Alcohol and aliens

Γεννήθηκε στο Δελχί το 1954 το χρόνο δηλαδή που καταργήθηκε η πολυγαμία στην Ινδία. Γιος γνωστού Υπουργού της Ιντίρα Γκάντι σπούδασε και διακρίθηκε στα καλύτερα ινδικά πανεπιστήμια, έγινε ορειβάτης στα Ιμαλάια και έκανε και μια εμπορική επιχείρηση ταξειδιών περιπέτειας χρόνια πριν γίνουν μόδα. Μικροπαντρεμένος έφυγε με τη στήριξη του πατέρα για το Παρίσι να σπουδάσει και να προκόψει περαιτέρω. Σίγουρα κάποια θέση Υπουργού θα τον περίμενε μετά. Η ξενιτιά τον πόνεσε και το χρώμα του του κόστισε πολύ. Ξαφνικά από πρίγκηπας έγινε πολίτης β διαλογής. Περίμενε στις ουρές για έγγραφα και τον ήλεγχε η αστυνομία συχνά. Το όμορφο πρόσωπό του ζάρωσε από το πολύ ουίσκι και τα Benson & Hedges που κάπνιζε σαν γνήσιος βρετανικά καλλιεργημένος Ινδός προκαλούσαν ένα συνεχή βήχα. Οι λευκές ερωμένες δεν εμπόδισαν το αίσθημα μειονεξίας που γέννησε η σύγκρουση πολιτισμών και το 1989 ενώ έπεφτε το τοίχος του Βερολίνου ξέσπασε σε δυνατά κλάματα πάνω στο κάστρο της Χαϊδελβέργης: Είμαι τόσο μα τόσο απόλυτα μόνος.
Δύο τρία χρόνια μετά πέθανε από κύρωση του ήπατος στο Δελχί συντετριμμένος από την ένταση της αποξένωσης που γι’αυτόν μικρό ινδουιστή πρίγκιπα ήταν πρωτόγνωρο. Εκείνος πίστευε στο ποτάμι και την αέναη ροή του, ήταν τόσο ανεκτικός και πράος που ο Καρτέσιος και η κληρονομιά τους έβλαψαν πολύ την ισορροπία του. Το αλκοόλ ήταν το μέσα του καυτό ποτάμι που έσβηνε το φόβο, πάντα Black Label.

Γεννήθηκε στα Τίρανα το 1960 όταν ο Χότζα κυβερνούσε απερίσπαστος και η Αλβανία ζούσε στον 17ο αιώνα. Γιός εργάτη με καλές σπουδές στην Αλβανία και γνώστης της μουσικής από παιδί δεν έμαθε να χορεύει παρά το φυσικό ταλέντο του αλλά περιορίσθηκε στο να χρησιμοποιεί το σώμα του για εργασίες χειρωνακτικές στην κοντινή Ελλάδα λίγα χρόνια μετά. Εισήλθε λαθρομετανάστης και πέρασε πολλά πολλά χρόνια χωρίς χαρτιά. 2-3 φορές απελάθηκε και ξαναγύρισε κρυφά από την Πίνδο. Εργάσθηκε σε οικοδομή και στα Μεγάλα Έργα: Αεροδρόμιο Σπάτων και Αττική Οδός. Η οικογένειά του ήρθε και αυτή λίγα χρόνια μετά στην Ελλάδα όπου όμως μέχρι πρότινος ζούσε κρυφά χωρίς χαρτιά και χωρίς ανάσα. Το όμορφο πρόσωπό του ζάρωσε γρήγορα από το φθηνό ούζο και έβηχε συνέχεια καθώς ο άφιλτρος Ασσος τον επιβάρυνε πολύ.
Τα ιστορικά βιβλία και το νέο καθεστώς δεν τον εμπόδισαν όταν τις έφαγε με αφορμή το γνωστό ποδοσφαιρικό αγώνα στην Αθήνα να ξεσπάσει σε λυγμούς: Είμαι τόσο μα τόσο απόλυτα μόνος.
Η γυναίκα του δεν άντεξε το ποτό. Τον έστειλε στην οικογένειά του στην Αλβανία όπου πέθανε από κύρωση του ήπατος λίγο μετά παρέα με δυό ημίαιμα σκυλάκια που κουβάλησε από την Ελλάδα, τη μόνη παρέα που του απέμεινε πιά. Η δυτικότροπη μεταολυμπιακή Αθήνα ήταν πολύ επώδυνη για αυτόν τον ξένο που δεν βαφτίστηκε και δεν είχε καμία αίσθηση ατομικότητας παρεκτός από το αίσθημα της επιβίωσης

Γεμίσαμε ξένους. Όλοι μας πιά ξένοι, πρόσφυγες διάφορων προορισμών και προελεύσεων περνάμε σαν τα ποταμάκια από το χάρτη και το αίμα γίνεται οινόπνευμα για να αντέξει το φόβο και τη συνεχή ανεξέλεγκτη ροή των πραγμάτων.
Γεμίσαμε όμως και άλλους που αποκαλούν αλλήλους ξένους. Ο ξένος που είσαι και ο ξένος που δείχνεις. Άλλοτε η κύρωση του ήπατος λέγεται κατάθλιψη και άλλοτε η κατάθλιψη επιθετικότητα.

Δεν θα γίνει στεριά όλη τούτη η θάλασσα που ρέει εντός μου
και ρέω και χύνομαι και χάνομαι πριν μάθω τι ήμουν…

Έχω ιστορίες με πολλούς ξένους να σας διηγηθώ, δεν προλαβαίνω απόψε όμως. Το καράβι κατεβάζει πρόσφυγες από το Λίβανο και θέλω να διαβάσω και τα blogs των Λιβανέζων που βομβαρδίζονται.

Συμπαθάτε με.