Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

Καλωσορίσματα στη μπογκόσφαιρα που δεν θα διαβασθούν ποτέ.



Ολοι μας όταν ξεκινήσαμε το άθλημα, πολλοί με παρακίνηση του Νίκου Δήμου, άλλοι επειδή γνώριζαν αρχίσαμε διαβάζοντας. Πολλοί περάσαμε καιρό πριν αρθρώσουμε μια αράδα.

Αλλοι προσπάθησαν να γίνουν γνωστοί σε άλλα πολυσύχναστα μπολγκς. Από ανάγκη επικοινωνίας και απόκτησης ταυτότητας. Ποιός δεν γνώρισε την Παράγραφο και την Αφροδίτη στο Doncat ποιος δεν λάτρεψε την Κροτούλα και την παρέα της, τη φίλη που ονομάζω Αδαμαντία και έχει γενέθλια την ίδια μέρα με τον Πρωθυπουργό κοκ πριν δειλά δειλά δεν αφήσει ένα ίχνος του όντος του στον ηλεκτρονικό μας κόσμο. Και η αφεντιά μου ξεκίνησε δραστήρια μετά το πρώτο Νικοδήμιο βρισίδι. Τον ευχαριστώ πάντα γι'αυτό.

Και ποιος δεν προβληματίσθηκε όπως ο Νυκτιπόλος πρόσφατα για το αν πρέπει τάχα να σταματήσει? Ήδη κάποιοι φίλοι μας λείπουν σοβαρά. Και ας μην ξέρουμε πώς λέγονται. Και ας μην γνωρίζουμε το πρόσωπό τους. Για μένα μάλιστα μερικοί ξέρουν πως η Απουσία τους μου κόστισε και μου κοστίζει.

Η ελληνική μπλογκόσφαιρα όσο την γνώρισα μέχρι σήμερα (και η άτιμη η καθημερινότητα δεν μου επιτρέπει να την εμβαθύνω όσο της αξίζει) έχει πολλά να δώσει. Ερασιτέχνες ποιητές, μοναχικούς αγίους (γλυκέ μας Ζήνων δεν σε ξεχνάμε), ζωόφιλους Αδέσποτους και άλλους, δημοσιογράφους, διαφημιστές και πολλούς πολλούς ανώνυμους συνειδητούς όπως ο Ανώνυμος και άλλους με παράξενα Αβατάρ που αφήνονται στην γλυκειά ελευθερία του Τρολ ή της ποίησης.

Ξαφνικά μάθαμε για την εμφάνιση του Υπουργού. Το είπαν οι εφημερίδες, προφανώς δόθηκε δελτίο τύπου. Ηταν λίγες μέρες μετά την διάδοση της πληροφορίας ότι οι γαλλικές εκλογές συζητούνται στη Μπλογκόσφαιρα. Πρόκειται για μια εξέλιξη της ιστοσελίδας του κ. Βενιζέλου με αναφορές στα πολιτικά του κείμενα. Του εύχομαι να γίνει όπως ποθεί τόπος λαϊκού δημοψηφίσματος για τις απόψεις του και την ποθητή αρχηγεία του κόμματος που εκπροσωπεί. Γιατί όχι άλλωστε. Αλλοι ποθούν τη βασιλεία των ουρανών, τη συγγραφική δικαίωση γιατί όχι και την πολιτική συναίνεση?

Τον καλωσορίζουμε εγκάρδια.
Μόνον ένα μικρό παράπονο από την μπλογκόσφαιρα προς έναν άξιο νομικό και κάποτε παλαιότερα … δικηγόρο. Δεν ξέρουμε αν έμαθε την πρόσφατη λογοκρισία που έλαβε χώρα στον κόσμο μας. Δεν ξέρουμε αν γνωρίζει ολωσδιόλου ποιοι είμαστε και αν τον ενδιαφέρει.

Όμως αν (έστω ο καλός άνθρωπος που χειρίζεται το μπλογκ του) ενδιαφέρεται να το κάνει επιτυχημένο θα πρέπει να θυμάται ότι το πρώτο έργο του συνταγματολόγου στο «μαγαζί» μας είναι, πριν τον ανακηρύξουμε αρχηγό, να μας πει την άποψή του για τον φιμωμένο της παρέας.
Ποιος είναι και τι λέω?
Θα πρέπει λιγουλάκι να ψάξει.

