Τρίτη, Σεπτεμβρίου 12, 2006

Ave Maria - Η μαμά



Αποφάσισε να γίνει μητέρα για την αγάπη κάποιου που δίσταζε να δεσμευθεί μαζί της. Ήταν εκείνος πίστευε, σημαντικός και εκείνη τίποτα σπουδαίο. Καλλιτέχνες και οι δυό. Γέννησε το παιδί χωρίς να απαιτηθεί σύγκρουση ή εκβιασμός.
Ο Πατέρας είχε ήδη παντρευτεί μια άλλη.
Η μητέρα μεταλλάχθηκε σε σύγχρονη ανύπαντρη μητέρα με όλο τον ιδεολογικό εξοπλισμό που απαιτείται. Απολύτως άνεργη. Ευλογημένη όμως ανάμεσα στις γυναίκες με το πολύτιμο τέκνο της.
Το παιδί, κοριτσάκι, αν και χωρίς φωτοστέφανο ήταν ο μεσσίας της μοναδικότητας της. Το νόημα της ζωής της. Το αγαπούσε με πάθος και κτητικότητα.
Ήταν όμως και παραδοσιακή. Έπρεπε να το μεγαλώσει με αρχές, φουστανάκια και πολυτέλειες. Επιστρατεύθηκαν άλλοι χρηματοδότες. Εκείνη με ηρωισμό και ανευθυνότητα τους έριξε όλο το βάρος.
Λίγο καιρό πριν παντρευτεί το νέο σύντροφό της διεκδίκησε την αναγνώριση του τέκνου από το φυσικό πατέρα. Τη βρωμοδουλειά την έκανε μια φίλη της δικηγόρος και η χαζομάρα/τρομάρα του Πατέρα.
Στο γάμο της μαμάς η μικρή ήταν παρανυφάκι μαζί με το γιό του καινούργιου μπαμπά από τον προηγούμενο γάμο. Η μαμά έκανε και άλλο παιδί. Με πίστη στη θεία πρόνοια και την καλή της τύχη κάθε παιδί ήταν και μια άγκυρα νόμιζε προς τη σταθερότητα που χρειαζόταν. Ο σύζυγος δεν ήταν απένταρος. Δεν ήταν όμως και τίποτε σπουδαίο. Είχε και μια φριχτή αριστερή μαμά που βασάνιζε την όψιμη και παράδοξη νύφη.
Με δάνεια αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο, κράτησε το παλιό, αγόρασε σπίτι και φόρτωσε τις κάρτες ανεκπλήρωτες επιθυμίες δικές του και της μαμάς.
Η κόρη της αρίστευε και πάχαινε. Η μαμά την ταΐζε φιλοδοξίες και πολύ φαγητό. Ήταν όμορφη λιγομίλητη και χοντρούλα. Όταν δεν της έδωσαν τη σημαία στην 6η δημοτικού η μαμά έστειλε το σύζυγό της να λύσει το θέμα, αυτός τη φίλη τη δικηγόρο και τελικά τη σημαία την κράτησε ένα άλλο παιδάκι.
Κάποια στιγμή τα οικονομικά πήγαν κατά διαβόλου. Η μαμά ζούσε την ουτοπία της. Όλα θα λυθούν με αισιοδοξία. Ο σύζυγος προσέτρεξε σε τρίτους επικαλούμενος τα παιδιά. Και την αγάπη της μικρής.
Όταν η μικρή διασφάλισε σημαντικό χαρτζιλίκι από τη νονά, η μαμά, της το πήρε όλο.
Το άλλο παιδί βλέπεις είχε μαθησιακές δυσκολίες.
Ο γιος της.

10 σχόλια:

zinon είπε...

Μετά τον μπαμπά σήμερα η μαμά, για να γίνει η πλήρης αποτύπωση των απόψεων περί οικογένειας.

Εγώ γενικώς συμφωνώ με αυτά που λες, Ελένη. Όπως συμφωνώ ότι η ανύπαντρη μητέρα σταθερά στους αιώνες έψαχνε την αγιοποίηση και τη μοναδικότητα, ίσως για να καλύψει το κοινωνικό στίγμα.

Επίσης και κάτι που απαντάει σε χθεσινό σου σχόλιο: πριν μεταφράσεις το γαλλικό, γράψε κάτι δικό σου…

Σε παρακαλώ εγώ!!!

dodo είπε...

Γιά να οδηγήσεις "παπάκι", απαιτείται να έχεις δίπλωμα.
Γιά να γίνεις μαμά, δεν σού απαιτείται τίποτε...

Кроткая είπε...

Ειλικρινά αναρωτιέμαι με τι μυαλά μερικοί άνθρωποι αποφασίζουν να γίνουν γονείς! Το δε χειρότερο είναι η λογική "κανω παιδί για να σώσω το γάμο μου", λες και το παιδί ειναι ασπιρίνη να την παρει ο πονοκεφαλισμένος γάμος να του περάσει.

