαυρη τότε τηλεόραση, την πύλη. Και πολλά μικρά κλαίγανε στο σχολικό. Οι γονείς ακούγανε Ντοϊτσε Βελλε. Η διπλανή κυρία θυμόταν τα δεκεμβριανά. Μικρούλα είχα διαβάσει και για την «Ηλένια» και να το μαύρο δάκρυ. Αυτά τα παιδιά ήταν για όλους μας πρότυπα. Τα παιδιά της γενιάς του πολυτεχνείου.

Μετά γίνατε σχολική γιορτή και δεν μας πολυάρεσε. Ως αργία κάτι προσφέρατε αλλά ως σχολική γιορτή θύμωνα τόσο!! Σιγά σιγά ως γιορτή γίνατε η αφορμή ο κόσμος να κλείνει το μαγαζάκι του μη του το σπάσουν. Γνωστή η κίνηση. Με τρόπο πέφτουν τα ρολλά. Ο αφεντικούλης κλείνει το μαγαζάκι. Περνάνε τα παιδιά και σπάνε. Πορείες μνήμης και βόμβες μνήμης.

Φυσικά η 17 Νοέμβρη έγινε και Οργάνωση. Αλλά αυτό ήταν άλλη ιστορία.

Αργότερα είσαστε όλοι βοηθοί στο πανεπιστήμιο. Μουστακαλήδες, γενάτοι, κοπελιές με φούστες και καθρεφτάκια, ταγάρι και απλησιά, όλες βοηθίνες. Λίγη η παιδεία σας πολλή η μαγκιά σας και τα χρονάκια σας Κάπως αιώνιοι φοιτητές, κάπως αιώνιοι βοηθοί, ελαφρώς . Τσιγάρο, αριστερίστικο λεξιλόγιο και άπειρες δάφνες. Με πόζα περπατούσατε στα αμφιθέατρα και οι τελευταίοι παλιοί καθηγητές (όσοι δεν έφυγαν με την αποχουντοποίηση) σας σέβονταν περισπούδαστα για να έχουν την ησυχία τους. Είσασταν ΜΕΣΑ στο σύστημα λίγα χρόνια μετά. Δημιουργήσατε το επιστημονικό κατεστημένο. Χωρίς μεγάλη επιστημοσύνη. Αλλά δεν πείραζε. Είσασταν η γενιά του Πολυτεχνείου. Τώρα τα αδιέξοδα στην Παιδεία τα πληρώνουν τα παιδιά. Πολλά από αυτά είναι και δικά σας. Αν και για να πούμε την αλήθεια τα δικά σας παιδιά είναι στο εξωτερικό και σπουδάζουν.

Πολλοί παραμείνατε βοηθοί. Άλλοι ψευτοκάνατε και διδακτορικά και γίνατε καθηγητές σιγά σιγά. Καταλάβατε σχεδόν όλες τις άλλες δημόσιες θέσεις. Αλλά και τις επιχειρήσεις. Η πληροφορική του 90 και οι μεγάλες εταιρίες στελεχώθηκαν από εσάς. Ήταν ωραία εικόνα. Φευγάτοι νεαροί με μεγάλους μισθούς. Άλλωστε και ο Κόκκαλης ήταν γιός του Πέτρου Κόκκαλη. Η αριστερά ήταν εδώ. Είχε την χρυσή της ευκαιρία.
Φυσικά δικαιωθήκατε και στο χώρο της πολιτικής. Τόσοι υπουργοί μα την αλήθεια.
Πασόκ και Νέα Δημοκρατία σας τιμούν. Φυσικά και οι άλλοι. Είσαστε νέοι και ωραίοι κρατάτε καλά. Όλοι οι ρόλοι είναι δικοί σας. Και ως δημοσιογράφοι. Και ως καλλιτέχνες. Και φυσικά ως δημόσιοι υπάλληλοι. Καθίσατε καλά στην καρέκλα σας. Αποζητώντας πάντα και άλλη μία. Ακόμη να ξεκουμπηστείτε, δυστυχώς.