Μετά, αν το βρει και το καταλάβει, θα τον καλωσορίσουμε με την καρδιά μας.
Ετσι η κίνηση θα είναι Και πολιτική πράξη.
Γιατί αν είναι μόνον μόδα ή τάση θα γεμίσουμε σε λίγο πολιτικούς και θα ζητάμε και ρουσφέτια από θέση ισχύος.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όμως αν (έστω ο καλός άνθρωπος που χειρίζεται το μπλογκ του) ενδιαφέρεται να το κάνει επιτυχημένο ...
----

Τώρα, τι είδους blog είναι αυτό που το χειρίζονται άλλοι δεν ξέρω ...

Εκείνο που ξέρω είναι ότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι σαν τα αέρια, τείνουν δηλαδή να καταλάβουν
(δυστυχώς) κάθε χώρο.

anonymos είπε...

Ποιος σου είπε ότι δεν θα διαβαστούν? Χρειάζεται να πάρω την άδειά σου για να τον επισκεφτώ και να του δώσω ένα σύνδεσμο για σένα?

Πολύ καλή η ιδέα σου.

Antvol αν αποκτήσουν αυτήν την ιδιότητα οι πολιτικοί δεν θα μπορούμε να τους ξεχωρίσουμε απ' τους καλιτέχνες. Άσε που θα υπακούν και στους νόμους.
Της θερμοδυναμικής εννοώ...

Ανώνυμος είπε...

παρ οτι ο συγκεκριμένος ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ειναι ΠΑΡΑ πολυ καλος στην χρηση του λόγου ΕΧΩ σοβαρες πολιτικές επιφυλαξεις αν ΕΙΝΑΙ αξιοπιστος και συνεπης εργων και πραξεων .
=====
Η θητεία του στο Υπουργειο Πολιτισμου δεν ήταν οτι καλυτερο και ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ για το μπλογκ του
(νομιζω ΟΤΙ τους πολιτικους πρεπει να τους κρίνουμε στην συνεπεια ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ )
====
θα διαφωνισω βεβαια με την αντιληψη οτι καποιοι Χωροι ειναι εκτος πολιτικής δηλ της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ - αυτο νομιζω ειναι μια αυταπατη και ενα καλο παραμυθι που μασ σερβιρουν αυτοι που θελουν να μας απομονωσουν και να ασχολουνται με την πολιτικη μονο ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ασκώντας ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ

anonymos είπε...

Δημήτρη, κάτι είπες τώρα! έχεις γνωρίσει πολλούς που να έχουν συνέπεια λόγων-έργων? Συνήθως ακυρώνουμε τον λόγο μας ακόμα και με τον ίδιο μας τον λόγο, στο ίδιο κείμενο.
Και οι πολιτικοί μέλη της ίδιας κοινωνίας είναι, ο μέσος όρος του χαρακτήρα τους είναι ο μέσος όρος της κοινωνίας.

Όσο για την συμμετοχή του πολιτικού σε κοινές δραστηριότητες, έχεις απόλυτο δίκιο, αλλά το σχόλιο δεν ήταν εκ του πονηρού.
Ήταν περισσότερο σάτυρα για να δείξει τον παραλογισμό του ασυμβίβαστου.

Eleni63 είπε...

Αntvol καλά θα κάνεις να γράψεις το 3ο ζευγάρι με ήρωα ένα πολιτικό ή μία πολιτικό. Περιμένω σταθερά.

Ανώνυμε δεν χρειάζεται να πάρεις καμία άδεια από εμένα. Ομως ουδείς θα διαβάσει... σε διαβεβαιώ.

Δημήτρη καλώς ήρθες. Αλλο η πολιτική άλλο το bloging.Εγώ μιλάω για τα "παιχνίδια μας" και μόνον τα οποία θεωρώ πολύ σοβαρά για τους πολιτικούς. Τώρα για τους πολιτικούς τι να πω. Έχουμε αυτούς που μας αξίζουν!

Ανώνυμος είπε...

