1. Η Μαρία Παπαδοπούλου
Εικοσιτετράχρονη δικηγόρος, με ποιότητα και ήθος αλλά ιδίως με ένα τεράστιο εγκέφαλο που στέκεται περήφανος πάνω στο παχύσαρκο σώμα της. Ντυμένη πάντα εξαιρετικά κομψά και με περίσσευμα αξιοπρέπειας δεν επέτρεψε σε κανέναν είτε να την λυπάται είτε να αντιλαμβάνεται κάποια μειονεξία. Η Μαρία κατηγορήθηκε πολλές φορές για την αδυναμία της να τιθασεύσει το σώμα της, λόγω ιδίως των αρίστων επιδόσεών της. Στην Μαρία Παπαδοπούλου δεν δόθηκε συστατική επιστολή για να συνεχίσει τις σπουδές της παρά μετά από πίεση έκπληκτου συνανθρώπου με γνωριμίες. Το πάχος σημαίνει για κάποιους βλακεία, ιδίως εφόσον το άτομο που κουβαλά τα κιλά του συμβαίνει να είναι καλός άνθρωπος. Η Μαρία Παπαδοπούλου είναι σοφός άνθρωπος διότι δεν κρατά κακία σε κανέναν και σύντομα θα κάνει τον τόπο μας περήφανο διότι παρόλη την προσπάθεια να περιορισθεί στην καταπολέμηση της παχυσαρκίας της συνεχίζει να ζει και να ανθίζει.
2. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος
Ηλικιωμένος πια άνεργος συμπολίτης μας που φέρεται να πάσχει από σχιζοφρένεια παρότι δεν έχει ψευδαισθήσεις. Αρκείται σε 1-2 ευρώ και ένα παγωτό και έχει πάντα ένα χαμόγελο για όλους. Ντροπή για πολλούς διατηρήθηκε στη ζωή λόγω του πείσματος της οικογένειάς του. Διόλου δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό. Κανείς δεν τον φωτογραφίζει ούτε θαυμάζει την απίστευτη μνήμη του. Κανείς δεν τον αναφέρει στα πρόσωπα που δόξασαν την οικογένεια και ίσως, ίσως λέω αποσιωπάται η ύπαρξή του, παρότι είναι φανερά ένας εξαιρετικής ευφυΐας άνθρωπος. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι ένα κληρονομικό βάρος για τους συγγενείς του και όταν πηγαίνει περίπατο όλοι απομακρύνονται. Ποτέ φυσικά δεν πείραξε κανέναν. Απλώς κάποτε υπήρξε μια ιατρική διάγνωση. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι ένας σοφός άνθρωπος γιατί όταν πηγαίνει στα σπίτια των συγγενών του και βλέπει στο σαλόνι τις φωτογραφίες όλων εκτός του ιδίου δεν παραπονιέται. Χαίρεται μόνον επειδή τον καλούν καμιά φορά παρόλα αυτά και επειδή υπάρχει.
3. Η Ελένη Παπαδοπούλου
Νεαρή επιληπτική με τα καλύτερα ελληνικά που έχω ακούσει (έχει και η λογοθεραπεία τα καλά της). Κουτσή, άφησε βλέπεις και άλλα δεινά η μηνιγγίτιδα, τελείωσε το κανονικό σχολείο , μιλά ξένη γλώσσα, ιππεύει, εκτελεί άριστα χειροτεχνήματα και είναι γεννημένη αρχηγός. Ένας προικισμένος άνθρωπος που ζει με βαρύτατα φάρμακα τα οποία την καθιστούν μειονεκτική. Όταν παθαίνει κρίσεις σου ζητά συγγνώμη αν σε τρόμαξε (!) και αναρωτιέται γιατί ο θεός την άφησε να ζήσει. Δεν ζηλεύει ποτέ τις φίλες της που κάνουν παιδιά παρότι της απαγορεύεται (άγνωστο γιατί) αντίθετα λατρεύει τα μωρά, τη ζωή, τους ανθρώπους και τα ζώα. Σε πείσμα της πραγματικότητας που αντιμετωπίζει είναι εξαιρετικά κεφάτη και καλοφαγού. Γεννημένη για πρωθυπουργός (τουλάχιστον) δεν θα δει ποτέ τέτοιους τίτλους να κοσμούν το βιογραφικό της. Η Ελένη Παπαδοπούλου είναι ένας σοφός άνθρωπος γιατί γνωρίζει τις δυνάμεις της, γνωρίζει την κατάστασή της και συνεχίζει να ζει.
4. Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος γεννήθηκε με το λώρο στο λαιμό και δεν περπάτησε, ούτε μίλησε ποτέ. Πέρασε τη σύντομη ζωή του στο ΕΛΕΠΑΠ και στην αγκαλιά της μάνας του η οποία κάποια στιγμή πέθανε νεότατη. Ένα χρόνο μετά πέθανε και ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος. Στην κηδεία του ήταν όλοι ανακουφισμένοι. Οι συγγενείς αμίλητοι και σκεπτικοί αναλογίζονταν τις καλύτερες μέρες που έρχονται γι’αυτούς μετά όσα είχαν περάσει. Οι τρίτοι τους μακάριζαν. Η πιο χαρούμενη κηδεία. Η ματαιωμένη ζωή του τελείωσε και όλοι μπορούσαν να πάνε να βγάλουν λεφτά και να δημιουργήσουν τον ωραίο μας κόσμο. Ο Αλέξανδρος Παπαδόπουλος ήταν ένας σοφός άνθρωπος διότι πέθανε από αγάπη και διότι είχε την ευφυΐα να εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο στους παραγωγικούς συμπολίτες του όταν ο μόνος άνθρωπος που τον αγαπούσε χάθηκε για πάντα.
Τα πρόσωπα είναι (σχεδόν) πραγματικά. Τα ονόματα είναι φανταστικά.
Το κείμενο αυτό αφιερώνεται στο Νίκο Δήμου που εκτιμώ απεριόριστα
8 σχόλια:
Μέχρι τώρα μας είχαν συνηθίσει κάτι ανθρωπάρια (έχω πικράν πείραν) στην αυθαίρετη, βάναυση, αισχρή και διεστραμμένη απομίμηση κειμένων: πέρνανε δηλαδή τον σκοπό και το θέμα ενός κειμένου, τού αλλάζανε ύφος και το ντύναμε με απύθμενη κακοήθεια και απίστευτη βαρβαρότητα σε βάρος τού συγγραφέα και των συνανθρώπων του, στους οποίους εκείνος αναφερόταν.
Εσύ, αγαπημένη eleni63, με αφορμή το ομότιτλο κείμενο τού ΝικόΔημου, και με τα ορυκτά της φιλοσοφημένης σου καρδιά, τενχούργησες, με σπάνια ευαισθησία και ανθρωπιά, ενα συγκινητικό και γενναιόδωρο κείμενο για τους "άτυχους" τής ζωής, τους αποκλεισμένους, τούς περιθωριοποιημένους, τους στιγματισμένους και τους αδικημένους από τη φύση, κοντολογίς τούς απόκληρους.
Κάπου εκεί ύμνησες και την κορούλα μου - πώς να μη δαρκύσω;
Με ευγνωμοσύνη, αγάπη και συγκίνηση
Α.
Αγαπητή Ελένη,
Πραγματικά "Αγαπάτε αλλήλους".
Σας εύχομαι να λάβετε αγάπη όσο απλόχερα την δίνετε.
Ο Θεός μας δίνει τόσα δώρα που πολλές φορές δεν συνειδοτοποιούμε ότι τα έχουμε.
Ποιά χαρά μπορεί να αντικαταστήσει το να δίνεις ζωή, χαρά σε παιδιά και γερόντια, δίνοντας κάτι απο τον εαυτό σου εκεί που δεν περιμένουν άλλη χαρά στην ζωή τους, σώζοντας κάποιον άνθρωπο απο τον θάνατο τραβώντας τον απο το χέρι την τελευταία στιγμή.
Τι ευτυχία να μπορείς να τα κάνεις όλα αυτά με την δική σου θέληση, όσο έχεις ακόμη την δύναμη να φέρεις χαρά στον συνάνθρωπό σου.
Η αγάπη είναι το πιο δυνατό έμφυτο γιατρικό.
Δεν μπορείς βέβαια να δώσεις σ'όλο τον κόσμο.
Άλλοι είναι διψασμένοι κι έτοιμοι να δεχθούν πάνω τους την δροσιά της κι άλλοι είναι έτοιμοι να δεχθούν πάνω τους τον ελέφαντα.)
παίρνανε αντί "πέρνανε"
paragrafos said....για τους "άτυχους" τής ζωής, τους αποκλεισμένους, τούς περιθωριοποιημένους, τους στιγματισμένους και τους αδικημένους από τη φύση, κοντολογίς τούς απόκληρους.
καλή μου παράγραφε! παρότι σήμερα απλώς ανυπομονώ για το αυριανό σου ποστ θέλω σε σχέση με το σημείωμά μου για τους 4 σοφούς που συνάντησα να επισημάνω ότι προσωπικά δεν τους θεωρώ καθόλου άτυχους, στιγματισμένους και απόκληρους. Ούτε ορθολογικά σκεπτόμενη πιστεύω ότι είναι. Ατυχοι είναι όσοι δεν καταλαβαίνουν και στιγματισμένοι μόνον όσοι επιλέγουν το στιγμα ως τρόπο σκέψης και ζωής. Οι άλλοι είμαστε απλώς άνθρωποι και κάποιοι από εμάς σοφοί.
Την κορούλα σου δεν τη γνώρισα ακόμη. Είμαι σίγουρη όμως ότι κατά μάνα κατά κύρη... Να τη χαίρεσαι και ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΩΝΗΣ
Το σωστό να λέγεται said...
είμαι εντελώς καινούργια σε αυτό το πέλαγος σκέψεων και χαίρομαι που συχνά λέγεται το σωστό αλλά επιτρέπεται και το κάθε τι.
Θα σας αφιερώσω συνεπώς ένα επόμενο μικρό κειμενάκι καθώς ως γνωρίζετε είναι
κραταιά ως θάνατος
Παράγραφε και κανένα ορθογραφικό δεν βλάπτει... Στα κείμενα που διαβάζω με κέφι ούτε τα βλέπω και ...όταν τα δω σκέπτομαι τη μάνα μου που για κάτι τέτοιους λόγους της κάνανε τη ζωή ποδήλατο.. και συμπαθώ τους ανορθόγραφους.
Eleni63 said...
"(...) Ατυχοι είναι όσοι δεν καταλαβαίνουν και στιγματισμένοι μόνον όσοι επιλέγουν το στιγμα ως τρόπο σκέψης και ζωή."...)"
-----------------------------
Θα καταφέρω άραγε να εμφυσήσω στην κορούλα μου τέτοιες αξίες;
Με πολλή αγάπη
Παράγραφος
Εχετε ένα ταλέντο που ξεχωρίζει, όπως και η paragrafos. Μη το αφήσετε αναξιοποίητο. Γράψτε μας κι άλλα, μα πιο πολύ γράψτε βιβλία.
Δημοσίευση σχολίου