Εξηνταρίζετε πια.

Κανείς σας δεν μετάνιωσε ποτέ για τη συνέχεια. Είσαστε απασχολημένοι με τη δόξα την τοτινή, τα διαζύγια, τις γκόμενες, τις κοπελίτσες και τα αγόρια που σας αγαπούσαν τυφλά μαζί με τις ελπίδες τους. Είσαστε απασχολημένοι όταν μας έπνιγαν και μας πνίγουν τα σκάνδαλα και η διαφθορά. Με τις δουλειές σας ή με τη συμμετοχή σας σε αυτά.

Στήσατε τη χειρότερη Ελλάδα. Ξενόφοβη, απελπισμένη, συντηρητική, δημοσιουπαλληλική, μίζερη και πετύχατε να επανέλθει η χειρότερη «βασιλεία». Οι Παπανδρέοι και οι Καραμανλήδες. Καθώς και οι Μητσοτάκηδες. Αποκαταστήσατε τους Γλύξμπουργκ. Σε κάθε κοσμική σοβαρή εφημερίδα είναι παρόντες. Και γίνανε καλοί γαμπροί για τις εκαλιώτισες του πλουτισμού της γενιάς του Πολυτεχνείου. Τις κόρες σας.
Κατακρεουργήσατε την αριστερά. Φτερά και πούπουλα κάθε ιδεολογίας. Όμως φοράτε Tods και Prada. Με στυλ ελαφρά ατημέλητο.
Δεν θα επεκταθώ ούτε θα γενικεύσω.

Με θυμώνατε όταν γίνατε σχολική γιορτή.
Με θυμώνετε όταν στρογγυλοκαθήσατε αμετακίνητοι σε ότι μπορούσαμε να ονειρευτούμε και το χαλάσατε.
Με θυμώσατε όταν απαγορεύσατε στους άλλους να προχωρήσουν. Όταν τους είπατε άμυαλους, απολιτικούς, ξεχαρβαλωμένους.
Δε λέω μπορεί να είμαστε.

Αλλά ποιος τάχα θάθελε να σας μοιάσει?

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Δεν θα επεκταθώ ούτε θα γενικεύσω"

αυτο ακριβως ομως εκανες ΚΡΙΜΑΣ

anonymos είπε...

Έχει δίκιο ο Δημήτρης αυτό έκανες!

Έχω την εντύπωση ότι η απαρχή των στρεβλών καθημερινών καταστάσεων βρίσκεται στην αδυναμία θέσης σωστού ορισμού.

Τι σχέση έχει αυτή η πρόταση με το θέμα?
Η επέτειος του Πολυτεχνίου δεν είναι μέρα γιορτής, αλλά ημέρα πένθους.
Θα έπρεπε να πενθούμε:για όσους πέθαναν, για όσους βασανίστηκαν, για όσους υποχρεώθηκαν να υπογράψουν ομολογίες ορθών πολιτικών φρονημάτων, για τον ρόλο του τύπου.
Για το μόνο που θα έπρεπε να γιορτάζουμε είναι για το φρόνημα του τότε Έλληνα που δεν παρασύρθηκε από τα ΜΜΕ της εποχής. Και που όρθωσε το αναστημά του σε καθημερινές οδομαχίες γύρω από το Πολυτεχνείο, ενάντια στην παντοδύναμη, τότε, χωροφυλακή.

Αλλά ποιον συμφέρει να αναφέρει την πραγματική αντίσταση που έγινε μέσα στην ψυχή του κάθε ατόμου?

Όσο για το ποιοί είναι αυτοί που βρέθηκαν αργότερα στα αξιώματα, ακόμα και επί ΠΑΣΟΚ, και ποια είναι η σχέση τους με την τότε αντίσταση το έχεις αναφέρει στο θέμα "ο ήρωας δειπνεί".

