Παρασκευή, Αυγούστου 11, 2006

Καλές Διακοπές!!!

Το μπογκ και η Ελένη63 θα πάνε διακοπές.

Επιτέλους!

Να περάσετε όλοι καλά και ανυπομονούμε να σας ξαναβρούμε με την επιστροφή!

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Κυριακή, Αυγούστου 06, 2006

Θεέ μου! Γιατρέ μου!

Κάποτε οι κοινωνίες ήξεραν τα βασικά που τις αφορούσαν. Πώς γεννιέσαι, πώς πεθαίνεις, πώς ενηλικιώνεσαι, πώς πολεμάς, πώς παντρεύεσαι, αν το χειμώνα κάνει κρύο και το καλοκαίρι ζέστη, αν η άνοιξη έχει λουλούδια και το φθινόπωρο πέφτουν τα φύλλα. Ήξεραν πότε έχει σκοτάδι και πότε φως. Ηξεραν κατ’επέκταση το σωστό και το λάθος και με αρκετή ευκολία ανέθεταν σε κάποιον που ήξερα καλύτερα, γέροντα, παπά, μουφτή, αρχηγό φυλής την επίλυση των πλέον δύσκολων ζητημάτων.
Υστερα άρχισε η κυκλοφορία των ιδεών και των απόψεων, των ανθρώπων και των εθίμων και παράλληλα οι απορίες για τις διαφορές.
Υστερα ο ηλεκτρισμός έκανε τη νύχτα μέρα, τα αεροπλάνα εκμηδένισαν τις αποστάσεις και οι πόλεμοι ανέτρεψαν τους ρόλους των φύλων. Ο κλιματισμός κατήργησε τη ζέστη και το καλοριφέρ το κρύο. Μέσα σε έναν αιώνα τίποτε δεν ήταν πλέον ίδιο. Η ζωή διαρκούσε περισσότερο, οι πόλεμοι άλλαξαν και ήταν όλα μα όλα διαφορετικά.

Παράλληλα οι θεοί άλλαξαν πρόσωπο και ρόλους. Συνέχισαν να στηρίζουν τις ανθρώπινες επιλογές. Αλλά τι να σου κάνει ο θεός αν γερνάς και πρέπει να μοιάζεις νέος. Τι να σου κάνει ο θεός που ο κλιματισμός σου πονάει το κεφάλι και τα κόκαλα. Τι να σου κάνει ο θεός που η αστάθεια σε τρελαίνει και η κατάθλιψη σε σκοτώνει.
Καλέσαμε το βοηθό του θεού, το γιατρό. Ανέλαβε ο γιατρός να διορθώσει τις ατέλειες του πολιτισμού και … του έργου του θεού.
Πανίσχυρος και έντονα άνεργος λόγω της προσφοράς πολλών πτυχιούχων έκανε τσιμπούσι.
Και νόσησαν οι πάντες.
Από μωρά οι άνθρωποι νοσηλεύονται θέλοντας και μη:
Εξωσωματική να το συλλάβουμε (σιγά μην γίνεται κανονικά!)
Προγεννητικός έλεγχος για να είναι καλά το μελλοντικό παιδί (εισαγωγή στο παιχνίδι των πιθανοτήτων) πολλά έμβρυα καταργούνται για να πετύχουμε το τέλειο και σίγουρο, ένα θα τόχουμε! Δε σηκώνει λάθη.
Ισιώνουν δόντια (μετά αναλαμβάνουν οι πλαστικοί), ασχολούνται με άσθμα (το παιδικό της ρύπανσης), κάνουν λογοθεραπεία (διότι ποιο παιδί μιλάει από μόνο τους σήμερα?), πάνε ψυχίατρο (γιατί ποιο παιδί έχει μαμά μπαμπά στις μέρες μας?)
Αυτά ως οι πλέον συνήθεις εκδοχές.
Η κυριαρχία των γιατρών (και των σφαλμάτων τους) ξεκινά πριν γεννηθεί κανείς πλέον.
Όταν πλησιάζει το τέλος ο άνθρωπος έχει πλέον αλωθεί πλήρως ενόψει του να στηρίζει την παράταση για όσο καιρό παραπάνω γίνεται.
Ποιος είναι όμως αυτός ο σύγχρονος θεός που μας δημιουργεί τα έμβρυα, μας προτείνει να πώς να τα διαλέγουμε, να ισιώνουμε τα δόντια και μας εθίζει στη θεωρία των πιθανοτήτων τόσο νωρίς ώστε να είμαστε εκ του ασφαλούς?
Αξιώθηκε να αντιληφθεί τι ρόλο του επιφύλασσε ο αιώνας?
Πρόλαβε μέσα στην ανεργία του να διαφοροποιήσει τον εαυτό του από αστρολόγο?
Αντιλήφθηκε ότι και οι θεοί όφειλαν να έχουν αρετές? Ότι δεν ήταν μόνον στέρηση (νηστεία- δίαιτα, τρομοκρατία), (επιδημίες- φόβος αγελάδας, κότας, gay, πειθαρχία (χάπια, δίαιτα, χοληστερίνη, ζάχαρο), φόβος θανάτου (κόλαση- εντατική…).
Πάντα χρειάζεται κάποιος να σου λέει το σωστό. Να στηρίζεις τη σωτηρία σου επάνω του. Να σου δίνει τις συνταγές της αντοχής.