Eleni63 said...
Αntvol καλά θα κάνεις να γράψεις το 3ο ζευγάρι με ήρωα ένα πολιτικό ή μία πολιτικό. Περιμένω σταθερά.

----
Ω ναι, και, τιμώντας το εξαιρετικό σου blog, αποκαλύπτω, εδώ, σε παγκόσμια πρώτη, τη βασική πλοκή της υποθέσεως:

Ένας πολιτικός (πχ σαν τον τέως υπουργό, καλή του η ώρα, αλλά και σαν άπειρους άλλους, λιγότερο προικισμένους) συναντά κάποτε μια γκόμενα που την λένε εξουσία. Και την ερωτεύτεται ακαριαία. Για να την κατακτήσει, τα δίνει όλα. Το πετυχαίνει, ζουν μαζί, είναι υπέροχα.

Ένα πρωινό όμως τη χάνει, η εξουσία τον βαριέται κι ερωτεύεται τους άλλους. Η στενοχώρια του ήρωά μας δεν περιγράφεται. Φθίνει, μαραζώνει, δεν αντέχει να τη βλέπει να συνουσιάζεται μ' εκείνους, χάνει τον ύπνο του, δεν τρώει, κάνει τα αδύνατα δυνατά να την ξαναφέρει πίσω.

Κάποτε το πετυχαίνει (;), είναι ευτυχής, τη συγχωρεί για τις απιστίες της, της κάνει μεγαλύτερα δώρα, έχοντας βιώσει την αβάσταχτη απώλεια είναι τώρα πιο προσεκτικός.

Όπως βλέπεις, μάλλον θα' ναι η μόνη μου ιστορία με happy end (για τους βασικούς ήρωες).

Τώρα, ίσως θα' ναι και η μόνη μου ιστορία με explicit sex. Σκέφτομαι να περιγράψω τον τρόπο που ο πολιτικός μας κάνει έρωτα στην εξουσία, τη φοβερή του φαντασία, όλα επιτρέπονται, απολύτως όλα, ατομικό, ομαδικό, από μπρος, από πίσω, από πλάγια, με χειροπέδες, με μαστίγια, με ό,τι η αστείρευτη φαντασία του ήρωά μας επιθυμεί, αχ Μαρκήσιε τυχερός είσαι που δεν το 'δες αυτό, θα 'σχιζες τα βιβλία σου, τέτοιο πάθος σε ξεπερνάει.

Και, μπρος στον έρωτα αυτό, τι κι αν τα σκάγια παίρνουν λίγο και μας, δεν πειράζει, χαλάλι τους, είναι τέτοια η ιστορία που οπωσδήποτε χρειάζεται αθώα θύματα, έτσι μεγαλώνει η ένταση.

(Μια στιγμή όμως, αν το δημοσιεύσω λες να 'χω τη μοίρα του Τσιπρόπουλου; Για να το ξανασκεφτώ ...)

Eleni63 είπε...

Antvol είσαι απίθανος! α-π-ι-θ-α-ν-ο-ς!!!!

Кроткая είπε...

Marilένη μου, φωνή βοώντος εν τη διαδικτυακή ερήμω, δυστυχώς... Σιγα να μην ελπίζουμε από τον κ. Βενιζέλο...

paragrafos είπε...

Οταν πάρει φωτιά το δάσος, λένε ότι τα κουκουνάρια εκρήγνυνται και προκαλουν εστίες σε προκεχωρημένα... φυλάκια. Τελικά η πυρκαγιά/ές σβήνει/ουν οταν δεν βρίσκει/ουν πλέον τίποτε να κάψει/ουν.

Το ίδιο και με τις... πλημμύρες. Οταν αποσυρθούν τα νέρα, μένουν κάτι λιμνούλες που αργοσβήνουν. Λιμνάζοντα δεν τα λένε τα νερά τους;

Αλλά και με τις γνωριμίες των φοιτητικών χρόνων ή ακόμα και με τις πρόσφατες γνωριμίες λόγω επαγγελματικών μας υποχρεώσεων, έτσι δεν γίνεται;

Στην αρχή γνωρίζεις κόσμο και κόσμο, ώσπου να έλθει η ώρα της... κρίσης: μια γερή αρρώστια των άλλων ή δική μας τους-μας αποκαλύπτει ότι δεν είναι/είμαστε και πολύ κολλητοί.