Ανώνυμος είπε...

Τέλειο! Τέλειο! Μεστό και στιβαρό κείμενο, που λέει τα σύκα- σύκα και τη σκάφη- σκάφη. Και για να μη νομιστεί ότι τα λέω εκ του ασφαλούς, θα σας πω πως κι εγώ σ' αυτή τη γενιά ανήκω.

anonymos είπε...

Και μια σημείωση για τους νεώτερους:
Τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου του 1973 ήταν το τελείωμα μιας ιστορίας που είχε αρχίσει ένα, περίπου, μήνα πριν.
Η ιστορία έχει ως εξής (όπως την θυμάμαι): Οι φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Παν Αθ) διαμαρτυρήθηκαν για "στήσιμο" των φοιτητικών εκλογών σην Σχολή τους. Αυτή η διαμαρτυρία κατέληξε σε κατάληψη της Νομικής Σχολής του Παν Αθ. Η κατάληψη της Νομικής έληξε γρήγορα λόγω της εύκολης πρόσβασης των δυνάμεων καταστολής και μεταφέρθηκε στο Πολυτεχνείο διότι ήταν πιο προστατευμένο.

Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι ήταν Κ-Α-Τ-Α-Λ-Η-Ψ-Η. Όπως ακριβώς οι καταλήψεις που γίνονται σήμερα και μάλιστα τότε τα αιτήματα ήταν λιγότερο σημαντικά από τα σημερινά.

Αν θα έπρεπε να γιορτάζουμε κάτι θα ήταν η ΚΑΤΑΛΗΨΗ της Νομικής ή του Πολυτεχνείου ή η παλινόρθωση της Δημοκρατίας και όχι η καταστολή της κατάληψης.

Αλλά πως είναι δυνατόν να γιορτάζουμε κάποα ιδέα που τώρα πολεμάμε?

Ανώνυμος είπε...

Eleni63,
---
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Ιδίως όταν πρόκειται να πας ενάντια στο ρεύμα, να συγκρουστείς με τα συλλογικά στερεότυπα.

Και πιο πολύ όταν το κάνεις την ημέρα της μεγαλύτερης συναισθηματικής φόρτισης του φαινομένου, για το οποίο τολμάς να έχεις και να διατυπώνεις διαφορετική άποψη.

Και συ τις έχεις αυτές τις αρετές.
Γι αυτό και σε συγχαίρω για τη σημερινή σου θέση, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ ή διαφωνώ ή σε ποιο ποσοστό συμφωνωδιαφωνώ.

Γιατί αυτό δεν είναι το ουσιώδες, όλοι άλλωστε έχουμε μια γνώμη, όπως έχουμε και μια ... κατά τη γνωστή χυδαιολογία, που δεν σπεύδω να αναπαράγω. Πόσοι όμως έχουμε το θάρρος να την εκφράζουμε, ας αναρωτηθούμε.

Επί του θέματος τώρα. Η ιστορία, έχω καταλάβει, έχει ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Διαβάζοντάς την, μαθαίνει κανείς γεωγραφία.

Το πλεονέκτημα αυτό για την ιστορία που κατά το πρόσφατο παρελθόν διαδραματίσθηκε στη μικρή μας πόλη δυστυχώς δεν ισχύει, τουλάχιστον για όσους από μας έτυχε να γεννηθούμε εδώ. Και μας αναγκάζει να αναζητήσουμε άλλα πλεονεκτήματα της ιστορίας, μιας που είναι κρίμα τόσο χρόνο και φαιά ουσία να 'χουμε καταναλώσει και να μη μπορούμε να πούμε, και μεις, μαζί με τόσους άλλους, πόσο μας ωφέλησε. Ούτε και σ' αυτό όμως θα 'θελα να επεκταθώ, θα μου το επιτρέψεις.

