Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 28, 2006

Υποκλοπές


Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο αναρωτιόταν αν θα τον καλέσουν να υπερασπιστεί το διευθυντή της υπεύθυνης εταιρίας. Ήταν πολύ φιλόδοξος δικηγόρος. Δεν μπορούσε να λείπει από την υπόθεση. Έκανε μερικά τηλεφωνήματα να ασκηθεί και κάποια πίεση. Επισήμανε τις γνωριμίες του στου Μαξίμου και στην Βουλή. Περίμενε το τηλέφωνο να χτυπήσει, αδημονούσε, ματαίως όμως. Πληροφορήθηκε από την εφημερίδα ότι ανέλαβε άλλος δικηγόρος. Αγρίεψε λίγο αλλά συνέχισε επίμονα. Παρακολουθούσε καθημερινά την υπόθεση στην τηλεόραση και τις εφημερίδες. Έκοβε τα αποκόμματα για το ζήτημα και τα φυλούσε προσεκτικά. Σχημάτισε ένα τεράστιο αρχείο. Βρήκε και στο internet πληροφορίες. Χιλιάδες χαρτάκια σκέπασαν το τραπέζι του γραφείου του, μετά της κουζίνας… Κόλλησε και μερικά στον τοίχο. Τηλεφωνούσε πότε πότε στους γνωστούς του και περίμενε επίμονα.
Ήταν γι’αυτόν πολύ σημαντική υπόθεση.

Χρόνια σπούδασε δίκαιο των ΜΜΕ και των επικοινωνιών. Στη Γερμανία αρίστευσε. Το διδακτορικό του επαινέθηκε από όλους. Ο καθηγητής Adler το είχε πει σαφώς: Θα έκανε μεγάλη καριέρα.
Απογοητεύθηκε πρώτη φορά όταν δεν διορίσθηκε συνήγορος του Βασικού Μετόχου. Μετά είδε άλλες φάτσες και έμαθε για κάμποσους άσχετους ότι χειρίζονται το θέμα. Μετά η υπόθεση με το φιλί του Παπακαλιάτη. Πάλι δεν τον κάλεσαν. Τον απέφευγαν συστηματικά γιατί εκείνος ήξερε. Έπαιρναν μόνον τους πουλημένους. Να πχ τις προάλλες προσέλαβαν αυτόν που είναι στο παραδικαστικό κύκλωμα που αποκαλύφθηκε το καλοκαίρι πέρσυ. Και στην άλλη υπόθεση πήραν εκείνον τον πρώην Πασόκο που τώρα είναι συνεχώς στη Ρηγίλλης. Και μετά σου λέει κάθαρση της διαπλοκής.
Μετά όμως από το σκάνδαλο των υποκλοπών ανασκουμπώθηκε. Αυτή η υπόθεση ήταν δική του. Τηλεφώνησε και στον καθηγητή του στη Γερμανία που ήξερε έναν σύμβουλο του πρωθυπουργού.
Τέτοια ματαίωση όμως δεν μπορούσε πια να την αντέξει.

Περίμενε με το ραδιοφωνάκι ανοιχτό να παίζει. Του είχαν πει ότι κάνει κύματα και δεν μπορούν να τον παρακολουθούν. Έτσι όπως καταντήσαμε πλέον αν καλούσε, ο πελάτης, δεν έπρεπε να τους ακούσουν οι άλλοι. Του το είχε πει και ο φίλος του ο δημοσιογράφος στο Ντα Κάπο ότι όλους πλέον τους παρακολουθούν. Εκείνος ήξερε γιατί δούλευε στον αρχιμασώνο, το διαπλοκάρχη…Οι Υποκλοπείς.

Γιατί παντού πλέον υπήρχαν υποκλοπείς. Θυμόταν με άγχος και ίδρωνε πάντα εκείνο τον πελάτη που τον είχε προσλάβει πρώτη φορά τότε που ξεκίνησε η κινητή τηλεφωνία. Αρχικά τον διαβεβαίωσε ότι τα κινητά είναι ΟΚ. Μετά όμως του είπε το κόλπο. Έτρεμε ολόκληρος στη σκέψη ότι από πουθενά πλέον δεν μπορείς να κρυφθείς. Ούτε στη Μαρία τολμούσε να τηλεφωνήσει πια για τι ο πατέρας της ήταν στην Στετ. Είχε σίγουρα τον τρόπο να τον ακούει. Και εκείνος τι έκανε δα. Πότε πότε της έλεγε καμιά βρωμοκουβέντα. Κανένα ερωτόλογο, λίγο πρόστυχο ναι. Αλλά αυτά αρέσουν στις γυναίκες. Ούτε ένα ραντεβού δεν της ζήτησε. Τι ανάγκη την είχε άλλωστε.

Υποκλοπές. Εκείνος το ήξερε καλύτερα από τον καθένα. Γι αυτό και σπούδασε άλλωστε το ζήτημα. Μετά όταν έγινε και η ανεξάρτητη αρχή για το απόρρητο δικαιώθηκε. Όλη η Ευρώπη πια συμφωνούσε ότι είχε δίκαιο.

