Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 14, 2006

O … γάτος

Από παιδί ονειρευόταν ένα σκύλο. Πίστευε ότι η «Λάσση» ήταν μαζί του όταν έπαιζε μοναχικό παιδάκι σαν αυτό που έβλεπε στην τηλεόραση. Ο αδελφός του, ο φανταστικός του προστάτης, ο ήρωας των παιδικών του χρόνων. Ο σκύλος δεν αποκτήθηκε ποτέ. Ενας γάτος υποκατέστησε την παρέα που δεν είχε. Αναρωτιόταν με τα χρόνια περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας και κοιτάζοντας τα pet- shop που φύτρωναν μέρα με τη μέρα περισσότερα τι έχει απομείνει από την «οικογένεια» που ήξερε κάποτε.
Ο γάτος του μοιραζόταν τη ζωή του για πολλά χρόνια. Ήταν η σκιά του και η ανάσα του. Ο μόνος που ήξερε τα μυστικά του. Ο μόνος που τον έβλεπε να κλαίει και να καταστρώνει σενάρια για να άρει την βαθύτατη μοναχικότητά του.
Ο γάτος γέρασε πολύ. Τα κόκαλά του διαγράφονταν στο σώμα του το τόσο μα τόσο συνηθισμένο. Στο μοντέρνο διαμέρισμα η παρουσία του ήταν πλέον αταίριαστη. Ο γάτος όμως αρνιόταν να πεθάνει με πείσμα.
Για κείνον ο γερασμένος του γάτος ήταν ο λόγος για άπειρες ενοχές, συναισθήματα. Έβλεπε και τα blog και ήταν σίγουρος. Δεν ήταν αυτός ο μόνος. Και άλλοι bloggers είχαν πάθος με τις γάτες. Σαν οικογένεια ήταν και γι’αυτούς. Σαν παιδιά τους. Παρηγοριόταν.
Κάποτε ο γάτος πέθανε. Δεν ήξερε πια αν έκανε ότι έπρεπε να κάνει. Τον φρόντισε όσο έπρεπε? Δεν τολμούσε να μιλήσει σε κανέναν. Σκεφτόταν μήπως τον κοροϊδέψουν. Παρηγοριά του τα blogs τόσων και τόσων γατόφιλων. Μια δικτυακή οικογένεια ανθρώπων και γάτων.
Το πρωί σήμερα ξεκινώντας τη μέρα είδε στο δρόμο τη γάτα του γείτονα περιστοιχισμένη με τα μωρά της. Τα φρέσκα της γατάκια όλα όμοια με το δικό του το μακαρίτη. Ναι, αλλά ο δικός του ήταν διαφορετικός. Ήταν μοναδικός και ανεπανάληπτος. Ερημος αναζήτησε τον αδερφό του. Τον ήρωά του, την παρεούλα του.
Βούρκωσε. Κατευθύνθηκε στο γνωστό pet-shop που ήξερε στην περιοχή και πήρε ένα κουτάβι. Ένα όμορφο λάμπραντορ. Τα έβλεπε στις διαφημίσεις και τα λάτρευε. Θυμόταν τότε που ήταν παιδί. Το πήρε στα χέρια ολόκληρος άνδρας και έδωσε άδεια στον εαυτό του.
Το όνειρό του ήταν πραγματικότητα.
Σαν το Ρεμύ με τα σκυλιά του πεθαμένου σενιόρ Βιτάλι ξεκίνησε να αναζητήσει την οικογένειά του.

12 σχόλια:

antvol είπε...

Τυχερός ο φίλος σου. Γιατί τελικά κατάφερε να πραγματοποιήσει το παιδικό του όνειρο, έστω και αργά... Κι ας χρειάστηκε να μεσολαβήσει μια απώλεια. Τώρα, κάθε φορά που θα σκέφτεται τον γατούλη του, ίσως να στενοχωριέται λίγο λιγότερο. Γιατί το τέλος του δεν πήγε χαμένο: ο γάτος, φεύγοντας πλήρης ημερών, παραχώρησε τη θέση του στο σκυλάκι, χάρισε στο αφεντικό του μια νέα αρχή, τον συμφιλίωσε με ένα μεγάλο του απωθημένο.

dodo είπε...

Πώς ταίριασε έτσι όμορφα ο καημένος ο Ρεμύ με τους... σύμβλογους; Γιατί πράγματι τα ταίριασες!
Και ξέρεις και από πνεύμα γατικό...

andy dufresne είπε...

Άκουσα ότι ψάχνετε γατόφιλους μπλόγκερ κι ήρθα να πω ένα νιάου.

Έρχομαι και ως σκυλόφιλος, οπότε να καλημερίσω και δυο γουβ-γουβ.

advocatus diaboli είπε...

Γάτος, σκυλιά και Χωρίς Οικογένεια, όλα συναρπαστικά. Αραγε ο Μαλό αγαπούσε και τις γάτες; Πάντως, η συντροφιά ενός ζώου είναι μια μοναδική απόλαυση. Μαθαίνεις πάρα πολλά πράγματα. Από τις γάτες, ιδίως, την ανεξαρτησία. Εξαιρετική ιστορία.