Κι ένα τελευταίο. Είναι γνωστό ότι οι επαναστάσεις αναδεικνύουν δυο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτούς που τις κάνουν κι αυτούς που επωφελούνται. Εγώ, βέβαια, θα πρόσθετα κι αυτούς που τους τρώει το σκοτάδι, αλλά ας το παραβλέψουμε, οι τριμερείς κατατάξεις μπερδεύουν, όλοι ξέρουμε τι πάθαμε με την Αγία Τριάδα κι από πού εκπορεύεται το Άγιο Πνεύμα.

Κι αν αυτά συμβαίνουν στις επαναστατικές περιόδους, γιατί να μη συμβαίνουν και στις μη επαναστατικές, όπου όμως μια νέα τάξη πραγμάτων εγκαθιδρύεται. Και, βέβαια, γιατί να μη συμβαίνουν εδώ, που η κοινωνική αντίδραση στο γενικό πλιάτσικο είναι από ελάχιστη μέχρι φαιδρή, κι όπου, αντίθετα, ο δημόσιος πλούτος είναι το χρυσόμαλλο δέρας πολλά εκατομμύρια αργοναύτες. Αντί άλλων, παραπέμπω στο comment που είχα κάνει στο post σου "Ο ήρωας δειπνεί", και, ξαναλέω, άλλο Κεντρική Ευρώπη κι άλλο Βαλκάνια.

Αυτά προς το παρόν, συγχαρητήρια και πάλι.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς (λόγω της ημέρας).

Ανώνυμος είπε...

ERRATA

χρυσόμαλλο δέρας ΓΙΑ πολλά εκατομμύρια (αυτά παθαίνει κανείς όταν δεν ξαναδιαβάζει τι γράφει).

paragrafos είπε...

Εάν αυτά έζησε και αισθάνεται η Ελένη, θα πρέπει να σεβαστούμε και τα συναισθήματα και τις θέσεις της.

Αλλωστε, με εξαίρεση τα λίγα παιδιά που ήταν τότε "εκεί" η "γενιά του πολυτεχνείου" είναι κατά φαντασίαν αντιστασιακοί.

Η μεγάλη πλειονότητα εκανε την πάπια. Αυτό είναι και γενίκευση και αλήθεια!

Ποιος είπε ότι το ένα αποκλείει το άλλο;

Με αγάπη

Παράγραφος

anonymos είπε...

Αν αντιτίθεσαι λεκτικά σε κάποιον, παράγραφε, δεν σημαίνει ότι δεν σέβεσαι την γνώμη του. Απλά προσφέρεις μια διαφορετική ανάλυση στο ίδιο θέμα. Αυτός είναι κι ο λόγος που λαμβάνουμε μέρος σε τέτοιες συζητήσεις νομίζω, δίνουμε και παίρνουμε ιδέες.

Και για τα λεγόμενά σου έχω μια αντίρηση. Αντίσταση έγινε, επανάσταση δεν έγινε.

Τα λεγόμενά σου για κατά φαντασίαν αντιστάσεις φαντάζομαι πως ήταν από βιασύνη για να στηρίξεις την Eleni63 και από κακό ορισμό της "αντίστασης". Γι αυτό το λόγο και δεν επεκτείνομαι.

Eleni63 είπε...