Μικρός άκουσε για πρώτη φορά τη φωνή μέσα του να του επισημαίνει να προσέξει. Ένα μικρό τσιπάκι υπήρχε στο μυαλό του, ένα δεύτερο στο πίσω πίσω δόντι του. Φρονιμίτη νομίζω το λέγανε. Εκείνος ήξερε ότι τον παρακολουθούν καλά. Αλλά όταν το είπε μια φορά στη μάνα του εκείνη γελούσε. Μετά ο πατέρας του τον πήγε και σε εκείνο το γιατρό. Φάρμακα, φάρμακα, στεναχώρια της μάνας. Όλα χωρίς νόημα. Βλακείες. Ο άνθρωπος ήταν μια χαρά. Τη νύχτα του φύτευαν στον εγκέφαλο το φριχτό εκείνο πληροφοριοδότη. Τη μέρα του έδιναν φάρμακα. Δήθεν για να φύγει και να μην ξανάρθει. Εκείνος όμως άκουγε τα πάντα. Δεν έχανε λέξη. Ούτε στιγμή.
Και έτσι είπε σε όλους ότι το τσιπάκι αφαιρέθηκε και ησύχασε και βρήκε την υγειά του. Όπως πήγαιναν θα του έκαναν ηλεκτροσοκ. Τόχε πει ο γιατρός. Αν συνεχίσει….
Αλλά τώρα πέρασε πια η περιπέτεια. Όλοι ήξεραν ότι είχε δίκαιο. Πόσα πέρασε και αυτός τόσα χρόνια. Ακούς εκεί σχιζοφρένεια. Ακούς εκεί κουβέντες.

Το ραδιοφωνάκι έκανε παράσιτα στο κινητό που χτυπούσε επίμονα τώρα.
· Μάλιστα?
· Ο κύριος Στεφαρής?
· Ποιος τον ζητά?
· Από την Εθνική Επιτροπή Απορρήτου, σας καλεί ο Πρόεδρος.


13 σχόλια:

zinon είπε...

Ωραίο το post για άλλη μια φορά. Κυρίως μου άρεσε η ανατροπή στο μέσο περίπου της ιστορίας και φυσικά το …λογοπαίγνιο με το Στεφαρή!!!

Το χαρακτηριστικότερο πάντως είναι ότι τελικά δεν καταλαβαίνεις, αν ο ήρωας της ιστορίας κυκλοφορεί ανάμεσά μας ή είναι έγκλειστος σε ψυχιατρικό κατάστημα… Αλλά μήπως τελικά έχει καμιά σημασία;;;

Εαρινή Συμφωνία είπε...

Ωραίες ιστορίες, περιεκτικές, περιπαικτικές, ανατρεπτικές. Πολύ ωραίες.

Ανώνυμος είπε...

Καμιά φορά, όταν η έντονη επιθυμία λαχταρά να προσεγγίσει την πραγματικότητα, κι αυτή η τελευταία αντιστέκεται, τότε ο θεατής μπαίνει μέσα στο έργο, ανακατεύεται με τους ήρωες, κι ολα γίνονται ένα ατέλειωτο κουβάρι.

Μου θυμίζει το υπέροχο έργο του Γούντυ Άλλεν "Το κόκκινο ρόδο του Καΐρου". Καθώς και την ιστορία με τον κινέζο αυτοκράτορα, που (δεν ξέρω πόσο καλά το αποδίδω) μια νύχτα ονειρεύτηκε ότι ήταν πεταλούδα ... Κι από τότε πέρασε την υπόλοιπη ζωή του προσπαθώντας να καταλάβει αν κάποτε είδε στον ύπνο του ότι ήταν πεταλούδα ή αν είναι πράγματι μια πεταλούδα που ονειρεύεται ότι είναι άνθρωπος ...

anonymos είπε...

Antvol, είσαι πραγματικά πολύ έξυπνος.

Μόνο ένας αυτοκράτορας και ένας φιλόσοφος θα προλάβαινε να αναρωτηθεί κάτι τέτοιο!

Ο ανώνυμος

Ανώνυμος είπε...

Αχ ανώνυμε, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αλλά, ασφαλώς και δεν είμαι"πραγματικά πολύ έξυπνος" (ποιος εξάλλου έξυπνος παραδέχεται την ευφυϊα του ...).

Διψώ όμως να συναντώ έξυπνους, με τα δικά μου πάντα κριτήρια, ανθρώπους. Κι όταν μου συμβαίνει, ε, τότε, πράγματι, έχω την στοιχειώδη εξυπνάδα να το καταλαβαίνω κι όχι μόνο να μην ενοχλούμαι, αλλά να το χαίρομαι, να το απολαμβάνω και να ευχαριστώ τη ζωή για το δώρο αυτό.

Кроткая είπε...

Marilένη μου εκπληκτικό. Με την εννοια πως ειχε εντονα στοιχεια εκπληξης κυριως!!

Eleni63 είπε...

Ζινον το μόνο μου παράπονο μαζύ σου είναι ότι δυστάζεις να μας γράφεις και εσύ κανένα ποστάκι συχνότερα. Γιατί δεν συνεχίζεις και συ λίγο πιό δυναμικά?
σε ευχαριστώ πάντως για την ηλεκτρονική συμπαράσταση.