Εδω μέσα, καλη μου Ελένη, όπου είμαστε και ανώνυμοι και συχνά άγνωστοι μεταξύ μας (όχι όλοι, βέβαια) τα πράγματα είναι ακόμα πιο "χάρτινα".

Οταν τον παλιον καιρο, όπου η ανάγκη έφερνε τον κόσμο, κοντά ίσχυε το
"αλησμονιούνται οι φιλιές
ξεχνιούνται οι αγάπες
συναπαντιουνται και παιρνούν
σαν ξένοι σα διαβάτες"
όταν λοιπόν απο "τότε" υπήρχε αυτός ο απαισιόδοξος αφορισμός, φαντάσου σήμερα κα εδώ μέσα τι γίνεται και τι θα γίνει.

σε φιλώ

με πολλή αγάπη

Α.

anonymos είπε...

Αν ένα βρισίδι μας χάρισε τέτοια όμορφη παρέα, τότε δεν θα έπρεπε να λέγεται Νικοδήμιο αλλά Νικοδημιουργικό!

Παρατηρώ πάντως ότι συχνά πυκνά θέτεις ερωτήματα για την επικοινωνία μέσω διαδικτύου και για την αναγνωσιμότητα ιστοσελίδων "ιδιωτών". Και είναι λογικό. Η διαδικτυακή επικοινωνία είναι αρκετά παλιά για να "γνωρίζουν" όλοι την χρήση της και αρκετά καινούρια ώστε να μας πιάσει "στον ύπνο".
Θα τολμήσω να κάνω μια πρόβλεψη: Αυτή η μορφή επικοινωνίας θα καταλήξει να είναι όχι μόνο η κυριότερη του μέλλοντος, αλλά η μόνη. Όταν πλέον οι άνθρωποι, λόγω κλιματολογικών συνθηκών, θα μπορούν να επιβιώνουν μόνο σε σήραγγες, και ως γνωστόν οι υπόγειες πλατείες είναι πολύ ακριβές στην κατασκευή τους.

Λόγω του ότι μέσα σ' αυτές τις σήραγγες θα ζουν τα παιδιά μας είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να συμμετέχουμε στην διαμόρφωση αλλά και στην διευκρίνηση των λεπτομεριών αυτού του συστήματος.

Στην δεκαετία του 80, τρώγαμε χοντρή κοροϊδία όσοι προσπαθούσαμε να επικοινωνήσουμε με ένα συνεργάτη μέσω του αρχέγονου τότε δικτύου. Και ήταν λογικό αφού μόνο για να γράψεις την μακροεντολή που χρειαζόταν ξόδευες μισή ώρα.
Τότε όμως γνώριζες ποιόν είχες απέναντί σου, αφού η χρήση γινόταν αποκλειστικά από πανεπιστημιακά ιδρύματα και στρατιωτικούς οργανισμούς. Και για εμάς δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μια εξελιγμένη και ταχύτατη μορφή αλληλογραφίας.

Αλληλογραφία παραμένει ακόμα. Για εμάς. Διότι για τους νεότερους που γεννήθηκαν μέσα στην χρήση του εξελιγμένου συστήματος έχει γίνει "περιβάλλον".
Το περιβάλλον αυτό έχει την υποχρέωση να καθορίσει την ηθική του. Διότι η αύξηση του "κύρους" ενός "προσώπου", διαδικασία που επιτυγχάνεται μέσω της αναγνωσιμότητας, μπορεί να γίνει μέσω διάφανων τρόπων σαν κι αυτούς που έχεις αναφέρει εσύ αλλά και μέσω αδιάφανων, ύποπτων (θα τους ονόμαζα ανήθικους αν γνώριζα ποια είναι η ηθική του).

Και η ηθική δεν είναι δυνατόν να καθοριστεί με τις πατροπαράδοτες διαδικασίες. Διότι το "πρόσωπο" που έχεις απέναντί σου μπορεί να είναι η σύνθεση πολλών διαφορετικών ατόμων ή αντίστροφα ένα άτομο να αναλύεται σε πολλά και "διαφορετικά" "πρόσωπα".