Αγαπητοί φιλοι,
οι "Γενιές" δεν έχουν σχέση με τα γεγονότα. Αλλο τι έγινε άλλο ποιά "γενιά" το καρπώθηκε. Και φυσικά ως "γενιά" δεν αναφέρεται ουδείς στους αγνώστους και τους αφανείς. Ως "Γενιά" αναδεικνύεται η ομάδα που διακρίνεται, όχι αυτοί που τους τρώει το σκοτάδι.
Η γενίκευση λοιπόν δεν αφορά τα άτομα. Αφορά αυτό που λέμε "γενιά" και νομίζω αυτό είναι σαφές. Αυτό που επικράτησε.
Φοβάμαι ότι αυτό που επικράτησε και εκφράζει τη γενιά είναι έτι χειρότερο.
Τα γεγονότα ή το σύνολο των ατόμων ούτε μπορώ, ούτε θα μπορούσα ποτέ να τα αξιολογήσω. Αλλά έχει και σημασία? Μήπως σηκώθηκαν πολλοί να μουτζώσουν τους επικρατήσαντες?
Μήπως βλέπετε πολλούς να φωνάζουν για τα κόκκαλα που τρίζουν?
Εξαιρέσεις ίσως να υπάρχουν. Και πολλοί σιωπηλοί.
Θα μου επιτρέψετε λοιπόν αυτή τη γενιά να ονειρεύομαι να τη στείλω σπίτι της. Και ότι κατασκεύασε. Παρότι ξέρω ότι θα αντισταθεί σθεναρά να παραδώσει την εξουσία που της πρόσφερε η θυσία κάποιων άλλων.

anonymos είπε...

Αχ βρε Eleni 63!

Tο να καταστρέψεις κάτι είναι πανεύκολο. Το μεγάλο πρόβλημα είναι με τι θα το αντικαταστήσεις...

Έχει αναφέρει επανειλημένα ο Antvol ποιοί επικράτησαν σε όλες τις διενέξεις. Αυτό που δεν έχει αναφέρει είναι το γιατί.

Αν θέλεις να προσφέρεις κάτι βρες την αιτία. Δεν είναι πρόβλημα ατόμων αλλά φιλοσοφίας.

Ανώνυμος είπε...

Μην το κάνεις αυτό, δεν βολευτήκαν όλοι και πολλοί λιγοι εξαργυρώσαν με τριάντα αργύρια την συμμετοχή τους, απλά συμβείνει αυτούς να ακους γιατί οι υπόλοιποι σκύψαν στη θλίψη που προκαλεί ο θάνατος του συντρόφου (και η λέξη σύντροφος στην πραγματική της έννοια και οχι τη σημειολογική των κομμάτων) οι ανθρωποι που ήταν εκει απλά δεν θα τους δεις ποτέ να πανηγυρίζουν και να συμμετέχουν σε σχολικές εορτές και πανηγύρια.

paragrafos είπε...

anonymos said...
Αν αντιτίθεσαι λεκτικά σε κάποιον, παράγραφε, δεν σημαίνει ότι δεν σέβεσαι την γνώμη του
-----------------------

Κάθε άποψη που σέβεται το συνάνθρωπο και την κοινή λογική είναι ευπρόσδεκτη και πολύ περισσότερο οι αντιρρήσεις σαν τη δική σας.

Πάντως, οι πηγές δεν μιλούν για μαζική αντίσταση. Δυστυχώς.

Οσο για τη λεξη "γενιά", η Ελένη τα εξηγεί μια χαρά.

Θέλω να πω, στη γενιά της κατοχής ανήκουν και οι αντάτρες και οι ταγματασφαλίτες.

Οι "γενιές" από μόνες τους, δεν σημαίνουν τίποτε. Απλώς θέτουν όρια στο χρόνο και σηματοδοτούν γεγονότα.

Κι επειδη τα λέω αυτά, όπως είπα και τα άλλα πιο πριν, αυτό δεν σημαίνει οτι διαφωνώ με κάποιον.

Με αφορμή το ποστ και τα σχόλια που διαβάζουμε, λέμε κι εμείς κάτι.


Με αγάπη

Παράγραφος

Eleni63 είπε...

Ανώνυμε δεν μπορώ να βρω την αιτία. Προφανώς δεν φταίει ο Στάλιν που γέμισε η Ευρώπη ρωσίδες πόρνες αλλά θα ήθελα ολόψυχα να σηκωθεί κάποιος από τους ΑΛΛΟΥΣ και να ρίξει και κανένα φάσκελο.