Φίλιππος είπε...

ποτε δεν κατάλαβα την σχεση της γάτας με τον άνθρωπο... μου φαίνεται μια σχέση ανάγκης-συμβιβασμου... δεν είμαι σίγουρος αν οι γάτες έχουν σε γενικές γραμμές τα ευγενικά αισθήματα που έχουν π.χ. οι σκύλοι, αλλά πάλι είναι αυτή η ανεξαρτησία που τις διακατέχει που ίσως τις κάνει γοητευτικές...

και εγω θα ηθελα πολυ παντως ενα λαμπραντορ, οποτε ενημερωνε μας για τις εξελιξεις....

Eleni63 είπε...

antvol, καλώς ήρθες. Μια και δεν έχω δει το μπλογκ σου ακόμη σπεύδω.
ΔΟΔΟ ευχαριστώ για όσα λες αλλά περισσότερο ευχαριστώ για όσα σχεδιάζεις.
Andy καλώς ήρθες. Πώς πάει η μπαμπίνα? Ελπίζω να δεις και το Μπαμπά που έγινες και αφορμή μαζύ με κάποιους άλλους μπλογκομπαμπάδες να γραφτεί.
Συνάδελφε δικηγόρε του διαβόλου, επανέρχομαι για το θέμα των μαρμάρων... Είμαι λίγο ζορισμένη με αυτό αλλά χθες δεν πρόλαβα να σου γράψω περισσόερα.
Ζαρατούστρα, καλώς ήρθες. Σπεύδω να μάθω περισσότερα για σένα.

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Eleni63 είπε...

Kαλή μου Παράγραφε, εσείς ως οικογένεια ειστε ακόμη παραδοσιακοί.
Με μαμά, και τι μαμά, με μπαμπά, και τι μπαμπά και με κόρη κοράκλα, αλλά και με σκυλί και με γατί και με την αγάπη όλου του διαδικτύου.
Ισως να το χρωστάτε στην κοράκλα, ίσως να ήταν στη μοίρα σας να δοκιμαστείτε στην αγάπη.
και έτσι να σας αγαπάμε όλους μαζύ (μαμά, μπαμπά, παιδί, γατί, σκυλί) όλοι μας.

paragrafos είπε...

Αγαπημένη μου Ελένη,

και γάτο έχουμε (μεσήλικα - εννιά χρονών περίπου) και σκύλο (λαμπραντόρ ριτρίβερ).

Εμείς στην Κύπρο λέμε: "το σκλυλο τον διαλέγεις, η γάτα σε βρίσκει".

Πριν εννιά χρόνια βρήκαμε ένα γατάκι έξω από την πόρτα μας και το υιοθετήσαμε.

Προ ενός έτους, αγοράσαμε ένα λαμπραντόρ. Γιατί;

Οταν η κόρη μου (πριν ενάμισι χρόνο) ξεκίνησε την κετογενική δίαιτα στην αμερική, ως πείραμα κατά της επιληψίας της, της κακοφάνηκε και έκανε απεργία πείνας! Δεν έτρωγε τίποτε απολύτως! Μόνο νερό, κι αυτό με το ζόρι! Την τρίτη μέρα, μια νοσοκόμα μας ρώτησε αν θέλουμε επίσκεψη από κάποιον ντοκ. Δεν κατάλαβα καλά τι είπε και συμφώνησα μαζί της. Ξάφνου, μπαίνει στο δωματιάκι μας (του νοσοκομείου) δυο νοσοκόμοι με ένα λαμπραντόρ! Αυτός ήταν ο ντοκ!!!

Τα λένε ντογκ-ντοκ επειδή...

Αμέσως μόλις τον είδε η κόρη μου ξαναβγήκε το χαμόγελο της. Παίξανε εκεί μέσα κι ύστερα ήσυχα και ωραία άρχισε να τρώει τα απαίσια σκευασματα που προβλέπει η δίαιτά της, δηλαδή η σωτήρια κετογενική δίαιτα!

Τώρα το λαμπραντόρ μας είναι η αγάπη της. Οταν παίζουμε μαζι του, ούτε που αγγίζει τη Μαρία-Φωτεινή! Σαν και να ξέρει ότι η ισορροπία της είναι ευάλωτη. Κανείς δεν του το είπε.

Σε μας όλους, ορμάει επανω και μας κάνει... άχρηστους.

Σ΄ αγαπώ

η φιλη σου

Α.


ΥΓ. Για τις γάτες: κανείς γατόφιλος δεν αποδέχεται τα κλασικά στερεότυπα για τις γάτες. Οποιος θέλει ας ρίξει μια ματιά σε μια ιστοριούλα που έγραψα παλιότερα για το γάτο μας Σωκράτη ας πάει στο περιοδικό tetrapodologein στη σελ.

http://www.tetrapodologein.gr/start.htm

Μετά πηγαίνετε στη στήλη "οικοσιτα" και ψάξτε για το κείμενο "ο Σωκράτης"

7:17 AM

paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
paragrafos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Кроткая είπε...

αχ, και να ξερες τι μου θύμισες.