Μέχρις ότου όμως οι γιατροί να γίνουν θεοί, ας περιορισθούν σε υπουργικούς και δημαρχιακούς ρόλους που βλάπτουν λιγότερο. Ας ασχοληθούν με το Εθνικό Σύστημα Υγείας και τα φακελάκια της ανεργίας τους. Ας μπορέσουν επιτέλους να θεραπεύσουν το συνάχι!
Οι γιατροί είναι πολύ σημαντική υπόθεση, για να είναι ένα επάγγελμα που εκτονώνει την ψύχωση του κάθε γονιού να κάνει γιατρό το παιδί του γιατρό (πάση θυσία. Είναι πολύ σημαντική υπόθεση για να αγοράζεται τόσο φθηνά, δηλαδή μόνον με χρήμα.

Το να γίνεις θεός θέλει δουλειά πολλή!
Ρωτήστε τους θεούς των τελευταίων 20 αιώνων να σας πουν.
Και όσοι γιατροί έχετε λίγο καημό να δείτε πώς κατέληξαν αυτοί οι θεοί, πάτε με τους Γιατρούς του Κόσμου, ή τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα ή άλλους ανάλογους, στο στη Σερβία, το Αφγανιστάν, το Λίβανο, και σε άλλα μέρη του κόσμου όπου οι θεοί τα έκαναν θάλασσα.
Να βοηθήσετε τα θύματά τους μήπως και μάθετε πώς να μην είστε τόσο μα τόσο αλαζόνες.

Πέμπτη, Αυγούστου 03, 2006

Θερινής μωρίας εγκώμιον

Δεν θα γράψω σήμερα για τα αγαπημένα μου θερινά αναγνώσματα, ούτε γι’αυτά της παιδικής μου ηλικίας, ούτε για τα βιβλία που διαβάζω τούτο το καλοκαίρι. Θέλω να κουβεντιάσουμε για τα εποχικά αυτά βιβλία που φέρονται ως φρούτα εποχής. Συχνά τα βλέπεις και σε παραλιακά καρότσια ή «εκθέσεις βιβλίου» δίπλα σε παραλίες θερινών διακοπών. Όμως δεν είναι ούτε ροδάκινα, ούτε καρπούζια.
Θα έλεγα ότι το θέρος εμφανίζονται βιβλία επικίνδυνα για την κατηγορία του είδους.

Τα βιβλία διαφημίζονται συνήθως πριν τα Χριστούγεννα και πριν το καλοκαίρι. Βιβλία δηλαδή ως φθηνότερα δώρα και βιβλία για πληκτικά καλοκαίρια.
Συνοδεύονται από τη σχετική αρθρογραφία: τι διαβάζει ο Πρωθυπουργός, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κ. Μαρικοστοπούλου, η κ. Διαβαζοκοστίδου κλπ. Συνεντεύξεις θερινών συγγραφέων δώθε κακείθεν ανθούν. Τα αντικείμενα αυτά (κάθε βιβλίο είναι και αντικείμενο) πωλούνται ευρύτατα.

Το ποστ σήμερα επιθυμεί να αναφερθεί στα βιβλία του καλοκαιριού, όπως πληθαίνουν πλέον τα τελευταία χρόνια. Την ειδική αυτή κατηγορία που είναι κάτι ανάμεσα σε περιοδικό και βιπερνόρα, κάτι σε μικρό σχήμα με επίφαση όμως βιβλίου. Για το πλοίο, για το σταθμό του τραίνου, για την ηλιοθεραπεία, για να μην μαλώνουμε, για να έχουμε κάτι να λέμε, για να περνάει η ώρα που δεν περνάει με τίποτε. Και για τους θερινούς συγγραφείς που υπηρετούν με ζήλο το λειτούργημα. Πολλοί εξ αυτών είναι διάσημοι πολιτικοί, ηθοποιοί, μάγειροι, κλπ τόσο διάσημοι που να εξασφαλίζουν την κυκλοφορία του αντικειμένου. Βιογραφίες, μυθιστορήματα, νουβέλες, ιστορικές αναλύσεις, ψυχοκοινωνιολογικά, συνταγές ζωής και ευτυχίας, κάθε τύπου και στυλ.