Οβι δεν διαφωνώ μαζύ σου. Προφανώς δεν ήταν έτσι όλοι. Οι υπόλοιποι όμως που λες θα ήταν ως φαίνεται μια κι έξω. Γιατί δεν βλέπω ούτω ακούω κανέναν πρόθυμο να σιχτηρίσει.

tarama είπε...

Όλες οι συνεντεύξεις του Κωνσταντίνου είναι «στημένες».


Κανένας δημοσιογράφος δεν του κάνει τις εξής ερωτήσεις:


1. Γιατί συνεχώς λέτε για το πού σπούδασαν τα παιδιά σας και δεν λέτε για το τι σπουδές κάνατε εσείς ο ίδιος που σας χρυσοπλήρωνε ο ελληνικός λαός;


2. Γιατί συνεχώς μιλάτε για τη Σχολή Αναβρύτων, λες και είναι κανένα Πανεπιστήμιο τύπου Καίμπριτζ; Γιατί δεν λέτε καθαρά ότι τα Ανάβρυτα που σπουδάσατε ήταν απλά ένα γυμνάσιο, στο οποίο ο καθηγητής δεν θα τολμούσε ποτέ να σας βάλει κακό βαθμό επειδή θα πέρναγε την υπόλοιπη ζωή του στη Μακρόνησο;


3. Πώς καταφέρατε σε δύο (2) χρόνια και τελειώσατε τρεις (3) στρατιωτικές σχολές (Ευελπίδων, Δοκίμων και Ικάρων); Γιατί δεν τις τελειώνατε σε τρία (3) χρόνια (στην κάθε μία η φοίτηση είναι τετραετής);


4. Όταν η χούντα σας κατάργησε οριστικά γιατί βιαστήκατε να δηλώσετε ότι θα σπουδάζατε στο Καίμπριτζ; Γιατί είσασταν επί τρία (3) χρόνια υποψήφιος και τελικά δεν καταφέρατε να γίνετε δεκτός; Πως το δικαιολογήσατε μετά; Ότι «δεν είχε το Καίμπριτζ το κατάλληλο κύρος»;


5. Θυμάστε που όταν είσαστε διάδοχος του Θρόνου στην Αθήνα μια κοπέλα ρωτήθηκε σε ένα λεωφορείο αν της αρέσετε και όταν εκείνη απάντησε «όχι δεν είναι του γούστου μου» συνελήφθη από αστυφύλακα με πολιτικά για περιύβριση αρχής και καταδικάστηκε με την εισήγηση του εισαγγελέα ότι «Σε όλες τις Ελληνίδες αρέσει ο διάδοχος Κωνσταντίνος»;


6. H γιαγιά μου μου έλεγε παλιά ότι καλά κάνατε και μάθατε καράτε επειδή με τον τρόπο αυτό θα μπορούσατε να αντιμετωπίζατε τους εχθρούς της πατρίδας μας. Στη δίκη της χούντας (1975) αποκαλύφθηκε την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος σας επισκέφτηκαν στα ανάκτορά σας στο Τατόι ο Παπαδόπουλος, ο Πατακός και ο Μακαρέζος, και τους δεχτήκατε αόπλους στο γραφείο σας. Εσείς κρατάγατε ένα πιστόλι (τι το κάνατε, καθαρίζατε τα νύχια σας;) και πίσω από τους τρεις πραξικοπηματίες υπήρχαν δύο εμπιστότατοί σας χωροφύλακες που κρατούσαν αυτόματα «Sten». Γιατί δεν τους πυροβολήσατε; Φοβηθήκατε μήπως οι συγγενείς τους σας κάνουν αγωγή κατά του δημοσίου με βάση το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα;