Τουλάχιστον ας το γνωρίζουν οι νεότεροι. Για να μην περπατούν σ' ένα περιβάλλον με αγκάθια ξυπόλητοι.

Eleni63 είπε...

Παράγραφε έχεις δίκιο. Ομως υπάρχουν εξαιρέσεις. Αρκει να έχει κανείς τη δύναμη να περιμένει χωρίς να υποχωρεί. Το ξέρεις και το ξέρω. Ειδικά όμως για τους φίλους πονάει. Λίγο λίγο γινόμαστε όμως γνωστοί. Πού ξέρεις???

Κροτούλα γειά σου και χαρά σου. Θα συνεχίσω να βοώ. Λέγε λέγε όλο ΄και κάτι μένει. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχω ξεκάθαρα πιστεύω για όλα. Η αναζήτηση με τρώει. Η αγωνία. Τι να βοάς συνεπώς άμα ψάχνεις?


Πράγματι Ανώνυμε. Είναι σημαντική η συνεισφορά του. Παρότι όπως όλοι μας έχει και αυτός αδυναμίες. Η επωνυμία του στην υπόθεση στήριξε πολλούς. Και αυτό έγινε και για άλλα πράγματα. Την αγάπη στο αυτοκίνητο, στα ζώα, που κάποτε ήταν ντροπή...
Θα προτιμούσα πάντως να μη ζω στην περίοδο που θα είναι η μόνη μορφή επικοινωνίας. Θα προτιμούσα να τους βλέπω τους φίλους μου έστω και αν είναι περαστικοί. Θα ήθελα ολόψυχα να στηρίξω τον Βlogme οχι μόνο με λόγια αλλά και με έργα. Θα ήθελα να πάρω τη μικρή της Παραγράφου αγκαλιά, να είμαι την άλλη φορά παρέα στις συναντήσεις της Κροτ που σκάει από ψυχική υγεία και ποιότητα.
Αν γίνει όπως λες θα ήθελα να έχω πεθάνει νωρίτερα. Και να κάθομαι σε έναν άλλο κόσμο παρέα με τους φιλους μου να τρώμε παγωτά.

anonymos είπε...

Αν η πρόβλεψή μου είναι σωστή, θα έχεις πεθάνει σίγουρα. Κι εγώ επίσης. (Ελπίζω να με κερνάς κανένα παγωτό, χα, χα)
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Κι αν δεν ζούμε εμείς θα ζουν τα παιδιά μας ή τα παιδιά που αγαπάμε. Δεν έχουμε υποχρέωση απέναντί τους? Δεν έχουμε υποχρέωση απέναντι στα σύγχρονα παιδιά? Εμείς ξέρουμε, εκείνα δεν ξέρουν.

Κι αν αυτή η πολυδιάσπαση του ατόμου γίνεται από έναν ιδιώτη για προσωπικούς του λόγους, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Πολλοί είναι αυτοί που εμφανίζουν διαφορετικές "προσωπικότητες" στην καθημερινότητά μας κι έχουμε μάθει να τους αντιμετωπίζουμε. Αν όμως βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα οργανωμένο σκηνικό που θέλει να δημιουργήσει ρεύμα? Ως γνωστόν οι άνθρωποι αρέσκονται στην ταύτισή τους με ομάδες. Θα πιαστούμε απλά στον ύπνο και δεν θα έχουμε καμιά δικαιολογία να φωνάζουμε: "χάλασε ο κόσμος". Εμείς τον χαλάσαμε όπως και οι προηγούμενοι από εμάς που πιάστηκαν στον ύπνο απ' τα ΜΜΕ.

Όσον αφορά τις ενέργειες για το θέμα του Blogme... Αν όλοι εμείς που αντιδρούμε, αναρτήσουμε στις ηλεκτρονικές μας περγαμηνές την επίμαχη σελίδα, θα συλλάβουν και εμάς? Και ποιός δικαστής είναι αυτός που θα έρθει αντιμέτωπος με το κοινό αίσθημα? Ως νομικός που είσαι μπορείς να μου απαντήσεις.