Αληθινή είναι η ιστορία; Αν είναι αληθινή, η μαμά αυτή θέλει κρέμασμα. Αλλά τι φταιν τα ορφανά, θα μου πεις;

αθεόφοβος είπε...

Δυστυχώς δεν διαλέγει κανείς τους γονείς του.

test είπε...

Με τα post για μπαμπάδες και για μαμάδες θυμήθηκα μια Εβραϊκή παροιμία που έλεγε (πάνω κάτω) το εξής:
"Αν ένα παιδί πάει καλά, ο πατέρας αισθάνεται υπερήφανος.
Αν ένα παιδί πάει άσχημα, η μάνα γίνεται δυστυχισμένη.".

(Σημ.:Υποθέτω πως μπορεί να ερμηνευτεί ποικιλοτρόπως...)

Υ.Γ. Τι συνέβη στην Επίδαυρο, στην Ιφιγένεια εν Ταύροις;

advocatus diaboli είπε...

Βαθύ κείμενο, με πολλές προεκτάσεις.

Eleni63 είπε...

Zοφερέ μεσαίωνα, μετά την παράσταση της Ιφιγένειας εν Ταύροις ήμουν σίγουρη ότι σήμερα ζούμε το Ζοφερό Μεσαίωνα.
Κροτ η ιστορία είναι αληθινή. Για το κρέμασμα επιφυλάσσομαι...Ο λόγος που ανέφερα την ιστορία δεν ήταν καταγγελτικός. Πιό πολύ συμβολικός. Οπως επισήμανε ο συνάδελφός μου συνήγορος ...πλην του διαβόλου.
Δοδούλη τρέχω να δω την καινούργια σου ελπίζω έμπνευση. Συχνά αναρωτιέμαι ποιός μπορεί να είσαι (μήπως δηλαδή είσαι κανέναςς διάσημος...) αλλά για να είσαι τόσο ξύπνιος μάλλον δεν είσαι διάσημος.
Αθεόφοβε όπως έχουν τα πράγματα δεν διαλέγει κανείς τους βιολογικούς τους γονείς. Η μαμά και ο μπαμπάς γίνεται σταδιακά κάτι πολύ ευρύτερο από ένα βιολογικό γεγονός. Σε αυτό η βούληση έχει λόγο.

Nyktipolos είπε...

Στο άγιο έτος 2006 το πρόβλημα της οικογένειας είναι ότι δεν υπάρχει οικογένεια. Με την έννοια ότι η παλιά, παραδοσιακή οικογένεια μας τελείωσε και η καινούργια αργεί να έρθει, αν έρθει ποτέ. Στα πλαίσια αυτά, ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί αυτοσχεδιάζοντας και πατώντας βάναυσα πάνω στα ψυχολογικά του αδιέξοδα.

Εγώ ας πούμε που πιστεύω πως είμαι ένας "καλός μπαμπάς" δεν τολμώ να πω πως η μαμά της ιστορίας είναι "κακή μαμά" που θέλει κρέμασμα, γιατί ελείψει μπούσουλα και θεσμών, όλοι είμαστε εν δυναμει η μαμά της ιστορίας.

Καθώς μεγαλώνω, όλο και με περισσότερη ζήλια αναπολώ την αυτοπεποίθηση των παλιών γονιών που δεν είχαν ακούσει ποτέ τον όρο "παιδικό τραύμα" και δρούσαν ειλικρινώς, με αυθεντικότητα χαρίζοντας χωρίς αναστολές την αγάπη τους, αλλά μόνο όση διέθεταν και όχι όση επέβαλαν οι ενοχές τους, ή οι σύγχρονοι παιδαγωγικοί κανόνες...

test είπε...

Συμπληρωματικά για μπαμπάδες και μαμάδες:

Ένας άντρας για να γίνει «πατέρας» χρειάζονται μερικά λεπτά (ή και δευτερόλεπτα;). Για να γίνει «μπαμπάς», όμως χρειάζονται χρόνια!

Αντίστοιχα, μια γυναίκα, όταν γεννήσει, γίνεται κατ' ευθείαν και μάνα και μητέρα και μαμά κι απ' όλα (εξ ου και η σχετική σιγουριά).

Υ.Γ. Eleni63 said...
μετά την παράσταση της Ιφιγένειας εν Ταύροις ήμουν σίγουρη ότι σήμερα ζούμε το Ζοφερό Μεσαίωνα.

Γιατί, τί συνέβη;

Καπετάνισσα είπε...

Και η μοναξιά, πολλαπλασιάζεται.

Να δεις, που μπορεί να'ναι και κληρονομική...