εαρινή συμφωνία ελπίζω να σε διασκέδασα με τα περιορισμένων μου φιλοδοξιών καμώματα. με βοηθούν πολλοί οι ανδιδράσεις σας. και τα κείμενά σας που διαβάζω.

Antvol σκέπτεσαι τάχα ότι όταν θα ψάχνει κάποιος στο google για ΥΠΟΚΛΟΠΕΣ θα συναντά αυτό? Μπορεί να κάνει και νομική έρευνα για το θέμα...

Ο Ανώνυμος συνεχίζει να διαλέγεται με τους σχολιάζοντες. Θα ήθελα να υπήρχε ένας τρόπος τα σχόλια να εμφανίζονται αλλιώς. Κάποιον θα ρωτήσω.

Κροτούλα μου ΄θα προτιμούσα να σε εκπλήξω με δώρο μια κόκκινη φεράρι αφού είσαι οδηγάρα και ετοιμάζεσαι για τη φόρμουλα 1. Ομως προς το παρόν αρκέσου σε λογοπαίγνια.

Καπετάνισσα είπε...

Ταλέντο ξεχωριστό στα μάτια μου μπροστά;

Ελένη μ' άρεσε πολύ!
Είσαι πράγματι ευρηματική κι απρόβλεπτη!
Χάρισμα σπουδαίο.

anonymos είπε...

Ζητάς και το δικό μου σχόλιο για το κείμενο, Eleni63?

Ετσι κι αλλιώς θα φανεί σαν σχόλιο στους υπόλοιπους και θα με νουθετήσεις και πάλι.

Δυνατό κείμενο, απόλυτα αναμενόμενο τέλος (διαφαίνεται καθαρά στην έκφραση "αυτός ήξερε"), διότι αυτό που θέλει να διερευνηθεί δεν είναι μια απλή ανατροπή, στο κλίμα ενός έργου μυστηρίου, αλλά η ίδια η συγγραφή αυτή καθ'αυτή.
Ένα φανταστικό κείμενο (η σχιζοφρενική φαντασία του ήρωα) μελετά μια απόλυτη πραγματικότητα (τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων).

dodo είπε...

Έξυπνο κείμενο, γρήγορο, με ανατροπές... ΠΟλύ το χάρηκα!
Και όπως και τα προηγούμενά σου, το ξαναδιαβάζω, ξέρεις...

Eleni63 είπε...

καπετάνισσα εσύ κρίνεις.

ανώνυμέ μου καλέ και φίλτατε, εξέλαβες την αμηχανία του συγγράφοντος ως αναζήτηση επαίνων. Το ξαναδιάβασα όμως και είχες δίκαιο. το ότι διαλέγεσαι με τους άλλους σχολιάζοντες μου αρέσει πολύ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ και αυτό που προσπαθούσα να πω (να πάλι η αμηχανία) είναι ότι τα σχόλια θα όφειλαν να είναι εμφανέστερα και να μην καλύπτονται από το ποστ διότι έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία ιδίως όταν συνιστούν διάλογο. Η αλήθεια είναι ότι όταν έγιναν οι υποκλοπές σκεφτόμουν έντονα έναν κυριούλη που γνώριζα και που θεωρείτο άρρωστος διότι είχε πομπό στο δόντι. Αλλά έχω συναντήσει στη δουλειά μου πρόσωπα που στέκουν με το ραδιοφωνάκι δίπλα στο κινητό... για να μην τους ακούνε και πάντα αναρωτιέμαι το όριο ανάμεσα στην ψύχωση και την αλήθεις. Τα πρόσωπα που αναφέρομαι είναι βιώματα που συντίθενται.

Βρε ΔΟΔΟΥΛΗ μακάρι αν κάποτε κάνω κανένα καινούργιο βιβλίο να είχα εικόνα σου για εξώφυλλο. Μακάρι...

anonymos είπε...

Εleni63 κατανόησες αμέσως το παράπονό μου!

Όσο για το σχόλιό μου, δεν ήταν έπαινος αλλά διαπίστωση.

Όσο για την σχέση φαντασίας ή "ψύχωσης" και πραγματικότητας? Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι πρωτοπόροι θεωρούνταν "τρελοί" απ' τους σύγχρόνούς τους. Μερικοί μάλιστα "απολάμβαναν" και πολύ θερμές εκδηλώσεις, όπως η πυρά, η εξορία και η διαπόμπευση.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η σχέση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας είναι αμφιμονοσήμαντη!

Πως όμως θα γνωρίζει ο "ψυχάκιας" ότι αυτό που λέει είναι αλήθεια? Είναι πολύ απλό και το αναφέρεις. "Αυτός ήξερε". "Και όμως κινείται"!

ATHENA είπε...

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΟΤ

ΕΙΝΑΙ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΑΝΟΝΥΜΟΣ

" Ένα φανταστικό κείμενο (η σχιζοφρενική φαντασία του ήρωα) μελετά μια απόλυτη πραγματικότητα (τις υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων)."