Όσο για ΄το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης? Ο λογότυπός μου έχει καταστεί ανεπιθύμητος σε διάφορες ηλεκτρονικές περγαμηνές λόγω του ότι αναφέρω στους κατόχους τους την προφανή δυσαρμονία του λόγου τους (προσωπικές απόψεις βέβαια). Και το καταπληκτικότερο είναι ότι όλοι αυτοί οι κάτοχοι έχουν εκφραστεί υπέρ της ελευθερίας του λόγου και του Blogme. Χα, χα. Αν ήταν αυτοί οι κυβερνήτες μας σίγουρα θα είχαμε φασιστικό πολίτευμα!

Όπως λέει κι ένας φίλος: έχεις δικαίωμα να λες ότι σκέφτεσαι αλλά δεν έχεις δικαίωμα να σκέφτεσαι!

zinon είπε...

Το ότι έχουμε δημιουργήσει μια ωραία διαδυκτιακή παρέα είναι πράγματι πολύ ωραίο, όπως και ότι δεν ξεχνιόμαστε, απλά καμιά φορά χανόμαστε…

Όσο για την αγιοποίησή μου σε ευχαριστώ πολύ…

Ανώνυμος είπε...

ευτυχώς που μερικοί επιμένουν να βοούν. Και η βοή είναι πολύ πιο δημιουργική και αποτελεσματική όταν συνοδεύταια από αναζήτηση. Ποιος δεν αναζητά άλλωστε; Ποιος κατέχει την απόλυτη αλήθεια και γνωρίζει τα πάντα; Άσε που η αναγνώριση της άγνοιας και της αναζήτησης σε καθιστά σεμνό και πολύ πιο ουσιαστικό και πειστικό.

Απλώς έχω τις αμφιβολίες μου, ειδικά ως προς το συγκεκριμένο άτομο, για τον αν θα εισακούσει τις βοές...

Eleni63 είπε...

Γειά σας παιδιά. σήμερα είναι 17 Νοέμβρη. θα αναρτήσω blog αφιέρωση στη γενιά του πολυτεχνείου και σας αναμένω. Ηδη η Κροτ προηγήθηκε.
Ζήνων άγιοι για μένα είναι όλοι οι άνθρωποι που κάθονται ήσυχοι και μοναχικοί διακριτικά και εκπέμπουν μόνο γλύκα. Με σένα μου κόλησε με αφορμή κάτι σκέψεις σου με το Κοτόπουλο στο φούρνο. Τώρα αν είσαι τερατώδης και κακός χαλάλι σου.

Ανώνυμε, κάθε φορά που γράφεις έχω ένα μεγάλο πειρασμό να σου προτείνω ένα διαλεκτικό κείμενο ή ένα συνθετικό μπλογκ.

anonymos είπε...

Eleni63, πολύ καλή ιδέα.
Αλλά δεν μου απαντάς στην ερωτησή μου.

Eleni63 είπε...

Όσον αφορά τις ενέργειες για το θέμα του Blogme... Αν όλοι εμείς που αντιδρούμε, αναρτήσουμε στις ηλεκτρονικές μας περγαμηνές την επίμαχη σελίδα, θα συλλάβουν και εμάς? Και ποιός δικαστής είναι αυτός που θα έρθει αντιμέτωπος με το κοινό αίσθημα? Ως νομικός που είσαι μπορείς να μου απαντήσεις.

Είπε ο Ανώνυμος.
Η ερώτηση νόμισα ότι ήταν ρητορική.
Δεν νομίζω να συλλάβουν άλλους. Αλλά τι εννοείς με τις ηλεκτρονικές περγαμηνές? Δεν κατάλαβα το νόημα του όρου.
Οσο για το κοινό αίσθημα και τους δικαστές τι να σου πω! Υπάρχουν πολλοί πανάξιοι. Υπάρχουν όμως άφθονοι κουμπούρες. Και φυσικά υπάρχουν και εντολοδόχοι της εξουσίας και πουλημένοι κλπ. Σε τι θα πέσει κανείς ποιός ξέρει? Δημόσιοι υπάλληλοι είναι και αυτοί οι άνθρωποι. Μη ζητάς και πολλά.
Το δίκαιο και οι ταγοί του ήταν πάντα συντηρητικός χώρος.