7. Ποιος ενέργησε σωστά, εσείς ή ο γαμπρός σας ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας που αντιμετώπισε με θάρρος την απόπειρα πραξικοπήματος του συνταγματάρχη Τεχέρο Μολίνας (1976) και τον εξανάγκασε να αυτοκτονήσει; Ποιός απολαμβάνει υστεροφημία τώρα; Αυτός η εσείς που βουτήξατε στη θάλασσα για να ρίξετε σαμπάνια σε μια ολυμπιονίκη μας (δεν σας εξήγησαν ο Αρναούτης και ο Χοϊδάς ότι δεν ρίχνουν σαμπάνια σε βρεμένους από τη θάλασσα ολυμπιονίκες, η μήπως εσείς δεν το ξέρατε επειδή δεν είχατε βραχει ως ολυμπιονίκης);

8. Θυμάμαι ότι όταν ταξίδευα με το πλοίο στην Κρήτη για το δημοψήφισμα του 1974, την ώρα που μιλούσατε στην τηλεόραση ότι «θέλετε να επιστρέψετε στην πατρίδα σας, για να επισκεφτείτε τους τάφους των προγόνων σας» ένας ασεβής Κρητικός πήγε πίσω από την τηλεόραση και κουνούσε τα χέρια του, σαν να ήσαν τα δικά σας χέρια. Έτσι το πλήθος των Κρητικών επιβατών της «Κρητικής Ατμομπλοϊας» δεν έδειξε την αρμόζουσα κατάνυξη. Γιατί δεν διαμαρτυρηθήκατε, ώστε να επαναληφθεί το δημοψήφισμα;

9. Όταν έγιναν τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της «Βασιλευομένης Δημοκρατίας» στις 2 Οκτωβρίου 1974 στη γωνία Πανεπιστημίου και Ιπποκράτους στην Αθήνα, γιατί ανεχτήκατε το πλήθος των ασεβών φοιτητών που φώναζε «λέσα για λέσα είσαι πριγκιπέσα, άνοιξε το παράθυρο να μπει γιαούρτι μέσα» και πέταγε αβγά και νεράντζια; Γιατί δεν ζητήσατε να διαλυθεί το πλήθος με τα μηχανοκίνητα του Μπιτούνη με τα δακρυγόνα («τις αύρες» όπως τις αποκαλούσατε τότε); Γιατί τα ανεχτήκατε όλα αυτά; Γιατί ένας άξιος αξιωματικός, ορκισμένος στη χούντα και στο θρόνο, ο Μπόλαρης, έκανε αυτή την ξεφτιλισμένη απόπειρα πραξικοπήματος με τις πιτζάμες;

10. Δεν ντραπήκατε τους προγόνους σας, τους Αψβούργους, τους Χοετζόλερν, και τόσους άλλους που δόξασαν το στερέωμα της βασιλευόμενης Ευρώπης, τον Μαξιμιλιανό του Μεξικού κλπ; Θα τολμούσαν ποτέ στον Φραγκίσκο Ιωσήφ της Αυστρίας να φωνάξουν «έ, έ, έρχεται – έρχεται γιαούρτι!»;

11. Γιατί – μετά από όλα αυτά – δεν σκεφτήκατε την ματ κίνηση κατά των αντιπάλων σας: Να πάτε στην Αμερική να σας καταψύξουν για τα επόμενα 100 χρόνια και όταν θα ξυπνήσετε, δεν θα ζούν οι επικριτές σας, και θα μπορείτε να ισχυριστείτε ότι τελειώσατε τις 3 στρατιωτικές σχολές σε 12 χρόνια που ήταν κανονικά η φοίτηση όλων αυτών, ότι πήγατε μετά και σπουδάσατε στο Καίμπριτζ; Ποιος ρωτάει σήμερα τί σπουδές είχε κάνει στα νιάτα του ο Όθωνας;


Λυπάμαι, αλλά αν με είχατε πλησιάσει και εμένα ευγενικά, ίσως να σας ρώταγα μόνο για τις σπουδές που έκαναν τα παιδιά σας (για να γεμίσει η συνέντευξη).