Συνήθως αυτά τα βιβλία έχουν μεγαλούτσικα γράμματα καθότι τα γυαλιά ηλίου δυσκολεύουν την όραση και θέματα αστυνομικοσεξουαλικά. Με πολλές γνωστές λέξεις και με πολύ κουτσομπολιό, φανερό ή αφανέρωτο. Πάντα κάτι σου θυμίζουν, σαν σήριαλ Παπακαλιάτη. Το είδες, πέρσι ήταν(?), και στο σινεμά. Η το ξέρεις και από την εφημερίδα το θέμα. Παίζει στην τηλεόραση ή θυμίζει μοδάτο στέκι.
Οι τίτλοι από αυτούς που συγκρατείς και τα εξώφυλλα χαριτωμένα. Ταιριάζουν με φόρεμα, μαγιό και σαγιονάρα.
Με αίμα και σπέρμα ποτισμένα, με λαγνεία και κουλτούρα περιλουσμένα. Με πληροφορίες γαργαλιστικές.
Ιδίως με κουλτούρα.
Με ονόματα ηρώων ποιητικά.
Όταν σε βλέπουν, καθότι το θέρος, βοηθά το θεάσθαι, βγαίνουμε έξω, να μην ντρέπεσαι. Μετά το Γιάλομ και την επιτυχία του έχουν και πολύ ψυχοθεραπεία στη συνταγή. Κάποια πάθηση τέλος πάντων. Σερβίρονται με μπουρδολογία, ύφος και κοτσάνες. Και με πολύ κακά ελληνικά.
Το πρόβλημα με τα αναγνώσματα αυτά είναι ότι λόγω της υπερβολικής τους διαφήμισης – πρέπει με κάθε θυσία να γίνουν και μόδα- οδηγούν το χαρτί στην πεποίθηση ότι είναι βιβλίο και φαίνεται. Ότι και ο συγγραφέας του είναι δημιουργός.
Προϊόντα κατανάλωσης δεν ελέγχονται από τον κώδικα τροφίμων και ποτών, όπως τα πατατάκια και καλύπτονται από την ελευθερία του λόγου. Δεν παίρνουν άδεια, όπως τα φάρμακα από τον ΕΟΦ και δεν απαιτούν έξοδα σοβαρά για να κυκλοφορήσουν. Δεν απαγορεύονται όπως το χασίς και σου προσφέρουν ένα αέρα διάκρισης. Η μόδα τους απαιτεί καλό εκδότη, γνωστό συγγραφέα και τεράστια ευκολία.
Με τα χρόνια, ο εθισμός επιτρέπει την ψευδαίσθηση ότι όλα αυτά είναι πράγματα έργα ανθρώπινης διάνοιας. Επίσης η κυκλοφορία τους δυσφημεί τα υπόλοιπα, αυτά που αντιπροσωπεύουν την κατηγορία και αξίζουν το χαρτί που τυπώθηκαν.
Νομίζω ότι θα μπω στον πειρασμό αργά ή γρήγορα να κατονομάσω κάμποσα από αυτά. Προς το παρόν όμως θα τα περιγράψω μόνον. Σας βλέπω να χαμογελάτε. Δεν είναι διόλου λίγα αυτά που ξέρετε. Κάποια βγαίνουν και στην τηλεόραση.
Η επιτυχία τους με τρομάζει όμως!
Οι κυκλοφορίες τους πιστεύω ότι υπερβαίνουν σε επικινδυνότητα αθροισμένες τις τρελές αγελάδες, τη γρίπη της κότας, το εητζ και την κατάθλιψη.

Αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Μπορούμε να διαβάσουμε το «Για μια συντροφιά ανάμεσά μας», τώρα που ο συγγραφέας του χωρίς ασυνείδητες τύψεις για τις πολιτικές του εμπλοκές, εξέδωσε ολιγοσέλιδο και πυκνό ενώ λόγω της μεταβολής των συγκυριών δεν διαφημίσθηκε όπως τα προηγούμενα ώστε να το καταστήσουν απωθητικό. Υπάρχουν βιβλία.

Αν τυχόν σαστίσετε στα καράκια όπου πωλούνται προχωρήστε και πάρτε ένα παγωτό. Μπορεί να έχει θερμίδες αλλά οι συνέπειές του για την υγεία είναι πολύ περιορισμένες. Με μια καλή κένωση εκβάλεται. Το θερινό ανάγνωσμα όμως που παριστάνει το βιβλίο, ούτε χωνεύεται ούτε τρώγεται με τίποτε. Και χαραμίζει λόγω συγγένειας σχήματος και τίτλου το προϊόν που μετά τη Βίβλο, το Κοράνι και το Γουτεμβέργιο άλλαξε τη ροή του κόσμου.
Γιατί η ιστορία μας είναι ακόμη η ιστορία ενός βιβλίου.
Και ενός θεού.
Δυστυχώς τα γεγονότα στη γειτονιά μας επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές!