Édith Giovanna Gassion- Édith Piaf

Οι γαλλικές εκλογές πλησιάζουν θέτοντας κάποιους από εμάς ενώπιον της ιστορίας της ζωής μας. Tων οραμάτων μας και των ψευδαισθήσεών μας. Της εφηβείας μας και της ωριμότητάς μας.
Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να πιστέψει ότι το δίλημμα για τις προεδρικές εκλογές θα ήταν τέτοιου είδους? Ποιος θα πίστευε ότι ο Σαρκοζί θα μπορούσε να είναι ένας υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας? Κάποτε η γαλλική πολιτική ήταν στο νου μας ποίηση περισσότερο, ελευθερία, ισότητα, δημοκρατία, και.... εκείνη η ξεχασμένη fraternite. Κάποτε το κόκκινο κρασί και η φιλοσοφία έχτισαν το παλάτι των φιλελεύθερων κατοίκων ενός ανεκτικού και πλουραλιστικού κόσμου.
Ποιος από όσους από εμάς η Piaf είναι κάτι περισσότερο από μια καινούργια ταινία δεν σκέπτεται κάπως έτσι?
Είδα πολλούς στο σινεμά. Λιώμα στο κλάμα κάποιοι.
Όμως σήμερα όσοι αγάπησαν το όραμα μιας Γαλλίας όπως ενσαρκώθηκε από κάποιες ποιητικές φιγούρες είμαστε πολύ στοχαστικοί.
Η Γαλλία δεν ήταν φυσικά ποτέ τόσο ποιητική όπως την φαντασθήκαμε κάποιοι και ίσως τη βιώσαμε με τα χρώματα της φαντασίας μας ακόμη και επί τόπου.
Με βασιλική παράδοση ποτέ δεν ξέχασε την αριστοκρατική της πάστα.

Οι "άλλοι" ήταν πάντα κατώτεροι.
Με φασιστικές τάσεις λάμπρυνε τον β πόλεμο με απόλεμους προδότες παρότι υπήρξαν και άλλοι.
Με το Παρίσι να διακοσμείται με άπειρους στρατηγούς και μεγαλείο η Δημοκρατία της ήταν πάντα πολύ ιδιαίτερη. Οι ξένοι ήταν πάντα ευπρόσδεκτοι, αλλά όχι ίσοι. Και η Piaf όπως και τόσοι άλλοι μια εύπεπτη ξένη που με την οντότητά της στόλισε το Οlympia και το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Μια κυρία της οποίας άλλαξε το όνομα και ξεχάστηκε η αραβική καταγωγή.

Με γιαγιά την Emma (Aïcha) Saïd ben Mohammed και μητέρα την Annetta Giovanna Maillard μόνον ο ακροβάτης πατέρας Louis-Alphonse Gassion και η Αγία Θηρεσία (όχι βέβαια της Αβιλα! Του Lisieux) που της έδωσε το φως της έμοιαζαν να είναι Γάλλοι στη ζωή της. Ένας ακροβάτης και μία Αγία για ένα παιδάκι που γεννήθηκε σε γειτονιά μεταναστών στο Παρίσι του 1915.
Το όραμα της ιδεολογίας που έχτισαν μερικοί ξεχωριστοί άνθρωποι που υιοθέτησαν τη Γαλλία και ιδίως, το Παρίσι σαν τόσο φιλοξενίας, να το κρατήσουμε.

Το έργο τους και την ψυχή τους να την αγαπήσουμε. Εχει άλλωστε ξεχωριστή γοητεία.

Τα σώματά τους στο νεκροταφείο Pere Lachaise ή στο Pantheon να τα αφήσουμε να αναπαυθούν. Η Γαλλία τους επιστράτευσε στην πορεία για μια δημοκρατική, ώριμη, ποιητική, εναλλακτική, απελευθερωμένη, μοιραία, τραγική, χαριτωμένη, συγκλονιστική και ερωτική φαντασίωση.

Πτυχιούχος Νομικής

Είδα την Τόσκα στη Λυρική ! Είδα την Λετονή Κριστίν Οπολάις και τον Ουκρανό Νίσα Ντίντυκ. Είδα τα εξαίρετα σκηνικά του Νίκου Πετρόπουλου που θα άξιζε να σκηνοθετεί στις καλύτερες σκηνές του κόσμου. Είδα ξανά και το Λουκά Καρυτινό.

Την αδυναμία μου στον Λουκά Καρυτινό την έχετε ξαναδιαβάσει. Μικρόσωμος και συμπαθής αναδίδει μια εξαιρετική λάμψη που μόνον το ταλέντο μπορεί να δημιουργήσει.

Ο αρχιμουσικός Λουκάς Καρυτινός είναι διπλωματούχος νομικής. Όπως και ο Καντίνσκυ.

Αναρωτιέμαι κάθε φορά που συναντώ τέτοιους ανθρώπους πώς θα ήταν όταν σπούδαζαν δικονομία και ποινικό, όταν συνυπήρχαν με αποστειρωμένους και φιλόδοξους νομικούς ενώ τους έκαιγε η ψυχή…
Θυμάμαι τη σχολική βιογραφία του Παλαμά: Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και Αισθητική στο Παρίσι. Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί αυτή η διαδρομή. Στη λογοτεχνία βέβαια είναι αλλιώς.

Ψάχνεις για το συμπολίτη σου και να! Νεοσμυρνιός. Γεννήθηκε το 1952. Έχει δύο εγγόνια. Ενας κανονικός άνθρωπος. Διευθυντής ορχήστρας.

Ενας μικροσκοπικός πρίγκηπας που δίνεται στην επαρχιώτικη Λυρική Σκηνή μας με τόσο πάθος…

Τόσο παράξενη η ζωή.

Ιδίως όταν στο πρόγραμμα της Λυρικής φιγουράρουν πάντα, ναι ΠΑΝΤΑ, στο Διοικητικό της Συμβούλιο διάφοροι νομικοί «διορισμένοι» από ευγνωμοσύνη της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Το πλεονάζον κατεστημένο που δεν δημιουργεί τίποτε από τη μια και η πηγαία έμπνευση από την άλλη.

Ο Λουκάς Καρυτινός (τον οποίο γνωρίζω μόνον από το έργο του και το CV του προγράμματος της Λυρικής) έρχεται συχνά στα όνειρά μου με τα λουστρίνια του, το μαύρο του κοστούμι και τα ανακατεμένα του μαλλιά. Σαν παρηγοριά κάθε φορά που θέλω απλώς να φύγω και να αφήσω σκάνδαλα και αηδία σε όσους δεν νοιάζονται και τόσο.

Αρχιμουσικός στην Ελλάδα, κολύμπησε μέσα στη Νομική Σχολή της Αθήνας και επέζησε, διευθύνει στη Λυρική της Αθήνας και αντέχει.

Vici d' Arte...

Πλάνες και αλήθειες

Με αφορμή το Μαύρο Βιβλίο της Ψυχανάλυσης επιστρέφω σε έναν συγγραφέα που διάβαζα με ζήλο μερικά χρόνια πριν για τον οποίο έγραφα και σε ένα σχόλιο στο Doncat πριν λίγο καιρό.
Το βιενέζο ψυχαναλυτή Μπρούνο Μπετελχάιμ (1903- 1990).

Εβραίος, πρότυπο πανεπιστήμονα, φιλόσοφος, λογοτέχνης, ψυχολόγος με διδακτορικό στην αισθητική, πήγε στην Αμερική στο πανεπιστήμιο του Σικάγο αφού φυγαδεύθηκε από το στρατόπεδο συγκεντρώσεως του Μπούχενβαλντ. Η θεωρία του βασίσθηκε πολύ στα βιώματα των στρατοπέδων συγκεντρώσεως και στο υπερβολικό άγχος που μπορεί να προκληθεί στον άνθρωπο. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την ανάλυση παιδιών με αυτισμό και ίδρυσε ένα ειδικό σχολείο το ορθογενικό σχολείο. Η θεωρία του αγαπήθηκε πολύ ιδίως στη Γαλλία ιδίως μετά μια διάσημη τηλεοπτική σειρά του 1974 και παράλληλα με τον Νηλ και το Σάμερχιλ αποτέλεσε παιδαγωγικό πρότυπο του προοδευτικού ανθρώπου της εποχής. Ένα βιβλίο που πολλοί μελέτησαν με ζήλο, ιδίως για τις προσεγγίσεις του: Η ψυχανάλυση των παιδικών παραμυθιών.
Λίγα χρόνια μετά το θάνατό του ο δημοσιογράφος Richard Pollak δημοσιεύει μια τελείως διαφορετική εκδοχή της ζωής και του έργου του ανθρώπου αυτού μετά από εκτεταμένες έρευνες.
Ο δόκτωρ της αισθητικής και πανεπιστήμονας είναι ένας απλός και εύπορος ξυλέμπορος. Ο μάρτυρας του Νταχάου και του Μπούχενβαλντ ένας τυχερός Εβραίος που γλύτωσε ήδη από το 1939 μέσω του οικογενειακού του πλούτου και της σχέσης της συζύγου του με τις ΗΠΑ.
Όλα τα λοιπά δεν αποτελούν παρά μια έξυπνη επινόηση που δημιούργησε ο ίδιος και έπεισε μεθοδικά τους άλλους αντλώντας οφέλη.
Το «μαύρο γάλα» και η μομφή για όλες τις μανάδες παιδιών με αυτισμό πέρασε και ξεχάστηκε με τα χρόνια
Εξοχος παραμυθάς το δίχως άλλο πλάσαρε συστηματικά ως επιστήμη μια διήγηση η οποία αποδείχθηκε με τα χρόνια ανεπαρκής. Όχι τόσο αυτή της ζωής του όσο αυτή των επιστημονικών του θεωριών.
Διαβάζοντας για το θέμα κοντοστέκομαι.
Σκέπτομαι τις μανάδες με τα παιδιά τους αγκαλιά καταδικασμένες επειδή είναι "μανάδες ψυγεία" όπως τις ονόμαζε να αναρωτιούνται γιατί η αγάπη τους δεν φθάνει. Σκέπτομαι πόση φιλολογία περνά ως αλήθεια χωρίς καμία απολύτως βάση.
Ξυλέμπορος ή επιστήμονας? Τσαρλατάνος ή εμπνευσμένος?
Φιλόσοφος ή απατεώνας?
Το ερώτημα παραμένει. Και μαζί η πλάνη όσων λαχτάρησαν μια απάντηση.

Πλάνη ή άλήθεια?

5 κεφάτες λέξεις του gbwinzip ! να παίζουμε παιδιά!

Oλο παιχνίδια είμαστε λοιπόν!

Ξυπνώ με ναυτία και το κεφάλι πασαλιμένο με λιωμένο βούτυρο. Ποιος με τσιγάρισε αναρωτιέμαι με αγωνία ενώ το κεφάλι μου γυρίζει σαν καλειδοσκόπιο? O Μαμαλάκης?
Ξυπνώ με λιωμένο κεφάλι από ένα καλειδοσκόπιο που με αγωνία κάποιος έριξε με ορμή λόγω της συνεχούς ναυτίας που τον διακατείχε. Καλύτερα έτσι. Καλύτερο το λιωμένο κεφάλι παρά η ναυτία. Ας είναι η ναυτία να αφορά άλλον. Πχ τον Jean Paul Sartre.
Ξυπνώ με αγωνία καθώς η ναυτία δεν λέει να φύγει από το λιωμένο μου υποσυνείδητο που στρυφογυρίζει σαν καλειδοσκόπιο. Μα ποιος είμαι επιτέλους? Ο Haideger?
Ξυπνώ με το κορμί καλειδοσκόπιο. Ποιος μπαγάσας με αγωνία και κέφι για πλάκες με μεταμόρφωσε? Αναρωτιέμαι με ναυτία από τις πολλές σβούρες. Το λιωμένο μου μυαλό αναστατωμένο απαντά: ο Καφκα?

Τελικά ποιος είμαι σήμερα? Τρίτη και 13.
Πώς ξύπνησα ο γρουσούζης? Ο γκαντέμης?


Πάω να φάω ένα παγωτό να ξαναπάρω κέφι για ζωή.
Πάω τσάρκα με το σκύλο Victor.
Πάω να ξυπνήσω τον Αλογοσκούφη.
Πάω να ξαναγίνω ο καλός μου καλαμπουρτζής εαυτός.
Ο Πρωθυπουργός τη χώρας!

η σκυτάλη στους

Ζήνων

Ανώνυμος

Φιλομήλα

Αφροδίτη

και

Ιδεντιτικαφέ.

Η Αναθεώρηση του Αζόρ

Μία διάταξη ψηφίσθηκε προς αναθεώρηση παρά την αποχώρηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ

η εξής:

"ΠΡΟΤΑΣΗ

Προτείνεται η αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος 1975/1986/2001 με την προσθήκη νέας παραγράφου 7 η οποία θα αποτελέσει το συνταγματικό θεμέλιο της προστασίας των ζώων"

Σημειώνεται ότι με ερμηνεία του ήδη υφισταμένου άρθρου 24 έχουν ήδη κριθεί ως προστατευόμενες οι καφέ αρκούδες, οι αετοί και οι χρυσαετοί, οι λύκοι, διάφορα πουλιά... και μόνον από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η διάταξη ενδιαφέρεται για τα οικόσιτα μάλλον, καθώς κρίθηκε σκόπιμο να μεριμνά κανείς ειδικά για τα ζώα αυτά. Ειδικώς ενδιαφέρεται για τον Αζόρ ο οποίος και είναι συντάκτης του παρόντος.

Αζόρ ο συνταγματολόγος και περιχαρής!!!

Πράγματι αυτό βεβαιώνει και η σχετική εισηγητική έκθεση:

"ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Έχει σήμερα γίνει δεκτό, ότι στην έννοια του φυσικού περιβάλλοντος, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο άρθρο 24 του Συντάγματος 1975/1986/2001, περιλαμβάνεται και η άγρια πανίδα. Ζήτημα ωστόσο γεννάται, σχετικώς με το αν και κατά πόσο στο ανωτέρω άρθρο θεμελιώνεται , έστω και εμμέσως, η προστασία των λεγόμενων οικιακών ζώων ή και των ζώων που εκτρέφονται για τη διατροφή των ανθρώπων ή ακόμη και των μεγαλύτερων ζώων , που δεν ανήκουν στην άγρια πανίδα.Σημειώνεται, ότι ορισμένα από τα πλέον πρόσφατα συνταγματικά κείμενα κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης , συμπεριλαμβάνουν διατάξεις για την προστασία των ζώων [π.χ. άρθρο 20Α του γερμανικού Θεμελιώδους Νόμου , όπου προβλέπεται η υποχρέωση της πολιτείας να εγγυάται τους στοιχειώδεις όρους διαβίωσης (και) των ζώων με νομοθετήματα και δικαστικές αποφάσεις και το άρθρο 72 του Συντάγματος της Σλοβενίας, όπου ορίζεται ότι η προστασία των ζώων από τη βαρβαρότητα καθορίζεται με νόμο]. Σημειώνεται, επίσης, ότι στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει συναφθεί η σύμβαση για την προστασία των ζώων συντροφιάς του 1987 (η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν.2017/1992).Είναι δεδομένο, ότι οι σύγχρονες αξιακές αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας, καθώς και το πολιτισμικό της επίπεδο, επιβάλλουν τη θεμελίωση της προστασίας των ζώων στο Σύνταγμα. Η προστασία αυτή, μάλιστα, πρέπει να είναι αυτοτελής, να μην εξαρτάται δηλαδή από τα συναφή δικαιώματα του ιδιοκτήτη των ζώων".

Ολοκληρώθηκε ο κύκλος της αναθεώρησης και ετοιμαζόμαστε για περίσκεψη. Λεπτομέρειες όλοι γνωρίζετε. Και όλοι οι ζωόφιλοι προφανώς γνωρίζετε την ιστορία των γάτων και των σκύλων που θα προστεθούν στο άρθρο 24 μετά από εισήγηση πολλών βουλευτών.

των εξής:

Ανδρέας Λοβέρδος 2. Άρης Σπηλιωτόπουλος3. Τηλέμαχος Χυτήρης 4. Κυριάκος Μητσοτάκης5. Ντίνος Ρόβλιας6. Στυλιανός Παπαθεμελής7. Δημήτρης Ρέππας8. Μιλένα Αποστολάκη9. Στέλιος Ματζαπετάκης10. Νάσος Αλευράς11. Γιάννης Ιωαννίδης12. Βασίλης Μαγγίνας13. Φίλιππος Τσαλίδης14. Χρυσή Καρύδη15. Αικατερίνη Παπακώστα16. Μαργαρίτης Τζίμας17. Εύη Χριστοφιλοπούλου18. Αντωνία Αντωνίου19. Ξενοφών Βεργίνης20. Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης21. Δημήτρης Γαλαμάτης22. Ροδούλα Ζήση23. Γιάννης Μαγκριώτης24. Απόστολος Φωτιάδης25. Ευάγγελος Βενιζέλος26. Μάρκος Μπόλαρης27. Πάνος Παναγιωτόπουλος28. Μαρία Δαμανάκη29. Στέφανος Μάνος30. Θαλασσινός Θαλασσινός31. Χρήστος Πρωτόπαπας32. Σταύρος Μπένος33. Σοφία Βούλτεψη34. Νίκος Γεωργιάδης35. Σωκράτης Κοσμίδης36. Αλέξανδρος Ακριβάκης37. Μιλτιάδης Βέρρας38. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου39. Γιώργος Ανωμερίτης40. Γιάννης Διαμαντίδης41. Αθανασία Μερεντίτη 42. Δημήτρης Λιντζέρης43. Κώστας Σπηλιώπουλος44. Κώστας Αγοραστός45. Θεόδωρος Σκρέκας46. Ιωάννης Γιαννέλης47. Νίκος Δένδιας48. Αδάμ Ρεγκούζας49. Άρης Σταθάκης50. Συλβάνα Ράπτη51. Ανδρέας Λυκουρέντζος52. Γιώργος Λιάνης53. Βασίλης Οικονόμου54. Άννα Διαμαντοπούλου55. Ευαγγελία Σχοιναράκη – Ηλιάκη56. Ελπίδα Τσουρή57. Μιχάλης Μπεκίρης58. Μιχάλης Παντούλας.

Να υποθέσω ότι είναι ζωόφιλοι?

Οτι πάσχουν για τα αδέσποτα?

Το βέβαιο είναι ότι ενδιαφέρονται για τις ψήφους των οργανωμένων ζωοφίλων καθώς και αυτών που είναι ανοργάνωτοι αλλά δεν έχουν ιδιαίτερη συνταγματική παιδεία. Αλλιώς θα χαμογελούσαν πικρά.

Οσο για τη διάταξη αυτή είναι αντάξια του όλου εγχειρήματος το οποίο συμπληρώνει την προηγηθείσα αναθεωρητική πομφόληγα του 2001. Αυτή για την οποία άλλος συνταγματολόγος χαρακτήρισε ως δείγμα αρχοντοχωριατισμού.

Λόγια και λόγια και άλλα λόγια σε ένα κείμενο που μόνον σύνταγμα δεν θα θύμιζε.

Διότι και ο πρωτοετής θυμάται τη βασική θεωρία περί του ουσιαστικού συντάγματος και το παράδειγμα των αγελάδων στο ελβατικό σύνταγμα. Εκεί όπου κανείς αναφέρεται στο περιεχόμενο των συνταγμάτων το οποίο προδήλως δεν είναι του κάθε πικραμένου ο καημός.

Εγώ ο Αζόρ, συνταγματολόγος και περιχαρής μετρώ τις ψήφους μου. Και την κουταμάρα των συμπολιτών μου. Που συγκινούνται με τα κατορθώματά μου και τρυφερά τρυφερά ενδίδουν στα καπρίτσια μου.

Γιατί όταν τα αδέσποτα θα εξοντωθούν παντοιοτρόπως,

εγώ

θα είμαι και πάλι

βουλευτής!

SEX, SEX, SEX!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κάθε τόσο ενθουσιάζομαι να προκαλώ το ψαχτήρι.

Και μετά να κάνω την αδιάφορη.

Άνοιξη παιδιά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Βιαστική και ζαβολιάρα.

Bάλατε Μάρτη?